Ήμουν 9 χρονών την πρώτη φορά που έπρεπε να δω το ρολόι του σχολείου και να θυμάμαι να αλλάζω το μπλοκ μου κάθε 30 λεπτά.
Δεν ήταν αυτό που ήθελα να σκέφτομαι σε αυτή την ηλικία. Πριν αρχίσω να έχω περιόδους, το μεγαλύτερο μέλημά μου στη ζωή ήταν να αποφασίσω με ποια Barbie να παίξω.
Μου άρεσε να κόβω και να αναδιαμορφώνω τα μαλλιά των κούκλων, να δημιουργώ διαφορετικά ρούχα για αυτές και να στήνω καταπληκτικά ραντεβού παιχνιδιού στο Barbie Dreamhouse μου. Η μέρα του σχολείου περιελάμβανε ώρες αναμονής που οδηγούσαν στη χαρά του κόσμου της Barbie μου.
Αλλά από την ηλικία των 9 έως την εφηβεία, η ζωή μου συνίστατο στο να φροντίζω να φροντίζω τη «γυναίκα» μέσα μου ενώ εξακολουθώ να περιηγούμαι στην παιδική μου ηλικία.
Στα 27 μου, τελικά διαγνώστηκα με ενδομητρίωση. Δεν είχα κατεύθυνση, μόνο την οδυνηρή ανάμνηση εκείνου του 9χρονου κοριτσιού που νόμιζε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί της.
Νιώθοντας απομόνωση, αναρωτήθηκα αν κάποιος κατάλαβε πραγματικά τι περνούσα.
Είχα κουραστεί να νιώθω κατάθλιψη από τον πόνο, απογοητευμένη από την απομόνωση και αποκομμένη από άλλες γυναίκες με ενδομητρίωση.
Έψαξα λοιπόν για να δω πόσα άτομα είχαν την ίδια πάθηση με εμένα.
Προς έκπληξή μου, ανακάλυψα δύο βασικά στατιστικά στοιχεία: Περίπου 1 στις 10 γυναίκες έχουν ενδομητρίωση και αυτή η κατάσταση επηρεάζει περισσότερες από
Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να υπάρχουν άλλοι άνθρωποι σαν εμένα που θα μπορούσα να προσεγγίσω. Συνειδητοποίησα ότι πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος να υποστηρίξουμε μια κατάσταση που επηρεάζει τόσες πολλές γυναίκες και κορίτσια παγκοσμίως – συμπεριλαμβανομένου αυτού του 9χρονου κοριτσιού που κατηγορούσε τον εαυτό της για κάτι που δεν είχε κανέναν έλεγχο.
Τότε μου ήρθε η ιδέα να αρχίσω να μοιράζομαι την ιστορία μου στα social media @imaprilchristina. Η σελίδα μου μου έδωσε μια διέξοδο να εκφραστώ με τρόπους που δεν μπορούσα κρατώντας τα όλα μέσα.
Καθώς περνούσε ο καιρός και μάθαινα περισσότερα για την ενδομητρίωση, συνειδητοποίησα πόση υποστήριξη χρειαζόταν στην ενδοκοινότητα στην οποία είχα ενταχθεί. Χρειαζόμασταν να ενωθούμε για να δημιουργήσουμε ένα ισχυρότερο κίνημα.
Ίσως είναι δύσκολο να καταλάβετε ποιος τύπος υπεράσπισης είναι ο καλύτερος για εσάς. Ακολουθούν μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορείτε να γίνετε παράγοντας αλλαγής.
1. Σημειώστε το ταξίδι σας
Ποιος ξέρει καλύτερα από εσάς τα συμπτώματα και το σώμα σας;
Το ημερολόγιο είναι ένας τρόπος να σημειώνετε τις σκέψεις σας σε πραγματικό χρόνο. Μπορείτε να γράψετε για πράγματα όπως η ροή της περιόδου σας, αιμορραγία, ενδοφλέβες και ίσως το πιο σημαντικό, τα συναισθήματά σας.
Όταν κάθεστε μπροστά στον γιατρό σας, μπορεί να είναι δύσκολο να θυμηθείτε όλα όσα θέλατε να πείτε. Το ημερολόγιό σας μπορεί να σας βοηθήσει σε σημαντικά ραντεβού.
Το ημερολόγιό σας μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανακούφιση από την απογοήτευση και το άγχος που σχετίζεται με την επίσκεψη στο γιατρό. Μπορείτε να σημειώσετε βασικά σημεία που σας λέει ο γιατρός σας, επομένως για την επόμενη επίσκεψη, εσείς και ο γιατρός σας θα είστε στην ίδια σελίδα.
Η ανάγνωση των προηγούμενων εγγραφών σας στο ημερολόγιο μπορεί να σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε μοτίβα στα συμπτώματά σας.
Συνιστώ να έχετε ένα ημερολόγιο στην τσάντα σας. Ως γυναίκες εν κινήσει, ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να συναντήσουμε με την ενδομητρίωση. Είναι σημαντικό να είστε προετοιμασμένοι να παρακολουθείτε νέα συμπτώματα, συναισθήματα, πυροδοτήσεις έξαρσης ή οτιδήποτε άλλο εμφανίζεται.
2. Πάρτε μια δεύτερη γνώμη
Ή ένα τρίτο, αν πρέπει!
Αυτό δεν είναι ελαφρύ για τον τωρινό σας γιατρό. Εάν το ένστικτό σας σας λέει να ζητήσετε μια άλλη διαβούλευση, δεν υπάρχει τίποτα κακό να το κάνετε.
Το κλειδί για την καλύτερη δυνατή φροντίδα είναι να διασφαλίζετε ότι οι ανάγκες σας ικανοποιούνται σε κάθε επίσκεψη στο γιατρό. Εάν δεν νιώθετε ότι οι ανάγκες σας ικανοποιούνται, η έρευνα και η υποστήριξη για να μάθετε περισσότερα για το σώμα σας είναι εντάξει.
Οι δεύτερες απόψεις μπορούν να βοηθήσουν εσάς και τον γιατρό σας να ρίξετε μια πιο εις βάθος ματιά στο τι πραγματικά συμβαίνει, ώστε να μπορείτε να προσδιορίσετε ποια θα πρέπει να είναι τα επόμενα βήματά σας (αν υπάρχουν).
3. Ενεργοποιήστε το σύστημα υποστήριξής σας
Η υποστήριξη βοηθάει πολύ στο ταξίδι σας.
Είτε πρόκειται για φίλο, μέλος της οικογένειας, σύντροφο ή αδερφή, το να έχετε κάποιον μαζί σας στα ραντεβού σας μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμο.
Η υπεράσπιση δεν γίνεται από μόνη της. Είναι ακόμα πιο δυνατό με μια ομάδα στη γωνία σου.
Ακόμη και ένα αυτί για να ακούσει μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε λιγότερο μόνοι. Το αγαπημένο σας πρόσωπο μπορεί να σας υπενθυμίσει τι θέλατε να μιλήσετε ή να σας στείλει ένα μήνυμα που μπορεί να χάσετε αυτή τη στιγμή.
4. Μοιραστείτε την ιστορία σας
Ξέρω, κατά καιρούς, μπορεί να είναι δύσκολο να εξηγήσεις την ενδο-ιστορία σου σε άλλους ανθρώπους.
Εχω πάει εκεί. Μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο να βρεις τις κατάλληλες λέξεις για τα πάντα. Καθώς ανοίγεστε, ίσως χρειαστεί να ξαναζήσετε κάποιες πολύ προσωπικές στιγμές στη ζωή σας.
Αλλά το άλλοτε φοβισμένο 9χρονο κοριτσάκι μετέτρεψε τον πόνο του σε σκοπό, και μπορείτε και εσείς! Υπάρχει ελευθερία στο να εξηγήσεις το ταξίδι σου.
Έμεινα αδιάγνωστος για τόσα χρόνια γιατί δεν εξήγησα τα «γνωστά συμπτώματα» της ενδομητρίωσης. Αλλά αν δεν είχα μοιραστεί την ιστορία μου, δεν ξέρω πού θα βρισκόμουν στο ταξίδι μου σήμερα.
Να ξέρετε ότι η ιστορία σας είναι μοναδική, απαραίτητη και έγκυρη. Η κοινή χρήση του μπορεί να βοηθήσει την κοινότητά μας να γίνει πιο δυνατή και να δώσει στους επαγγελματίες υγείας μια καλύτερη άποψη για το πώς να μας φροντίζουν.
Το takeaway
Όλα όσα περνάμε είναι ένας αγωγός για να ενδυναμώσουμε κάποιον άλλο. Η υπεράσπιση μου το έχει μάθει αυτό.
Η υπεράσπιση μπορεί να λάβει διάφορες μορφές — αλλά ξεκινά από εσάς.
Είστε δυνατοί με περισσότερους από έναν τρόπους, γι’ αυτό μην πουλάτε ποτέ τον εαυτό σας με λιγότερες τιμές. Η φωνή σας έχει τη δύναμη να κάνει τη διαφορά.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να μιλήσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε για την καταπολέμηση της ενδομητρίωσης. Μπορείτε να με βοηθήσετε αποτρέποντας ένα άλλο 9χρονο κορίτσι να το περάσει αυτό μόνο του.
Η April Christina είναι μια blogger ομορφιάς και ευεξίας που κατοικεί στη Νέα Υόρκη. Αφού διαγνώστηκε με ενδομητρίωση το 2010, αποφάσισε να μετατρέψει τον πόνο της σε πάθος και βρήκε τον σκοπό της εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους να υιοθετήσουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Ο στόχος της ως blogger και υποστηρικτής της ενδομητρίωσης είναι να δείξει στους ανθρώπους ότι δεν είναι μόνοι στους αγώνες τους. Συνεχίζει να εμπνέει τους ανθρώπους πάνω της δικτυακός τόποςκαι Ίνσταγκραμ.
Discussion about this post