Ήμουν μέλος γυμναστηρίου στο Μπρούκλιν για επτά χρόνια. Είναι ένα YMCA στην Atlantic Avenue. Δεν ήταν φανταχτερό και δεν χρειαζόταν: Ήταν ένα πραγματικό κοινοτικό κέντρο και εξαιρετικά καθαρό.
Δεν μου άρεσαν τα μαθήματα γιόγκα γιατί δεν μου άρεσε ο δάσκαλος να μιλάει όλο το θέμα και η πολλή ώρα στο ελλειπτικό με ζάλη. Αλλά μου άρεσε η πισίνα – και το δωμάτιο με τα βάρη. Μου άρεσε πολύ η προπόνηση δύναμης. Συνήθως ανδρικός τομέας, συχνά ήμουν η μόνη γυναίκα στο δωμάτιο με τα βάρη, αλλά δεν το άφησα να με σταματήσει. Ως γυναίκα στα 50 της, ένιωθε πολύ καλά για να χτυπήσω τις μηχανές.
Και με οικογενειακό ιστορικό αρθρίτιδας, θέλω να διατηρήσω τα οστά και τους μύες μου ευτυχισμένους. Μπορεί να ακούγεται αντίθετο, αλλά η σωστή προπόνηση ενδυνάμωσης δεν θα επιδεινώσει τον πόνο στις αρθρώσεις και τη δυσκαμψία της οστεοαρθρίτιδας (ΟΑ). Στην πραγματικότητα, η μη αρκετή άσκηση μπορεί να κάνει τις αρθρώσεις σας ακόμα πιο επώδυνες και δύσκαμπτες.
Αυτό πρέπει να εξηγήσει γιατί ένιωθα τόσο ζωντανή περπατώντας στο σπίτι από το γυμναστήριο.
Προπόνηση με βάρη για οστεοαρθρίτιδα
Όταν πονάω, το μόνο που θέλω είναι ένα μαξιλάρι θέρμανσης, ιβουπροφαίνη και κάτι να παρακολουθώ. Αλλά η ιατρική – και το σώμα μου – προτείνουν κάτι διαφορετικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά για τις γυναίκες, η προπόνηση δύναμης είναι η απάντηση όχι μόνο για την ανακούφιση του πόνου, αλλά και για να μας κάνει να νιώθουμε καλά.
Ακόμη και το The Arthritis Foundation συμφωνεί, προσθέτοντας ότι η άσκηση μας δίνει ενδορφίνες που βελτιώνουν τη συνολική ευεξία, την ικανότητα ελέγχου του πόνου και τις συνήθειες ύπνου.
Δεν χρειάστηκε να ξοδέψω ώρες και ώρες για να δω άμεσα οφέλη. Ακόμη και η μέτρια άσκηση μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα της αρθρίτιδας και να σας βοηθήσει να διατηρήσετε ένα υγιές βάρος.
Νιώθεις δυνατός και όμορφος
Τείνω να κουράζομαι και να απογοητεύομαι όταν ξαπλώνω. Αργά ή γρήγορα, ξέρω ότι πρέπει να κινηθώ. Και πάντα χαίρομαι που το κάνω. Ξέρω επίσης ότι το σώμα μου δεν είναι τέλειο με τα κυρίαρχα πολιτιστικά πρότυπα, αλλά μου φαίνεται πολύ καλό.
Αλλά καθώς μπήκα στην εμμηνόπαυση, ήμουν όλο και πιο δυσαρεστημένη με το σώμα μου, συμπεριλαμβανομένης της μικρής ακαμψίας στις αρθρώσεις μου. Ποιος δεν θα ήταν;
Με κίνητρο να βοηθήσω να ανακουφίσω τον πόνο στις αρθρώσεις και να φαίνομαι καλύτερα, ξεκίνησα τακτικά προπονήσεις ενδυνάμωσης.
Ο κανόνας μου ήταν: Αν πονάει, μην το κάνεις. Πάντα φρόντιζα να κάνω ζέσταμα στην κωπηλατική μηχανή, την οποία μισούσα. Αλλά ό,τι και να γίνει, ανάγκασα τον εαυτό μου να επιμείνει. Γιατί εδώ είναι το αστείο – μετά από κάθε επανάληψη, ιδρώτας και λαχανιασμένη, ένιωθα μια απερίγραπτη αίσθηση σώματος. Όταν τελείωσα, τα οστά και οι μύες μου ένιωθαν σαν να τραγουδούσαν.
Οι τρεις κύριοι τομείς της δύναμης του σώματος είναι ο κορμός και η πλάτη, το πάνω μέρος του σώματος και το κάτω μέρος του σώματος. Έτσι, άλλαξα τις ρουτίνες μου για να επικεντρωθώ σε αυτές μεμονωμένα. Χρησιμοποίησα το pulldown lat, τη ράβδο δικέφαλου καλωδίου, την πρέσα ποδιών και την ανύψωση ποδιών που κρέμονται, μαζί με μερικά άλλα. Έκανα 2 σετ των 10 επαναλήψεων πριν αυξήσω τα κιλά μου.
Πάντα δροσιζόμουν και έκανα μερικές διατάσεις που θυμόμουν από τις ρουτίνες μου στη γιόγκα. Μετά θα έκανα τον εαυτό μου στο ατμόλουτρο – που ήταν σκέτη ευδαιμονία. Όχι μόνο δούλευα για να νιώσω καλά μέσα και έξω, αλλά ήξερα επίσης ότι καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποτρέψω την ΟΑ.
Θυμάμαι που επέστρεψα από το γυμναστήριο μια φορά, σταματούσα για μια φέτα σπανακόπιτα και ένα φλιτζάνι πράσινο τσάι, και ένιωσα όμορφη και δυνατή.
Αφού ξεκίνησα αυτή τη ρουτίνα, έχασα τελικά την ανησυχία μου για την απώλεια βάρους και την προσαρμογή στις πολιτιστικές νόρμες ενός τέλειου σώματος. Η προπόνηση δύναμης, σε αυτό το επίπεδο – το επίπεδό μου – δεν είχε να κάνει με την άντληση σιδήρου για ώρες.
Δεν ήμουν αρουραίος γυμναστικής. Πήγαινα τρεις φορές την εβδομάδα για 40 λεπτά. Δεν ήμουν σε ανταγωνισμό με κανέναν. Το ήξερα ήδη ήταν καλό για το σώμα μου? Επίσης ένιωσα πολύ καλό. Τώρα κατάλαβα τι έκανε τους ανθρώπους να επιστρέφουν. Το «γυμναστήριο ψηλά» που ένιωθα μετά από κάθε συνεδρία είναι αληθινό, λένε οι ειδικοί.
«Η προπόνηση δύναμης εισχωρεί γρήγορα στο σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου διεγείροντας τους νευρικούς μηχανισμούς που κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται καλύτερα, οι οποίοι περιλαμβάνουν χημικές ουσίες του εγκεφάλου (να νιώθουν καλά) όπως η σεροτονίνη, η ντοπαμίνη και οι ενδορφίνες», εξήγησε η Claire-Marie Roberts, ανώτερη καθηγήτρια αθλητικής ψυχολογίας. σε συνέντευξή του στην The Telegraph.
Διατηρώντας το κίνητρο
Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, κοιτάζω τους άλλους για έμπνευση όταν χρειάζομαι αυτή την επιπλέον ώθηση. Στο Instagram, ακολουθώ τον Val Baker. Το προφίλ της λέει ότι είναι μια 44χρονη προπονήτρια φυσικής κατάστασης που εκπαιδεύει τόσο πολίτες όσο και στρατιωτικούς ως μέρος της Εφεδρικής Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Είναι μια μαμά πέντε παιδιών «που είναι περήφανη για το σώμα της και τις ραγάδες που κέρδισε κουβαλώντας τα παιδιά της».
Η Baker με εμπνέει γιατί το feed της περιέχει εικόνες όχι μόνο των αξιολάτρευτων παιδιών της, αλλά και μιας γυναίκας που φαίνεται να αγκαλιάζει το σώμα της, τα λεγόμενα ελαττώματα και όλα.
Ακολουθώ επίσης τον Chris Freytag, έναν 49χρονο προπονητή υγείας που δημοσιεύει συμβουλές προπόνησης, βίντεο και εμπνευσμένα μηνύματα. Είναι ένα υπέροχο πρότυπο για άνδρες και γυναίκες στην ηλικιακή μου ομάδα που πιστεύουν ότι η προπόνηση δύναμης δεν είναι για αυτούς. Μια ματιά της και θα καταλάβετε ότι αυτό είναι εντελώς αναληθές! Αυτό που αγαπώ ιδιαίτερα στη Freytag είναι ότι ενθαρρύνει τους followers της να σταματήσουν να αναζητούν το «τέλειο σώμα» — αυτό ακριβώς έχω κάνει.
Σήμερα, δεν προπονούμαι πλέον για το τέλειο σώμα — γιατί νιώθω τόσο καλά μετά το γυμναστήριο, δεν έχει σημασία να φοράω νούμερο 14, μερικές φορές νούμερο 16. Μου αρέσει αυτό που βλέπω στον καθρέφτη και μου αρέσει το πώς νιώθω .
Βρήκα την προπόνηση με βάρη γιατί ήλπιζα να βρω έναν τρόπο να βοηθήσω με τον πόνο στις αρθρώσεις και να προλάβω την ΟΑ — αλλά έχω κερδίσει πολλά περισσότερα. Καθώς κυνηγάω ένα νέο γυμναστήριο στα προάστια, είμαι ενθουσιασμένος που θα ξαναμπώ σε μια ρουτίνα. Επτά χρόνια προπόνησης με βάρη με βοήθησαν να νιώσω δυνατή και όμορφη. Μου έχει μάθει ότι, ενώ το σώμα μου δεν είναι τέλειο με τα κοινωνικά πρότυπα, μου φαίνεται ακόμα πολύ καλό.
Lillian Ann Slugocki γράφει για την υγεία, την τέχνη, τη γλώσσα, το εμπόριο, την τεχνολογία, την πολιτική και την ποπ κουλτούρα. Η δουλειά της, υποψήφια για βραβείο Pushcart και Best of the Web, έχει δημοσιευτεί στα Salon, The Daily Beast, BUST Magazine, The Nervous Breakdown και πολλά άλλα. Έχει μεταπτυχιακό στη συγγραφή από το NYU/The Gallatin School και ζει εκτός της Νέας Υόρκης με τον Shih Tzu, τη Molly. Βρείτε περισσότερα από τη δουλειά της στον ιστότοπό της και στείλτε την στο Twitter @laslugocki
Discussion about this post