Πώς διέλυσα τη σπείρα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε 3 απλά βήματα

Καταναλώνω περιεχόμενο με ουσία και η ψυχική μου ευεξία με ευχαριστεί.

Πάντα είχα μια μικρή εξάρτηση από τα social media. Η εικασία μου είναι ότι δεν είμαι μόνος.

Χάρη σε εκείνη τη μοιραία μέρα στον κοιτώνα του Ζούκερμπεργκ στο Χάρβαρντ, ζούσα με μια πραγματική περίπτωση ψηφιακής FOMO (φόβος ότι θα χάσω).

Με τα χρόνια, τα χέρια μου έχουν συνηθίσει πολύ στη ρουτίνα ξεκλειδώματος και κύλισης.

Καθώς ο κόσμος εντάθηκε το 2020, το ίδιο έκανε και η κακή μου συνήθεια.

Το πάτημα ειδήσεων εμφανιζόταν σε κάθε βήμα και οι ενημερώσεις κατάστασης ακολούθησαν το παράδειγμά τους. Καθώς ο COVID-19 έκανε το πέρασμά του σε όλο τον κόσμο, βρέθηκα σχεδόν με εμμονή να κυλάω τον χαμό και την κατήφεια που πλημμύρισε τις ροές μου.

Δεν πρέπει να είμαι ο μόνος, δεδομένου ότι το Διαδίκτυο έχει βρει ένα όνομα για αυτήν τη συμπεριφορά: Doomscrolling.

Εκτός από το ότι ένιωθα ήδη βαριά από την πανδημία, η κατανάλωση μέσων κοινωνικής δικτύωσης που έκανα με άφηνε σε μια συνεχή κακή θέση.

Ήμουν κουρασμένος και εξαντλημένος. Ανησυχούσα για τον αντίκτυπο που είχε στην ψυχική μου κατάσταση ως άτομο με γενικευμένο άγχος — ειδικά επειδή βίωνα ήδη υψηλότερα ποσοστά φόβου και άγχους λόγω της πανδημίας.

Ούτε το να είμαι σε καραντίνα βοήθησε. Είχα πάρα πολύ χρόνο στα χέρια μου για να καθίσω και να κάνω κύλιση.

Αντί να βιάζομαι σε ένα γραφείο το πρωί ή να παρακολουθώ τη νυχτερινή ζωή μετά, βρέθηκα να κάθομαι και να χάνω χρόνο στα social media.

Επιπλέον, απομονώθηκα. Αυτό σήμαινε ότι δεν μπορούσα να χωνέψω ό,τι έπαιρνα μέσα από μια καρδιά με καρδιά με αγαπημένα πρόσωπα.

Είναι δίκαιο να πούμε ότι η κύλιση στις εφαρμογές από το πρωί μέχρι το βράδυ είχε τρομερά αρνητική επίδραση στην ψυχική μου υγεία.

Έτσι, αποφάσισα να κάνω μερικά πράγματα για αυτό.

1. Κάντε τα κοινωνικά λιγότερο διαθέσιμα

Έσβησα το Twitter και το Facebook από το τηλέφωνό μου. Η ενοχλητική μικρή έξυπνη συσκευή μου είναι πάντα κοντά, συνήθως λιγότερο από 3 πόδια μακριά. Η ύπαρξη εφαρμογών μέσων κοινωνικής δικτύωσης στο τηλέφωνό μου διευκόλυνε το ξεκλείδωμα και την κύλιση όποτε ήθελα.

Κάθε φορά που έπαιρνα το τηλέφωνό μου, είτε για να ελέγξω τον καιρό, είτε για να απαντήσω σε ένα email ή να αλλάξω το τραγούδι που άκουγα, συνήθως κατέληγα να υποκύψω στον πειρασμό και να τσεκάρω μια ή δύο εφαρμογές.

Η κατάργηση αυτών των κουτιών πρόσκλησης από τη φορητή συσκευή μου σημαίνει ότι είναι πιο δύσκολη η πρόσβαση στις πλατφόρμες. Με τη σειρά του, ο έλεγχος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης γίνεται περισσότερο συνειδητή επιλογή.

2. Προγραμματίστε τη χρήση σας

Αφού διέγραψα τις εφαρμογές από το τηλέφωνό μου, έκανα έναν άγραφο κανόνα να επιτρέπω στον εαυτό μου μια ώρα κάθε μέρα να τις ελέγχει από τον υπολογιστή μου.

Πιστεύω ότι τα social media έχουν την αξία τους. Είναι το μέρος που πηγαίνω να ακούσω από φίλους με τους οποίους διαφορετικά δεν θα είχα επαφή. Εκεί μαθαίνω για νέες ευκαιρίες εργασίας και συνδέομαι με ανθρώπους, φίλους και αγνώστους.

Επιπλέον, τα μιμίδια είναι καλά για γέλιο (μερικές φορές).

Δεν θέλω να διώξω τις πλατφόρμες από τη ζωή μου εντελώς. Θέλω απλώς να περιορίσω μαζικά τη χρήση μου.

Κάθε μέρα, συνήθως περίπου αργά το απόγευμα, δίνω στον εαυτό μου μία ώρα για να ενημερωθώ για το Twitter και το Facebook. Κοσκινίζω τι συμβαίνει και τι μιλάει ο κόσμος. Μετά κλείνω το πρόγραμμα περιήγησης και το αφήνω εκεί για το υπόλοιπο βράδυ.

Κρίνοντας τον εαυτό μου υπόλογο σε αυτό το χρονικό όριο, κάνω επίσης κάποια πρακτική αυτοπειθαρχίας.

3. Να είστε επιλεκτικοί

Δεδομένου ότι δεν μπορούσα να κάνω κλικ στις εφαρμογές τόσο εύκολα, βρήκα τον εαυτό μου να καταναλώνει πιο θρεπτικό περιεχόμενο, όπως βιβλία, podcast και καλογραμμένα άρθρα.

Αντί να μαθαίνω για εντυπωσιακές ενημερώσεις για τον COVID-19 από άγνωστες πηγές στο Twitter, άρχισα να ελέγχω αξιόπιστους ιστότοπους ειδήσεων και να ακούω σημαντικές συνεντεύξεις τύπου.

Χωρίς τις εφαρμογές, έχω περισσότερο χρόνο να αφιερώσω σε περιεχόμενο με νόημα. Τελειώνω περισσότερα βιβλία από ποτέ και βρίσκομαι στην ουρά των podcast μου.

Καταναλώνω περιεχόμενο με ουσία και η ψυχική μου ευεξία με ευχαριστεί για αυτό.

Η επιστήμη πίσω από τον κύλινδρο

Υπάρχουν σαφείς δεσμοί μεταξύ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και του άγχους, της κατάθλιψης, της μοναξιάς, ακόμη και του FOMO. Η απλή χρήση του τηλεφώνου σας λιγότερο οδηγεί σε μειώσεις σε όλα τα παραπάνω.

Είναι ενδιαφέρον ότι τα εναύσματα για τη χρήση τηλεφώνου φαίνεται να είναι αρκετά καθολικά. Αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πιθανότατα χρησιμοποιείτε το τηλέφωνό σας ως μηχανισμό αντιμετώπισης της πλήξης, της αδεξιότητας, της ανυπομονησίας και του φόβου.

Οι χιλιάδες ασυνείδητες απόψεις που σχηματίζουμε και οι αποφάσεις που παίρνουμε κατά την κύλιση μπορούν να αλλάξουν σημαντικά το πόσο ρεαλιστικά βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Μπορούν ακόμη και να επηρεάσουν τις αποφάσεις που λαμβάνουμε για την υγεία μας.

Η πανδημία είναι ήδη αρκετά σκληρή με την κατάθλιψη να αυξάνεται. Ας δώσουμε ένα διάλειμμα στην ψυχική μας υγεία.

Η επιλογή άλλων ειδών χρόνου οθόνης, όπως τα βιντεοπαιχνίδια, είναι ένας τρόπος για να αποφύγετε τις αρνητικές επιπτώσεις των κοινωνικών συγκρίσεων και τα συναισθήματα ανεπάρκειας.

Για μένα, η ανταλλαγή της κύλισης για ουσιαστικό περιεχόμενο έχει αλλάξει το παιχνίδι.

Τι έμαθα

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν τα πλεονεκτήματά τους — αλλά μπορεί να είναι πραγματικά εθιστικά. Όταν το συνηθίζετε υπερβολικά, μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική σας ευεξία.

Χωρίς διαχείριση, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μασούσαν τον χρόνο μου και μου εξάντλησαν την ενέργειά μου. Ο περιορισμός του χρόνου μου στις εφαρμογές με έκανε να νιώθω πιο ανάλαφρος, πιο ήρεμος και μου δίνει περισσότερο χρόνο να αφιερώσω σε δραστηριότητες που με τρέφουν και με θρέφουν.

Το Doomscrolling με δίδαξε ότι όπως παρακολουθώ και διαχειρίζομαι τη διατροφή μου για να παραμένω υγιής, πρέπει να κάνω το ίδιο και με την κατανάλωση περιεχομένου.

Το να αντιστέκομαι στην παγίδα της κύλισης ατελείωτων ενημερώσεων και αντί να καταναλώνω περιεχόμενο που είναι εκπαιδευτικό, συναρπαστικό και ουσιαστικό, είναι ένας τρόπος καλύτερης χρήσης του χρόνου μου.

Η Marnie Vinall είναι μια ανεξάρτητη συγγραφέας που ζει στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Έχει γράψει εκτενώς για μια σειρά εκδόσεων που καλύπτουν τα πάντα, από την πολιτική και την ψυχική υγεία μέχρι τα νοσταλγικά σάντουιτς και την κατάσταση του κόλπου της. Μπορείτε να φτάσετε στο Marnie μέσω Κελάδηματο Instagram ή τον ιστότοπό της.