Ποια είναι η σχέση μεταξύ υποθυρεοειδισμού και AFib;

Το AFib μπορεί να συσχετιστεί με υποθυρεοειδισμό και υπερθυρεοειδισμό, αν και η σχέση με τον υπερθυρεοειδισμό αναγνωρίζεται πιο συχνά.

Μερικές μελέτες υποδεικνύουν ότι ο υποθυρεοειδισμός είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος στο AFib, ξεπερνώντας δυνητικά τον υπερθυρεοειδισμό.

Για παράδειγμα, σε ένα Μελέτη 2022 από 2.000 άτομα με AFib, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 10,5% είχε νόσο του θυρεοειδούς. Από αυτούς, το 90% είχε υποθυρεοειδισμό, το 6,1% είχε υπερθυρεοειδισμό και το 3,3% είχε τυπική λειτουργία του θυρεοειδούς.

Ωστόσο, στο ευρύτερο πλαίσιο, ο υποθυρεοειδισμός είναι πιο διαδεδομένος από τον υπερθυρεοειδισμό. Για παράδειγμα, στις γυναίκες, αυτές οι καταστάσεις εμφανίζονται σε ποσοστά 5,9% και 2%αντίστοιχα.

Η νόσος του θυρεοειδούς είναι ένας γνωστός παράγοντας κινδύνου για το AFib.

Συγκεκριμένα, η σχέση μεταξύ AFib και υπερθυρεοειδισμού είναι καλά καθιερωμένο. Αυτό είναι λογικό γιατί ο ίδιος ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να αυξήσει τον καρδιακό ρυθμό και να προκαλέσει άτυπους καρδιακούς ρυθμούς και αίσθημα παλμών.

Ωστόσο, η συσχέτιση μεταξύ AFib και υποθυρεοειδισμού έχει μελετηθεί λιγότερο και τα διαθέσιμα ερευνητικά αποτελέσματα είναι μικτά. Ορισμένες μελέτες υποδηλώνουν ακόμη ότι ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να έχει προστατευτική δράση έναντι του AFib.

Για παράδειγμα, ένα μεγάλο μητρώο μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2012 από τη Δανία ανέφερε ότι ο υποθυρεοειδισμός συσχετίστηκε με ακόμη χαμηλότερα ποσοστά AFib από ό,τι συνέβη σε άτομα με τυπική λειτουργία του θυρεοειδούς.

ΕΝΑ μελέτη 2017 δεν βρέθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ του ήπιου υποθυρεοειδισμού και του κινδύνου AFib. Ωστόσο, ο υπερθυρεοειδισμός – υψηλότερα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών εντός του τυπικού εύρους – φάνηκε να συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο AFib.

Αντίθετα, α Μελέτη του 2013 σε αρουραίους κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τόσο ο υποθυρεοειδισμός όσο και ο υπερθυρεοειδισμός αύξησαν την ευπάθεια των αρουραίων στο AFib. Αλλά τα ευρήματα σε μελέτες σε ζώα δεν μεταφράζονται πάντα σε ανθρώπους.

Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να αποσαφηνιστεί καλύτερα αυτή η συσχέτιση.

Ποιο επίπεδο TSH μπορεί να προκαλέσει AFib;

Η σχέση μεταξύ των επιπέδων της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH) και του κινδύνου AFib είναι πολύπλοκη. Δεν είναι τόσο απλό όσο ένα συγκεκριμένο επίπεδο TSH που προκαλεί AFib.

Σε ένα μελέτη 2017 με 30.085 συμμετέχοντες, τα αρχικά επίπεδα TSH δεν επηρέασαν σημαντικά τον κίνδυνο AFib σε πληθυσμούς με τυπική λειτουργία του θυρεοειδούς ή υποκλινικό υποθυρεοειδισμό. Αντίθετα, υψηλότερα επίπεδα ελεύθερης θυροξίνης εντός του αναμενόμενου εύρους του θυρεοειδούς έδειξαν σχέση με αυξημένο κίνδυνο AFib.

ΕΝΑ Μελέτη 2014 έδειξε επίσης μια τάση χαμηλότερου κινδύνου AFib σε άτομα με υψηλότερα επίπεδα TSH, τα οποία εμφανίζονται στον υποθυρεοειδισμό. Αλλά αυτή η τάση δεν ήταν στατιστικά σημαντική, πιθανότατα λόγω του περιορισμένου αριθμού συμβάντων AFib σε αυτήν την ομάδα.

ΕΝΑ Μελέτη 2008 διαπιστώθηκε ότι τα χαμηλότερα επίπεδα TSH εντός του τυπικού εύρους (0,4-4,0 χιλιοστόμετρα ανά λίτρο) και τα υψηλότερα επίπεδα ελεύθερης θυροξίνης στο τυπικό εύρος (0,86-1,94 νανογραμμάρια ανά δεκατόλιτρο) συνδέθηκαν με μεγαλύτερο κίνδυνο AFib σε ηλικιωμένους ενήλικες.

Ωστόσο, αυτή η μελέτη δεν αναφέρει ένα συγκεκριμένο επίπεδο TSH που προκαλεί άμεσα AFib. Υποδεικνύει ότι ακόμη και επίπεδα εντός του τυπικού εύρους ενδέχεται να επηρεάσουν τον κίνδυνο AFib.

Ο υποθυρεοειδισμός σχετίζεται με διάφορους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου που μπορούν έμμεσα να συμβάλουν σε αυξημένο κίνδυνο AFib:

• ευσαρκία
• υψηλή πίεση του αίματος
• Διαβήτης
• φλεγμονή

Επιπλέον, έρευνα υποδηλώνει ότι ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να επηρεάσει τον καρδιακό ρυθμό καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η καρδιά αντλεί και πώς αντιδρούν τα αιμοφόρα αγγεία.

Αυτοί οι παράγοντες μπορεί συλλογικά να συμβάλλουν σε μια πιθανή έμμεση σύνδεση μεταξύ του υποθυρεοειδισμού και της AFib.

Η θεραπεία AFib σε άτομα με υποθυρεοειδισμό συνήθως περιλαμβάνει την αντιμετώπιση και των δύο καταστάσεων.

Το AFib μπορεί να διαχειρίζεται σε δύο βασικούς τρόπους: έλεγχος ρυθμού, ο οποίος στοχεύει στη διατήρηση του καρδιακού ρυθμού σε ένα συγκεκριμένο εύρος και έλεγχος ρυθμού, ο οποίος στοχεύει στην αποκατάσταση και διατήρηση ενός τυπικού καρδιακού ρυθμού.

Οι στρατηγικές ελέγχου του ρυθμού και του ρυθμού αναφέρονται στους τύπους των φαρμάκων που συνταγογραφούνται, με τον έλεγχο του ρυθμού να επικεντρώνεται στη διαχείριση του ρυθμού της καρδιάς και τον έλεγχο του ρυθμού να εστιάζεται στη συνέπεια του καρδιακού παλμού.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η λεβοθυροξίνη, το φάρμακο που χρησιμοποιείται συνήθως για τον υποθυρεοειδισμό, μπορεί περιστασιακά να επιδεινώσει το AFib. Ενώ η λεβοθυροξίνη διορθώνει αποτελεσματικά τα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών σε άτομα με υποθυρεοειδισμό, συνιστάται προσοχή να αποφεύγεται η υπερβολική δόση για να αποφευχθεί η επιδείνωση του AFib.

Για παράδειγμα, ένα Μελέτη 2021 διαπιστώθηκε ότι υψηλότερες δόσεις λεβοθυροξίνης (πάνω από 0,075 χιλιοστόγραμμα την ημέρα) συνδέθηκαν με μεγαλύτερο κίνδυνο AFib σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας με νόσο του θυρεοειδούς.

Η νόσος του θυρεοειδούς είναι ένας γνωστός παράγοντας κινδύνου για το AFib, αλλά η άμεση σχέση μεταξύ του υποθυρεοειδισμού και του AFib είναι λιγότερο σαφής. Ενώ ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να επηρεάσει την καρδιά και επομένως να έχει έμμεση επίδραση στο AFib, ορισμένες μελέτες υποδηλώνουν ότι ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο AFib ή ακόμη και να έχει προστατευτική δράση.

Συνολικά, η σύνδεση μεταξύ υποθυρεοειδισμού και AFib είναι πολύπλοκη και μπορεί να επηρεαστεί από διάφορους παράγοντες, όπως η σοβαρότητα της δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς, η συνολική υγεία σας και άλλοι παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου.