Pectus Excavatum: Συμπτώματα, Δοκιμές, Διαχείριση και Θεραπεία

Διαχείριση και Θεραπεία

Πώς αντιμετωπίζεται το pectus excavatum;

Το Pectus excavatum μπορεί να αντιμετωπιστεί χειρουργικά. Ο πρωταρχικός στόχος της χειρουργικής επέμβασης για την εκσκαφή πήκτου είναι η διόρθωση της παραμόρφωσης του στήθους για τη βελτίωση της αναπνοής και της καρδιακής λειτουργίας του ασθενούς. Η επανατοποθέτηση του στέρνου σε μια πιο φυσιολογική, προς τα έξω θέση μειώνει την πίεση στην καρδιά και τους πνεύμονες, επιτρέποντάς τους να λειτουργούν πιο φυσιολογικά. Η εμφάνιση του στήθους βελτιώνεται επίσης δραματικά, αντιμετωπίζοντας τυχόν ψυχολογικά συμπτώματα που μπορεί επίσης να υπάρχουν.

Το Pectus excavatum μπορεί να διορθωθεί με την ελάχιστα επεμβατική χειρουργική τεχνική που ονομάζεται διαδικασία Nuss ή με την παραδοσιακή χειρουργική επέμβαση, γνωστή ως διαδικασία Ravitch. Ο χειρουργός σας θα συζητήσει ποια διαδικασία είναι η καταλληλότερη με βάση πολλές μεταβλητές.

• Η διαδικασία Nuss: Αφού τοποθετηθεί μια μικροσκοπική κάμερα στο στήθος για να καθοδηγήσει τη διαδικασία, γίνονται δύο μικρές τομές και στις δύο πλευρές του θώρακα και μια κυρτή χαλύβδινη ράβδος εισάγεται κάτω από το στέρνο. Μεμονωμένα κυρτή για κάθε ασθενή, η χαλύβδινη ράβδος χρησιμοποιείται για τη διόρθωση της κατάθλιψης και στερεώνεται στο θωρακικό τοίχωμα σε κάθε πλευρά. Η ράβδος παραμένει στη θέση της για 3 χρόνια και αργότερα αφαιρείται ως εξωνοσοκομειακή διαδικασία.
• Η διαδικασία Ravitch: Γνωστή και ως «παραδοσιακή» ή «ανοιχτή» χειρουργική επισκευή του pectus excavatum, η διαδικασία Ravitch περιλαμβάνει μια τομή στο μπροστινό μέρος του θώρακα με αφαίρεση του χόνδρινου τμήματος των πλευρών που έχουν υπερφυτρώσει και προκάλεσε την ώθηση του στέρνου προς τα πίσω. . Αυτό επιτρέπει στο στέρνο να τραβηχτεί προς τα εμπρός, μακριά από την καρδιά και τους πνεύμονες και στο φυσιολογικό επίπεδο του θωρακικού τοιχώματος. Μια μικρή πλάκα και μικροσκοπικές βίδες χρησιμοποιούνται συχνά για τη σταθεροποίηση του στέρνου στη νέα του θέση. Εναλλακτικά, μπορεί να τοποθετηθεί μια μικρή μεταλλική ράβδος πίσω από το στέρνο για να το κρατήσει στη θέση του για 6 έως 12 μήνες. Η ράβδος αφαιρείται αργότερα με μια σύντομη, εξωνοσοκομειακή διαδικασία. Αυτή η μπάρα είναι μικρότερη από τη γραμμή που χρησιμοποιείται στη διαδικασία Nuss.

Μετεγχειρητική ανάρρωση και κρυόπτωση

• Μια νέα προσέγγιση για την ελαχιστοποίηση του έντονου πόνου μετά τη διαδικασία Nuss μειώνει σημαντικά τις παραμονές στο νοσοκομείο και μειώνει την ανάγκη για οπιοειδή αναλγητικά. Η νέα τεχνική – κρυοκατάλυση – χρησιμοποιείται για να «παγώσει» τα μεσοπλεύρια νεύρα που παρέχουν αίσθηση πόνου στο θωρακικό τοίχωμα. Σε συνδυασμό με την ένεση τοπικών αναισθητικών (μουδιαστικού φαρμάκου) των ίδιων νεύρων και ένα προ και μετεγχειρητικό σχήμα παυσίπονων από το στόμα, η κρυοκατάλυση έχει μεταμορφώσει την εμπειρία του πόνου των ασθενών με πέκτο.
• Παραδοσιακά, η διαχείριση του πόνου σε ασθενείς που υποβάλλονταν στη διαδικασία Nuss απαιτούσε μετεγχειρητική παραμονή μίας εβδομάδας στο νοσοκομείο με επισκληρίδιο αναισθησία, ακολουθούμενη από αρκετές εβδομάδες φαρμακευτικής αγωγής με οπιοειδή μετά την έξοδο. Το τελευταίο είναι ανησυχητικό, δεδομένου ότι η θεραπεία με οπιοειδή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εθισμού.
• Με την κρυοκατάλυση, οι περισσότεροι ασθενείς είναι πλέον σε θέση να πάνε σπίτι την ημέρα μετά την επέμβαση. Μερικοί ασθενείς δεν χρειάζονται ενδοφλέβια ή από του στόματος οπιοειδή στο νοσοκομείο. Όσοι χρειάζονται από του στόματος οπιοειδή συνήθως διακόπτουν τη χρήση τους σε μία έως δύο ημέρες. Πριν από τις υποβοηθούμενες με κρυοκατάλυση διαδικασίες Nuss, ο μήνας ή περισσότερος που χρειαζόταν για την αποκατάσταση σήμαινε ότι οι ασθενείς σχολικής ηλικίας έπρεπε να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού για να αποφευχθεί η απώλεια μαθημάτων. Τώρα, η μειωμένη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο και ο χρόνος ανάρρωσης δίνουν στους ασθενείς μεγαλύτερη ευελιξία στον προγραμματισμό της διαδικασίας PE, η οποία μπορεί συχνά να γίνει κατά τη διάρκεια των χειμερινών ή ανοιξιάτικων διακοπών.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της χειρουργικής αποκατάστασης με εκσκαφές πήκτου;

Ο στόχος της επιδιόρθωσης του πήκτου εκσκαφής είναι να ανακουφίσει την πίεση στην καρδιά και τους πνεύμονες που μπορεί να βλάψουν τη λειτουργία. Αυτό συνήθως οδηγεί σε βελτιώσεις στην αναπνοή, δυσανεξία στην άσκηση και πόνο στο στήθος. Δεν είναι ασυνήθιστο για ασθενείς με εκσκαφές πήκτου να αισθάνονται ότι η αναπνοή και η αντοχή τους είναι φυσιολογικές πριν από τη χειρουργική επέμβαση και στη συνέχεια συνειδητοποιούν ότι αισθάνονται πολύ βελτιωμένοι μετά τη διόρθωση.

Σε ασθενείς των οποίων το κύριο θέμα είναι η μη φυσιολογική εμφάνιση του θώρακα, έχουν σημειωθεί δραματικές, θετικές αλλαγές στην αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή τους. Σε ασθενείς έχει παρατηρηθεί πλήρης επίλυση της κλινικής κατάθλιψης, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας διακοπής φαρμάκων που απαιτούνται για την κατάθλιψη.

Και οι δύο διαδικασίες Ravitch και Nuss έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα και οι ασθενείς είναι σχεδόν πάντα ικανοποιημένοι με τον τρόπο που αισθάνονται και δείχνουν μετά την ανάρρωσή τους. Το ποσοστό υποτροπής (συμβαίνει ξανά) και για τις δύο διαδικασίες είναι μικρότερο από 1%.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι της χειρουργικής αποκατάστασης του pectus excavatum;

Η χειρουργική αποκατάσταση του πήκτου εκσκαφής, όπως και άλλες μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις, παρουσιάζει κινδύνους. Ενώ τόσο η διαδικασία Nuss όσο και η τροποποιημένη τεχνική Ravitch είναι ασφαλείς και αποτελεσματικές διαδικασίες, επιπλοκές, αν και σπάνιες, μπορεί να εμφανιστούν.

Πιθανές επιπλοκές από τη χειρουργική αποκατάσταση της εκσκαφής πηκτού περιλαμβάνουν:

• Πνευμοθώρακας (αέρας γύρω από τον πνεύμονα).
• Αιμορραγία.

• Υπεζωκοτική συλλογή (υγρό γύρω από τον πνεύμονα).

• Μόλυνση.
• Μετατόπιση ράβδου.
• Υποτροπή Pectus excavatum (επιστρέφει) μετά την αφαίρεση της ράβδου.
• Τραυματισμός στις γύρω κατασκευές.