Έφηβοι και ενήλικες με ΔΕΠΥ συχνά στρέφονται στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Οι ειδικοί εξετάζουν γιατί — και τι πρέπει να γνωρίζετε.
«Η ΔΕΠΥ μου με έκανε να νιώθω υπερβολικά άβολα με το σώμα μου, να βαριέμαι απελπιστικά και να είμαι τόσο παρορμητικός που ήταν εξοργιστικό. Συχνά ένιωθα σαν να σέρνομαι έξω από το δέρμα μου», λέει ο Sam Dylan Finch, συνήγορος και blogger στο Let’s Queer Things Up, το οποίο εστιάζει στην ψυχική υγεία στην κοινότητα LGBTQ+.
Όπως πολλοί άνθρωποι με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) — εκτιμάται ότι
Είναι επίσης μέρος του μόλις 20 τοις εκατό των ενηλίκων με ΔΕΠΥ που έχουν διαγνωστεί ή αντιμετωπιστεί σωστά, αφού διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ στα 26 του.
Παρόλο που άρχισε να χρησιμοποιεί ουσίες μόλις έκλεισε τα 21, ο Σαμ διαπίστωσε γρήγορα ότι τις χρησιμοποιούσε —ιδιαίτερα αλκοόλ και μαριχουάνα— με ανθυγιεινούς τρόπους.
«Ήθελα να επιβραδύνω τον εαυτό μου, να αντιμετωπίσω την αφόρητη πλήξη και να προσπαθήσω να βγάλω την άκρη από τα αντιδραστικά και τεταμένα συναισθήματά μου», λέει.
Τα άτομα με ΔΕΠΥ έχουν πάνω από τα τυπικά επίπεδα υπερκινητικών και παρορμητικών συμπεριφορών και μπορεί να έχουν πρόβλημα να εστιάσουν την προσοχή τους σε μια εργασία ή να κάθονται ακίνητα για μεγάλες χρονικές περιόδους.
Τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ περιλαμβάνουν:
- δυσκολεύεστε να συγκεντρωθείτε ή να συγκεντρωθείτε σε εργασίες
- ξεχνώντας την ολοκλήρωση των εργασιών
- αποσπάται εύκολα η προσοχή
- δυσκολεύεται να καθίσει ακίνητος
- διακόπτοντας τους ανθρώπους ενώ μιλούν
Οι έφηβοι και οι ενήλικες με ΔΕΠΥ συχνά στρέφονται σε ουσίες, όπως έκανε ο Sam.
Αν και δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση στο γιατί, η Δρ Sarah Johnson, MD, ιατρικός διευθυντής στο Landmark Recovery, ένα κέντρο θεραπείας για την εξάρτηση από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, λέει ότι τα άτομα με ΔΕΠΥ έχουν προβλήματα που ρυθμίζουν τους νευροδιαβιβαστές όπως η ντοπαμίνη και η νορεπινεφρίνη.
«Η συμπεριφορά αναζήτησης ναρκωτικών μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο αυτοθεραπείας προκειμένου να αντισταθμιστεί αυτή η έλλειψη ισορροπίας και να αποφευχθούν αισθήματα δυσάρεστης κατάστασης», εξηγεί.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για ενήλικες με ΔΕΠΥ χωρίς θεραπεία ή εντελώς αδιάγνωστη.
«Είναι σαν να παίζεις με τη φωτιά που δεν μπορείς να δεις και να αναρωτιέσαι γιατί καίνε τα χέρια σου», εξηγεί ο Sam.
Ο Σαμ είναι τώρα σε ανάρρωση για τη χρήση ουσιών του και λαμβάνει θεραπεία για τη ΔΕΠ-Υ, και νιώθει ότι τα δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Είναι στο Adderall τώρα για να διαχειριστεί τη ΔΕΠΥ του και λέει ότι είναι σαν τη νύχτα με τη μέρα — είναι πιο ήρεμος, πιο χαρούμενος και δεν έχει υπερβολική αίσθηση τρόμου όταν πρέπει να είναι ακίνητος ή να κάθεται με τον εαυτό του.
«Για μένα, δεν υπάρχει ανάρρωση από την κατάχρηση ουσιών χωρίς θεραπεία για τη ΔΕΠΥ μου», λέει ο Sam.
Ο ίδιος και ο θεραπευτής του παρατήρησαν επίσης ότι η πλήξη ήταν ένα από τα κοινά ερεθίσματα για τη χρήση ουσιών. Η θεραπεία του έπρεπε να επικεντρωθεί στο να βοηθήσει τόσο στη διαχείριση όσο και στη διοχέτευση αυτής της εσωτερικής ανησυχίας, χωρίς να την προκαλεί μέσω ναρκωτικών ή αλκοόλ.
Οι καλύτερες θεραπείες για άτομα που έχουν και ΔΕΠΥ και εθισμό θα θεραπεύσουν και τα δύο ταυτόχρονα.
«Σε περίπτωση θεμάτων κατάχρησης ουσιών, οι ασθενείς πρέπει να είναι νηφάλιοι πριν ξεκινήσουν τη θεραπεία για τη ΔΕΠΥ», εξηγεί ο Δρ Τζόνσον.
Ο Δρ Τζόνσον λέει ότι η σωστή λήψη συνταγογραφούμενων φαρμάκων βοηθά στη μείωση του κινδύνου προβλημάτων χρήσης ουσιών. Μερικά γενικά βήματα που μπορούν να λάβουν τα άτομα με ΔΕΠΥ για να μειώσουν τον κίνδυνο εθισμού τους περιλαμβάνουν τη λήψη φαρμάκων για τη ΔΕΠΥ όπως συνταγογραφείται, την τακτική άσκηση και τη συνεχή εξέταση της συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια της θεραπείας.
Λέει επίσης ότι οι συνταγογράφοι και οι κλινικοί γιατροί μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενείς τους να μειώσουν τον κίνδυνο κακής χρήσης διεγερτικών ή να εθιστούν σε αυτά συνταγογραφώντας φάρμακα μακράς δράσης αντί για βραχύτερης δράσης.
Για τους ενήλικες με ΔΕΠΥ, το κλειδί είναι η διάγνωση και η σωστή θεραπεία της πάθησης. Αλλά είναι επίσης δυνατό να μειωθεί ο κίνδυνος οι έφηβοι και οι ενήλικες να στραφούν στη χρήση ουσιών στην πρώτη θέση.
«Ένας από τους ισχυρότερους προγνωστικούς παράγοντες των διαταραχών χρήσης ουσιών στην ενήλικη ζωή είναι η πρώιμη χρήση ουσιών και τα παιδιά και οι έφηβοι με ΔΕΠΥ έχουν αυξημένη πιθανότητα χρήσης ουσιών σε νεαρή ηλικία», λέει ο Δρ Τζεφ Τεμπλ, αδειούχος ψυχολόγος και διευθυντής του συμπεριφορική υγεία και έρευνα στο τμήμα OB-GYN στο Ιατρικό Παράρτημα του Πανεπιστημίου του Τέξας.
Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη του εθισμού για τα άτομα με ΔΕΠΥ είναι να λάβουν θεραπεία νωρίτερα.
Αυτό σημαίνει ότι οι κλινικοί γιατροί και οι γονείς πρέπει να συνεργαστούν αφού ένα παιδί ή ένας έφηβος διαγνωστεί με ΔΕΠΥ για να καταλάβουν ποιο είναι το καλύτερο σχέδιο θεραπείας — είτε πρόκειται για θεραπεία, φαρμακευτική αγωγή, παρεμβάσεις συμπεριφοράς ή συνδυασμό.
Η Rachel Fink, μητέρα επτά παιδιών και συντάκτρια στο Parenting Pod, έχει τρία παιδιά που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ. Η θεραπεία των παιδιών της είναι ένας συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής, διαμονής στο σχολείο και τακτικής άσκησης.
Αρχικά ήταν απρόθυμη να θεραπεύσει τα παιδιά της, αλλά λέει ότι ήταν πολύ ευεργετική. Δύο στα τρία παιδιά της με ΔΕΠΥ λαμβάνουν φάρμακα.
«Και τα δύο παιδιά που έπαιρναν φάρμακα πέρασαν από το να στέλνονται στο σπίτι καθημερινά και σχεδόν να αποβάλλονται εντελώς από το σχολείο, να παίρνουν υψηλούς βαθμούς και να είναι επιτυχημένοι μαθητές», λέει.
Ο Σαμ εύχεται οι γονείς του να γνώριζαν αυτό που ξέρει η Ρέιτσελ — και να μπορούσε να κάνει διάγνωση και κατάλληλη θεραπεία για τη ΔΕΠΥ του νωρίτερα.
Πολλοί γονείς διστάζουν να λάβουν φαρμακευτική αγωγή στα παιδιά τους, όπως η Rachel στην αρχή, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό να βρεθεί ένα αποτελεσματικό σχέδιο θεραπείας για τη ΔΕΠΥ όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Η θεραπεία μπορεί να διαφέρει για τα άτομα, αλλά μπορεί να εμποδίσει τα παιδιά και τους εφήβους να πειραματιστούν επικίνδυνα με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ νωρίς σε μια προσπάθεια αυτοθεραπείας.
«Αυτό πραγματικά θα ήθελα να είχα καταλάβει — να πάρω τη ΔΕΠΥ στα σοβαρά», λέει ο Sam. «Ζυγίστε τους κινδύνους προσεκτικά. Παρέμβαση νωρίς. Μπορεί να αλλάξει την πορεία ολόκληρης της ζωής σου».
Η Alaina Leary είναι συντάκτρια, υπεύθυνη κοινωνικών μέσων και συγγραφέας από τη Βοστώνη της Μασαχουσέτης. Αυτή τη στιγμή είναι βοηθός συντάκτριας του περιοδικού Equally Wed και συντάκτρια μέσων κοινωνικής δικτύωσης για τη μη κερδοσκοπική οργάνωση We Need Diverse Books.
Discussion about this post