Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που κυκλοφόρησε στις 5 Ιουλίου 2024, μια κατηγορία φαρμάκων για τον διαβήτη, τα οποία περιλαμβάνουν το φάρμακο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις Ozempic, σχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο ανάπτυξης ορισμένων καρκίνων που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Αυτή η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA.
Στη μελέτη, οι ερευνητές συνέκριναν ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που έλαβαν θεραπεία με ινσουλίνη έναντι ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε μια κατηγορία φαρμάκων γνωστών ως αγωνιστές GLP-1, όπως το Ozempic, μεταξύ 2005 και 2018.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς που έλαβαν αγωνιστές GLP-1 είχαν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν 10 στους 13 καρκίνους, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου των νεφρών, του παγκρέατος, του οισοφάγου, του καρκίνου των ωοθηκών, του ήπατος και του καρκίνου του παχέος εντέρου.
Μεταξύ των καρκίνων που δεν είδαν σημαντική αλλαγή στον κίνδυνο ήταν ο καρκίνος του θυρεοειδούς και ο καρκίνος του μαστού σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
Το περιοδικό JAMA [Journal of the American Medical Association] είναι μια από τις πιο σημαίνουσες ιατρικές εκδόσεις στον κόσμο, που αναφέρεται συχνά για την αυστηρή έρευνα με κριτές από ομοτίμους. Το Ozempic, ένα εμπορικό σήμα για ένα φάρμακο σεμαγλουτίδης, είναι ένας αγωνιστής υποδοχέα GLP-1 που έχει κερδίσει δημοτικότητα όχι μόνο για την αποτελεσματικότητά του στη διαχείριση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα αλλά και για τα σημαντικά οφέλη του στην απώλεια βάρους. Η παχυσαρκία είναι ένας γνωστός παράγοντας κινδύνου για διάφορους τύπους καρκίνου, καθιστώντας τα ευρήματα αυτής της μελέτης ιδιαίτερα σημαντικά στη συνεχιζόμενη μάχη τόσο κατά του διαβήτη όσο και του καρκίνου.
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς και ο καρκίνος του μαστού σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες έχουν ξεχωριστές αιτιολογίες και παράγοντες κινδύνου που μπορεί να μην συνδέονται τόσο στενά με την παχυσαρκία όσο άλλοι καρκίνοι. Για παράδειγμα, γενετικές μεταλλάξεις και ορμονικές αλλαγές παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτών των καρκίνων. Η έλλειψη σημαντικής αλλαγής στον κίνδυνο για αυτούς τους συγκεκριμένους καρκίνους υποδηλώνει ότι ενώ οι αγωνιστές GLP-1 είναι ωφέλιμοι για τη μείωση του κινδύνου πολλών καρκίνων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, μπορεί να μην επηρεάζουν εξίσου όλους τους τύπους καρκίνου. Αυτό υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της πρόληψης του καρκίνου και την ανάγκη για στοχευμένη έρευνα.
«Είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία σχετίζεται με τουλάχιστον 13 τύπους καρκίνου», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Rong Xu σε ένα email στο AFP.
«Η μελέτη μας παρέχει στοιχεία ότι τα GLP-1RA έχουν τη δυνατότητα να σπάσουν τη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και καρκίνου», είπε ο Xu.
Η παχυσαρκία έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης αρκετών καρκίνων λόγω παραγόντων όπως η χρόνια φλεγμονή, η αντίσταση στην ινσουλίνη και οι αλλαγές στα επίπεδα των ορμονών. Οι 13 τύποι καρκίνου που σχετίζονται με την παχυσαρκία περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται σε, καρκίνους του ενδομητρίου, του οισοφάγου, του παγκρέατος, του παχέος εντέρου και του ήπατος. Η μελέτη του Rong Xu και των συνεργατών του προσθέτει άλλη μια απόδειξη ότι η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας μέσω αποτελεσματικών θεραπειών μπορεί να έχει εκτεταμένα οφέλη για την υγεία πέρα από την απώλεια βάρους και τη διαχείριση του διαβήτη.
Μεταξύ των φαρμάκων που μελετήθηκαν ήταν η σεμαγλουτίδη -που πωλείται στο εμπόριο με την επωνυμία Ozempic- και η λιραγλουτίδη και άλλα φάρμακα. Το Ozempic εγκρίθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2017.
Οι αγωνιστές GLP-1 είναι διαθέσιμοι περίπου 20 χρόνια, αλλά μια νέα γενιά αυτών των φαρμάκων, όπως το Ozempic, έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως επειδή έχουν πιο σημαντικά αποτελέσματα απώλειας βάρους.
Ο διαβήτης τύπου 2 είναι μια χρόνια πάθηση που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο το σώμα επεξεργάζεται το σάκχαρο στο αίμα (γλυκόζη). Η θεραπεία με ινσουλίνη, μια κοινή θεραπεία, βοηθά στη διαχείριση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, αλλά δεν προσφέρει τα ίδια οφέλη όσον αφορά την απώλεια βάρους ή την πρόληψη του καρκίνου με τους αγωνιστές GLP-1. Οι αγωνιστές GLP-1 λειτουργούν μιμούμενοι την ορμόνη ινκρετίνης, η οποία αυξάνει την έκκριση ινσουλίνης και αναστέλλει την απελευθέρωση γλυκαγόνης. Η μείωση του κινδύνου καρκίνου που σχετίζεται με τους αγωνιστές GLP-1 υπογραμμίζει τον πιθανό διπλό ρόλο τους στη θεραπεία του διαβήτη και στην πρόληψη των καρκίνων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, παρέχοντας μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση στη φροντίδα των ασθενών.
Η σεμαγλουτίδη (Ozempic) και η λιραγλουτίδη αποτελούν μέρος της κατηγορίας αγωνιστών GLP-1 και έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές τόσο στον γλυκαιμικό έλεγχο όσο και στη μείωση του βάρους. Το Ozempic, ειδικότερα, έχει κερδίσει σημαντική προσοχή για την ικανότητά του να βοηθά στην απώλεια βάρους, κάτι που ήταν βασικός παράγοντας για την έγκρισή του από την FDA το 2017 για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2. Η λιραγλουτίδη, ένας άλλος αγωνιστής του GLP-1, χρησιμοποιείται επίσης για τη διαχείριση βάρους με την επωνυμία Saxenda. Αυτά τα φάρμακα αντιπροσωπεύουν μια εξέλιξη στη φροντίδα του διαβήτη, προσφέροντας οφέλη που εκτείνονται πέρα από την παραδοσιακή διαχείριση του σακχάρου στο αίμα.
Ο Xu πρότεινε ότι τα προστατευτικά οφέλη που παρουσιάστηκαν στη μελέτη μπορεί να ενθαρρύνουν τους γιατρούς να συνταγογραφούν θεραπείες GLP-1 για ασθενείς με διαβήτη αντί για άλλα φάρμακα όπως η ινσουλίνη.
Η πιθανή μετατόπιση από την ινσουλίνη στις θεραπείες GLP-1 για τη διαχείριση του διαβήτη θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη φροντίδα των ασθενών. Η θεραπεία με ινσουλίνη, ενώ είναι αποτελεσματική για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, συχνά οδηγεί σε αύξηση βάρους, η οποία μπορεί να επιδεινώσει προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Αντίθετα, οι θεραπείες GLP-1 προσφέρουν οφέλη απώλειας βάρους και τώρα, με στοιχεία που υποδηλώνουν μειωμένο κίνδυνο ορισμένων μορφών καρκίνου, παρέχουν μια πιο ολιστική προσέγγιση στη διαχείριση του διαβήτη. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε αλλαγές στις κατευθυντήριες γραμμές θεραπείας και σε ευρύτερη υιοθέτηση των αγωνιστών GLP-1 στην κλινική πράξη.
Εγγραφο αναφοράς:
Οι Lindsey Wang et al. Αγωνιστές του υποδοχέα του πεπτιδίου 1 τύπου γλυκαγόνης και 13 καρκίνοι που σχετίζονται με την παχυσαρκία σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. [JAMA Network Open (2024)]. DOI: 10.1001/jamanetworkopen.2024.21305
Discussion about this post