Ένα εμβόλιο κατά του καρκίνου είναι ένα εμβόλιο που είτε θεραπεύει τον υπάρχοντα καρκίνο είτε αποτρέπει την ανάπτυξη καρκίνου. Τα εμβόλια που θεραπεύουν τον υπάρχοντα καρκίνο είναι γνωστά ως θεραπευτικά εμβόλια κατά του καρκίνου. Μερικά / πολλά από τα εμβόλια είναι «αυτόλογα», παράγονται από δείγματα που λαμβάνονται από τον ασθενή και είναι ειδικά για αυτόν τον ασθενή.
Μερικοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι τα καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται συνήθως και καταστρέφονται από το ανοσοποιητικό σύστημα (ανοσοεπιτήρηση). και ότι οι όγκοι σχηματίζονται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα δεν τους καταστρέφει.
Ορισμένοι τύποι καρκίνου, όπως ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας και ο καρκίνος του ήπατος, προκαλούνται από ιούς (ογκοϊούς). Τα παραδοσιακά εμβόλια κατά αυτών των ιών, όπως το εμβόλιο HPV και το εμβόλιο ηπατίτιδας Β, αποτρέπουν αυτούς τους τύπους καρκίνου. Άλλοι καρκίνοι προκαλούνται σε κάποιο βαθμό από βακτηριακές λοιμώξεις (π.χ. καρκίνος του στομάχου και Ελικοβακτήριο του πυλωρού). Τα παραδοσιακά εμβόλια κατά των βακτηρίων που προκαλούν καρκίνο (ογκοβακτήρια) δεν συζητούνται περαιτέρω σε αυτό το άρθρο.
Πώς λειτουργεί το εμβόλιο κατά του καρκίνου;
Τα καρκινικά εμβόλια διαχωρίζουν τις πρωτεΐνες από τα καρκινικά κύτταρα και ανοσοποιούν τους ασθενείς έναντι αυτών των πρωτεϊνών ως αντιγόνων, επομένως θα διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα για να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα. Η έρευνα για εμβόλια καρκίνου βρίσκεται σε εξέλιξη για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού, του καρκίνου του πνεύμονα, του καρκίνου του παχέος εντέρου, του καρκίνου του δέρματος, του καρκίνου των νεφρών, του καρκίνου του προστάτη και άλλων καρκίνων.
Μια άλλη μέθοδος είναι να δημιουργηθεί μια ανοσοαπόκριση in situ στον ασθενή χρησιμοποιώντας ογκολυτικούς ιούς. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε στο φάρμακο talimogene laherparepvec, μια παραλλαγή του ιού του απλού έρπητα που σχεδιάστηκε για να αναπαράγεται επιλεκτικά στον ιστό του όγκου και για να εκφράσει την ανοσοδιεγερτική πρωτεΐνη GM-CSF. Αυτή η μέθοδος ενισχύει την αντικαρκινική ανοσοαπόκριση στα αντιγόνα όγκου που απελευθερώνονται μετά από ιική λύση και παρέχει ειδικό για τον ασθενή εμβόλιο.
Κλινικές δοκιμές
Σε μια δοκιμή Φάσης III του ωοθυλακικού λεμφώματος (ένας τύπος λεμφώματος εκτός του Hodgkin), οι ερευνητές ανέφεραν ότι το BiovaxID (κατά μέσο όρο) παρέτεινε την ύφεση κατά 44,2 μήνες, έναντι 30,6 μηνών για τον έλεγχο.
Στις 14 Απριλίου 2009, η Dendreon Corporation ανακοίνωσε ότι η κλινική δοκιμή φάσης III του sipuleucel-T, ενός εμβολίου κατά του καρκίνου που σχεδιάστηκε για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη, είχε δείξει αύξηση της επιβίωσης. Αυτή η εταιρεία έλαβε έγκριση από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) για χρήση στη θεραπεία προχωρημένων ασθενών με καρκίνο του προστάτη στις 29 Απριλίου 2010.
Στις 8 Απριλίου 2008, η εταιρεία Antigenics με έδρα τη Νέα Υόρκη ανακοίνωσε ότι είχε λάβει έγκριση για το πρώτο θεραπευτικό εμβόλιο κατά του καρκίνου στη Ρωσία. Είναι η πρώτη έγκριση από έναν ρυθμιστικό φορέα μιας ανοσοθεραπείας κατά του καρκίνου. Η θεραπεία, Oncophage, αύξησε την επιβίωση χωρίς υποτροπή κατά λίγο περισσότερο από ένα χρόνο σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας κλινικής δοκιμής φάσης III. Η έγκριση αφορά ένα υποσύνολο ασθενών με καρκίνο των νεφρών που διατρέχουν ενδιάμεσο κίνδυνο επανεμφάνισης της νόσου. Η εταιρεία αναμένει έγκριση στις ΗΠΑ και την ΕΕ., Αλλά θα χρειαστεί μια νέα δοκιμή για έγκριση από το FDA.
Τα ενδιάμεσα αποτελέσματα από μια δοκιμή φάσης III του talimogene laherparepvec στο μελάνωμα έδειξαν σημαντική απόκριση όγκου σε σύγκριση με τη χορήγηση μόνο του GM-CSF.
Εγκεκριμένα oncovaccines
Το Oncophage εγκρίθηκε στη Ρωσία το 2008 για καρκίνο των νεφρών. Αυτό το εμβόλιο διατίθεται στο εμπόριο από την Antigenics Inc.
Το Sipuleucel-T, Provenge, εγκρίθηκε από τον FDA τον Απρίλιο του 2010 για καρκίνο του προστάτη με μεταστατική ορμόνη. Αυτό το εμβόλιο κατά του καρκίνου διατίθεται στο εμπόριο από την Dendreon Corp.
Το Bacillus Calmette-Guérin (BCG) εγκρίθηκε από το FDA το 1990 ως εμβόλιο για καρκίνο της ουροδόχου κύστης σε πρώιμο στάδιο. Το BCG μπορεί να χορηγηθεί ενδοφλεβίως (απευθείας στην κύστη) ή ως ανοσοενισχυτικό σε άλλα εμβόλια κατά του καρκίνου.
Εγκαταλελειμμένη έρευνα
Το CancerVax (Canvaxin), το Genitope Corp (εξατομικευμένη ανοσοθεραπεία MyVax) και το FavId FavId (Favrille Inc) είναι παραδείγματα έργων εμβολίων κατά του καρκίνου που έχουν τερματιστεί, λόγω κακών αποτελεσμάτων φάσης III και IV.
Επιθυμητά χαρακτηριστικά
Τα εμβόλια κατά του καρκίνου επιδιώκουν να στοχεύουν ένα ειδικό αντιγόνο όγκο ως ξεχωριστό από τις αυτο-πρωτεΐνες. Απαιτείται επιλογή του κατάλληλου ανοσοενισχυτικού για την ενεργοποίηση κυττάρων που παρουσιάζουν αντιγόνο για την διέγερση ανοσοαποκρίσεων. Το Bacillus Calmette-Guérin, ένα αλάτι με βάση το αλουμίνιο και ένα γαλάκτωμα σκουαλενίου-ελαίου-νερού έχουν εγκριθεί για κλινική χρήση. Ένα αποτελεσματικό εμβόλιο θα πρέπει επίσης να διεγείρει τη μακροχρόνια ανοσολογική μνήμη για να αποτρέψει την υποτροπή του όγκου. Μερικοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι τόσο το έμφυτο όσο και το προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα πρέπει να ενεργοποιηθούν για να επιτευχθεί ολική αποβολή του όγκου.
Αντιγόνα όγκου
Τα αντιγόνα όγκου έχουν χωριστεί σε δύο κατηγορίες: κοινά αντιγόνα όγκων. και μοναδικά αντιγόνα όγκου. Τα κοινά αντιγόνα εκφράζονται από πολλούς όγκους. Μοναδικά αντιγόνα όγκου προκύπτουν από μεταλλάξεις που προκαλούνται μέσω φυσικών ή χημικών καρκινογόνων. Επομένως εκφράζονται μόνο από μεμονωμένους όγκους.
Σε μία προσέγγιση, τα εμβόλια περιέχουν ολόκληρα καρκινικά κύτταρα, αν και αυτά τα εμβόλια ήταν λιγότερο αποτελεσματικά στην πρόκληση ανοσοαποκρίσεων σε αυθόρμητα καρκινικά μοντέλα. Τα καθορισμένα αντιγόνα όγκου μειώνουν τον κίνδυνο αυτοανοσίας, αλλά επειδή η ανοσοαπόκριση κατευθύνεται σε έναν μόνο επίτοπο, οι όγκοι μπορούν να αποφύγουν την καταστροφή μέσω διακύμανσης απώλειας αντιγόνου. Μια διαδικασία που ονομάζεται «επιτόπια εξάπλωση» ή «προκαλούμενη ανοσία» μπορεί να μετριάσει αυτήν την αδυναμία, καθώς μερικές φορές μια ανοσοαπόκριση σε ένα μόνο αντιγόνο μπορεί να οδηγήσει σε ανοσία έναντι άλλων αντιγόνων στον ίδιο όγκο.
Για παράδειγμα, δεδομένου ότι το Hsp70 παίζει σημαντικό ρόλο στην παρουσίαση αντιγόνων καταστρεπτικών κυττάρων συμπεριλαμβανομένων καρκινικών κυττάρων, αυτή η πρωτεΐνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα αποτελεσματικό ανοσοενισχυτικό στην ανάπτυξη αντινεοπλασματικών εμβολίων.
Υποθετικά προβλήματα
Ένα εμβόλιο κατά ενός συγκεκριμένου ιού είναι σχετικά εύκολο να δημιουργηθεί. Ο ιός είναι ξένος για το σώμα και ως εκ τούτου εκφράζει αντιγόνα που το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να αναγνωρίσει. Επιπλέον, οι ιοί συνήθως παρέχουν μόνο μερικές βιώσιμες παραλλαγές. Αντίθετα, η ανάπτυξη εμβολίων για ιούς που μεταλλάσσονται συνεχώς όπως η γρίπη ή ο HIV ήταν προβληματική. Ένας όγκος μπορεί να έχει πολλούς κυτταρικούς τύπους κυττάρων, καθένας με διαφορετικά αντιγόνα κυτταρικής επιφάνειας. Αυτά τα κύτταρα προέρχονται από κάθε ασθενή και εμφανίζουν λίγα αντιγόνα που είναι ξένα για αυτό το άτομο. Αυτός ο λόγος καθιστά δύσκολο για το ανοσοποιητικό σύστημα να διακρίνει τα καρκινικά κύτταρα από τα φυσιολογικά κύτταρα. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ο καρκίνος του νεφρού και το μελάνωμα είναι οι δύο καρκίνοι με τις περισσότερες ενδείξεις αυθόρμητων και αποτελεσματικών ανοσολογικών αντιδράσεων, πιθανώς επειδή συχνά εμφανίζουν αντιγόνα που αξιολογούνται ως ξένα. Πολλές προσπάθειες ανάπτυξης εμβολίων κατά του καρκίνου στρέφονται κατά αυτών των όγκων. Ωστόσο, η επιτυχία του Provenge στον καρκίνο του προστάτη, μια ασθένεια που δεν υποχωρεί ποτέ αυθόρμητα, υποδηλώνει ότι καρκίνοι διαφορετικοί από το μελάνωμα και τον καρκίνο των νεφρών μπορεί να είναι εξίσου επιδεκτικοί στην επίθεση του ανοσοποιητικού.
Ωστόσο, οι περισσότερες κλινικές δοκιμές εμβολίων απέτυχαν ή είχαν μέτρια αποτελέσματα σύμφωνα με τα τυπικά κριτήρια RECIST. Οι ακριβείς λόγοι είναι άγνωστοι, αλλά οι πιθανές εξηγήσεις περιλαμβάνουν:
- Πολύ προχωρημένο στάδιο ασθένειας: οι ογκώδεις εναποθέσεις όγκου καταστέλλουν ενεργά το ανοσοποιητικό σύστημα χρησιμοποιώντας μηχανισμούς όπως η έκκριση κυτοκινών που αναστέλλουν την ανοσολογική δραστηριότητα. Το πιο κατάλληλο στάδιο για ένα εμβόλιο κατά του καρκίνου είναι πιθανό να είναι νωρίς, όταν ο όγκος του όγκου είναι χαμηλός, γεγονός που περιπλέκει τη δοκιμαστική διαδικασία, η οποία διαρκεί πάνω από πέντε χρόνια και απαιτεί πολλούς ασθενείς να φτάσουν σε μετρήσιμα τελικά σημεία. Μία εναλλακτική λύση είναι να στοχεύσετε ασθενείς με υπολειμματική νόσο μετά από χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία που δεν βλάπτει το ανοσοποιητικό σύστημα.
- Οι παραλλαγές απώλειας διαφυγής (που στοχεύουν ένα αντιγόνο ενός όγκου) είναι πιθανό να είναι λιγότερο αποτελεσματικές. Οι όγκοι είναι ετερογενείς και η έκφραση του αντιγόνου διαφέρει σημαντικά μεταξύ των όγκων (ακόμη και στον ίδιο ασθενή). Το πιο αποτελεσματικό εμβόλιο είναι πιθανό να αυξήσει την ανοσοαπόκριση ενάντια σε ένα ευρύ φάσμα αντιγόνων όγκου για να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα μετάλλαξης του όγκου και να γίνει ανθεκτικό στη θεραπεία.
- Οι προηγούμενες θεραπείες μπορεί να έχουν τροποποιημένους όγκους με τρόπους που ακυρώνουν το εμβόλιο. (Πολλές κλινικές δοκιμές έλαβαν ασθενείς μετά από χημειοθεραπεία που μπορεί να καταστρέψει το ανοσοποιητικό σύστημα. Ασθενείς που είναι κατασταλμένοι στο ανοσοποιητικό σύστημα δεν είναι καλοί υποψήφιοι για εμβόλια.)
- Μερικοί όγκοι εξελίσσονται γρήγορα και / ή απρόβλεπτα, και μπορούν να ξεπεράσουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Η ανάπτυξη ώριμης ανοσολογικής απόκρισης σε ένα εμβόλιο μπορεί να απαιτεί μήνες, αλλά ορισμένοι καρκίνοι (π.χ. προχωρημένο παγκρεατικό) μπορεί να σκοτώσουν τους ασθενείς σε λιγότερο χρόνο.
- Πολλές κλινικές δοκιμές εμβολίου κατά του καρκίνου στοχεύουν στις ανοσοαποκρίσεις των ασθενών. Οι συσχετίσεις συνήθως δείχνουν ότι οι ασθενείς με τις ισχυρότερες ανοσολογικές αντιδράσεις έζησαν τη μεγαλύτερη διάρκεια, προσφέροντας στοιχεία ότι το εμβόλιο λειτουργεί. Μια εναλλακτική εξήγηση είναι ότι οι ασθενείς με τις καλύτερες ανοσολογικές αντιδράσεις ήταν πιο υγιείς ασθενείς με καλύτερη πρόγνωση, και θα είχαν επιζήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ακόμη και χωρίς το εμβόλιο.
Συστάσεις
Τον Ιανουάριο του 2009, ένα άρθρο αξιολόγησης διατύπωσε συστάσεις για την επιτυχή ανάπτυξη του oncovaccine ως εξής:
- Ρυθμίσεις στόχου με χαμηλό φορτίο ασθένειας.
- Πραγματοποιήστε τυχαιοποιημένες δοκιμές Φάσης II, έτσι ώστε το πρόγραμμα Φάσης III να λειτουργεί επαρκώς.
- Μην τυχαιοποιείτε μόνο το αντιγόνο και το ανοσοενισχυτικό έναντι του ανοσοενισχυτικού. Ο στόχος είναι να καθοριστεί το κλινικό όφελος της ανοσοθεραπείας (δηλαδή, ανοσοενισχυμένο εμβόλιο) έναντι του επιπέδου της περίθαλψης. Το ανοσοενισχυτικό μπορεί να έχει χαμηλό επίπεδο κλινικής επίδρασης που παρακωλύει τη δοκιμή, αυξάνοντας τις πιθανότητες ψευδώς αρνητικού.
- Βασίστε τις αποφάσεις ανάπτυξης σε κλινικά δεδομένα και όχι σε ανοσολογικές αντιδράσεις. Οι τελικοί βαθμοί από το ένα σε ένα συμβάν είναι πιο πολύτιμοι και κλινικά σημαντικοί.
- Σχεδιασμός κανονιστικών ρυθμίσεων στο πρόγραμμα από την αρχή. επενδύστε νωρίς στην κατασκευή και στις δοκιμές προϊόντων.
.
Discussion about this post