Τι είναι η πυελική φλεγμονώδης νόσος;

Συμπτώματα φλεγμονώδους νόσου της πυέλου

Πολλές γυναίκες με πυελική φλεγμονώδη νόσο (PID) δεν έχουν συμπτώματα. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα, μπορεί να ποικίλουν από ήπια έως σοβαρά. Ωστόσο, το PID χωρίς θεραπεία μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες.

Τα πιθανά συμπτώματα της πυελικής φλεγμονώδους νόσου περιλαμβάνουν:

• πόνος, πιθανώς σοβαρός, ειδικά στην περιοχή της πυέλου
• πυρετός
• κούραση
• αιμορραγία μεταξύ των εμμηνορροϊκών περιόδων
• ακανόνιστη εμμηνόρροια
• πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης και στο ορθό
• πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή
• ασυνήθιστη κολπική απόρριψη
• συχνουρία
• εμετος

Μερικές φορές τα συμπτώματα της πυελικής φλεγμονώδους νόσου μοιάζουν με αυτά της κύστης των ωοθηκών, της σκωληκοειδίτιδας, της ενδομητρίωσης ή της λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος (UTI).

Η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου μπορεί να είναι οξεία, να διαρκέσει έως και 30 ημέρες ή χρόνια εάν διαρκέσει περισσότερο από 30 ημέρες.

Μία δυσκολία στη θεραπεία της πυελικής φλεγμονώδους νόσου είναι ότι τα συμπτώματα ποικίλλουν και ότι ορισμένες γυναίκες μπορεί να μην έχουν συμπτώματα.

Όποιος εμφανίζει συμπτώματα ή πιστεύει ότι μπορεί να έχει εκτεθεί σε ΣΜΝ ή άλλη αιτία μόλυνσης θα πρέπει να πάει να δει έναν γιατρό.

Επιπλοκές από φλεγμονώδη νόσο της πυέλου

Εάν το PID δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να προκαλέσει αυτές τις επιπλοκές:

• ουλές που μπορούν να οδηγήσουν σε προβλήματα γονιμότητας
• επαναλαμβανόμενο PID
• σοβαρός πυελικός πόνος
• ένα απόστημα των ωοθηκών

Πολλές γυναίκες δεν συνειδητοποιούν ότι είχαν φλεγμονώδη νόσο της πυέλου έως ότου ζητήσουν ιατρική συμβουλή για προβλήματα υπογονιμότητας.

Μια γυναίκα που είχε πυελική φλεγμονώδη νόσο έχει 20% πιθανότητα υπογονιμότητας λόγω ουλών των σαλπίγγων και 9% κίνδυνο μελλοντικής έκτοπης κύησης. Οι πιθανότητες εμφάνισης χρόνιου πυελικού πόνου είναι 18%.

Αιτίες και παράγοντες κινδύνου

Η πυελική φλεγμονώδης νόσος ξεκινά συνήθως με μια λοίμωξη που ξεκινά στον κόλπο και εξαπλώνεται στον τράχηλο. Η λοίμωξη μπορεί στη συνέχεια να μετακινηθεί στους σάλπιγγες και στις ωοθήκες.

Η αιτία της λοίμωξης μπορεί να είναι βακτηριακή, μυκητιακή ή παρασιτική, αλλά είναι πιο πιθανό να εμπλέκονται ένας ή περισσότεροι τύποι βακτηρίων.

Τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα βακτήρια είναι η πιο κοινή αιτία του PID. Τα χλαμύδια είναι τα πιο συνηθισμένα, ακολουθούμενα από γονόρροια.

Ο Αμερικανός Οικογενειακός Ιατρός (AFP) εκτιμά ότι μεταξύ 80% και 90% των γυναικών με χλαμύδια και 10% αυτών με γονόρροια δεν έχουν συμπτώματα.

Περίπου 10% έως 15% των γυναικών με χλαμύδια ή γονόρροια αναπτύσσουν PID ως δευτερογενή λοίμωξη.

Παράγοντες κινδύνου

Εκτός από μια ΣΜΝ, ορισμένοι παράγοντες κινδύνου αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης φλεγμονώδους νόσου της πυέλου.

Τοκετός, άμβλωση ή αποβολή, εάν τα βακτήρια εισέλθουν στον κόλπο. Η λοίμωξη μπορεί να εξαπλωθεί πιο εύκολα εάν ο τράχηλος δεν έχει κλείσει πλήρως.

Ενδομήτρια συσκευή (IUD), μια μορφή ελέγχου των γεννήσεων που τοποθετείται στη μήτρα. Αυτή η συσκευή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μόλυνσης, η οποία μπορεί να γίνει PID.

Μια βιοψία ενδομητρίου, κατά τη διάρκεια του οποίου ένα δείγμα ιστού λαμβάνεται για ανάλυση, αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσης και επακόλουθου PID.

Σκωληκοειδίτιδα μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο, εάν η λοίμωξη εξαπλωθεί από το προσάρτημα στη λεκάνη.

Ποιος είναι πιο πιθανό να πάθει πυελική φλεγμονώδη νόσο;

Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν πυελική φλεγμονώδη νόσο εάν:

• είναι σεξουαλικά ενεργά και κάτω των 25 ετών
• έχουν αρκετούς σεξουαλικούς συντρόφους
• μην χρησιμοποιείτε αντισυλληπτικά φραγμού
• κολπικός ύπνος

Αυτή η ασθένεια εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες ηλικίας 15 έως 29 ετών.

Διάγνωση πυελικής φλεγμονώδους νόσου

Ένας γιατρός θα ρωτήσει για τα συμπτώματα και θα πραγματοποιήσει μια πυελική εξέταση.

Ο γιατρός θα εξετάσει επίσης για να αναζητήσει χλαμύδια και γονόρροια.

Ένα δείγμα επιχρίσματος μπορεί να ληφθεί από τον τράχηλο και ίσως από την ουρήθρα. Η ουρήθρα είναι ο σωλήνας από την ουροδόχο κύστη μέσω του οποίου ρέει τα ούρα. Ο γιατρός μπορεί να κάνει εξετάσεις αίματος και ούρων.

Μπορεί να πραγματοποιηθεί σάρωση υπερήχων για να αναζητηθεί φλεγμονή στους σάλπιγγες.

Μερικές φορές, ένα λαπαροσκόπιο χρησιμοποιείται για την προβολή αυτής της περιοχής. Εάν είναι απαραίτητο, τα δείγματα ιστών λαμβάνονται μέσω του λαπαροσκοπίου.

Η έγκαιρη θεραπεία μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών, όπως η στειρότητα.

Αντιβιοτική θεραπεία

Το πρώτο είδος θεραπείας γίνεται με αντιβιοτικό. Πρέπει να ακολουθήσετε τις οδηγίες του γιατρού και να πάρετε όλα τα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Μια πορεία αντιβιοτικού διαρκεί συνήθως 14 ημέρες.

Η πυελική φλεγμονώδης νόσος προκαλείται συχνά από περισσότερους από έναν τύπους βακτηρίων, οπότε ο ασθενής μπορεί να πάρει μαζί δύο αντιβιοτικά.

Τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της πυελικής φλεγμονώδους νόσου περιλαμβάνουν:

• κεφοξιτίνη
• μετρονιδαζόλη
• κεφτριαξόνη
• δοξυκυκλίνη

Εάν τα αντιβιοτικά δεν κάνουν τη διαφορά εντός 3 ημερών, ο ασθενής θα πρέπει να ζητήσει περαιτέρω βοήθεια. Ο ασθενής μπορεί να λάβει ενδοφλέβια αντιβιοτική θεραπεία ή αλλαγή φαρμάκου.

Νοσηλεία και χειρουργική επέμβαση

Νοσηλεία σε νοσοκομείο: Εάν μια γυναίκα με πυελική φλεγμονώδη νόσο είναι έγκυος ή έχει πολύ σοβαρά συμπτώματα, μπορεί να χρειαστεί να παραμείνει στο νοσοκομείο. Στο νοσοκομείο, μπορεί να δοθεί ενδοφλέβια φαρμακευτική αγωγή.

Χειρουργική επέμβαση: Αυτή η μέθοδος είναι σπάνια απαραίτητη, αλλά η χειρουργική επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί εάν υπάρχουν ουλές στους σάλπιγγες ή εάν ένα απόστημα χρειάζεται να στραγγίσει. Οι γιατροί μπορεί να κάνουν χειρουργική επέμβαση με κλειδαρότρυπα ή να χρειαστεί να κόψουν έναν ή και τους δύο σάλπιγγες.

Οι γιατροί προτιμούν να μην αφαιρούν και τους δύο σάλπιγγες, επειδή η γυναίκα δεν θα μπορεί να μείνει έγκυος φυσικά.

Ο σεξουαλικός σύντροφος της γυναίκας μπορεί να χρειαστεί να αναζητήσει θεραπεία για ΣΜΝ. Εάν ο σύντροφος έχει ΣΜΝ, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος υποτροπής εάν δεν αντιμετωπιστεί.

Ο ασθενής πρέπει να απέχει από το σεξ μέχρι να ολοκληρωθεί η θεραπεία.

Πρόληψη φλεγμονώδους νόσου της πυέλου

Η πυελική φλεγμονώδης νόσος μπορεί να γίνει μια σοβαρή κατάσταση, αλλά υπάρχουν μερικοί τρόποι για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος:

• να κάνετε τακτική εξέταση, ειδικά για όσους έχουν πολλαπλούς συντρόφους
• διασφαλίζοντας ότι οι σεξουαλικοί σύντροφοι ελέγχονται για λοιμώξεις και ΣΜΝ
• να μην κάνετε κολπικό λούσιμο, επειδή αυτή η δράση αυξάνει τον κίνδυνο
• χρησιμοποιώντας προφυλακτικό ή αυχενικό καπάκι και ασκώντας ασφαλές σεξ
• να μην κάνεις σεξ πολύ σύντομα μετά τον τοκετό ή μετά τον τερματισμό ή την απώλεια της εγκυμοσύνης

Μην κάνετε σεξ έως ότου ο τράχηλος κλείσει σωστά.