Ήμασταν όλοι εκεί: Απολαμβάνατε ένα ήρεμο ραντεβού με άλλες μαμάδες και ξαφνικά η ηρεμία κόβεται όταν το ένα νήπιο χτυπά το άλλο – με άφθονες φωνές, κλάματα και γκρίνια που ξεσπούν.
Ενώ τα παιδιά, ειδικά τα νήπια, συχνά χτυπούν το ένα το άλλο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, μπορεί να γίνει αγχωτικό για τους γονείς που προσπαθούν να βρουν τον καλύτερο τρόπο χειρισμού αυτής της συμπεριφοράς.
Μπορεί να αισθάνεστε άβολα να είστε ο γονέας του οποίου το παιδί χτυπά άλλους στην παιδική χαρά ή στον παιδικό σταθμό και μπορεί να αναρωτιέστε ποιες παρεμβάσεις λειτουργούν καλύτερα για να λύσουν αυτό το πρόβλημα.
Από την άλλη πλευρά, το παιδί σας μπορεί ξαφνικά να χτυπά εσάς ή ένα αδερφάκι σας και εσείς να υποφέρετε ιδιωτικά, αναρωτιέστε αν έχετε κάνει κάτι λάθος.
Να είστε σίγουροι, δεν είστε μόνοι σε αυτήν την ανησυχία και είτε το παιδί σας χτυπά εσάς είτε άλλους, υπάρχουν σαφή βήματα που μπορείτε να κάνετε για να επιλύσετε το πρόβλημα.
Γιατί χτυπούν τα νήπια;
Είναι όρια δοκιμών
Όπως πολλές συμπεριφορές νηπίων (να τσουγκρίζεις τη σάλτσα μήλου στη μπλούζα της δουλειάς σου, να ουρλιάζεις σε υψηλούς τόνους κατά τη διάρκεια της κυκλοφορίας στις ώρες αιχμής), το χτύπημα έχει ένα κοινό θέμα: να δοκιμάσεις τα όρια του αποδεκτού.
Τι θα συμβεί αν το κάνω αυτό; Το να μάθουν ότι ο αδερφός τους κλαίει όταν χτυπιέται με ένα ραβδί ή ότι το χτύπημα στο τύμπανο δεν είναι το ίδιο με το να χτυπήσουν τη μαμά τους είναι μέρος της διαδικασίας μάθησής τους.
Δεν έχουν αναπτύξει αυτοέλεγχο
Εάν έχετε να κάνετε με ένα μικρό παιδί, οι έλεγχοι των παρορμήσεων του είναι βασικά ανύπαρκτοι. Αισθάνονται απογοητευμένοι ή χαρούμενοι ή βαριεστημένοι, το εκφράζουν με το χτύπημα — χωρίς δισταγμό.
Τα καλά νέα είναι ότι αρχίζουν να παρουσιάζουν θετική ανάπτυξη σε αυτόν τον τομέα, σύμφωνα με
Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι κακό
Είναι επίσης αλήθεια ότι τα νήπια χρησιμοποιούν μερικές φορές βία χωρίς να προκαλούνται από άλλους, κάτι που υποστηρίζει την ιδέα ότι θέλουν απλώς να δουν τι θα συμβεί και δεν έχουν ακόμη την ηθική πυξίδα ή την κατανόηση ότι μπορούν, αλλά δεν πρέπει, να βλάψουν τους άλλους. .
Δεν ξέρουν πώς να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους
Ένας άλλος λόγος που τα νήπια καταφεύγουν στο χτύπημα, τόσο τα ίδια όσο και οι άλλοι, είναι επειδή είναι ο τρόπος τους να χειρίζονται τα «μεγάλα» συναισθήματά τους.
Νιώθουν απογοήτευση, αλλά σε αντίθεση με έναν ενήλικα που μπορεί να εξηγήσει ήρεμα τα συναισθήματα της απογοήτευσης στον σύντροφό τους ή στον έμπιστο φίλο τους, τα νήπια συχνά δεν έχουν τη γλωσσική ικανότητα ή τον αυτοέλεγχο να σταματήσουν, να εξετάσουν πώς αισθάνονται και να αντιδράσουν με κάποιο τρόπο. αυτό είναι κοινωνικά αποδεκτό, κατάλληλο ή χρήσιμο.
Τα νήπια μπορεί να θέλουν κάτι, να νιώθουν θυμό ή να αισθάνονται ότι έχουν αδικηθεί από τον φίλο τους με κάποιο τρόπο. Ας είμαστε ειλικρινείς, αν κάποιος χτύπησε τον τεράστιο πύργο που χτίζατε για μισή ώρα, ίσως θελήσετε να τον χτυπήσετε κι εσείς.
Τι πρέπει να κάνετε όταν το παιδί σας χτυπάει;
Ευτυχώς, το χτύπημα δεν είναι απλώς μια «φάση που πρέπει να αντιμετωπίσετε» ως γονιός και υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα που μπορείτε να κάνετε για να αποτρέψετε, να ελέγξετε και να ανακατευθύνετε τα νήπια που χτυπούν.
Αν και καθεμία από τις παρακάτω επιλογές μπορεί να μην λειτουργεί για κάθε παιδί, εσείς ως γονέας μπορείτε να κρίνετε ποια θα λειτουργήσει για εσάς. Και μην φοβάστε να εξερευνήσετε πολλές επιλογές μέσω δοκιμής και λάθους για να δείτε ποια είναι πιο ωφέλιμη για το παιδί σας.
Συγκρατήστε τους σωματικά
Το ένστικτό σας μπορεί να είναι να συγκρατείτε σωματικά το νήπιό σας όταν προσπαθεί να χτυπήσει άλλους. Εάν αισθάνεστε ότι το παιδί σας είναι εκτός ελέγχου ή ότι η σωματική ασφάλεια το βοηθά να ηρεμήσει, αυτή θα μπορούσε να είναι μια επιλογή για εσάς.
Εάν το μικρό παιδί σας είναι δυνατό, αυτό θα μπορούσε να είναι σωματικά δύσκολο ανάλογα με το μέγεθος, τη δύναμη και τις ικανότητές σας. Η σωματική συγκράτηση του μικρού σας δεν πρέπει να είναι επώδυνη γι’ αυτό με κανέναν τρόπο, αλλά μάλλον σαν μια ήρεμη και σταθερή αγκαλιά που το εμποδίζει να χτυπήσει τον εαυτό του ή τους άλλους.
Μπορεί επίσης να θέλετε να τους μιλήσετε ήρεμα, δίνοντάς τους να ξέρουν ότι τα κρατάτε επειδή δεν μπορείτε να τους επιτρέψετε να βλάψουν κανέναν. Μόλις περάσει η στιγμή, μπορείτε να τους ανακατευθύνετε σε άλλες συμπεριφορές.
Εάν το νήπιό σας αντιδρά αρνητικά στο να είναι συγκρατημένο, ίσως είναι πιο αποτελεσματικό να εξετάσετε μια από τις ακόλουθες επιλογές.
Απομακρύνετε το παιδί σας από την κατάσταση
Όλοι το έχουμε ξανακούσει, ίσως από τους γονείς μας: «Αν δεν σταματήσεις, θα σε πάω στο αυτοκίνητο (ή στο δωμάτιό σου).» Είναι αποτελεσματικό; Για κάποιους ναι.
Η ήρεμη απομάκρυνση ενός παιδιού από την κατάσταση μπορεί να είναι μια από τις καλύτερες λύσεις σε ένα πρόβλημα χτυπήματος. Να είστε προετοιμασμένοι ότι μπορεί να χρειαστεί να το κάνετε περισσότερες από μία φορές για να συνειδητοποιήσει ένα παιδί ότι θα υπάρξει μια ξεκάθαρη συνέπεια, το να μην μπορεί να παίξει με άλλους για λίγο αν χτυπήσουν.
Το πού θα τα πάρετε εξαρτάται από το πού βρίσκεστε. Το αυτοκίνητο μπορεί να είναι αποτελεσματικό εάν βρίσκεστε σε δημόσιο χώρο ή στο σπίτι άλλου ατόμου. Εάν βρίσκεστε στο σπίτι σας, επιλέξτε μια ήρεμη, ήσυχη τοποθεσία μακριά από άλλες δραστηριότητες για να τους βοηθήσετε να εστιάσουν εκ νέου.
Μόλις απομακρυνθείτε από την κατάσταση, μπορεί να θέλετε να συζητήσετε, να επανεκτιμήσετε και να ηρεμήσετε. Το πόσο χρόνο ξοδεύετε σε καθένα από αυτά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας του παιδιού σας και της ικανότητας κατανόησης και της υπομονής σας αυτή τη στιγμή.
Δεν πειράζει κάντε ένα διάλειμμα και προσπαθήστε ξανά και είναι επίσης εντάξει να αποφασίσετε ότι είναι ώρα να το ονομάσετε μια μέρα.
Συζητήστε εναλλακτικές
Μπορεί να μην έχει καν σκεφτεί το παιδί σας ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι αντιμετώπισης της απογοήτευσης, της ζήλιας, του θυμού και άλλων συναισθημάτων, εκτός κι αν έχετε διδάξει και διαμορφώσει ρητά αυτές τις αντιδράσεις.
Όταν ένας φίλος τους αρπάζει ένα παιχνίδι που ήθελαν, ποιες άλλες πιθανές αντιδράσεις θα μπορούσε να έχει αντί να χτυπήσει; Βεβαιωθείτε ότι διαμορφώνετε συμπεριφορές όπως το να μιλάτε ανοιχτά, να απομακρύνεστε ή να ενημερώνετε έναν ενήλικα για προβλήματα.
Το παιδί σας χρειάζεται να του διδάξετε τις επιλογές του, αλλά αυτό απαιτεί χρόνο για να μάθει και χρόνο για να φτάσει σε ένα αναπτυξιακό στάδιο όπου αυτό θα είναι αποτελεσματικό.
Διευθύνω πάλιν
Ειδικά με τα μικρά νήπια, η ανακατεύθυνσή τους σε μια πιο κατάλληλη συμπεριφορά μπορεί να τα βοηθήσει να ξεχάσουν την επιθυμία να χτυπήσουν κάτι. Για παράδειγμα, με παιδιά ηλικίας 1 έως 2 ετών, μπορείτε να κρατήσετε το χέρι που χρησιμοποιούσαν για να χτυπήσουν και να τους δείξετε απαλό άγγιγμα.
Εάν επιμείνουν, μπορεί να αποσπάσει την προσοχή τους από την αρνητική συμπεριφορά με μια άλλη δραστηριότητα. Ωστόσο, είναι σημαντικό να βεβαιωθείτε ότι το χτύπημα δεν τραβάει περισσότερη προσοχή από το να μην χτυπάτε.
Εάν κάθε φορά που χτυπούν είστε ξαφνικά διατεθειμένοι να παίξετε, μπορεί ακούσια να αυξήσει το χτύπημα. Βεβαιωθείτε ότι παρέχετε θετική ενίσχυση όταν δεν χτυπούν.
Παρέχετε συναισθηματική υποστήριξη
Εάν το χτύπημα φαίνεται να είναι αποτέλεσμα κακής διαχείρισης των συναισθημάτων, μπορείτε να δοκιμάσετε να διδάξετε περισσότερες επιλογές συναισθηματικής έκφρασης, όπως τι σημαίνουν διάφορες λέξεις συναισθημάτων, με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία.
Ο τρόπος με τον οποίο εξηγείτε την απογοήτευση σε ένα 5χρονο παιδί μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι σε ένα 2χρονο, αλλά και τα δύο μπορούν να μάθουν διάλογο για να εκφράσουν την τρέλα, την απογοήτευση, το στρες και άλλα σχετικά συναισθήματα.
Άλλοι χρειάζονται κυριολεκτικά απλώς μια αγκαλιά και κάποια συναισθηματική υποστήριξη για τα μεγάλα συναισθήματα που έχουν.
Αποτρέψτε το χτύπημα πριν ξεκινήσει
Παρατηρήστε τις συμπεριφορές του παιδιού σας που συνήθως συμβαίνουν τις στιγμές που προηγούνται του χτυπήματος. Ποια είναι τα τυπικά ερεθίσματα που τους προκαλούν να χτυπήσουν τον εαυτό τους ή τους άλλους;
Μερικά παιδιά κάνουν θορύβους απογοήτευσης, για παράδειγμα, σχεδόν σαν σκύλος που γρυλίζει, ενώ άλλα αρχίζουν να γκρινιάζουν για το πρόβλημα. Μπορεί να δείτε το νήπιό σας να πλησιάζει ένα άλλο παιδί τρέχοντας προς το μέρος του, δίνοντάς σας μια υπόδειξη ότι το χτύπημα πρόκειται να είναι ένα πρόβλημα.
Προσδιορίζοντας αυτά τα ερεθίσματα και συμπεριφορές, είναι πιο πιθανό να μπορέσετε να τα σταματήσετε πριν συμβεί, είτε μιλώντας τους μέσω άλλων επιλογών είτε εμποδίζοντάς τους φυσικά από τη δράση.
Τι ΔΕΝ πρέπει να κάνετε όταν το παιδί σας χτυπάει;
Χτύπησε ή χτύπησε
Ενώ το χτύπημα παραμένει ένα αμφιλεγόμενο θέμα στους κύκλους γονέων παγκοσμίως, η έρευνα είναι αρκετά σαφές ότι μπορεί να προκαλέσει περισσότερο κακό παρά καλό.
Μια μελέτη του 2017, για παράδειγμα, δείχνει τη συσχέτιση μεταξύ του ξυλοδαρμού και των προβλημάτων συμπεριφοράς. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που είχαν χτυπηθεί από τους γονείς τους στην ηλικία των 5 ετών αναφέρθηκε από τους δασκάλους ότι είχαν σημαντικά υψηλότερες αυξήσεις σε προβλήματα συμπεριφοράς – όπως λογομαχία, τσακωμός, εκδήλωση θυμού, παρορμητική δράση και ενοχλητικές συνεχείς δραστηριότητες – μέχρι την ηλικία των 6 ετών από τα παιδιά. που δεν είχαν χτυπηθεί ποτέ.
Επιπλέον, εάν προσπαθείτε να διαμορφώσετε θετική συμπεριφορά για να βοηθήσετε το παιδί σας να αποφύγει το χτύπημα, μπορεί να τους προκαλέσει σύγχυση εάν εσείς, εσείς, χτυπάτε. Αποφύγετε τους αγώνες εξουσίας που περιλαμβάνουν χρήση βίας.
Άλλο είναι να περπατάς ή να κουβαλάς το παιδί σου στο σημείο του τάιμ άουτ του και άλλο να το τιμωρείς βίαια στο τάιμ άουτ. Εάν το παιδί σας προσπαθεί να αφήσει το τάιμ άουτ που έχετε ορίσει, αποφύγετε να είστε σκληροί μαζί του και αντ’ αυτού τοποθετήστε το ήρεμα στο σημείο του τάιμ άουτ του, εξηγώντας του τι πρέπει να συμβεί, πότε μπορεί να σηκωθεί και άλλες λεπτομέρειες.
Φωνάξτε ή αντιδράστε με θυμό
Τα νήπια τα πάνε καλά με ήρεμες, σταθερές αντιδράσεις, αντί να ουρλιάζουν, να φωνάζουν και να ενεργούν με θυμό.
Παρόλο που η κατάσταση μπορεί να είναι πραγματικά απογοητευτική, αφιερώνοντας ένα δευτερόλεπτο για να ελέγξετε τα συναισθήματά σας πριν διδάξετε το παιδί σας θα το βοηθήσει να σας δει ως μια φιγούρα εξουσίας που ελέγχει το σώμα, τη φωνή, τις λέξεις και τις εκφράσεις του.
Βασίστε την αντίδρασή σας στους άλλους γονείς
Υπάρχει ένα συνεχές αίσθημα ενοχής της μαμάς, ντροπή της μαμάς και πίεση από τους συνομηλίκους στους κύκλους των γονέων, όταν πρόκειται για επιλογές συμπεριφοράς. Μην αφήνετε αυτά τα συναισθήματα να υπαγορεύουν ποιες επιλογές θα κάνετε για να βοηθήσετε το παιδί σας με τις συμπεριφορές χτυπήματος.
Όταν αντιληφθείτε τον εαυτό σας να αλλάζει την αντίδρασή σας με βάση το περιβάλλον ή τους συνομηλίκους σας, κάντε ένα βήμα πίσω για να επαναξιολογήσετε τις γονεϊκές σας αξίες μέσω αυτοστοχασμού ή συνομιλίας με τον σύντροφό σας.
Συμβουλές για την αντιμετώπιση του χτυπήματος μικρών παιδιών
Αποφύγετε τους παράγοντες που συμβάλλουν
Όπως συμβαίνει με πολλές συμπεριφορές νηπίων, το πραγματικό πρόβλημα μπορεί να μην είναι η ίδια η συμπεριφορά, αλλά το πώς νιώθει διαφορετικά το παιδί.
Βγάζουν οδοντοφυΐα; Κοιμήθηκαν αρκετά ή πλησιάζει η ώρα του υπνάκου; Έφαγαν σωστά διατροφικά γεύματα και σνακ σε αρκετά συχνά διαστήματα σήμερα ή μπορεί να πεινάσουν όταν χτυπάνε; Είναι απογοητευμένοι για κάτι άλλο, το οποίο θα μπορούσε να συμβάλει στο να ξεσπάσουν χτυπώντας;
Η εξέταση της λίστας άλλων δυνατοτήτων μπορεί να σας βοηθήσει να επιλύσετε το πρόβλημα εάν υπάρχει μια εύκολη λύση όπως αυτές.
Δώστε ευκαιρίες για σωματική δραστηριότητα
Εάν έχετε βρει ποτέ τα παιδιά σας να είναι ανήσυχα, λέγοντας: «Απλώς πρέπει να βγουν έξω και να τρέξουν», γνωρίζετε ήδη την αλήθεια πίσω από τη συσχέτιση μεταξύ σωματικής δραστηριότητας και συμπεριφοράς.
Οι ενήλικες και τα παιδιά είναι πιο χαρούμενοι, πιο υγιείς και μπορούν να ελέγχουν καλύτερα τις συμπεριφορές τους όταν έχουν αρκετή σωματική δραστηριότητα. Επιτρέψτε στο παιδί σας να συμμετέχει σε σωματικές δραστηριότητες όπως να χτυπά ένα τύμπανο, να πατάει τα πόδια του, να τρέχει, να πηδά, να παίζει σε παιδικές χαρές και οτιδήποτε άλλο θα το βοηθήσει να κινηθεί.
Πάρτε όλους τους φροντιστές στην ίδια σελίδα
Τι θα συμβεί αν εσείς, οι γονείς σας και η μπέιμπι σίτερ σας αντιμετωπίζετε τη συμπεριφορά χτυπήματος με τρεις διαφορετικούς τρόπους; Ίσως η γιαγιά να ξεκαρδίζεται στα γέλια, να λέει «όχι, όχι» και να συνεχίζει, ενώ εσείς χρησιμοποιείτε τάιμ-άουτ. Ίσως η μπέιμπι σίτερ να χρησιμοποιεί διαφορετικά λόγια από εσάς όταν συζητά συναισθήματα με το παιδί.
Η συζήτηση με όλους τους φροντιστές του παιδιού σας μπορεί να διασφαλίσει ότι αντιμετωπίζετε το πρόβλημα με τις ίδιες στρατηγικές για να εξασφαλίσετε ένα ενιαίο μέτωπο και ταχύτερη επίλυση.
Είναι εντάξει και φυσιολογικό να νιώθετε απογοήτευση και εκτός ελέγχου όταν το μικρό παιδί σας χτυπά τον εαυτό του ή τους άλλους.
Μερικές φορές, τα παιδιά απλώς πειραματίζονται με τις αντιδράσεις των άλλων στις συμπεριφορές τους και μερικές φορές είναι απογοητευμένα, κουρασμένα ή απρόθυμα να μοιραστούν τα παιχνίδια τους. Προσεγγίστε τη συμπεριφορά του παιδιού σας με ήρεμη συμπεριφορά και κάντε ένα σχέδιο με όλους τους φροντιστές για το ποια πορεία δράσης πρέπει να ακολουθήσετε.
Να είστε σίγουροι ότι με την πάροδο του χρόνου, και με τη σκόπιμη καθοδήγησή σας, θα περάσει και αυτό.
Discussion about this post