Κατανόηση και Ανάρρωση από τη Νεκνότητα

Η απώλεια του μωρού σας μεταξύ της 20ης εβδομάδας της εγκυμοσύνης και της γέννησης ονομάζεται θνησιγένεια. Πριν από την 20η εβδομάδα, συνήθως ονομάζεται αποβολή.

Η θνησιγένεια ταξινομείται επίσης ανάλογα με τη διάρκεια της εγκυμοσύνης:

• 20 έως 27 εβδομάδες: πρόωρη θνησιγένεια
• 28 έως 36 εβδομάδες: καθυστερημένη θνησιγένεια
• μετά από 37 εβδομάδες: θνησιγένεια

Υπάρχουν περίπου 24.000 θνησιγένειες κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτιμά το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.

Συνεχίστε να διαβάζετε για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τις αιτίες, τους παράγοντες κινδύνου και την αντιμετώπιση της θλίψης.

Επιπλοκές εγκυμοσύνης και τοκετού

Ορισμένες περιστάσεις μπορεί να κάνουν τα πράγματα πιο επικίνδυνα για το μωρό πριν τη γέννηση. Μερικά από αυτά είναι:

• πρόωρο τοκετό, που πιθανότατα προκαλείται από επιπλοκές στην εγκυμοσύνη

• εγκυμοσύνη που διαρκεί περισσότερο από 42 εβδομάδες
• κουβαλώντας πολλαπλάσια
• ατύχημα ή τραυματισμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Οι επιπλοκές της εγκυμοσύνης και του τοκετού είναι πιο συχνά μια αιτία θνησιγένειας όταν ο τοκετός συμβαίνει πριν από την 24η εβδομάδα.

Προβλήματα πλακούντα

Ο πλακούντας παρέχει στο μωρό οξυγόνο και βασικά θρεπτικά συστατικά, επομένως οτιδήποτε παρεμβαίνει θέτει το μωρό σε κίνδυνο. Τα προβλήματα του πλακούντα μπορεί να ευθύνονται για σχεδόν α τέταρτο όλων των θνησιγενών γεννήσεων.

Αυτά τα προβλήματα μπορεί να περιλαμβάνουν κακή ροή αίματος, φλεγμονή και μόλυνση. Μια άλλη κατάσταση, η αποκόλληση του πλακούντα, είναι όταν ο πλακούντας χωρίζεται από το τοίχωμα της μήτρας πριν από τη γέννηση.

Γεννητικές ανωμαλίες και άλλες καταστάσεις στο μωρό

Σχετικά με 1 στις 10 θνησιγενείς γεννήσεις μπορεί να αποδοθούν σε γενετικές ανωμαλίες, εκτιμά το Εθνικό Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Ανάπτυξης. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• περιορισμός της ανάπτυξης του εμβρύου
• γενετικές συνθήκες
• Ασυμβατότητα Rh
• δομικά ελαττώματα

Γενετικά ελαττώματα υπάρχουν κατά τη σύλληψη. Άλλα γενετικά ελαττώματα μπορεί να οφείλονται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, αλλά η αιτία δεν είναι πάντα γνωστή.

Σοβαρές γενετικές ανωμαλίες ή πολλαπλές γενετικές ανωμαλίες μπορεί να καταστήσουν αδύνατη την επιβίωση του μωρού.

Μόλυνση

Μια μόλυνση στη μητέρα, το μωρό ή τον πλακούντα μπορεί να οδηγήσει σε θνησιγένεια. Η μόλυνση ως αιτία της θνησιγένειας είναι πιο συχνό πριν την 24η εβδομάδα.

Οι λοιμώξεις που μπορεί να αναπτυχθούν περιλαμβάνουν:

• κυτταρομεγαλοϊός (CMV)
• πέμπτη ασθένεια
• ΕΡΠΗΣ γεννητικων οργανων
• λιστερίωση
• σύφιλη
• τοξοπλάσμωση

Προβλήματα ομφάλιου λώρου

Εάν ο ομφάλιος λώρος γίνει κόμπος ή συμπιεστεί, το μωρό δεν μπορεί να πάρει αρκετό οξυγόνο. Τα προβλήματα του ομφάλιου λώρου ως αιτία θνησιγένειας είναι πιο πιθανό να συμβεί αργά στην εγκυμοσύνη.

Μητρική υγεία

Η υγεία της μητέρας μπορεί να συμβάλει στη θνησιγένεια. Δύο καταστάσεις υγείας που πιο συχνά εμφανίζονται στο τέλος του δεύτερου τριμήνου και στην αρχή του τρίτου είναι η προεκλαμψία και η χρόνια υψηλή αρτηριακή πίεση.

Άλλοι είναι:

• Διαβήτης
• λύκος
• ευσαρκία
• θρομβοφιλία
• διαταραχές του θυρεοειδούς

Ανεξήγητη θνησιγένεια

Οι ανεξήγητες θνησιγένειες είναι πιο πιθανό να συμβεί αργά στην εγκυμοσύνη. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτείς το άγνωστο, αλλά είναι σημαντικό να μην κατηγορείς τον εαυτό σου.

Η θνησιγένεια μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε, αλλά οι παράγοντες κινδύνου μπορεί να περιλαμβάνουν μια μητέρα που:

• έχει μια κατάσταση υγείας, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση ή διαβήτη
• είναι παχύσαρκος
• είναι αφροαμερικανός
• είναι έφηβος ή άνω των 35 ετών
• είχε προηγούμενη θνησιγένεια
• βίωσε τραύμα ή υψηλό στρες το έτος πριν από τον τοκετό
• στερείται πρόσβασης στην προγεννητική φροντίδα

Η χρήση καπνού, μαριχουάνας, συνταγογραφούμενων παυσίπονων ή παράνομων ναρκωτικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί διπλό ή τριπλό τον κίνδυνο θνησιγένειας.

Μπορεί να μην εμφανίσετε σημάδια ή συμπτώματα καθόλου, ειδικά νωρίς. Ορισμένα σημεία και συμπτώματα είναι κράμπες, πόνος ή αιμορραγία από τον κόλπο. Ένα άλλο σημάδι είναι ότι το μωρό σας σταματά να κινείται.

Μέχρι να φτάσετε στην 26η έως την 28η εβδομάδα, μπορείτε να ξεκινήσετε μια ημερήσια καταμέτρηση λακτισμάτων. Όλα τα μωρά είναι διαφορετικά, επομένως θα θέλετε να πάρετε μια αίσθηση για το πόσο συχνά το μωρό σας κινείται.

Ξαπλώστε στην αριστερή σας πλευρά και μετρήστε κλωτσιές, ρολά, ακόμα και φτερουγίσματα. Καταγράψτε τον αριθμό των λεπτών που χρειάζεται το μωρό σας για να κινηθεί 10 φορές. Επαναλάβετε αυτό κάθε μέρα την ίδια ώρα.

Εάν περάσουν δύο ώρες και το μωρό σας δεν έχει κινηθεί 10 φορές ή εάν ξαφνικά έχει πολύ λιγότερη κίνηση, καλέστε το γιατρό σας.

Ο γιατρός σας μπορεί να εκτελέσει ένα τεστ χωρίς άγχος για να ελέγξει τον καρδιακό παλμό του εμβρύου. Η απεικόνιση με υπερήχους μπορεί να επιβεβαιώσει ότι η καρδιά έχει σταματήσει να χτυπά και το μωρό σας δεν κινείται.

Εάν ο γιατρός σας διαπιστώσει ότι το μωρό σας πέθανε, θα πρέπει να συζητήσετε τις επιλογές σας. Εάν δεν κάνετε τίποτα, ο τοκετός πιθανότατα θα ξεκινήσει μόνος του μέσα σε λίγες εβδομάδες.

Μια άλλη επιλογή είναι η πρόκληση τοκετού. Μπορεί να συνιστάται η άμεση πρόκληση τοκετού εάν έχετε προβλήματα υγείας. Μπορείτε επίσης να συζητήσετε για τοκετό με καισαρική τομή.

Σκεφτείτε τι θέλετε να κάνετε μετά τη γέννηση του μωρού σας. Ίσως θέλετε να περάσετε χρόνο μόνοι σας και να κρατήσετε το μωρό σας αγκαλιά. Μερικές οικογένειες θέλουν να κάνουν μπάνιο και να ντύσουν το μωρό ή να βγάλουν φωτογραφίες.

Αυτές είναι πολύ προσωπικές αποφάσεις, επομένως σκεφτείτε τι είναι σωστό για εσάς και την οικογένειά σας. Μη διστάσετε να πείτε στο γιατρό σας και στο προσωπικό του νοσοκομείου τι θέλετε να κάνετε.

Δεν χρειάζεται να βιαστείτε να αποφασίσετε εάν θέλετε ή όχι μια υπηρεσία για το μωρό σας. Αλλά ας είναι γνωστό ότι εξετάζετε αυτά τα πράγματα.

Προσδιορισμός της αιτίας

Ενώ το μωρό σας είναι ακόμα στη μήτρα σας, ο γιατρός σας μπορεί να κάνει αμνιοπαρακέντηση για να ελέγξει για μόλυνση και γενετικές καταστάσεις. Μετά τον τοκετό, ο γιατρός σας θα πραγματοποιήσει μια φυσική εξέταση του μωρού σας, του ομφάλιου λώρου και του πλακούντα. Μπορεί επίσης να χρειαστεί αυτοψία.

Ο χρόνος φυσικής αποκατάστασης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, αλλά γενικά διαρκεί έξι έως οκτώ εβδομάδες. Υπάρχουν πολλές διαφορές σε αυτό, οπότε προσπαθήστε να μην κρίνετε τον εαυτό σας από τις εμπειρίες των άλλων.

Η χορήγηση του πλακούντα θα ενεργοποιήσει τις ορμόνες που παράγουν γάλα. Μπορείτε να παράγετε γάλα για 7 έως 10 ημέρες πριν σταματήσει. Εάν αυτό σας ενοχλεί, μιλήστε με το γιατρό σας σχετικά με φάρμακα που σταματούν τη γαλουχία.

Έχετε βιώσει μια απροσδόκητη, σημαντική απώλεια και θα χρειαστείτε χρόνο για να θρηνήσετε. Είναι αδύνατο να προβλέψεις πόσο καιρό θα πάρει για να ξεπεράσει τη θλίψη σου.

Είναι σημαντικό να μην κατηγορείτε τον εαυτό σας ή να αισθάνεστε την ανάγκη να «το ξεπεράσετε». Θλίψε με τον τρόπο σου και με τον δικό σου χρόνο. Εκφράστε τα συναισθήματά σας με τον σύντροφό σας και άλλα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να καταγράφετε τα συναισθήματά σας. Εάν δεν μπορείτε να αντεπεξέλθετε, ζητήστε από το γιατρό σας να συστήσει έναν σύμβουλο θλίψης.

Επισκεφτείτε το γιατρό σας για συμπτώματα επιλόχειας κατάθλιψης, όπως:

• καθημερινή κατάθλιψη
• απώλεια ενδιαφέροντος για τη ζωή
• Ελλειψη ορεξης
• αδυναμία ύπνου
• δυσκολίες στη σχέση

Εάν είστε ανοιχτοί σε αυτό, μοιραστείτε την ιστορία σας και μάθετε από άλλους που καταλαβαίνουν τι περνάτε. Μπορείτε να το κάνετε αυτό σε φόρουμ όπως το StillBirthStories.org και το March of Dimes’ Share Your Story.

Η συμμετοχή σε μια ομάδα υποστήριξης απώλειας εγκυμοσύνης μπορεί επίσης να βοηθήσει. Ρωτήστε το γιατρό σας εάν μπορεί να συστήσει μια προσωπική ομάδα. Μπορεί επίσης να μπορείτε να βρείτε μια διαδικτυακή ομάδα υποστήριξης μέσω του Facebook ή άλλων κοινωνικών δικτύων ή φόρουμ.

Πώς να βοηθήσετε κάποιον μετά τη θνησιγένεια

Είναι ζωτικής σημασίας να μην ελαχιστοποιήσετε την απώλεια ή να τροφοδοτήσετε την ενοχή του ατόμου με κανέναν τρόπο. Θλίβουν το μωρό που έχασαν, γι’ αυτό μην μιλάτε για μελλοντικές εγκυμοσύνες αν δεν το αναφέρουν πρώτα.

Αυτό που χρειάζονται αυτή τη στιγμή είναι συμπόνια και υποστήριξη. Προσφέρετε ειλικρινή συλλυπητήρια όπως θα κάνατε σε οποιονδήποτε έχασε ένα αγαπημένο σας πρόσωπο — γιατί αυτό συνέβη. Μην προσπαθήσετε να αλλάξετε θέμα. Αφήστε τα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, ακόμα κι αν αισθάνεστε ότι είναι επαναλαμβανόμενα.

Ενθαρρύνετέ τα να τρώνε καλά, να ξεκουράζονται πολύ και να κρατούν τα ραντεβού με το γιατρό τους. Προσφέρετε βοήθεια στις οικιακές εργασίες τις πρώτες εβδομάδες. Βασικά, απλά να είστε εκεί για αυτούς.

Ναι, μπορείτε να έχετε μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη μετά από θνησιγένεια.

Ενώ διατρέχετε υψηλότερο κίνδυνο για επιπλοκές από κάποιον που δεν είχε θνησιγένεια, οι πιθανότητες για δεύτερη θνησιγένεια είναι μόνο περίπου 3%, σημειώνει η Cleveland Clinic.

Ο γιατρός σας θα σας πει πότε είστε σωματικά έτοιμοι να μείνετε ξανά έγκυος, αλλά μόνο εσείς θα ξέρετε πότε είστε συναισθηματικά έτοιμοι.

Μπορεί επίσης να αποφασίσετε ότι μια άλλη εγκυμοσύνη δεν είναι κατάλληλη για εσάς, και αυτό είναι επίσης εντάξει. Μπορεί να αποφασίσετε να εξετάσετε την υιοθεσία ή μπορείτε να επιλέξετε να μην επεκτείνετε την οικογένειά σας. Όποια απόφαση κι αν πάρετε θα είναι η σωστή απόφαση για εσάς.

Πολλές αιτίες και παράγοντες κινδύνου είναι εκτός ελέγχου, επομένως η θνησιγένεια δεν μπορεί να προληφθεί πλήρως. Αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να μειώσετε τον κίνδυνο:

• Κάντε έναν έλεγχο πριν μείνετε ξανά έγκυος. Εάν έχετε κάποιους παράγοντες κινδύνου, όπως διαβήτη ή υψηλή αρτηριακή πίεση, συνεργαστείτε με το γιατρό σας για να τους διαχειριστείτε και να τους παρακολουθήσετε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• Εάν η αιτία μιας προηγούμενης θνησιγένειας ήταν γενετική, συμβουλευτείτε έναν γενετικό σύμβουλο πριν μείνετε ξανά έγκυος.
• Μην καπνίζετε ή χρησιμοποιείτε αλκοόλ, μαριχουάνα ή άλλα ναρκωτικά ενώ είστε έγκυος. Εάν δυσκολεύεστε να το κόψετε, μιλήστε με το γιατρό σας.
• Ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια εάν εμφανίσετε αιμορραγία ή άλλα σημάδια προβλημάτων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε είναι να λάβετε καλή προγεννητική φροντίδα. Εάν η εγκυμοσύνη σας θεωρείται υψηλού κινδύνου, ο γιατρός σας θα σας παρακολουθεί πιο συχνά. Εάν το μωρό σας παρουσιάζει σημάδια αγωνίας, τα επείγοντα μέτρα, όπως ο πρόωρος τοκετός, μπορεί να είναι σε θέση να σώσουν τη ζωή του μωρού σας.

Η φυσική αποκατάσταση μπορεί να διαρκέσει μερικούς μήνες. Οι γυναίκες που βιώνουν θνησιγένεια μπορούν να συνεχίσουν να έχουν υγιή παιδιά.

Να είστε υπομονετικοί με τον εαυτό σας καθώς εργάζεστε στα στάδια της θλίψης.