Πώς να ζητήσετε βοήθεια για την ανάρρωσή σας όταν όλοι αγωνίζονται

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ζητήσεις βοήθεια, ειδικά αυτή τη στιγμή;

Ο φόβος, η ντροπή και η ενοχή συχνά δυσκολεύουν την προσέγγιση των άλλων. Τι γίνεται αν σε απορρίψουν; Τι θα σκεφτούν για την ανάγκη σας να στηριχτείτε ξανά πάνω τους; Δεν θα έπρεπε να μπορείτε να το χειριστείτε μόνοι σας μέχρι τώρα;

«Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι που έχουν βιώσει μακροχρόνια ανάκαμψη δυσκολεύονται αυτή τη στιγμή», λέει ο Adam D. Scioli, DO, FASAM, FAPA, αναπληρωτής ιατρικός διευθυντής και ψυχίατρος στο Caron Treatment Centers.

«Αλλά το να δώσεις στον εαυτό σου την άδεια να ζητήσει βοήθεια είναι σημαντικό», συνεχίζει ο Scioli.

«Δεν είναι ηθική αδυναμία. Δεν είναι αδυναμία ή κάτι στο οποίο μπορείτε να ασκήσετε τη θέλησή σας και να το ξεπεράσετε. Ο εθισμός είναι μια χρόνια, προοδευτική, υποτροπιάζουσα, διαλείπουσα, δυνητικά θανατηφόρα διαδικασία ασθένειας που απαιτεί βοήθεια και υποστήριξη».

Προσθέστε μια πανδημία στο μείγμα και τώρα υπάρχει άλλο ένα στρώμα φόβου, ντροπής και ενοχής που πρέπει να ξεπεραστεί. Τι θα συμβεί αν το αίτημά σας για βοήθεια είναι πολύ συντριπτικό για αυτούς αυτή τη στιγμή; Τι γίνεται αν πιστεύουν ότι είστε εγωιστής ή αγνοείτε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν;

Επιπλέον, η ανάκτηση είναι συνήθως ένα πρόγραμμα “εμείς”, όχι ένα πρόγραμμα “εγώ”. Πριν από την πανδημία, θα μπορούσατε να συναντήσετε έναν φίλο για καφέ, να παρακολουθήσετε μια συνάντηση ή να προσκαλέσετε κάποιον.

Αλλά τώρα, αυτές οι επιλογές είναι περιορισμένες ή ανύπαρκτες και φαίνεται ότι λείπει αυτό το βασικό στοιχείο «εμείς». Η ενοχή και η απομόνωση δεν είναι εξαιρετικός συνδυασμός όταν βρίσκεσαι σε κρίση.

Η διατήρηση σχέσεων μπορεί να διευκολύνει το να ζητήσετε βοήθεια

«Η κοινωνική απομόνωση μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο μόνοι με όλες τις ανησυχίες, τους φόβους και τη θλίψη τους», λέει η Christine Crawford, MD, αναπληρώτρια ιατρική διευθύντρια της Εθνικής Συμμαχίας για την Ψυχική Ασθένεια.

«Ωστόσο, είναι σημαντικό για τους ανθρώπους να βρίσκουν δημιουργικούς τρόπους για να παραμείνουν συνδεδεμένοι με τους άλλους προκειμένου να προστατεύσουν την ψυχική τους υγεία».

Το να έχετε και να διατηρείτε ένα ευρύ δίκτυο υποστήριξης γεμάτο με αξιόπιστους, αξιόπιστους φίλους και συγγενείς δεν είναι απλώς σημαντικό – είναι απαραίτητο. Αλλά όταν δεν αισθάνεστε ιδιαίτερα καλά, το να σηκώνετε το τηλέφωνο μπορεί να είναι το τελευταίο πράγμα που θέλετε να κάνετε.

Ωστόσο, προσπαθήστε να το σκεφτείτε με αυτόν τον τρόπο: Το να ζητάτε βοήθεια είναι πολύ λιγότερο άβολο όταν είστε σε τακτική επικοινωνία. Όταν συνεχίζετε να σηκώνετε το τηλέφωνο για περιστασιακές συνομιλίες, θα είναι πολύ πιο εύκολο να ζητήσετε βοήθεια όταν δυσκολεύεστε πραγματικά και μπορεί ακόμη και να είναι ένα απρόσκοπτο μέρος της συνομιλίας σας.

«Προτού φύγει κάποιος από το κέντρο θεραπείας μας, τον ενθαρρύνω να συνεχίσει να μιλάει με άλλους», λέει η Victoria Metz, πιστοποιημένη προπονήτρια αποκατάστασης στο Arms Acres και ιδρύτρια του Run4Recovery.

«Όταν συνεχίζεις να μιλάς σε ανθρώπους, αυξάνεται η πιθανότητα να τους μιλάς όταν χρειάζεσαι βοήθεια. Η ρουτίνα είναι το κλειδί για άτομα με διαταραχή χρήσης ουσιών ή αλκοόλ».

Πώς φαίνεται η βοήθεια αυτή τη στιγμή;

Μπορεί να είναι πραγματικά δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς φαίνεται η βοήθεια όταν οι επιλογές για προσωπική χρήση είναι τόσο περιορισμένες. Όμως, με λίγη δημιουργικότητα, υπάρχουν τρόποι να λάβετε ουσιαστική βοήθεια.

«Η βοήθεια φαίνεται σίγουρα διαφορετική αυτή τη στιγμή», λέει η Erica Spiegelman, πιστοποιημένη σύμβουλος και συγγραφέας για το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Οι βιντεοκλήσεις είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να συνδεθείτε λίγο πιο βαθιά από ό,τι θα μπορούσατε στο τηλέφωνο, αλλά δεν είναι η μόνη επιλογή, προσθέτει.

«Μπορείτε να κάνετε έναν κοινωνικά αποστασιοποιημένο περίπατο με μάσκες ή ακόμα και να συναντηθείτε στην αυλή κάποιου, αρκεί να κάθεστε αρκετά μακριά».

Ναι, θα υπάρχει κάποιο επίπεδο κινδύνου σε οποιαδήποτε προσωπική συνάντηση, αλλά η εξισορρόπηση των κινδύνων και των οφελών είναι το κλειδί.

Η βοήθεια μπορεί επίσης να μοιάζει με:

• σύνδεση με μια ομάδα υποστήριξης στο διαδίκτυο ή μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
• έχοντας ένα εικονικό ραντεβού με έναν θεραπευτή ή έναν σύμβουλο εθισμού
• καλώντας μια τηλεφωνική γραμμή
• λαμβάνοντας ένα σπιτικό γεύμα από έναν φίλο
• καλώντας ένα κέντρο νοσηλείας – οι περισσότεροι παρέμειναν ανοιχτοί κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Ο Scioli προσθέτει ότι μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε ένα κέντρο αντιμετώπισης κρίσεων ή ένα τοπικό τμήμα επειγόντων περιστατικών. Εκεί, θα μιλήσετε με κάποιον προσωπικά και θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τα επόμενα βήματα.

Το να ζητάς βοήθεια είναι επίσης διαφορετικό τώρα

Δεδομένου ότι η βοήθεια φαίνεται διαφορετική αυτή τη στιγμή, ο τρόπος που τη ζητάτε είναι επίσης διαφορετικός.

Αντί να περιμένετε από κάποιον να αποφασίσει τι μπορεί να κάνει και πόσο συχνά μπορεί να το κάνει, προσπαθήστε να προσδιορίσετε τι χρειάζεστε και να είστε συγκεκριμένοι στο αίτημά σας.

Για παράδειγμα, ρωτήστε αν μπορείτε να τους τηλεφωνείτε μία φορά την εβδομάδα ή να συναντιέστε σε ένα τοπικό πάρκο για μια βόλτα κάθε Σάββατο πρωί.

«Όταν ζητάς βοήθεια, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να ακούσεις: «Συγγνώμη, με νοιάζει και θα ήθελα να είμαι σε θέση να βοηθήσω, αλλά κάπως με έχουν πιάσει», προειδοποιεί ο Scioli. .

«Παρόλο που μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να ακούσεις ότι αφού τελικά μαζέψεις το θάρρος να ρωτήσεις, σου δίνουν μια ειλικρινή απάντηση, και αυτό είναι καλό. Είναι καλύτερα να μην υπόσχονται κάτι που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν».

Εάν λάβετε ένα «όχι», θυμηθείτε ότι δεν αφορά εσάς και μην το διαγράψετε από τη λίστα φίλων σας. Αντίθετα, μείνετε σε επαφή και ρωτήστε κάποιον άλλο.

Πώς να διευκολύνετε το να ζητάτε (και να λαμβάνετε) βοήθεια

Δεν υπάρχει καμία επικάλυψη: Το να ζητάς βοήθεια είναι δύσκολο, ειδικά αυτή τη στιγμή. Ακολουθούν μερικοί τρόποι για να το κάνετε λίγο πιο εύκολο.

Μείνετε σε επαφή με πολλά άτομα

Κάντε συνήθεια να διατηρείτε επαφή με τουλάχιστον 10 άτομα», συμβουλεύει ο Metz. «Με αυτόν τον τρόπο, εάν χρειάζεται πραγματικά να μιλήσετε με κάποιον, είναι πιθανό ότι τουλάχιστον ένα άτομο θα απαντήσει και θα είναι διαθέσιμο να μιλήσει».

Δεν έχεις 10 σούπερ στενούς φίλους; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν, αλλά μετράνε και τα μέλη της οικογένειας, οι γείτονες, οι γνωστοί που θα θέλατε να γνωρίζετε καλύτερα. Επίσης, δεν χρειάζεται απαραιτήτως να συζητήσετε την ανάρρωσή σας με όλα αυτά τα άτομα — απλώς η διατήρηση κάποιας γραμμής επικοινωνίας μπορεί να είναι μεγάλη βοήθεια.

Και ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί απλώς να διαπιστώσεις ότι βρίσκονται σε παρόμοια βάρκα και χρειάζονται υποστήριξη, επίσης.

Κανονίστε την υποστήριξη ακριβώς όταν τη χρειάζεστε

Υπάρχει μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας ή της εβδομάδας που είναι πιο δύσκολη για εσάς; Βεβαιωθείτε ότι έχετε υποστήριξη σε αυτές τις στιγμές.

“Σας ενθαρρύνω να πείτε, “Έχω παρατηρήσει ότι αρχίζω να μπαίνω στο μυαλό μου και να ασχολούμαι με πολλές αρνητικές αυτοομιλίες στις 2:00 κάθε απόγευμα”, συνιστά ο Scioli. «Θα ήταν εντάξει αν απευθυνθώ σε εσάς αύριο εκείνη την ώρα για να δω αν θα με βοηθούσε;»

Αφιερώστε χρόνο για να βοηθήσετε τον εαυτό σας

Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να στηρίζεστε σε άλλους για βοήθεια, αλλά η δική σας εταιρεία μπορεί να είναι μια εκπληκτική πηγή υποστήριξης.

Εάν δεν αισθάνεστε πολύ άνετα να είστε μόνοι, βάλτε στόχο να δημιουργήσετε ένα καθημερινό σχέδιο μοναξιάς (πραγματικά δεν υπήρξε ποτέ καλύτερη στιγμή για να το κάνετε αυτό). Μπορείτε να διαβάσετε ένα βιβλίο, να παρακολουθήσετε μια ταινία, να ασκηθείτε, να κάνετε ένα αφρόλουτρο, να ξεκινήσετε μια πρακτική ευγνωμοσύνης — ό,τι κι αν είναι, κάντε το μια ιδιαίτερη δραστηριότητα που κάνετε μόνοι σας.

«Το να έχεις μια υγιή ρουτίνα γύρω από τη μοναξιά και να καλλιεργείς μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό σου είναι αυτοαγάπη και συμπόνια για τον εαυτό σου», λέει ο Spiegelman. «Και όταν γνωρίσετε τον εαυτό σας περισσότερο, θα νιώσετε πιο ευτυχισμένοι και πιο ελεύθεροι».

Αναπτύξτε μια ρουτίνα (και επιμείνετε σε αυτήν)

«Η καθιέρωση της δομής και της ρουτίνας κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι απίστευτα σημαντική κατά τη διάρκεια αυτών των αβέβαιων περιόδων που αισθανόμαστε ότι πολύ λίγα είναι στον έλεγχό μας», λέει ο Crawford.

«Ο εντοπισμός των περιοχών της ζωής σας στους οποίους έχετε τον έλεγχο μπορεί να μειώσει το άγχος που συνοδεύει την αβεβαιότητα. Καθορίστε ένα καθημερινό πρόγραμμα που περιλαμβάνει χρόνο για αυτοφροντίδα, κοινωνικοποίηση και καθήκοντα που σχετίζονται με την εργασία».

Κάνε μία λίστα

Αναπόφευκτα, θα υπάρξουν στιγμές που κανείς δεν θα είναι ελεύθερος να συνομιλήσει (ή απλά δεν θα θέλετε να μιλήσετε με κάποιον που γνωρίζετε).

Κάντε μια λίστα εικονικών συναντήσεων ή τηλεφωνικών γραμμών στις οποίες μπορείτε να βασιστείτε όταν χτυπούν αυτές οι στιγμές.

Όλες αυτές οι ομάδες προσφέρουν εικονικές συναντήσεις:

• SMART Recovery
• Ανώνυμοι Αλκοολικοί
• Ανώνυμοι Ναρκωτικοί
• Δαχτυλίδι ζωής
• Στα Δωμάτια

Οι ακόλουθες γραμμές επικοινωνίας μπορούν επίσης να προσφέρουν υποστήριξη:

• Εθνική Συμμαχία για την Ψυχική Ασθένεια: 800-950-NAMI (6264)

• National Suicide Prevention Lifeline: 800-273-TALK (8255)

• SAMHSA: 800-662-HELP (4357)

Είναι μια δύσκολη περίοδος για να είστε σε ανάκαμψη, αλλά η πανδημία δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάτε μόνοι σας.

Να θυμάσαι: Όσοι σε αγαπούν και σε νοιάζονται δεν τους πειράζει να βοηθήσουν όταν μπορούν. Το πιθανότερο είναι ότι είναι χαρούμενοι που ζητάτε βοήθεια όταν τη χρειάζεστε, επειδή προτιμούν να είστε χαρούμενοι και καλά παρά να παλεύετε μόνοι σας.

Η Gia Miller είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος, συγγραφέας και αφηγητής που καλύπτει κυρίως την υγεία, την ψυχική υγεία και την ανατροφή των παιδιών. Ελπίζει ότι το έργο της εμπνέει ουσιαστικές συζητήσεις και βοηθά τους άλλους να κατανοήσουν καλύτερα διάφορα θέματα υγείας και ψυχικής υγείας. Μπορείτε να δείτε μια επιλογή από τη δουλειά της εδώ.