Η αυτοσυμπόνια είναι μια δεξιότητα — και είναι μια ικανότητα που όλοι μπορούμε να μάθουμε.
Τις περισσότερες φορές όταν βρίσκομαι σε “λειτουργία θεραπευτή”, υπενθυμίζω συχνά στους πελάτες μου ότι ενώ εργαζόμαστε σκληρά για να ξεμάθουμε συμπεριφορές που δεν μας εξυπηρετούν πλέον, είμαστε επίσης εργάζονται για την καλλιέργεια της αυτοσυμπόνιας. Είναι απαραίτητο συστατικό για τη δουλειά!
Ενώ μπορεί να είναι εύκολο για μερικούς από εμάς να μπορούμε να νιώθουμε και να εκφράζουμε συμπόνια σε άλλους, είναι συχνά δύσκολο να επεκτείνουμε την ίδια αίσθηση συμπόνιας προς τον εαυτό μας (αντίθετα, βλέπω πολλή ντροπή του εαυτού μας, κατηγορώ και συναισθήματα της ενοχής — όλες οι ευκαιρίες για εξάσκηση της αυτοσυμπόνιας).
Αλλά τι εννοώ με τον όρο αυτοσυμπόνια; Η συμπόνια γενικότερα αφορά την επίγνωση της αγωνίας που βιώνουν οι άλλοι άνθρωποι και την επιθυμία να βοηθήσουν. Έτσι, για μένα, αυτοσυμπόνια είναι να παίρνεις το ίδιο συναίσθημα και να το εφαρμόζεις στον εαυτό σου.
Όλοι χρειάζονται υποστήριξη στο ταξίδι τους στη θεραπεία και την ανάπτυξη. Και γιατί να μην προέρχεται και αυτή η υποστήριξη από μέσα;
Σκεφτείτε την αυτοσυμπόνια, λοιπόν, όχι ως προορισμό, αλλά ως εργαλείο στο ταξίδι σας.
Για παράδειγμα, ακόμα και στο δικό μου ταξίδι αγάπης για τον εαυτό μου, εξακολουθώ να έχω στιγμές άγχους όταν δεν κάνω κάτι «τέλεια» ή κάνω ένα λάθος που μπορεί να δημιουργήσει μια σπείρα ντροπής.
Πρόσφατα, έγραψα τη λάθος ώρα έναρξης σε μια πρώτη συνεδρία με έναν πελάτη που με έκανε να ξεκινήσω 30 λεπτά αργότερα από ό,τι περίμεναν. Ναι.
Μόλις το συνειδητοποίησα, ένιωθα την καρδιά μου να βυθίζεται στο στήθος μου με μια άντληση αδρεναλίνης και μια βαθιά έκρηξη καύσωνα στα μάγουλά μου. Ενθουσιάστηκα εντελώς… και επιπλέον, το έκανα μπροστά σε έναν πελάτη!
Αλλά έχοντας επίγνωση αυτών των αισθήσεων, μου επέτρεψε να τις αναπνεύσω για να τις επιβραδύνω. Κάλεσα τον εαυτό μου (σιωπηλά, φυσικά) να απελευθερώσω τα συναισθήματα της ντροπής και του εδάφους στη σταθερότητα της συνεδρίας. Υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι είμαι άνθρωπος — και είναι κάτι παραπάνω από εντάξει να μην πάνε τα πράγματα σύμφωνα με το σχέδιο όλη την ώρα.
Από εκεί και πέρα επέτρεψα στον εαυτό μου να μάθει από αυτό το snafu. Κατάφερα να δημιουργήσω ένα καλύτερο σύστημα για τον εαυτό μου. Έκανα επίσης check-in με τον πελάτη μου για να βεβαιωθώ ότι μπορώ να τον υποστηρίξω, αντί να παγώνω ή να μειώνομαι από ντροπή.
Αποδεικνύεται ότι ήταν πολύ καλά, γιατί μπορούσαν να με δουν πρώτα και κύρια ως άνθρωπο, επίσης.
Λοιπόν, πώς έμαθα να επιβραδύνω αυτές τις στιγμές; Βοήθησε να ξεκινήσω με το να φαντάζομαι τις εμπειρίες μου να μου διηγούνται σε τρίτο πρόσωπο.
Αυτό συμβαίνει επειδή, για τους περισσότερους από εμάς, μπορούμε να φανταστούμε να προσφέρουμε συμπόνια σε κάποιον άλλο πολύ καλύτερα από ό,τι μπορούμε στους εαυτούς μας (συνήθως επειδή έχουμε εξασκήσει τον πρώτο πολύ περισσότερο).
Από εκεί και πέρα, μπορώ να αναρωτηθώ: «Πώς θα προσφέρω συμπόνια σε αυτό το άτομο;»
Και αποδεικνύεται ότι η θέαση, η αναγνώριση και η υποστήριξη ήταν βασικά μέρη της εξίσωσης. Επέτρεψα στον εαυτό μου μια στιγμή να κάνει πίσω και να σκεφτώ αυτό που έβλεπα στον εαυτό μου, αναγνώρισα το άγχος και τις ενοχές που ερχόταν και μετά υποστήριξα τον εαυτό μου να λάβω μέτρα για να βελτιώσω την κατάσταση.
Με αυτά τα λόγια, η καλλιέργεια της αυτοσυμπόνιας δεν είναι μικρό κατόρθωμα. Έτσι, πριν προχωρήσουμε, θέλω να το τιμήσω απόλυτα. Το γεγονός ότι είστε πρόθυμοι και ανοιχτοί ακόμη και να εξερευνήσετε τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εσάς είναι το πιο σημαντικό μέρος.
Αυτό είναι το κομμάτι που θα σας προσκαλέσω να ασχοληθείτε περαιτέρω τώρα με τρία απλά βήματα.
1. Χρησιμοποιήστε επιβεβαιώσεις για να εξασκήσετε την αυτοσυμπόνια
Πολλοί από εμάς που παλεύουμε με τη συμπόνια για τον εαυτό μας παλεύουμε επίσης με αυτό που συχνά αποκαλώ το τέρας της ντροπής ή της αυτοαμφιβολίας, του οποίου η φωνή μπορεί να αναδυθεί στις πιο απροσδόκητες στιγμές.
Έχοντας αυτό κατά νου, έχω ονομάσει μερικές πολύ συνηθισμένες φράσεις του τέρατος της ντροπής:
- “Δεν είμαι αρκετά καλός.”
- «Δεν θα έπρεπε να νιώθω έτσι».
- «Γιατί δεν μπορώ να κάνω πράγματα όπως οι άλλοι;»
- «Είμαι πολύ μεγάλος για να παλεύω με αυτά τα ζητήματα».
- “Θα έπρεπε να έχω [fill in the blank]; θα μπορούσα να έχω [fill in the
blank].»
Ακριβώς όπως η κάμψη ενός μυός ή η εξάσκηση μιας νέας δεξιότητας, η καλλιέργεια της αυτοσυμπόνιας απαιτεί να εξασκηθούμε στο να «αντιμιλάμε» σε αυτό το τέρας της ντροπής. Με την πάροδο του χρόνου, η ελπίδα είναι ότι η εσωτερική φωνή σας γίνεται πιο δυνατή και πιο δυνατή από τη φωνή της αμφιβολίας για τον εαυτό σας.
Μερικά παραδείγματα προς δοκιμή:
- «Είμαι απολύτως άξιος και θεϊκά άξιος».
- «Μου επιτρέπεται να αισθάνομαι όπως νιώθω – τα συναισθήματά μου ισχύουν».
- «Είμαι μοναδικός με τους δικούς μου υπέροχους τρόπους, ενώ εξακολουθώ να μοιράζομαι τα ιερά
αλληλένδετες ανθρώπινες εμπειρίες με πολλές». - «Δεν θα γίνω ποτέ πολύ μεγάλος (ή πολύ μεγάλος για αυτό
θέμα) να συνεχίσω να καλλιεργώ περιέργειες για τις δικές μου συμπεριφορές και χώρους
για ανάπτυξη». - «Αυτή τη στιγμή είμαι [fill in the blank]; αυτή τη στιγμή νιώθω [fill
in the blank].»
Εάν αυτά δεν σας φαίνονται φυσικά, δεν πειράζει! Προσπαθήστε να ανοίξετε ένα ημερολόγιο και να γράψετε μερικές δικές σας επιβεβαιώσεις.
2. Επιστρέψτε στο σώμα
Ως σωματικός θεραπευτής που εστιάζει στη σύνδεση μυαλού-σώματος, θα διαπιστώσετε ότι πάντα προσκαλώ τους ανθρώπους να επιστρέψουν στο σώμα τους. Είναι κάτι δικό μου.
Συχνά, η χρήση του σχεδίου ή της κίνησης ως εργαλείων επεξεργασίας μπορεί να είναι αρκετά χρήσιμη. Αυτό συμβαίνει επειδή μας επιτρέπουν να εκφραστούμε από έναν χώρο που δεν έχουμε πάντα πλήρη συνείδηση.
Έχοντας αυτό κατά νου, προσκαλέστε απαλά τον εαυτό σας να επισημάνει πώς αισθάνθηκες στις επιβεβαιώσεις που πρόσφερα — ίσως εστιάζοντας σε μία που σου μίλησε βαθιά. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε χρώματα που αντηχούν μαζί σας και οποιοδήποτε μέσο δημιουργίας που σας αρέσει. Καθώς το κάνετε αυτό, επιτρέψτε στον εαυτό σας να παρατηρήσει και να είναι περίεργος για το πώς νιώθετε στο σώμα σας να ζωγραφίζετε.
Παρατηρείτε σημεία έντασης στο σώμα σας; Μπορείτε να δοκιμάσετε να τα απελευθερώσετε μέσα από την τέχνη σας; Πόσο σκληρά ή μαλακά πιέζετε με τον μαρκαδόρο σας καθώς δημιουργείτε; Μπορείτε να παρατηρήσετε πώς αισθάνεστε αυτό στο σώμα σας και, στη συνέχεια, πώς είναι να προσκαλείτε διαφορετικές παραλλαγές πίεσης στο χαρτί;
Όλα αυτά είναι πληροφορίες που το σώμα σας έχει την καλοσύνη να μοιραστεί μαζί σας, αν θέλετε να ακούσετε. (Ναι, ξέρω ότι ακούγεται λίγο γου-γουου, αλλά μπορεί να εκπλαγείτε με αυτό που θα βρείτε.)
3. Προσπαθήστε να κινηθείτε λίγο
Φυσικά, αν η δημιουργία τέχνης δεν έχει απήχηση σε εσάς, τότε θα σας προσκαλούσα επίσης να νιώσετε ένα κίνημα ή κινήματα που θέλουν ή πρέπει να εκφραστούν πληρέστερα.
Για παράδειγμα, όταν χρειάζεται να επεξεργαστώ συναισθήματα, έχω κάποιες στάσεις γιόγκα που κάνουν πόντους γιόγκα που τιτλοδοτούνται μεταξύ ανοίγματος και κλεισίματος που με βοηθούν να αισθάνομαι ξεκολλημένος. Ένα από αυτά αλλάζει για μερικούς γύρους μεταξύ Happy Baby και Child’s Pose. Το άλλο είναι το Cat-Cow, το οποίο μου επιτρέπει επίσης να συγχρονίζω την επιβράδυνσή μου με την αναπνοή μου.
Η συμπόνια για τον εαυτό δεν είναι πάντα το πιο εύκολο να καλλιεργηθεί, ειδικά όταν συχνά μπορούμε να είμαστε ο χειρότερος κριτικός του εαυτού μας. Έτσι, η εύρεση άλλων τρόπων πρόσβασης στα συναισθήματά μας που μας βγάζουν από το λεκτικό πεδίο μπορεί πραγματικά να βοηθήσει.
Όταν ασχολούμαστε με την τέχνη θεραπευτικά, το θέμα είναι η διαδικασία, όχι το αποτέλεσμα. Το ίδιο ισχύει για τη γιόγκα και την κίνηση. Το να επιτρέπετε στον εαυτό σας να επικεντρωθεί στο πώς αισθάνεται η διαδικασία για εσάς και να απομακρυνθεί από το πώς φαίνεται στους άλλους, είναι ένα μέρος του τρόπου με τον οποίο μεταβαίνουμε στην αυτοσυμπόνια.
Λοιπόν, πώς αισθάνεσαι τώρα;
Ό,τι κι αν νιώθετε, δεν χρειάζεται να το κρίνετε. Απλώς συναντήστε τον εαυτό σας όπου κι αν βρίσκεστε.
Το να εργαζόμαστε για την απελευθέρωση των κρίσεων και των προσδοκιών που μας έχουν θέσει οι άλλοι δεν είναι εύκολη δουλειά, αλλά είναι ιερή δουλειά. Με τον καιρό μπορεί να γίνει μια πραγματική πηγή ενδυνάμωσης. Γιατρεύετε μια πληγή που πολλοί δεν γνωρίζουν καν. σας αξίζει να γιορτάσετε τον εαυτό σας μέσα από όλα αυτά.
Με τον καιρό, καθώς λυγίζετε αυτόν τον νέο μυ, θα διαπιστώσετε ότι η αυτοσυμπόνια είναι μια έτοιμη πυρκαγιά, εκεί για να σας οδηγήσει σε ό,τι βρεθεί στο δρόμο σας.
Η Rachel Otis είναι σωματική θεραπεύτρια, queer διατομεακή φεμινίστρια, ακτιβίστρια σώματος, επιζήσασα από τη νόσο του Crohn και συγγραφέας που αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Ολοκληρωτικών Σπουδών της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο με το μεταπτυχιακό της στη συμβουλευτική ψυχολογία. Η Ρέιτσελ πιστεύει ότι παρέχει σε κάποιον την ευκαιρία να συνεχίσει να αλλάζει τα κοινωνικά παραδείγματα, ενώ γιορτάζει το σώμα σε όλο του το μεγαλείο. Οι συνεδρίες είναι διαθέσιμες σε συρόμενη κλίμακα και μέσω τηλε-θεραπείας. Επικοινωνήστε μαζί της μέσω email.
Discussion about this post