%20(2).webp "5 παρενέργειες της σιμβαστατίνης (zocor) και πώς να χειριστείτε")
Όταν η αδερφή μου επέστρεψε από την ανάρρωση μετά την καισαρική της τομή, περίπου 40 μέλη της οικογένειας κατέβηκαν στη θερμοκοιτίδα του μωρού στο διάδρομο, ενώ ο γκαρνταρόμπας της συνέχιζε στη σουίτα του νοσοκομείου χωρίς φανφάρες.
Αυτή η γυναίκα, που μόλις είχε ανοίξει, αγνοήθηκε συντριπτικά για το «πραγματικό» αστέρι της ημέρας – τον ολοκαίνουργιο ανιψιό μου. Ήταν θαυματουργός, φυσικά, αλλά όταν γλίστρησα στο δωμάτιό της για να την ελέγξω, δεν μπορούσα παρά να θαύμασα πόσο γρήγορα θα είχε γίνει δευτερεύουσα σε όλη τη διαδικασία.
Αν και δεν αμφιβάλλω ότι όλοι την αγαπούν και νοιάζονται για την ευημερία της, εκείνη τη στιγμή η θορυβώδης επιτροπή υποδοχής στο διάδρομο αποκάλυψε ότι ήταν πολύ εύκολο να αφήσει μια εξουθενωμένη μητέρα στην άκρη για το νέο μωρό.
Τώρα είμαι η ίδια μητέρα πέντε φορές, μπορώ να καταλάβω.
Τα μωρά είναι, τελικά, όμορφα, ολοκαίνουργια — αγγελικά, ακόμη και. Αλλά το να τα φέρεις σε αυτόν τον κόσμο είναι σκληρή δουλειά, μερικές φορές απαιτεί σοβαρή χειρουργική επέμβαση, και οι μητέρες χρειάζονται εξίσου μεγάλη προσοχή μετά τη διαδικασία του τοκετού.
«Στις 9 εβδομάδες, έπαιρνα μόνο το 40 τοις εκατό του μισθού μου και προσθέτοντας 401 χιλιάδες κρατήσεις και ασφάλιση υγείας, έπαιρνα μόνο το 25 τοις εκατό της τυπικής αμοιβής μου. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να επιστρέψω στη δουλειά». — Jordan, 25
Ο μέσος χρόνος φυσικής αποκατάστασης από έναν κολπικό τοκετό είναι έξι έως οκτώ εβδομάδες, κατά τη διάρκεια των οποίων η μήτρα συστέλλεται και επανέρχεται στο αρχικό της μέγεθος, απελευθερώνοντας εκκρίσεις καθώς το κάνει.
Εάν έχετε τοκετό με καισαρική τομή, η τομή σας μπορεί επίσης να χρειαστούν περίπου έξι εβδομάδες για να επουλωθεί. Ωστόσο, αυτή είναι μόνο μια πτυχή της σωματικής αποκατάστασης. Για να επανέλθει πλήρως, η επούλωση ολόκληρου του σώματος μπορεί να διαρκέσει από έξι μήνες έως ένα χρόνο.
Μίλησα με επτά γυναίκες που βίωσαν αυτό που η χώρα μας θεωρεί επαρκή χρόνο ανάρρωσης μετά τη γέννηση, ο οποίος μπορεί να διαφέρει πολύ μεταξύ των εργασιακών χώρων.
Ενώ πολλοί δικαιούνται άδεια άνευ αποδοχών 12 εβδομάδων που εγγυάται ο νόμος οικογενειακής ιατρικής άδειας (FMLA), η χορήγηση άδειας άνευ αποδοχών είναι συχνά αδύνατη. Και σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας, μόνο το 13 τοις εκατό των εργαζομένων στον ιδιωτικό κλάδο είχαν πρόσβαση σε οικογενειακή άδεια μετ’ αποδοχών το 2016.
Αυτές οι γυναικείες ιστορίες απεικονίζουν τις ελλείψεις μιας κουλτούρας όπου οι ιστορίες μας συχνά σταματούν όταν ξεκινάει το μωρό.
Επιστρέφουν στη δουλειά πριν είναι σωματικά και ψυχικά έτοιμοι
Η Κατρίνα δεν σχεδίαζε να κάνει καισαρική τομή για τη δεύτερη γέννησή της, αλλά κατέληξε να χρειαστεί επείγουσα επέμβαση λόγω επιπλοκών στον τοκετό. Χρησιμοποίησε συνδυασμό αναρρωτικής άδειας και άδειας άνευ αποδοχών από το FMLA για να καλύψει το χρόνο της εκτός εργασίας, αλλά έπρεπε να επιστρέψει όταν το μωρό της ήταν μόλις 5 εβδομάδων.
Η Κατρίνα δεν ήταν έτοιμη να αφήσει το μωρό της, ούτε το σώμα της επουλώθηκε από το χειρουργείο.
Επί του παρόντος, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το χειρότερο ρεκόρ όσον αφορά την άδεια μητρότητας μετ’ αποδοχών μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών.
Η Τζόρνταν είναι για πρώτη φορά μητέρα. Σε ηλικία 25 ετών, είχε έναν κολπικό τοκετό χωρίς επιπλοκές, αν και βίωσε δακρύρροια τρίτου βαθμού. Συνδυάζοντας το FMLA και την αναρρωτική άδεια, η Τζόρνταν μπόρεσε να μείνει στο σπίτι με το μωρό της για εννέα εβδομάδες.
Επέστρεψε στη δουλειά γιατί ένιωθε ότι δεν είχε άλλη επιλογή, αλλά παραδέχεται ότι ενώ το σώμα της μπορεί να είχε ανακάμψει τεχνικά, ψυχικά δεν ήταν προετοιμασμένη. Ο Τζόρνταν βίωσε επιλόχεια κατάθλιψη και άγχος.
«Μέχρι τις εννέα εβδομάδες, έπαιρνα μόνο το 40 τοις εκατό του μισθού μου και προσθέτοντας 401 χιλιάδες κρατήσεις και ασφάλιση υγείας, έπαιρνα μόνο το 25 τοις εκατό της τυπικής αμοιβής μου. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να επιστρέψω στη δουλειά», λέει.
Όταν γεννήθηκε το πρώτο μωρό της Joanna, δεν είχε επιλογές για άδεια και έτσι μπόρεσε να μείνει σπίτι μόνο για έξι εβδομάδες χωρίς αμοιβή.
Επέστρεψε στη δουλειά χωρίς να έχει θεραπευτεί πλήρως από τη γέννα. «Ήταν βάναυσο», λέει. «Ήμουν συνεχώς εξουθενωμένη. Είμαι βέβαιος ότι η δουλειά μου υπέφερε λόγω της πάντα παρούσας κούρασης».
Μια μελέτη του 2012 που διεξήχθη από το Journal of Mental Health Policy and Economics διαπίστωσε ότι ενώ άλλες βιομηχανικές χώρες προσφέρουν έως και ένα χρόνο οικογενειακή άδεια μετ’ αποδοχών, στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδόν το ένα τρίτο των εργαζόμενων μητέρων επιστρέφουν στις δουλειές τους εντός τριών μηνών από την γέννηση.
Το FMLA είναι απλήρωτο, αλλά ακόμη και τότε, μόνο το 46 τοις εκατό των εργαζομένων δικαιούνται τα επιδόματά του. Η μελέτη κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι η μεγαλύτερη άδεια μητρότητας επηρέασε θετικά την υγεία της μητέρας.
«Δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να μείνω στο σπίτι». — Λατίσια
Επειδή η Rebecca, επίκουρη καθηγήτρια κολεγίου, ήταν τεχνικά υπάλληλος μερικής απασχόλησης και ως εκ τούτου δεν ήταν επιλέξιμη για οποιαδήποτε μορφή άδειας μητρότητας, επέστρεψε στην τάξη μία εβδομάδα μετά τη γέννηση του τρίτου της παιδιού.
Η ίδια λέει, «Βίωνα εξουθενωτική επιλόχεια κατάθλιψη. Έσυρα τον εαυτό μου πίσω στην τάξη, όπου έβλεπα τακτικά τον άντρα μου να με καλεί για να πει ότι το μωρό δεν θα σταματούσε να κλαίει».
Μερικές φορές, αναγκαζόταν να φύγει νωρίς από τη δουλειά, αλλά λέει ότι η οικογένειά της δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά για να αποχωρήσει ένα εξάμηνο, και επίσης ανησυχούσε ότι κάτι τέτοιο θα της κόστιζε εντελώς τη θέση.
Η οικονομική πίεση για επιστροφή στη δουλειά είναι επίσης ένας παράγοντας
Ενώ η Solange θεώρησε ότι οι 10 εβδομάδες ήταν επαρκής χρόνος για να αναρρώσει το σώμα της από τον τοκετό, δεν ήταν αλλιώς έτοιμη να αφήσει το μωρό της και να επιστρέψει στη δουλειά.
Ήταν 40 ετών όταν γεννήθηκε η πρώτη της και περίμενε πολύ καιρό για να εκπληρώσει το όνειρό της να γίνει μητέρα. Αλλά μπόρεσε να χρησιμοποιήσει το FMLA μόνο για να μείνει σπίτι για αυτές τις 10 εβδομάδες και έπρεπε να επιστρέψει στην πληρωμή.
Μετά από μια επείγουσα καισαρική τομή, η Laticia μπόρεσε να μείνει σπίτι μόνο για οκτώ εβδομάδες. Συνδύασε λίγη αναρρωτική άδεια και FMLA, αλλά τελικά δεν μπόρεσε να συνέλθει για περισσότερο. «Δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να μείνω στο σπίτι», λέει. Έτσι, μόλις δύο μήνες αφότου υποβλήθηκε σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση, η Laticia επέστρεψε στη δουλειά.
Όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για οποιοδήποτε είδος οικογενειακής άδειας το έχουν πιο δύσκολα (σχεδόν το 10 τοις εκατό του εργατικού δυναμικού είναι αυτοαπασχολούμενος). Οι αυτοαπασχολούμενες μητέρες ενθαρρύνονται να «προπληρώσουν» την άδεια τους, αλλά αν δεν μπορείτε να το κάνετε, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές.
Η αγορά ασφάλισης βραχυπρόθεσμης αναπηρίας μπορεί να αξίζει να διερευνήσετε ή να ελέγξετε με τον εργοδότη σας για να δείτε εάν προσφέρουν βραχυπρόθεσμη αναπηρία. Αλλά για τους αυτοαπασχολούμενους, η λήψη περισσότερων από τον ελάχιστο χρόνο άδειας για την ανάκαμψη από τον τοκετό θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια της επιχείρησης.
Η Lea, μια αυτοαπασχολούμενη γυναίκα, πήρε άδεια μόλις τέσσερις εβδομάδες μετά τη γέννηση του πρώτου της παιδιού, κάτι που δεν ήταν αρκετό για τη σωματική της θεραπεία. «Δεν έχω επιλογές για οικογενειακή άδεια», λέει, «και δεν μπορούσα να χάσω το συμβόλαιό μου».
Η υγιής θεραπεία είναι κρίσιμη για τη μητέρα και το παιδί
Ενώ ορισμένες γυναίκες μπορεί τεχνικά να θεραπευτούν σωματικά από τη γέννησή τους πιο γρήγορα από άλλες, το να επιστρέψουν στην εργασία πολύ σύντομα μπορεί να έχει συναισθηματικό και ψυχικό αντίκτυπο στις εργαζόμενες μητέρες.
Η ηλικία όσων γεννούν το πρώτο τους παιδί έχει επίσης αυξηθεί σταθερά. Σήμερα, είναι
Οι γυναίκες περιμένουν περισσότερο χρόνο για να τεκνοποιήσουν για πολλούς λόγους, αλλά με βάση τις εμπειρίες των εργαζομένων γυναικών, η ικανότητα να αντέξουν οικονομικά το ρεπό μπορεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας.
Επί του παρόντος, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το χειρότερο ρεκόρ όσον αφορά την άδεια μητρότητας μετ’ αποδοχών μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών. Στη Βουλγαρία, για παράδειγμα, οι μητέρες λαμβάνουν σχεδόν 59 εβδομάδες άδεια μετ’ αποδοχών κατά μέσο όρο.
Τα μωρά είναι θαυματουργά και όμορφα και ο γιορτασμός της άφιξής τους μπορεί να είναι συναρπαστικός για τους φίλους και την οικογένειά τους — αλλά πρέπει επίσης να υποστηρίξουμε τους κύριους φροντιστές τους μέσα από επαρκή χρόνο θεραπείας. Όταν η άδεια δεν αποτελεί επιλογή, επειδή μια μέλλουσα μητέρα φοβάται ότι θα χάσει τη θέση της ή απλά δεν έχει την πολυτέλεια να το κάνει, τόσο οι μητέρες όσο και τα παιδιά θα υποφέρουν.
Πρέπει να τα πάμε καλύτερα σε αυτή τη χώρα και για τους γονείς και για τα παιδιά.
Parents On The Job: Frontline Workers
Parents On The Job: Frontline Workers
Discussion about this post