Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας, έχουμε την αίσθηση ότι έρχονται περισσότερες απώλειες.
Ενώ πολλοί από εμάς μπορεί να σκεφτόμαστε τη «θλίψη» ως απάντηση στην απώλεια κάποιου που αγαπάμε, η θλίψη είναι στην πραγματικότητα ένα πολύ πιο περίπλοκο φαινόμενο.
Η καταπολέμηση κάθε είδους απώλειας μπορεί να περιλαμβάνει μια διαδικασία πένθους, ακόμα κι αν αυτή η απώλεια δεν είναι ακριβώς απτή.
Υπάρχουν πολλά που πρέπει να θρηνήσουμε αυτή τη στιγμή με το πρόσφατο ξέσπασμα του COVID-19.
Υπάρχει μια συλλογική απώλεια της κανονικότητας και για πολλούς από εμάς, έχουμε χάσει την αίσθηση της σύνδεσης, της ρουτίνας και της βεβαιότητας για το μέλλον. Μερικοί από εμάς έχουμε ήδη χάσει δουλειές και ακόμη και αγαπημένα πρόσωπα.
Και οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας, έχουμε την αίσθηση ότι θα έρθουν ακόμη περισσότερες απώλειες. Αυτή η αίσθηση της φοβερής προσμονής ονομάζεται «αναμενόμενη θλίψη» και μπορεί να είναι θορυβώδης.
Μια διαδικασία πένθους μπορεί να συμβεί ακόμα και όταν αισθανόμαστε ότι πρόκειται να συμβεί μια απώλεια, αλλά δεν ξέρουμε ακόμα τι ακριβώς είναι. Γνωρίζουμε ότι ο κόσμος γύρω μας δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος — αλλά τι ακριβώς χάσαμε και τι θα χάσουμε είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό άγνωστο σε εμάς.
Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να το συμβιβαστείς.
Αν αναρωτιέστε αν μπορεί να βιώνετε αυτό το είδος θλίψης, δείτε μερικά σημάδια που πρέπει να αναζητήσετε, καθώς και ορισμένες δεξιότητες αντιμετώπισης που μπορείτε να αξιοποιήσετε αυτή τη στιγμή:
1. Είστε στα άκρα — και δεν είναι πάντα ξεκάθαρο ακριβώς γιατί
Ίσως νιώθετε ένα αίσθημα τρόμου, σαν κάτι κακό να είναι προ των πυλών, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο τι μπορεί να είναι. (Αυτό περιγράφεται συχνά ως “περιμένοντας να πέσει το άλλο παπούτσι.”)
Η υπερεπαγρύπνηση είναι επίσης ένας πολύ συνηθισμένος τρόπος εμφάνισης. Μπορεί να σαρώνετε για πιθανές «απειλές» — για παράδειγμα, να αντιδράτε έντονα κάθε φορά που κάποιος βήχει ή φτερνίζεται κοντά, να αναστατώνεστε με έναν άγνωστο που δεν τηρεί την κατάλληλη κοινωνική απόσταση ή να πανικοβάλλεστε κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο.
Αυτό μπορεί επίσης να εκδηλωθεί ως επίμονο άγχος και συντριβή, όπως «πάγωμα» όταν έρχεται αντιμέτωπος με τη λήψη αποφάσεων ή τον προγραμματισμό ή αναβολή συχνότερα για την αποφυγή σύνθετων εργασιών.
Εάν αναμένετε κίνδυνο ή καταστροφή, είναι λογικό να παραμένετε συναισθηματικά ρυθμισμένοι θα ήταν πιο δύσκολο αυτή τη στιγμή.
2. Νιώθετε θυμό για πράγματα που δεν μπορείτε να ελέγξετε
Το να βρίσκεις τον εαυτό σου εύκολα και επίμονα απογοητευμένο είναι μια πολύ συνηθισμένη εκδήλωση θλίψης.
Για παράδειγμα, η εργασία από το σπίτι μπορεί να έχει προηγουμένως ένιωθε σαν πολυτέλεια, αλλά ίσως τώρα μοιάζει περισσότερο με τιμωρία. Το να μην αγοράζετε την προτιμώμενη μάρκα μακαρονιών και τυριών σε κουτί μπορεί να μην σας φαινόταν τόσο μεγάλη υπόθεση πριν, αλλά ξαφνικά είστε εξοργισμένοι στο τοπικό σας κατάστημα που δεν έχετε άφθονο απόθεμα.
Εάν τα μικρά εμπόδια ξαφνικά αισθάνεστε ανυπόφορα, δεν είστε μόνοι. Αυτά τα εμπόδια συχνά χρησιμεύουν ως ασυνείδητες υπενθυμίσεις ότι τα πράγματα δεν είναι τα ίδια — πυροδοτώντας θλίψη και μια αίσθηση απώλειας, ακόμη και όταν δεν το γνωρίζουμε.
Αν νιώθετε ότι θυμώνετε πιο συχνά, να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας. Αυτή είναι μια απολύτως φυσιολογική αντίδραση σε μια περίοδο συλλογικού τραύματος.
3. Έχετε παραιτηθεί στο χειρότερο σενάριο
Ένας από τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν συχνά την προκαταρκτική θλίψη είναι να προσπαθήσουν να «προετοιμαστούν» διανοητικά και συναισθηματικά για το χειρότερο σενάριο.
Αν προσποιούμαστε ότι είναι αναπόφευκτο, μπορούμε να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας και να πιστέψουμε ότι δεν θα αισθανόμαστε τόσο σοκαριστικό ή επώδυνο όταν έρθει σε αυτό.
Ωστόσο, αυτό είναι λίγο παγίδα. Ο μηρυκασμός για νοσηρά σενάρια, η απελπισία καθώς τα πράγματα εξελίσσονται ή η αγωνία για οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά δεν θα πράγματι να σας κρατήσει ασφαλείς — αντ ‘αυτού, απλώς θα σας κρατήσει συναισθηματικά ενεργοποιημένους.
Στην πραγματικότητα, το χρόνιο στρες μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το ανοσοποιητικό σας σύστημα, γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να ασκείτε αυτοφροντίδα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Η ετοιμότητα είναι σημαντική, αλλά αν βρείτε τον εαυτό σας προσηλωμένο στις πιο αποκαλυπτικές και καταστροφικές πιθανότητες, μπορεί να κάνετε περισσότερο κακό παρά καλό. Η ισορροπία είναι το κλειδί.
4. Βρίσκετε τον εαυτό σας να αποσύρεται ή να αποφεύγει τους άλλους
Όταν νιώθουμε συγκλονισμένοι, φοβισμένοι και πυροδοτημένοι, είναι πολύ λογικό να αποσυρθούμε από τους άλλους. Αν μετά βίας μπορούμε να κρατήσουμε τον εαυτό μας στη ζωή, η αποφυγή των άλλων ανθρώπων μπορεί να νιώθουμε ότι προστατεύουμε τον εαυτό μας δικα τους στρες και άγχος.
Αυτό όμως μπορεί να έχει μπούμερανγκ. Η απομόνωση μπορεί πραγματικά να αυξήσει τα συναισθήματα κατάθλιψης και άγχους.
Αντίθετα, πρέπει να παραμείνουμε συνδεδεμένοι με τους άλλους — και μπορούμε να το κάνουμε αυτό διατηρώντας σταθερά όρια σχετικά με τα είδη υποστήριξης που μπορούμε να προσφέρουμε.
Μερικά παραδείγματα ορίων που θα μπορούσατε να θέσετε αυτήν τη στιγμή:
- Πέρασα πολύ δύσκολα με αυτό το COVID-19. Μπορούμε να κρατήσουμε τη συζήτηση ανοιχτή σήμερα;
- Δεν νομίζω ότι μπορώ να μιλήσω για αυτό αυτή τη στιγμή. Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να αποσπάσουμε την προσοχή μας αυτή τη στιγμή;
- Δυσκολεύομαι αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ να σε υποστηρίξω με αυτόν τον τρόπο αυτή τη στιγμή. Είμαι στην ευχάριστη θέση (να παίξω ένα παιχνίδι / να στείλω ένα πακέτο φροντίδας / να κάνω check in με μήνυμα αργότερα) εάν αυτό θα ήταν χρήσιμο.
- Δεν έχω πολλές δυνατότητες να σας υποστηρίξω αυτήν τη στιγμή, αλλά θα σας στείλω με email μερικούς συνδέσμους αργότερα που νομίζω ότι θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι αν το θέλετε.
Θυμηθείτε, δεν υπάρχει τίποτα κακό με το να βάζετε τα όρια που χρειάζεστε για να φροντίσετε τον εαυτό σας!
5. Έχεις εξαντληθεί τελείως
Πολλά από αυτά για τα οποία μιλάμε με την προκαταρκτική θλίψη είναι στην πραγματικότητα απλώς η απόκριση του τραύματος του σώματός μας: δηλαδή, το να είμαστε σε κατάσταση «μάχης, φυγής ή παγώματος».
Όταν αισθανόμαστε ότι απειλούμαστε, το σώμα μας αντιδρά πλημμυρίζοντας μας με ορμόνες του στρες και ενισχύοντάς μας, σε περίπτωση που χρειαστεί να αντιδράσουμε γρήγορα σε μια απειλή.
Μία από τις παρενέργειες αυτού, όμως, είναι ότι καταλήγουμε να νιώθουμε κουρασμένοι. Το να είμαστε τόσο ενεργοποιημένοι σε καθημερινή βάση μπορεί πραγματικά να μας κουράσει, κάνοντας την εξάντληση μια αρκετά καθολική εμπειρία πένθους.
Αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο σε μια εποχή που τόσοι πολλοί άνθρωποι μιλούν για το πόσο παραγωγικοί ήταν όσο βρίσκονταν σε απομόνωση. Μπορεί να νιώθουμε πολύ άσχημο να ακούμε για άλλους που ξεκινούν νέα χόμπι ή έργα ενώ εμείς μετά βίας μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι.
Ωστόσο, δεν είστε μόνοι σας στην εξάντλησή σας που προκαλείται από την πανδημία. Και αν το μόνο που μπορείτε να κάνετε αυτή τη στιγμή είναι να κρατήσετε τον εαυτό σας ασφαλή; Αυτό είναι κάτι παραπάνω από αρκετά καλό.
Εάν αισθάνεστε προκαταρκτική θλίψη, τι μπορείτε να κάνετε για να αντιμετωπίσετε;
Εάν δεν είστε σίγουροι πώς να πλοηγηθείτε σε αυτήν τη μορφή θλίψης, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε:
Επικυρώστε και επιβεβαιώστε τα συναισθήματά σας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να νιώθετε ντροπή ή κριτική για τα συναισθήματα που νιώθετε. Ο καθένας θα βιώσει τη θλίψη διαφορετικά και κανένα από τα συναισθήματα που νιώθετε δεν είναι παράλογο σε μια τόσο δύσκολη στιγμή. Να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας.
Φέρτε το πίσω στα βασικά. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να παραμένετε σιτισμένοι, ενυδατωμένοι και ξεκούραστοι αυτή τη στιγμή. Εάν δυσκολεύεστε με αυτό, παραθέτω μερικές συμβουλές για τη βασική αυτοφροντίδα σε αυτό το άρθρο και μερικές χρήσιμες εφαρμογές για λήψη από εδώ.
Συνδεθείτε με άλλους, ακόμα κι όταν δεν το θέλετε. Μπορεί να είναι δελεαστικό να αποκλείσετε τους πάντες όταν είστε συγκλονισμένοι και ενεργοποιημένοι. Παρακαλώ αντισταθείτε στην παρόρμηση! Η ανθρώπινη σύνδεση είναι ένα κρίσιμο μέρος της ευημερίας μας, ειδικά τώρα. Και αν τα αγαπημένα σας πρόσωπα σας οδηγούν στον τοίχο; Υπάρχει επίσης μια εφαρμογή για να συνδεθείτε με άτομα αυτήν τη στιγμή.
Δώστε προτεραιότητα στην ξεκούραση και τη χαλάρωση. Ναι, ακούγεται παράλογο να λέμε στους ανθρώπους να χαλαρώσουν κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας. Ωστόσο, όταν το άγχος μας είναι τόσο ενεργοποιημένο, είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να αποκλιμακώσουμε το σώμα και τον εγκέφαλό μας. Αυτό το άρθρο έχει μια αρκετά εξαντλητική λίστα πόρων εάν το άγχος σας είναι αυξημένο αυτή τη στιγμή.
Εκφράσου. Τα διαφημιστικά καταστήματα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα αυτή τη στιγμή. Δοκιμάστε να κάνετε ημερολόγιο, να χορεύετε, να κάνετε κολάζ — οτιδήποτε σας βοηθά να επεξεργαστείτε συναισθηματικά αυτό που σας συμβαίνει! Έχω επίσης μερικές προτροπές ημερολογίου και ασκήσεις αυτοεξυπηρέτησης σε αυτό θλίψη zine αν σε ενδιαφέρει.
Μιλήστε με έναν επαγγελματία. Η διαδικτυακή θεραπεία είναι μια ευλογία αυτή τη στιγμή. Εάν έχετε πρόσβαση σε αυτό, οι θεραπευτές είναι μια ζωτική πηγή για να περάσετε μέσα από τη θλίψη και το άγχος αυτή τη στιγμή. Έχω συμπεριλάβει μερικούς πόρους θεραπείας εδώ, και έχω επίσης μοιραστεί μερικές από τις καλύτερες συμβουλές τηλεθεραπείας μου σε αυτό το άρθρο.
Θυμηθείτε, δεν είστε μόνοι σε αυτό που νιώθετε αυτή τη στιγμή
Στην πραγματικότητα, είσαι πολύ μακριά από αυτό. Τόσοι πολλοί από εμάς βιώνουμε μια διαδικασία πένθους γύρω από αυτήν την περίοδο ταχείας αλλαγής και συλλογικού φόβου.
Είστε άξιοι υποστήριξης και οι αγώνες που κάνετε είναι απολύτως κατανοητοί, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα αλλάζουν γύρω μας.
Να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας — και αν χρειάζεστε περισσότερη υποστήριξη, μη διστάσετε να απευθυνθείτε. Μπορεί να απομονωνόμαστε και ακόμη και να είμαστε μόνοι τις επόμενες εβδομάδες, αλλά κανείς μας δεν χρειάζεται να είναι μόνος αυτή τη στιγμή.
Ο Sam Dylan Finch είναι συντάκτης, συγγραφέας και στρατηγός ψηφιακών μέσων στην περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Είναι ο κύριος συντάκτης ψυχικής υγείας και χρόνιων παθήσεων στο Healthline. Βρείτε τον Κελάδημα και Instagram και μάθετε περισσότερα στο SamDylanFinch.com.
Discussion about this post