Φαινόταν ότι όλος ο κόσμος μου έλεγε πόσο πιο δύσκολο θα ήταν. Αλλά από πολλές απόψεις, ήταν πιο εύκολο.
Ποτέ δεν είχα κανένα πρόβλημα με τη γήρανση, ούτε με απασχόλησε τόσο πολύ η ηλικία μου όσο κάτι περισσότερο από τον αριθμό των ετών που ήμουν στον κόσμο, μέχρι που άρχισα να προσπαθώ να μείνω έγκυος στα 38 μου. ξαφνικά, ήμουν επίσημα παλαιός. Ή τουλάχιστον, τα αυγά μου ήταν.
Ήμουν αντιμέτωπος με ένα γεγονός της βιολογίας που δεν είχα κανέναν έλεγχο: Καθώς οι γυναίκες μεγαλώνουν, τα ωάρια μειώνονται φυσικά σε αριθμό και ποιότητα. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Κολλέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων, η γονιμότητα αρχίζει να μειώνεται πιο σημαντικά γύρω στην ηλικία των 32 ετών και στη συνέχεια σημειώνει περαιτέρω πτώση γύρω στα 37.
Προσπαθήσαμε για περίπου 6 μήνες, μετά ξεκινήσαμε τεστ γονιμότητας και ανακαλύψαμε ότι είχα «χαμηλό απόθεμα ωοθηκών για την ηλικία μου». Έτσι, όχι μόνο είχα λιγότερα ωάρια μόνο και μόνο επειδή ήμουν 40, είχα ακόμη λιγότερα ωάρια από ό,τι θα περίμεναν από εμένα στα 40. Τους επόμενους μήνες, κάναμε περισσότερες εξετάσεις, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε σοβαρά την εξωσωματική γονιμοποίηση και ρώτησα γιατρέ μου, «Τι άλλο μπορώ να κάνω;»
«Προσπαθήστε να μην αγχώνεστε», είπε. «Αφήστε αυτό το σημειωματάριο με ερωτήσεις, σταματήστε να απομνημονεύετε στατιστικά στοιχεία και κάντε ένα διάλειμμα από τον Dr. Google».
Ετσι έκανα. Και μείναμε έγκυος — χωρίς εξωσωματική γονιμοποίηση ή οτιδήποτε άλλο. Χρειάστηκαν 12 μήνες να κατουρήσω με μπαστούνια ωορρηξίας και να κάνω πολύ σεξ με κατάλληλη ώρα, αλλά συνέβη.
Απλώς, χρειάστηκαν 12 μήνες περισσότερο από ό,τι όταν ήμουν 29 και 31 ετών.
Περισσότερα χρόνια πίσω σας δεν σημαίνουν πάντα περισσότερα προβλήματα μπροστά σας
Εκτός από μια σημαντικά μεγαλύτερη αναμονή για να δω δύο μπλε γραμμές σε ένα τεστ εγκυμοσύνης, μπορώ να πω ειλικρινά ότι η εγκυμοσύνη μου και άνω των 40 δεν διέφερε από τις προηγούμενες. Ήμουν επίσημα γυναίκα AMA (προχωρημένης μητρικής ηλικίας) —τουλάχιστον δεν χρησιμοποιούν πλέον τον όρο «γηριατρική μητέρα»— αλλά σίγουρα δεν είχα διαφορετική μεταχείριση από τις μαίες που με φρόντιζαν.
Το μόνο μου πρόβλημα υγείας ήταν η κατάθλιψη, το οποίο ήταν πρόβλημα και κατά την τελευταία μου εγκυμοσύνη και σίγουρα δεν σχετίζεται με την ηλικία. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι η ψυχική μου υγεία ήταν καλύτερη κατά την πιο πρόσφατη εγκυμοσύνη μου. Έχω πολλά περισσότερα χρόνια εμπειρίας (τόσο της καλής όσο και της κακής ψυχικής υγείας) και είμαι πολύ πιο ανοιχτός για την ασθένειά μου από ό,τι ήμουν τότε. Είναι πολύ λιγότερο πιθανό να φορέσω ένα γενναίο πρόσωπο ή να θάψω το κεφάλι μου στην άμμο.
Εκτός από την ψυχική μου υγεία, είμαι σε καλύτερη κατάσταση και με άλλους τρόπους. Όταν έμεινα έγκυος στα 29 μου, ήμουν μια κοπέλα που έπινε πάρα πολύ και επιβίωνε με φαγητό σε πακέτο και έτοιμα γεύματα. Όταν έμεινα έγκυος στα 31 μου, ήμουν μόνο ένα κορίτσι για πάρτι με μερική απασχόληση και έτρωγα πολύ περισσότερα λαχανικά, αλλά είχα ένα γεμάτο ενέργεια μικρό παιδί να φροντίζω.
Από την άλλη πλευρά, όταν έμεινα έγκυος στα 39 μου, ήμουν αδικοχαμένη, έτρωγα όλα τα σωστά πράγματα, γυμναζόμουν τακτικά και είχα παιδιά σχολικής ηλικίας, που σημαίνει ότι μπορούσα να πάρω αυτούς τους πολύτιμους υπνάκους εγκυμοσύνης κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Ηλικία κάνει έχει σημασία όταν πρόκειται να αποκτήσεις μωρό. Εκτός από το ότι χρειάζεται περισσότερος, κατά μέσο όρο, περισσότερος χρόνος για να μείνουν έγκυες αρχικά, οι μεγαλύτερες μαμάδες είναι πιο πιθανό να έχουν α
Η ακρόαση και η ανάγνωση όλων αυτών των πραγμάτων μπορεί να κάνει αυτό που ήδη έχει όλες τις δυνατότητες να είναι μια αρκετά αγχωτική εμπειρία ακόμα πιο τρομακτική. Αλλά αποδεικνύω ότι το να κάνεις ένα μωρό στα 40 δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο διαφορετικό από το να το κάνεις στα 30.
Η πρώτη μου γέννα ήταν κολπικός τοκετός, αλλά η δεύτερη και η τρίτη μου είχαν προγραμματιστεί καισαρικές τομές με διαφορά 8 ετών, οπότε μπορώ να συγκρίνω τις σημειώσεις τους. Ήμουν τυχερός: Και οι δύο ανακτήσεις ήταν εγχειρίδιο. Αλλά επίσης, τίποτα δεν ήταν πιο δύσκολο ή δεν χρειάστηκε περισσότερο τη δεύτερη φορά, μόνο και μόνο επειδή είχα γεράσει αρκετά χρόνια στο ενδιάμεσο.
Η μικρότερη κόρη μου είναι τώρα 11 μηνών. Είναι σκληρή δουλειά. Αλλά όλα τα μωρά είναι — είτε είστε 25, είτε 35 είτε 45. Θα νιώθω μεγαλύτερη από τις 25χρονες μαμάδες στις πύλες του σχολείου όταν θα την αφήσω για την πρώτη της μέρα; Φυσικά και θα το κάνω, γιατί θα είμαι. Θα γίνω 45. Αλλά δεν θα το δω ως αρνητικό πράγμα.
Αν αγνοήσουμε αυτά που μας λένε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τη γήρανση —και ιδιαίτερα τις γυναίκες που γερνούν— είναι απλώς ένα παιχνίδι αριθμών. Ως γυναίκα και ως μαμά, είμαι πολύ περισσότερο από την ημερομηνία στο πιστοποιητικό γέννησής μου.
Για μένα, η μεγάλη διαφορά μεταξύ του τοκετού στα 30 και του τοκετού στα 40 ήταν θετική. Στα 30 μου, εξακολουθούσα να νοιάζομαι πάρα πολύ για το τι σκέφτονταν οι άλλοι – και η κοινωνία γενικότερα – για μένα. Στα 40 μου, πραγματικά δεν μπορούσα να δώσω δεκάρα.
Και οι τρεις εγκυμοσύνες μου ήταν τεράστιες ευλογίες, αλλά η τρίτη μου ακόμη περισσότερο γιατί ήξερα ότι ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος μου, καθαρά από άποψη βιολογίας. Όταν τελικά έμεινα έγκυος, αγκάλιασα κάθε στιγμή. Και σκοπεύω πλήρως να αγκαλιάσω όλες τις στιγμές που έρχονται, χωρίς να χάσω ούτε ένα δευτερόλεπτο από αυτές ανησυχώντας για την ηλικία μου.
Η Claire Gillespie είναι ανεξάρτητη συγγραφέας με υπογραμμίσεις για το Health, SELF, Refinery29, Glamour, The Washington Post και πολλά άλλα. Ζει στη Σκωτία με τον σύζυγό της και τα έξι της παιδιά, όπου χρησιμοποιεί κάθε (σπάνια) ελεύθερη στιγμή για να δουλέψει το μυθιστόρημά της. Ακολούθησέ την εδώ.
Discussion about this post