Οι διατροφικές διαταραχές στους άνδρες δεν συζητούνται αρκετά — και είναι σε άνοδο

Πώς φαίνονται οι διατροφικές διαταραχές στους άνδρες;

Οι διατροφικές διαταραχές στις γυναίκες συνδέονται συνήθως με την επιθυμία για αδυνάτισμα και απώλεια βάρους. Αλλά το ίδιο δεν ισχύει τόσο συχνά για τους άνδρες.

«Τα συμπτώματα που σκέφτεται κανείς για μια κλασική διατροφική διαταραχή είναι ακραίες ή ανθυγιεινές συμπεριφορές απώλειας βάρους, όπως έμετος ή νηστεία, αλλά η εξιδανικευμένη εικόνα του ανδρικού σώματος δεν είναι στην πραγματικότητα προς το ίδιο ιδανικό», λέει ο Δρ Jason Nagata, επίκουρος καθηγητής παιδιατρικής. στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, όπου μελετά τις διατροφικές διαταραχές σε εφήβους.

«Πολλοί άντρες προσπαθούν να γίνουν μυώδεις και να μεγαλώσουν, οπότε πολλές από αυτές τις συμπεριφορές απώλειας βάρους δεν ισχύουν για αυτούς», εξηγεί η Nagata.

Στην πραγματικότητα, η έρευνα της Nagata διαπίστωσε ότι τα ανδρικά ιδανικά για το σώμα επηρεάζουν τη συμπεριφορά των ανδρών απέναντι στη διατροφή και την άσκηση με σαφώς διαφορετικούς τρόπους.

Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι σχεδόν το ένα τρίτο των εφήβων αγοριών στις Ηνωμένες Πολιτείες αναφέρουν ότι θέλουν να πάρουν βάρος. Σχεδόν α τέταρτο των νεαρών ανδρών αναφέρετε επίσης ότι παίρνετε συμπληρώματα, στεροειδή ή τρώτε περισσότερο για να αυξήσετε.

Αλλά η επιδίωξη της ακραίας απώλειας βάρους μπορεί επίσης να είναι πρόβλημα για τους άνδρες, ιδιαίτερα σε ορισμένες ομάδες υψηλού κινδύνου.

Ο Steve Walk, 71 ετών, κατέρρευσε στο πάτωμα του γυμναστηρίου ως παλαιστής στο γυμνάσιο, υπομένοντας ανορεξία και βουλιμία για να αγωνιστεί σε κατηγορία χαμηλότερου βάρους.

Ο Walk, ένας συνταξιούχος μηχανικός και εκπαιδευτικός με έδρα το Fredericksburg της Βιρτζίνια, βρήκε τελικά πλήρη ανάκαμψη. Έχει περάσει χρόνια εθελοντικά σε οργανισμούς όπως η NEDA για να βοηθήσει άτομα που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές.

Η αντρική εικόνα σώματος έχει εξελιχθεί δραματικά από τα σχολικά χρόνια του Walk στη δεκαετία του 1960, με περιορισμένα ιδανικά που επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στην εμφάνιση.

Αλλά δεν μπορείς πάντα να καταλάβεις απλά κοιτάζοντας κάποιον αν παλεύει με μια διατροφική διαταραχή. Αν και μπορεί να υπάρχουν εμφανή σημάδια, «οι διατροφικές διαταραχές είναι μοναδικές στο ότι έχουν συνέπειες τόσο στην ψυχική όσο και στη σωματική υγεία», λέει ο Nagata.

Οι διατροφικές διαταραχές μπορούν δυνητικά να επηρεάσουν κάθε σύστημα οργάνων στο σώμα. Η έμμονη εστίαση στη διατροφή και την άσκηση μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές, ακόμη και απειλητικές για τη ζωή επιπτώσεις στη σωματική υγεία που απαιτούν επείγουσα θεραπεία. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα.

Ο Nagata σημειώνει ότι είναι επίσης δυνατό να είστε σωματικά υγιείς ενώ αντιμετωπίζετε ακραία ψυχική δυσφορία λόγω διατροφής, άσκησης και δυσαρέσκειας στο σώμα.

Ο εντοπισμός των διατροφικών διαταραχών μεταξύ των ανδρών ως θέμα ψυχικής υγείας είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση της κατανόησης γύρω τους, όπως συνέβη με το άγχος και την κατάθλιψη τα τελευταία χρόνια.

Ποιοι διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν διατροφική διαταραχή;

Οι αθλητές, οι έγχρωμοι άνθρωποι και τα άτομα LGBTQ+ μπορεί να συμμετέχουν αυξημένο κίνδυνο των διατροφικών διαταραχών και των σχετικών συμπεριφορών τους.

Η σωματική δυσμορφία, μια εμμονική εστίαση στα αντιληπτά ελαττώματα στο σώμα κάποιου, επηρεάζει γυναίκες και άνδρες σε ίσα ποσοστά, σύμφωνα με την Ένωση Άγχους & Κατάθλιψης της Αμερικής.

Τα διεμφυλικά άτομα μπορεί να εμφανίσουν σωματική δυσμορφία σε σχέση με τη δυσφορία φύλου, τον όρο για την αγωνία λόγω ασυμφωνιών μεταξύ του σώματος και της ταυτότητας φύλου.

«Τα τρανς άτομα, και γενικά τα άτομα με διαφορετική φυλή, έχουν πολλές ανησυχίες για την εικόνα του σώματος, επειδή μέρος της δυσφορίας του φύλου σχετίζεται με την εμφάνιση», λέει η Nagata.

Μεγαλώνοντας, ο Henry Giardina, ένας συντάκτης με έδρα το Λος Άντζελες, πίστευε ότι έστελνε μηνύματα που στόχευαν σε νεαρά κορίτσια σχετικά με το σώμα τους – που τιμούσε την υπερβολική λεπτότητα και τη λευκότητα – επειδή ήταν τρανς και δεν ταυτιζόταν ως κορίτσι.

Αλλά αυτές οι γνωστές πιέσεις ολοκληρώθηκαν και επανεμφανίστηκαν σε τροποποιημένη μορφή καθώς περνούσε τη μετάβαση.

«Στην πραγματικότητα δεν τους αγνοούσα», λέει η Giardina, 33, αναδρομικά στα μηνύματα που στοχεύουν νεαρά κορίτσια. «Τους έπαιρνα και περίμενα την ώρα που θα μπορούσαν να κάνουν αίτηση σε μένα».

Αφού έκανε κορυφαία χειρουργική επέμβαση το 2012, ο Giardina θυμάται ότι μεταπήδησε από τον έναν τόπο ανησυχίας του σώματος στον άλλο.

«Το πρόβλημα του σώματός μου είχε γίνει κάπως», λέει σχετικά με τη μετάβασή του. «Τότε έγινε όπως, όσο περισσότερα κιλά χάσεις, τόσο πιο αρρενωπός θα είσαι».

Ο Giardina ανακάλυψε ότι θεωρούσε τους άντρες μουσικούς όπως ο Morrissey και ο Michael Stipe, ως προσωπικό ιδανικό της αρρενωπότητας.

Με τη συνεχή βοήθεια από τον θεραπευτή του, τώρα ο Giardina εργάζεται για να καταπολεμήσει ενεργά την κριτική φωνή στο κεφάλι του και να ακούσει το σώμα του. «Προσπαθώ να επιστρέψω σε ένα φυσικό μέρος όπου αναγνωρίζω: «Ω, το σώμα σου ξέρει τι θέλει».

«Λόγω της πιθανής σύζευξης μηνυμάτων για αρσενικά και γυναικεία σώματα, οι queer άνδρες μπορεί να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο για διατροφικές διαταραχές, λόγω «τόσο των πιέσεων αδυνατίσματος, όσο και των πιέσεων μυϊκότητας ή συνδυασμού και των δύο», λέει ο Nagata.

ΕΝΑ πρόσφατη ερευνητική ανασκόπηση διαπίστωσε ότι οι ενήλικες της σεξουαλικής μειονότητας έχουν από δύο έως τέσσερις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν ανορεξία, βουλιμία ή υπερφαγία σε σύγκριση με τους ενήλικες ετεροφυλόφιλους με ισόφυλο φύλο.

Εκτός από τις διαφορετικές πιέσεις της εικόνας του σώματος, άλλοι μειοψηφικοί στρεσογόνοι παράγοντες όπως οι διακρίσεις ή ψυχολογικές συννοσηρότητες όπως η κατάθλιψη, μπορεί να συμβάλλουν στον επιπολασμό των διατροφικών διαταραχών μεταξύ των queer ανδρών.

Γιατί αυξάνονται οι ανησυχίες για το σώμα μεταξύ των ανδρών;

Οι εικόνες με εξαιρετικά μυώδεις άνδρες έχουν γίνει πανταχού παρούσες, κυκλοφορούν εφαρμογές όπως το Instagram και παίρνουν μεγάλες διαστάσεις στο Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel και σε διαφημιστικές πινακίδες και περιοδικά.

Πρόσφατες παραδοχές από ανθρώπους όπως ο Ολυμπιονίκης Tom Daley και ο σταρ των “Eternals” Kumail Nanjiani έχουν επισημάνει τους κινδύνους της προσπάθειας για την ακραία μυώδη σωματική διάπλαση που αντικατοπτρίζεται τόσο ευρέως στην ποπ κουλτούρα.

Αλλά οι αλγόριθμοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και οι νόρμες του Χόλιγουντ συνεχίζουν να διαδίδουν ιδανικά για το σώμα που μπορεί να είναι επικίνδυνα ανέφικτα.

«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ένας πραγματικά, πολύ μεγάλος παράγοντας στη διατροφική μου διαταραχή», λέει ο Τζόζεφ Γκόλντμπεργκ, 21 ετών, ο οποίος βίωσε ανορεξία, βουλιμία, υπερφαγία, υπεράσκηση και πολλά άλλα, πριν βρει την ανάρρωση και προσφερθεί εθελοντικά για να βοηθήσει άλλους.

«Είδα όλους αυτούς τους ανθρώπους της φυσικής κατάστασης [talking about how] να παραμείνω αδύνατη», λέει ο Goldberg, ο οποίος είναι Ορθόδοξος Εβραίος και εδρεύει στο Boca Raton της Φλόριντα.

Αυτό τροφοδότησε την προσήλωση στην αποφυγή ορισμένων τροφίμων που δεν θεωρούνται «καθαρά», όπως η ζάχαρη και τα κορεσμένα λιπαρά. «Έφτασε στο σημείο που θα μου έπαιρνε δύο ώρες για να ψωνίσω για παντοπωλεία», λέει ο Goldberg, επειδή κοίταζε τα συστατικά σε κάθε ετικέτα.

Οι ευρύτερες πολιτιστικές αντιλήψεις για το πώς οι άνδρες υποτίθεται ότι ενεργούν παίζουν επίσης ρόλο στον τρόπο με τον οποίο οι άνδρες σχετίζονται με τον αγώνα.

«Η τοξική αρρενωπότητα και η πεποίθηση ότι ένας άντρας πρέπει να διατηρεί ένα άκαμπτο άνω χείλος ανά πάσα στιγμή, είναι μια από τις κύριες αιτίες του στιγματισμού ότι οι άνδρες δεν μπορούν να έχουν διατροφικές διαταραχές», λέει η Goldberg.

Αυτή η αίσθηση της ντροπής και του στίγματος είναι ένας λόγος που οι άνδρες μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να αναζητήσουν θεραπεία ή να αναγνωρίσουν την εμμονή τους με τη διατροφή και τη φυσική κατάσταση ως πρόβλημα.

Η αντιμετώπιση των διατροφικών διαταραχών στα αρχικά τους στάδια αυξάνει την πιθανότητα να επιτευχθεί πλήρης σωματική και συναισθηματική ανάκαμψη, σύμφωνα με το NEDA.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ανάπτυξη μέτρων προσυμπτωματικού ελέγχου ειδικά για τους άνδρες και η ενθάρρυνση μιας κουλτούρας διαφάνειας γύρω από το θέμα, είναι τόσο σημαντική για την καταπολέμηση των διαταραχών.

Η σημασία της περιεκτικής γλώσσας στη διάγνωση και τη θεραπεία

Ενώ οι διατροφικές διαταραχές μπορεί να εκδηλωθούν πολύ διαφορετικά στους άνδρες, η γλώσσα γύρω από τη διάγνωσή τους παρέμεινε περιορισμένη επικεντρώθηκε στις γυναίκες μέχρι πρόσφατα.

Έχουν προκύψει ορισμένοι όροι που σχετίζονται με προβλήματα εικόνας σώματος, ειδικά όπως ισχύουν για τους άνδρες.

Ο Nagata περιγράφει τη μυϊκή δυσμορφία (μερικές φορές γνωστή ως «μπιγορεξία») ως ενασχόληση ή εμμονή με το να είσαι ανεπαρκώς μυώδης, που μπορεί να οδηγήσει σε χρήση στεροειδών και υπερβολική εστίαση στην άσκηση. Αλλά ακόμη και αυτό δεν θεωρείται τεχνικά διατροφική διαταραχή.

«Ακόμη και στον όρο διατροφικές διαταραχές, η εστίαση είναι στη διατροφή», ενώ η σχέση κάποιου με το φαγητό μπορεί να είναι μόνο μέρος του προβλήματος.

Η Nagata ευνοεί ιδανικά μια διεπιστημονική προσέγγιση στη θεραπεία, συμπεριλαμβανομένου ενός σωματικού ελέγχου, αξιολόγησης ψυχικής υγείας, μαζί με θεραπεία και διαβούλευση με έναν διατροφολόγο, για την αντιμετώπιση όλων των επιπτώσεων που μπορεί να βιώσει ένας ασθενής.

Πώς μπορεί να λειτουργήσει η θεραπεία και η ανάρρωση για τους άνδρες

Η ονομασία των συγκεκριμένων σωματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι άνδρες και η ευαισθητοποίηση μεταξύ αυτών που μπορεί να υποφέρουν και των ιατρών τους, είναι κρίσιμη για την ανάπτυξη επιτυχημένης θεραπείας.

Όχι μόνο αυτό, αλλά το να γνωρίζεις ότι πολλοί άλλοι άνδρες έχουν παρόμοιες εμπειρίες μπορεί να είναι ένα σημαντικό μέρος της ανάρρωσης.

«Το να καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι μόνος είναι τόσο ισχυρό», λέει ο Goldberg για το χρόνο του να συμμετέχει και να διευκολύνει ομάδες υποστήριξης με το ANAD (Εθνικός Σύλλογος Νευρικής Ανορεξίας και Συναφών Διαταραχών). Ειδικά επειδή το να παλεύεις ψυχικά με μια διατροφική διαταραχή μπορεί να νιώθεις τόσο απομονωμένο.

Κατά τη διάρκεια των 50 χρόνων ανάρρωσής του και καθοδήγησης άλλων, ο Walk, ο κάποτε παλαιστής του πανεπιστημίου, ανακάλυψε τη σημασία της τελικής εξομάλυνσης των διατροφικών διαταραχών και της εκμάθησης πώς να συνυπάρχει.

«Η ριζοσπαστική αποδοχή είναι ένα τεράστιο κομμάτι», λέει ο Walk. «Οι διατροφικές διαταραχές είναι μέρος του κόσμου, όπως οι βελανιδιές και τα μπλε πτηνά. Είναι εντάξει», λέει. «Αλλά ας κάνουμε κάτι γι’ αυτό».