Όχι, δεν είστε «τόσο OCD» για να πλένετε τα χέρια σας πιο συχνά τώρα

Με το COVID-19 να οδηγεί σε περισσότερο πλύσιμο των χεριών από ποτέ, πιθανότατα έχετε ακούσει κάποιον να περιγράφει τον εαυτό του ως «τόσο OCD», παρόλο που στην πραγματικότητα δεν έχει διάγνωση.

Πρόσφατα άρθρα έχουν υποδείξει ακόμη και ότι υπό το φως της επιδημίας του ιού, τα άτομα με ΙΨΔ είναι τυχερός να το έχεις.

Και πιθανότατα δεν είναι η πρώτη φορά που ακούτε ένα παράλογο σχόλιο για την ΙΨΔ.

Όταν κάποιος εντοπίζει κάτι που δεν είναι συμμετρικό, ή τα χρώματα δεν ταιριάζουν ή τα πράγματα δεν είναι στη σωστή σειρά, είναι συνηθισμένο να το περιγράφουμε ως “OCD” – παρόλο που δεν είναι καθόλου ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.

Αυτά τα σχόλια μπορεί να φαίνονται αρκετά αβλαβή. Αλλά για τα άτομα με ΙΨΔ, είναι κάθε άλλο παρά.

Πρώτον, δεν είναι απλώς μια ακριβής περιγραφή της ΙΨΔ.

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή είναι μια ψυχική ασθένεια που έχει δύο βασικά μέρη: τις ιδεοληψίες και τους καταναγκασμούς.

Οι εμμονές είναι ανεπιθύμητες σκέψεις, εικόνες, ορμές, ανησυχίες ή αμφιβολίες που εμφανίζονται επανειλημμένα στο μυαλό σας, προκαλώντας σοβαρά συναισθήματα άγχους ή ψυχικής δυσφορίας.

Αυτές οι ενοχλητικές σκέψεις μπορεί να περιλαμβάνουν καθαριότητα, ναι — αλλά πολλοί άνθρωποι με ΙΨΔ δεν βιώνουν καθόλου την ενασχόληση με τη μόλυνση.

Οι εμμονές είναι σχεδόν πάντα αντίθετες με το ποιος είναι κάποιος ή τι θα σκεφτόταν κανονικά.

Έτσι, για παράδειγμα, ένα θρησκευόμενο άτομο μπορεί να έχει εμμονή με θέματα που αντιβαίνουν στο σύστημα πεποιθήσεών του ή κάποιος μπορεί να έχει εμμονή να βλάψει κάποιον που αγαπά. Μπορείτε να βρείτε περισσότερα παραδείγματα ενοχλητικών σκέψεων σε αυτό το άρθρο.

Αυτές οι σκέψεις είναι συχνά γεμάτες με καταναγκασμούς, οι οποίοι είναι επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες που κάνετε για να μειώσετε το άγχος που προκαλείται από τις εμμονές.

Αυτό θα μπορούσε να είναι κάτι σαν να ελέγχετε επανειλημμένα ότι μια πόρτα είναι κλειδωμένη, να επαναλαμβάνετε μια φράση στο κεφάλι σας ή να μετράτε μέχρι έναν συγκεκριμένο αριθμό. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι οι καταναγκασμοί προκαλούν επιδείνωση των εμμονών μακροπρόθεσμα – και συχνά είναι ενέργειες στις οποίες το άτομο δεν θέλει να συμμετάσχει εξαρχής.

Αλλά αυτό που πραγματικά ορίζει την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή είναι ο οδυνηρός, αναπηρικός αντίκτυπός της στην καθημερινή ζωή.

Το OCD δεν είναι τόσο διασκέδαση όσο είναι μια ιδιωτική κόλαση.

Και γι’ αυτό είναι τόσο οδυνηρό όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τον όρο ΙΨΔ ως φευγαλέο σχόλιο για να περιγράψουν μια από τις ανησυχίες τους για την προσωπική υγιεινή ή τις ιδιορρυθμίες της προσωπικότητάς τους.

Έχω ΙΨΔ και παρόλο που έκανα γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT) που με βοήθησε να διαχειριστώ ορισμένα από τα συμπτώματα, υπήρξαν στιγμές που η διαταραχή έλεγχε τη ζωή μου.

Ένας τύπος με τον οποίο πάσχω είναι ο «έλεγχος» της ΙΨΔ. Έζησα με έναν σχεδόν διαρκή φόβο ότι οι πόρτες δεν ήταν κλειδωμένες και επομένως θα γινόταν διάρρηξη, ο φούρνος δεν είναι σβηστός που θα προκαλέσει πυρκαγιά, οι βρύσες δεν είναι κλειστές και θα υπάρξει πλημμύρα, ή οποιονδήποτε αριθμό απίθανων καταστροφών.

Όλοι έχουν αυτά τα άγχη από καιρό σε καιρό, αλλά με την ΙΨΔ, καταλαμβάνει τη ζωή σας.

Όταν ήταν στα χειρότερα του, κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, περνούσα πάνω από δύο ώρες να σηκώνομαι και να σηκώνομαι ξανά και ξανά από το κρεβάτι για να ελέγξω ότι όλα ήταν κλειστά και κλειδωμένα.

Δεν είχε σημασία πόσες φορές έλεγξα, το άγχος θα επέστρεφε και οι σκέψεις θα έμπαιναν πίσω: Τι θα γινόταν όμως αν δεν κλείδωνες την πόρτα; Τι γίνεται όμως αν ο φούρνος δεν είναι πραγματικά σβηστός και καείτε μέχρι θανάτου στον ύπνο σας;

Έζησα πολλές σκέψεις που με έπεισαν αν δεν εμπλακώ σε καταναγκασμούς, κάτι κακό θα συνέβαινε στην οικογένειά μου.

Στη χειρότερη περίπτωση, ώρες και ώρες της ζωής μου καταναλώθηκαν από εμμονή και καταπολέμηση των καταναγκασμών που ακολούθησαν.

Επίσης, πανικοβλήθηκα όταν ήμουν έξω. Έλεγχα συνεχώς το πάτωμα γύρω μου όταν έβγαινα από το σπίτι για να δω αν είχα πέσει κάτι. Κυρίως πανικοβλήθηκα μήπως ρίξω οτιδήποτε με την τράπεζά μου και προσωπικά στοιχεία — όπως η πιστωτική μου κάρτα, η απόδειξη ή η ταυτότητά μου.

Θυμάμαι ότι περπατούσα στο δρόμο ένα σκοτεινό χειμωνιάτικο βράδυ στο σπίτι μου και έγινα πεπεισμένος ότι είχα πέσει κάτι στο σκοτάδι, παρόλο που ήξερα λογικά ότι δεν είχα κανένα λόγο να πιστέψω ότι το είχα πέσει.

Έπεσα με τα χέρια και τα γόνατά μου στο παγωμένο τσιμέντο και κοίταξα γύρω μου αυτό που ένιωθα για πάντα. Εν τω μεταξύ, υπήρχαν άνθρωποι απέναντί ​​μου που κοιτούσαν επίμονα, αναρωτιούνται τι διάολο έκανα. Ήξερα ότι έμοιαζα τρελή, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου. Ήταν ταπεινωτικό.

Το 2λεπτο περπάτημα μου θα μετατρεπόταν σε 15 ή 30 λεπτά από τον αδιάκοπο έλεγχο. Οι ενοχλητικές σκέψεις με βομβάρδιζαν με αυξανόμενη συχνότητα.

Η καθημερινότητά μου καταναλωνόταν από ΙΨΔ, σιγά σιγά.

Μόλις ζήτησα βοήθεια μέσω της CBT, άρχισα να βελτιώνομαι και να μαθαίνω μηχανισμούς αντιμετώπισης και τρόπους αντιμετώπισης του άγχους κατά μέτωπο.

Χρειάστηκαν μήνες, αλλά τελικά βρέθηκα σε ένα καλύτερο μέρος. Και παρόλο που εξακολουθώ να έχω ΙΨΔ, δεν είναι τόσο κακό όσο ήταν.

Αλλά γνωρίζοντας πόσο άσχημα ήταν κάποτε, με πονάει σαν κόλαση όταν βλέπω ανθρώπους να μιλάνε σαν να μην είναι τίποτα το OCD. Σαν να το έχουν όλοι. Σαν να είναι κάποια ενδιαφέρουσα ιδιορρυθμία προσωπικότητας. Δεν είναι.

Δεν είναι σε κάποιον που αρέσουν τα παπούτσια του στη σειρά. Δεν είναι κάποιος που έχει μια πεντακάθαρη κουζίνα. Δεν είναι να έχετε τα ντουλάπια σας σε μια συγκεκριμένη σειρά ή να βάζετε ετικέτες ονομάτων στα ρούχα σας.

Η ΙΨΔ είναι μια εξουθενωτική διαταραχή που καθιστά αδύνατο να περάσετε τη μέρα χωρίς αγωνία. Μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις σας, την εργασία σας, την οικονομική σας κατάσταση, τις φιλίες σας και τον τρόπο ζωής σας.

Μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους στο να αισθάνονται ανεξέλεγκτοι, να αγωνιούν πανικό, ακόμη και να τερματίσουν τη ζωή τους.

Οπότε, παρακαλώ, την επόμενη φορά που θα θελήσετε να σχολιάσετε κάτι σχετικό στο Facebook για να πείτε πόσο “OCD” είστε ή πώς το πλύσιμο των χεριών σας είναι “τόσο OCD”, επιβραδύνετε και αναρωτηθείτε αν είναι αυτό που κάνετε. Πραγματικά εννοώ να πω.

Χρειάζομαι να σκέφτεστε τους ανθρώπους των οποίων οι μάχες με την ΙΨΔ είναι ασήμαντες καθημερινά εξαιτίας σχολίων σαν αυτά.

Το OCD είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω ζήσει ποτέ — δεν θα το ευχόμουν σε κανέναν.

Επομένως, αφαιρέστε το από τη λίστα με τις χαριτωμένες ιδιορρυθμίες της προσωπικότητας.

Η Hattie Gladwell είναι δημοσιογράφος ψυχικής υγείας, συγγραφέας και συνήγορος. Γράφει για ψυχικές ασθένειες με την ελπίδα να μειώσει το στίγμα και να ενθαρρύνει τους άλλους να μιλήσουν.