Η υγεία και η ευεξία αγγίζουν τον καθένα μας διαφορετικά. Αυτή είναι η ιστορία ενός ατόμου.
Όταν γέννησα τον μεγαλύτερο γιο μου, μόλις είχα μετακομίσει σε μια νέα πόλη, τρεις ώρες μακριά από την οικογένειά μου.
Ο σύζυγός μου δούλευε 12 ώρες την ημέρα και ήμουν μόνη με το νεογέννητό μου — όλη μέρα, κάθε μέρα.
Όπως κάθε νέα μαμά, ήμουν νευρική και αβέβαιη. Είχα πολλές ερωτήσεις και δεν ήξερα πώς να περιμένω να είναι η ζωή με ένα ολοκαίνουργιο μωρό.
Το ιστορικό μου στο Google από εκείνη την εποχή ήταν γεμάτο με ερωτήσεις όπως “Πόσες φορές πρέπει να κάνει το μωρό μου;” «Πόση ώρα πρέπει να κοιμάται το μωρό μου;» και “Πόσες φορές πρέπει να θηλάσει το μωρό μου;” Φυσιολογικά η νέα μαμά ανησυχεί.
Αλλά μετά τις πρώτες εβδομάδες, άρχισα να ανησυχώ λίγο πιο έντονα.
Άρχισα να ερευνώ το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS). Η ιδέα ότι ένα απολύτως υγιές μωρό θα μπορούσε απλώς να πεθάνει χωρίς καμία προειδοποίηση με έστειλε σε μια δίνη άγχους.
Πήγαινα στο δωμάτιό του κάθε 5 λεπτά ενώ κοιμόταν για να βεβαιωθώ ότι ήταν καλά. Τον έβλεπα να κοιμάται. Δεν τον άφησα ποτέ από τα μάτια μου.
Μετά, το άγχος μου άρχισε να χιονίζει.
Έπεισα τον εαυτό μου ότι κάποιος θα τηλεφωνούσε στις κοινωνικές υπηρεσίες για να τον πάρουν από εμένα και τον σύζυγό μου επειδή κοιμόταν άσχημα και έκλαιγε πολύ. Ανησυχούσα ότι θα πέθαινε. Ανησυχούσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί του που δεν το πρόσεξα επειδή ήμουν κακή μητέρα. Ανησυχούσα ότι κάποιος θα σκαρφαλώσει στο παράθυρο και θα τον έκλεβε στη μέση της νύχτας. Ανησυχούσα ότι είχε καρκίνο.
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ γιατί φοβόμουν ότι θα υπέκυπτε στο SIDS ενώ κοιμόμουν.
Ανησυχούσα για όλα. Και όλο αυτό το διάστημα, ολόκληρο το πρώτο του έτος, νόμιζα ότι αυτό ήταν απολύτως φυσιολογικό.
Νόμιζα ότι όλες οι νέες μαμάδες ανησυχούσαν όπως εγώ. Υπέθεσα ότι όλοι ένιωθαν με τον ίδιο τρόπο και είχαν τις ίδιες ανησυχίες, οπότε δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι έπρεπε να μιλήσω σε κάποιον για αυτό.
Δεν ήξερα ότι ήμουν παράλογος. Δεν ήξερα τι ήταν οι ενοχλητικές σκέψεις.
Δεν ήξερα ότι είχα επιλόχειο άγχος.
Τι είναι το επιλόχειο άγχος;
Όλοι έχουν ακούσει για την επιλόχεια κατάθλιψη (PPD), αλλά πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καν ακούσει για το επιλόχειο άγχος (PPA). Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, συμπτώματα άγχους μετά τον τοκετό αναφέρθηκαν έως
Η θεραπεύτρια από τη Μινεσότα Crystal Clancy, MFT, λέει ότι ο αριθμός είναι πιθανώς πολύ υψηλότερος, καθώς το διαγνωστικό και εκπαιδευτικό υλικό τείνουν να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο PPD από το PPA. «Είναι σίγουρα δυνατό να έχουμε PPA χωρίς PPD», λέει η Clancy στο Healthline. Προσθέτει ότι για αυτόν τον λόγο, συχνά δεν αντιμετωπίζεται.
«Οι γυναίκες μπορεί να ελέγχονται από τον παροχέα τους, αλλά αυτές οι προβολές γενικά θέτουν περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με τη διάθεση και την κατάθλιψη, η οποία χάνει τη βάρκα όταν πρόκειται για άγχος. Άλλοι έχουν PPD αρχικά, αλλά στη συνέχεια καθώς αυτό βελτιώνεται, αποκαλύπτει το υποκείμενο άγχος που πιθανότατα συνέβαλε στην κατάθλιψη αρχικά», εξηγεί η Clancy.
Το επιλόχειο άγχος μπορεί να επηρεάσει έως και το 18 τοις εκατό των γυναικών. Αλλά ο αριθμός μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερος, καθώς πολλές γυναίκες δεν διαγιγνώσκονται ποτέ.
Οι μαμάδες με ΟΛΠ μιλούν για τον μόνιμο τρόμο τους
Τα κοινά συμπτώματα που σχετίζονται με το PPA είναι:
- νευρικότητα και ευερεθιστότητα
- συνεχής ανησυχία
- παρεμβατικές σκέψεις
- αυπνία
- αισθήματα τρόμου
Μερικές από τις ανησυχίες είναι απλώς η τυπική αυτο-ερώτηση του νέου γονέα. Αλλά αν αρχίσει να παρεμβαίνει στην ικανότητα ενός γονέα να φροντίζει τον εαυτό του ή το μωρό του, θα μπορούσε να είναι μια αγχώδης διαταραχή.
Το SIDS είναι ένα μεγάλο έναυσμα για πολλές μαμάδες με επιλόχειο άγχος.
Η ιδέα είναι αρκετά τρομακτική για τις τυπικές μαμάδες, αλλά για έναν γονέα PPA, η εστίαση στο SIDS τις ωθεί στη σφαίρα του άγχους.
Η παραίτηση του ύπνου για να περάσετε όλη τη νύχτα κοιτάζοντας ένα μωρό που κοιμάται ήρεμα, μετρώντας το χρόνο που περνάει ανάμεσα στις αναπνοές – με τον πανικό να επικρατεί αν υπάρχει έστω και η παραμικρή καθυστέρηση – είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του επιλόχειου άγχους.
Η Erin, μια 30χρονη μητέρα τριών παιδιών από τη Νότια Καρολίνα, έχει κάνει PPA δύο φορές. Την πρώτη φορά, περιέγραψε συναισθήματα τρόμου και υπερβολικού άγχους για την αξία της ως μητέρα και την ικανότητά της να μεγαλώσει την κόρη της.
Ανησυχούσε επίσης μήπως πληγώσει άθελά της την κόρη της ενώ την κουβαλούσε. «Την κουβαλούσα μέσα από τις πόρτες πάντα κάθετες, γιατί φοβόμουν ότι θα της σπάσω το κεφάλι στο πλαίσιο της πόρτας και θα τη σκοτώσω», εξομολογείται.
Η Έριν, όπως και άλλες μαμάδες, ανησυχούσε για το SIDS. «Ξυπνούσα πανικόβλητος κάθε βράδυ, απλά σίγουρη ότι είχε πεθάνει στον ύπνο της».
Άλλοι – όπως η μαμά της Πενσυλβάνια Lauren – πανικοβάλλονται όταν το μωρό τους είναι με οποιονδήποτε άλλο εκτός από αυτούς. «Ένιωθα ότι το μωρό μου δεν ήταν ασφαλές με κανέναν άλλο εκτός από εμένα», λέει η Lauren. «Δεν μπορούσα να χαλαρώσω όταν κάποιος άλλος την κρατούσε. Όταν έκλαιγε, η αρτηριακή μου πίεση εκτοξευόταν. Άρχιζα να ιδρώνω και ένιωθα μια έντονη ανάγκη να την ηρεμήσω».
Περιγράφει το ακαταμάχητο συναίσθημα που προκάλεσε το κλάμα του μωρού της: «Ήταν σχεδόν σαν να μην μπορούσα να τη σιωπήσω, θα πεθαίναμε όλοι».
Το άγχος και ο τρόμος μπορεί να σας κάνουν να χάσετε την αίσθηση της πραγματικότητας. Η Lauren περιγράφει μια τέτοια περίπτωση. «Μια φορά που ήμασταν σπίτι [from the hospital] Πήρα έναν υπνάκο στον καναπέ ενώ η (πολύ ασφαλής και ικανή) μητέρα μου παρακολουθούσε το μωρό. Ξύπνησα και τους κοίταξα και [my daughter] ήταν καλυμμένος με αίμα».
Συνεχίζει, «Έχυνε από το στόμα της, σε όλη την κουβέρτα με την οποία ήταν τυλιγμένη και δεν ανέπνεε. Φυσικά, δεν είναι αυτό που πραγματικά συνέβη. Ήταν τυλιγμένη σε μια γκρι και κόκκινη κουβέρτα και ο εγκέφαλός μου μόλις ξέσπασε όταν ξύπνησα για πρώτη φορά».
Το επιλόχειο άγχος είναι θεραπεύσιμο.
Τι μπορώ να κάνω για τα συμπτώματα άγχους μου;
Όπως η επιλόχεια κατάθλιψη, αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, το επιλόχειο άγχος μπορεί
Ομοίως, μπορεί να υπάρχει σύνδεση μεταξύ
Οι μητέρες που εμφανίζουν οποιοδήποτε από αυτά τα συμπτώματα ή συμπτώματα που σχετίζονται με PPD, θα πρέπει να αναζητήσουν βοήθεια από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Αυτές οι καταστάσεις είναι θεραπεύσιμες. Αλλά εάν δεν αντιμετωπιστούν, μπορεί να επιδεινωθούν ή να παραμείνουν μετά την περίοδο μετά τον τοκετό, μετατρέποντας σε κλινική κατάθλιψη ή γενική αγχώδη διαταραχή.
Ο Clancy λέει ότι η θεραπεία έχει τη δυνατότητα να είναι ευεργετική και είναι συνήθως βραχυπρόθεσμη. Ο PPA ανταποκρίνεται σε μια ποικιλία θεραπευτικών μοντέλων, κυρίως στη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT) και στη θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης (ACT).
Και σύμφωνα με την Clancy, «Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να είναι μια επιλογή, ειδικά εάν τα συμπτώματα γίνουν αρκετά σοβαρά ώστε να βλάψουν τη λειτουργικότητα. Υπάρχουν πολλά φάρμακα που είναι ασφαλή να ληφθούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και κατά τη διάρκεια του θηλασμού».
Προσθέτει ότι άλλες προσεγγίσεις περιλαμβάνουν:
- Διαλογισμός
- δεξιότητες ενσυνειδητότητας
- γιόγκα
- βελονισμός
- συμπληρώματα
Εάν νομίζετε ότι εμφανίζετε συμπτώματα επιλόχειου άγχους, επικοινωνήστε με το γιατρό σας ή τον επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Η Κρίστη είναι μια ανεξάρτητη συγγραφέας και μητέρα που αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο της φροντίζοντας άλλους ανθρώπους εκτός από τον εαυτό της. Είναι συχνά εξουθενωμένη και την αποζημιώνει με έναν έντονο εθισμό στην καφεΐνη. Βρείτε τηνΚελάδημα.
Discussion about this post