Καθώς μεγαλώνουμε, βιώνουμε μια ποικιλία αλλαγών στην υγεία και τη φυσιολογία μας. Μεταξύ αυτών των αλλαγών, πολλοί ηλικιωμένοι αναφέρουν ότι έχουν ανοιχτό δέρμα και συχνά βιώνουν ναυτία όταν τρώνε κρέας και ψάρια. Αυτός ο συνδυασμός συμπτωμάτων μπορεί να προκαλέσει άγχος και να επηρεάσει την ποιότητα ζωής τους. Παρακάτω υπάρχουν κοινές αιτίες και πληροφορίες σχετικά με τη διάγνωση και τη θεραπεία για αυτήν την κατάσταση.
Αιτίες του χλωμού δέρματος, συχνά ναυτία όταν τρώνε κρέας, ψάρια στους ηλικιωμένους
1. Αναιμία: Μια κοινή αιτία του χλωμού δέρματος
Η αναιμία είναι μια ανεπάρκεια ερυθρών αιμοσφαιρίων ή αιμοσφαιρίνης στο αίμα. Η αιμοσφαιρίνη είναι η πρωτεΐνη που είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά οξυγόνου σε όλο το σώμα. Χωρίς αρκετό οξυγόνο στους ιστούς, το σώμα μπορεί να δείχνει συμπτώματα όπως το χλωμό δέρμα, την κόπωση και τη ζάλη.
Καθώς μεγαλώνουμε, η ικανότητα του σώματος να παράγει ερυθρά αιμοσφαίρια μειώνεται, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία. Ο πιο συνηθισμένος τύπος αναιμίας στους ηλικιωμένους είναι η αναιμία της ανεπάρκειας σιδήρου, αλλά η αναιμία μπορεί επίσης να προκληθεί από ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 ή ανεπάρκεια φολικού οξέος, χρόνιες ασθένειες ή απώλεια αίματος.
Τα άτομα με αναιμία για την έλλειψη σιδήρου μπορεί να έχουν σκληρότερη χρονική αφομοίωση ή ανοχή κρέατος. Το κρέας είναι μία από τις κύριες πηγές σιδήρου του αιμιού, που απορροφάται εύκολα από το σώμα. Εάν ένα ηλικιωμένο άτομο δεν παίρνει αρκετό σίδερο, μπορεί να έχουν πρόβλημα να αφομοιώσουν ή να ανεχτούν το κρέας, οδηγώντας σε ναυτία. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να επιδεινωθεί περαιτέρω εάν έχουν γαστρεντερικές συνθήκες που παρεμβαίνουν στην απορρόφηση θρεπτικών ουσιών.
Διάγνωση αναιμίας
Η διάγνωση της αναιμίας εκτελείται με εξετάσεις αίματος για μέτρηση:
- Επίπεδα αιμοσφαιρίνης
- Αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων
- Φερριτίνη ορού (για τη γνώση των επιπέδων σιδήρου)
- Βιταμίνη Β12 και επίπεδα φυλλικού οξέος
Ένας πλήρης αριθμός αίματος θα βοηθήσει στον προσδιορισμό του αριθμού και του μεγέθους των ερυθρών αιμοσφαιρίων, υποδεικνύοντας εάν υπάρχει αναιμία.
Θεραπεία της αναιμίας
Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και την αιτία της αναιμίας:
- Αναιμία από σιδήρου: Τα συμπληρώματα σιδήρου από του στόματος ή ο ενδοφλέβιος σίδηρος (σε σοβαρές περιπτώσεις) μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των επιπέδων σιδήρου. Οι διαιτητικές αλλαγές, όπως η αύξηση της πρόσληψης τροφών πλούσιων σε σίδηρο (κόκκινο κρέας, φυλλώδη χόρτα, φασόλια), συνιστώνται επίσης.
- Η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12: Οι ενέσεις Β12 ή τα συμπληρώματα Β12 χρησιμοποιούνται τυπικά για τη θεραπεία ανεπάρκειας Β12 και προτείνεται επίσης προτείνεται οι διαιτητικές αλλαγές (αυξημένη πρόσληψη κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων και ενισχυμένων δημητριακών).
- Η αναιμία που σχετίζεται με τη χρόνια ασθένεια: Η θεραπεία της υποκείμενης χρόνιας νόσου, όπως η διαχείριση της νεφρικής νόσου ή της χρόνιας φλεγμονής, μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα της αναιμίας.
2. Πεπτικά θέματα: Ανικανότητα να ανεχτεί το κρέας και τα ψάρια
Καθώς μεγαλώνουμε, το πεπτικό σύστημα υφίσταται αλλαγές που μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο επεξεργασίας ορισμένων τροφίμων, ιδιαίτερα του κρέατος και των ψαριών. Αυτά τα πεπτικά ζητήματα μπορούν να οδηγήσουν σε ναυτία, φούσκωμα και δυσφορία όταν τρώνε αυτά τα τρόφιμα.
Οι ηλικιωμένοι συχνά έχουν μειωμένη παραγωγή γαστρικού οξέος, η οποία μπορεί να βλάψει την πέψη των πλούσιων σε πρωτεΐνες τρόφιμα όπως το κρέας και τα ψάρια. Το στομάχι χρειάζεται ένα όξινο περιβάλλον για να διασπάσει τις πρωτεΐνες και χωρίς αρκετό οξύ στομάχου, οι πρωτεΐνες δεν θα αφομοιώσουν πλήρως, προκαλώντας δυσφορία και ναυτία. Επιπλέον, οι ηλικιωμένοι ενήλικες συχνά έχουν βραδύτερη γαστρική εκκένωση, που σημαίνει ότι τα τρόφιμα παραμένουν στο στομάχι περισσότερο, συμβάλλοντας στη ναυτία μετά τα γεύματα.
Επιπλέον, συνθήκες όπως η γαστρίτιδα (φλεγμονή της επένδυσης στο στομάχι), τα πεπτικά έλκη ή οι μη διαγνωσμένες χολόλιθοι μπορούν να επιδεινώσουν την ναυτία μετά την κατανάλωση λιπαρών τροφίμων όπως το κρέας και τα ψάρια.
α) Μειωμένη παραγωγή οξέος στομάχου (HY8XPOCHL8XORHY8XDR8XIA)
Το οξύ του στομάχου (υδροχλωρικό οξύ) διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην διάσπαση των πρωτεϊνών στο στομάχι. Αυτό το οξύ ενεργοποιεί την πεψίνη – ένα ένζυμο που ξεκινά τη διαδικασία της πέψης πρωτεϊνών – και βοηθά στη θανάτωση επιβλαβών βακτηρίων που θα μπορούσαν να εισέλθουν με τα τρόφιμα. Καθώς οι άνθρωποι γερνούν, η παραγωγή οξέος στομάχου συνήθως μειώνεται. Αυτή η κατάσταση είναι γνωστή ως υποχλωριδρία.
Όταν το οξύ του στομάχου είναι χαμηλό, το στομάχι μπορεί να έχει δυσκολία να σπάσει τις πρωτεΐνες στο κρέας και τα ψάρια. Οι αδιευκρίνιστες πρωτεΐνες μπορούν να προκαλέσουν δυσφορία και ναυτία καθώς παραμένουν στο στομάχι για μεγαλύτερες περιόδους. Επιπλέον, οι αδιευκρίνιστες πρωτεΐνες μπορεί να ζυμώσουν ή να αλληλεπιδρούν με βακτήρια στο στομάχι, οδηγώντας σε κοιλιακή φούσκωμα και ενδεχομένως περαιτέρω ερεθισμό της επένδυσης στο στομάχι, γεγονός που επιδεινώνει την ναυτία.
Ένας γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει δοκιμές όπως η δοκιμή της Χαϊδελβέργης, η οποία μετρά το ρΗ του στομάχου ή εκτελεί μια δοκιμή γαστρικού ρΗ για να αξιολογήσει τα επίπεδα οξέος.
Θεραπεία: Τα αντιόξινα ή οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων (PPIs), οι οποίοι μειώνουν την παραγωγή οξέος, χρησιμοποιούνται γενικά για τη θεραπεία της παλινδρόμησης οξέος, αλλά μπορούν να συνταγογραφηθούν προσεκτικά για την εξισορρόπηση των επιπέδων του οξέος του στομάχου. Εναλλακτικά, τα συμπληρώματα πεπτικού ενζύμου μπορούν να βοηθήσουν στην πέψη πρωτεϊνών.
β) Γαστρίτιδα (φλεγμονή της επένδυσης στο στομάχι)
Η γαστρίτιδα είναι μια φλεγμονή της επένδυσης στο στομάχι, που συχνά προκαλείται από βακτηριακές λοιμώξεις (όπως το Helicobacter pylori), η χρόνια χρήση παυσίπονων, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή το στρες. Η επένδυση στο στομάχι γίνεται ενοχλημένη, καθιστώντας την πιο ευαίσθητη σε ορισμένα τρόφιμα, ειδικά σε τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνες όπως το κρέας και τα ψάρια, τα οποία απαιτούν σημαντική πέψη στο στομάχι.
Ο ερεθισμός που προκαλείται από τη γαστρίτιδα οδηγεί σε αύξηση των γαστρικών εκκρίσεων, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν δυσφορία στο στομάχι, πόνο και ναυτία. Το κρέας και τα ψάρια, τα οποία είναι υψηλά σε πρωτεΐνες, χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αφομοιώσουν και μπορούν να επιδεινώσουν τη φλεγμονή. Οι αδιευκρίνιστες πρωτεΐνες μπορεί επίσης να προκαλέσουν την παραγωγή υπερβολικού οξέος στο στομάχι, επιδεινώνοντας τη ναυτία και την ταλαιπωρία.
Διάγνωση: Η γαστρίτιδα μπορεί να διαγνωστεί μέσω γαστροσκόπησης, όπου μια κάμερα χρησιμοποιείται για να αναζητήσει φλεγμονή ή έλκη στο στομάχι. Οι εξετάσεις αίματος μπορούν επίσης να ανιχνεύσουν τη μόλυνση Helicobacter pylori.
Θεραπεία: Η θεραπεία περιλαμβάνει τυπικά αντιβιοτικά εάν υπάρχει Helicobacter pylori, ή PPIs και H2 αναστολείς για τη μείωση του οξέος του στομάχου. Επιπλέον, οι διαιτητικές αλλαγές για να αποφευχθούν πικάντικα, λιπαρά και όξινα τρόφιμα μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων.
γ) πεπτικά έλκη
Τα πεπτικά έλκη είναι ανοικτές πληγές που αναπτύσσονται στην επένδυση του στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου (το πρώτο μέρος του λεπτού εντέρου). Αυτά τα έλκη συχνά προκαλούνται από μια λοίμωξη με βακτήρια Helicobacter Pylori ή από την παρατεταμένη χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονώδους φαρμάκων (NSAID). Αυτά τα έλκη μπορούν να επιδεινωθούν από την όξινη φύση των τροφίμων, ειδικά τα πλούσια σε πρωτεΐνες τρόφιμα όπως το κρέας και τα ψάρια, τα οποία αυξάνουν την παραγωγή οξέος στο στομάχι κατά τη διάρκεια της πέψης.
Όταν το κρέας ή τα ψάρια καταναλώνονται, το στομάχι εκκρίνει περισσότερο οξύ για να βοηθήσει στην πέψη. Αυτό το υπερβολικό οξύ μπορεί να ερεθίσει το έλκος, οδηγώντας σε πόνο και ναυτία. Επιπλέον, η προστατευτική επένδυση του στομάχου γίνεται ασθενέστερη γύρω από το έλκος, και τα αόριστα τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν περαιτέρω δυσφορία, προκαλώντας ναυτία.
Διάγνωση: Η διάγνωση επιβεβαιώνεται συνήθως με ενδοσκόπηση, η οποία επιτρέπει στον γιατρό να εξετάσει άμεσα τα έλκη. Μια δοκιμή αίματος ή δοκιμή αναπνοής ουρίας μπορεί να επιβεβαιώσει την παρουσία του Helicobacter pylori.
Θεραπεία: Ο συνδυασμός των αναστολέων PPIS ή H2 και αντιβιοτικών χρησιμοποιείται συχνά για τη μείωση του οξέος του στομάχου εάν το έλκος προκαλείται από το Helicobacter pylori. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι απαραίτητες οι αλλαγές στον τρόπο ζωής (αποφεύγοντας τα ΜΣΑΦ, το αλκοόλ και το κάπνισμα).
δ) χολόλιθοι
Η χοληδόχο κύστη αποθηκεύει τη χολή, η οποία βοηθά στη διάσπαση των λιπών στο πεπτικό σύστημα. Οι χολόλιθοι είναι σκληρές αποθέσεις χολής που μπορούν να εμποδίσουν τους χολικούς αγωγούς, εμποδίζοντας τη χολή να φτάσει στα έντερα. Όταν καταναλώνονται πλούσια σε λιπαρά τρόφιμα, όπως κρέας και ψάρια, διεγείρουν τη χοληδόχο κύστη για να απελευθερώσουν τη χολή για να βοηθήσουν στην πέψη. Εάν οι χολόλιθοι μπλοκάρουν τους χολικούς αγωγούς, η χολή δεν μπορεί να απελευθερωθεί σωστά, οδηγώντας σε δυσφορία και ναυτία.
Διάγνωση: Ένας υπερηχογράφος χρησιμοποιείται συνήθως για τη διάγνωση των χολόλιθων εξετάζοντας οπτικά τη χοληδόχο κύστη. Οι εξετάσεις αίματος ενδέχεται να εμφανίζουν σημάδια μόλυνσης ή δυσλειτουργίας του ήπατος.
Θεραπεία: Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται συχνά για τη διάλυση των λίθων. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση απομάκρυνσης της χοληδόχου κύστης (Chol8Xecys8Xtec8Xtom8Xy). Εάν υπάρχουν μόνο ήπια συμπτώματα, οι διαιτητικές αλλαγές για να περιορίσουν τα λιπαρά τρόφιμα μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της συχνότητας των συμπτωμάτων.
ε) καθυστερημένη γαστρική εκκένωση (G8Xast8Xopa8Xres8Xis)
Η γαστροπάρεση είναι μια κατάσταση όπου το στομάχι αδειάζει τα τρόφιμα στο λεπτό έντερο πιο αργά από το κανονικό, συχνά λόγω βλάβης στο νεύρο του πνεύμονα (που ελέγχει τις συσπάσεις των μυών του στομάχου). Αυτή η κατάσταση είναι ιδιαίτερα συχνή στους ηλικιωμένους ενήλικες, ειδικά σε εκείνους με διαβήτη ή νευρική βλάβη.
Όταν το στομάχι αδειάζει αργά, τα τρόφιμα, ειδικά τα τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνες, όπως το κρέας και τα ψάρια, παραμένουν στο στομάχι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια αίσθηση πληρότητας, κοιλιακής φούσκωμα και δυσφορία. Τα αόριστα τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν το στομάχι να διαστρέψει, οδηγώντας σε ναυτία. Με την πάροδο του χρόνου, η καθυστερημένη εκκένωση μπορεί επίσης να οδηγήσει σε βακτηριακή υπερανάπτυξη στο στομάχι, συμβάλλοντας περαιτέρω στη ναυτία.
Διάγνωση: Οι μελέτες γαστρικής εκκένωσης (όπως μια δοκιμή αναπνοής ή μια σάρωση πυρηνικής ιατρικής) μπορούν να μετρήσουν πόσο καιρό χρειάζεται για να μετακινηθεί τα τρόφιμα μέσα από το στομάχι.
Θεραπεία: Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει προκαταρκτικά φάρμακα που διεγείρουν τη γαστρική κινητικότητα, τις διαιτητικές τροποποιήσεις (όπως η κατανάλωση μικρότερων, συχνότερων γευμάτων που είναι ευκολότερο να αφομοιώσουν) και τη διαχείριση υποκείμενων συνθηκών όπως ο διαβήτης.
3. Δαλαραξία ή ευαισθησία σε τρόφιμα: αντίδραση στο κρέας και τα ψάρια
Μερικοί ηλικιωμένοι ενήλικες μπορούν να αναπτύξουν ευαισθησίες τροφίμων ή δυσανεξίες με την πάροδο του χρόνου, ιδιαίτερα σε πρωτεΐνες που βρίσκονται στο κρέας και τα ψάρια. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να οδηγήσει σε γαστρεντερική δυσφορία και ναυτία.
Η δυσανεξία των τροφίμων συμβαίνει όταν το σώμα δεν είναι σε θέση να αφομοιώσει σωστά ή να επεξεργαστεί ένα συγκεκριμένο φαγητό ή συστατικό. Για παράδειγμα, ένα άτομο μπορεί να αναπτύξει μια μισαλλοδοξία στην ισταμίνη, μια ένωση που βρίσκεται σε ηλικιωμένα κρέατα και ψάρια. Αυτή η μισαλλοδοξία μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως ναυτία, πονοκεφάλους και κράμπες στο στομάχι.
Επιπλέον, ορισμένα προϊόντα κρέατος, ειδικά μεταποιημένα κρέατα, μπορούν να περιέχουν συντηρητικά ή χημικά που μπορεί να προκαλέσουν ευαισθησία, προκαλώντας ναυτία ή δυσφορία μετά την κατανάλωση.
Η διάγνωση της δυσανεξίας των τροφίμων συνήθως εκτελείται με δίαιτα εξάλειψης, όπου τα ύποπτα τρόφιμα (όπως το κρέας ή τα ψάρια) απομακρύνονται από τη διατροφή για μια χρονική περίοδο και στη συνέχεια επανεισάγονται για να παρατηρήσουν τυχόν αντιδράσεις. Οι εξετάσεις αίματος μπορούν μερικές φορές να εντοπίσουν ειδικά αντισώματα στα τρόφιμα, αλλά δεν είναι πάντα αξιόπιστα για τη διάγνωση των δυσανεξιών τροφίμων.
Η θεραπεία αποφεύγει τα τρόφιμα που προκαλούν συμπτώματα. Τα άτομα με δυσανεξία στην ισταμίνη πρέπει να αποφεύγουν τα ηλικιωμένα κρέατα, τα ψάρια και τα ζυμωμένα τρόφιμα. Για άλλες δυσανεξίες τροφίμων, όπως η ευαισθησία στα συντηρητικά, μια δίαιτα χωρίς επεξεργασμένα τρόφιμα μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα.
4. Ανεπάρκεια βιταμίνης Β12: Μια κρυφή αιτία χλωμού δέρματος και ναυτίας
Η βιταμίνη Β12 διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της υγείας των ερυθρών αιμοσφαιρίων και του νευρικού συστήματος. Μια ανεπάρκεια σε αυτή τη βιταμίνη μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία (όπως συζητήθηκε προηγουμένως), καθώς και νευρολογικά συμπτώματα και γαστρεντερικά ζητήματα.
Καθώς μεγαλώνουμε, η ικανότητά μας να απορροφούμε τη βιταμίνη Β12 μειώνεται λόγω της μείωσης της παραγωγής οξέος του στομάχου, η οποία είναι απαραίτητη για την απορρόφηση Β12. Μια ανεπάρκεια στη βιταμίνη Β12 μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα όπως το χλωμό δέρμα, η κόπωση, η αδυναμία και η ναυτία.
Οι ηλικιωμένοι ενήλικες μπορεί επίσης να έχουν μια κατάσταση γνωστή ως ατροφική γαστρίτιδα, η οποία μειώνει τα επίπεδα του οξέος του στομάχου και συμβάλλει στην δυσαπορρόφηση της βιταμίνης Β12. Επιπλέον, η έλλειψη βιταμίνης Β12 μπορεί να βλάψει την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων, οδηγώντας σε αναιμία και χλωμό δέρμα.
Διάγνωση ανεπάρκειας Β12
Μια απλή εξέταση αίματος που μετρά τα επίπεδα βιταμίνης Β12 μπορεί να διαγνώσει μια ανεπάρκεια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ενδέχεται να απαιτηθούν περαιτέρω δοκιμές για τον προσδιορισμό της υποκείμενης αιτίας, όπως η δοκιμή για ολέθη αναιμία (αυτοάνοση κατάσταση που επηρεάζει την απορρόφηση της βιταμίνης Β12).
Θεραπεία της ανεπάρκειας Β12
Η θεραπεία για ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 είναι συχνά ενέσεις βιταμίνης Β12 ή συμπληρώματα από του στόματος βιταμίνης Β12. Σε περιπτώσεις ολέθρια αναιμία, ενδέχεται να απαιτούνται ενέσεις δια βίου βιταμίνης Β12. Επίσης, συνιστώνται διαιτητικές αλλαγές, όπως η αύξηση της πρόσληψης τροφών πλούσιων σε Β12 όπως κρέας, ψάρια, γαλακτοκομικά προϊόντα και ενισχυμένα δημητριακά.
Discussion about this post