Πριν από μερικά χρόνια, μετά από μια ιδιαίτερα δύσκολη νύχτα, η μητέρα μου με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και είπε: «Δεν ξέρω πώς να σε βοηθήσω. Λέω συνέχεια το λάθος».
Μπορώ να καταλάβω τον πόνο της. Αν ήμουν γονιός και το παιδί μου υπέφερε, θα ήθελα απεγνωσμένα να βοηθήσω.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα σχετικά με την ψυχική ασθένεια είναι η έλλειψη καθοδήγησης. Σε αντίθεση με μια φυσική κατάσταση, όπως ένα στομάχι ή ένα σπασμένο οστό, δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες που να εγγυώνται την ανάρρωση. Οι γιατροί μπορούν να κάνουν μόνο προτάσεις. Δεν είναι ακριβώς το είδος των πραγμάτων που θέλετε να ακούσετε όταν είστε απελπισμένοι (εμπιστέψτε με).
Και έτσι, η ευθύνη για τη φροντίδα πέφτει κυρίως στον κοντινότερο και αγαπημένο σας.
Με τα χρόνια, είχα μερικές φρικτές εμπειρίες με φίλους και συναδέλφους που προσπαθούσαν να με βοηθήσουν αλλά είπαν λάθος πράγματα. Τότε, δεν ήξερα πώς να τους συμβουλεύσω διαφορετικά. Το κοινωνικό άγχος σίγουρα δεν συνοδεύεται από έναν οδηγό!
Αυτά ήταν μερικά από τα αγαπημένα μου.
«Πρέπει πραγματικά να συγκεντρωθείς!»
Μου το είπε μια συνάδελφος όταν με βρήκε να κλαίω στις τουαλέτες του προσωπικού σε μια εκδήλωση. Σκέφτηκε ότι η σκληρή προσέγγιση της αγάπης θα με βοηθούσε να ξεφύγω από αυτήν. Ωστόσο, όχι μόνο δεν βοήθησε, αλλά με έκανε να νιώθω πιο αμήχανα και εκτεθειμένη. Επιβεβαίωσε ότι ήμουν φρικιό και επομένως έπρεπε να κρύψω την κατάστασή μου.
Όταν έρχεται αντιμέτωπος με άγχος, η φυσική απάντηση από τους παρατηρητές φαίνεται να είναι να ενθαρρύνει το άτομο να ηρεμήσει. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό το κάνει μόνο χειρότερο. Ο πάσχων θέλει απεγνωσμένα να ηρεμήσει, αλλά δεν μπορεί να το κάνει.
«Μην είσαι ανόητος. Ο καθένας είναι πολύ απασχολημένος με τη ζωή του για να επικεντρωθεί σε σένα».
Ένας φίλος σκέφτηκε ότι το να το επισημάνω αυτό θα ανακούφιζε τις παράλογες σκέψεις μου. Δυστυχώς όχι. Εκείνη την ώρα, ανησυχούσα ότι όλοι στην αίθουσα με έκριναν αρνητικά. Το κοινωνικό άγχος είναι μια διαταραχή που καταναλώνει τα πάντα. Έτσι, ενώ βαθιά μέσα μου ήξερα ότι ο κόσμος δεν ήταν επικεντρωμένος σε εμένα, δεν σταμάτησε τις χλευαστικές σκέψεις.
«Γιατί νιώθεις άγχος;»
Αυτή είναι μια από τις πιο εξοργιστικές ερωτήσεις, ποτέ. Αλλά όλοι οι κοντινοί μου άνθρωποι το έχουν ρωτήσει τουλάχιστον μία φορά όλα αυτά τα χρόνια. Αν ήξερα γιατί ένιωθα τόσο ανήσυχος, τότε σίγουρα θα μπορούσα να βρω μια αιματηρή λύση! Το να ρωτήσω γιατί υπογραμμίζει μόνο πόσο ανίδεος είμαι. Ωστόσο, δεν τους κατηγορώ. Είναι φυσικό οι άνθρωποι να κάνουν ερωτήσεις και να προσπαθούν να προσδιορίσουν ποιο είναι το πρόβλημα. Μας αρέσει να λύνουμε πράγματα.
Όταν ο φίλος σας παλεύει με το άγχος, μην χρησιμοποιείτε σχόλια σαν αυτά. Ακολουθούν πέντε τρόποι με τους οποίους μπορείτε πραγματικά να τους βοηθήσετε:
1. Εργαστείτε με τα συναισθήματά τους
Το βασικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε είναι ότι το άγχος δεν είναι μια λογική διαταραχή. Επομένως, μια λογική απάντηση πιθανότατα δεν θα βοηθήσει, ειδικά σε μια στιγμή στενοχώριας. Αντίθετα, προσπαθήστε να δουλέψετε με τα συναισθήματα. Αποδεχτείτε ότι αισθάνονται άγχος και, αντί να είναι άμεσοι, να είστε υπομονετικοί και ευγενικοί. Υπενθυμίστε τους ότι ενώ μπορεί να αισθάνονται στενοχωρημένοι, το συναίσθημα θα περάσει.
Εργαστείτε με τις παράλογες σκέψεις και αναγνωρίστε ότι το άτομο ανησυχεί. Για παράδειγμα, δοκιμάστε κάτι όπως: «Μπορώ να καταλάβω γιατί νιώθετε έτσι, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι απλώς το άγχος σας. Δεν είναι αληθινό.”
2. Εστιάστε στα συναισθήματά τους
Μην ρωτάτε γιατί το άτομο αισθάνεται άγχος. Αντίθετα, ρωτήστε τους πώς νιώθουν. Ενθαρρύνετέ τα να αναφέρουν τα συμπτώματά τους. Δώστε στον πάσχοντα χώρο να αισθάνεται χωρίς διακοπή. Αν κλαίνε, αφήστε τους να κλάψουν. Θα απελευθερώσει την πίεση πιο γρήγορα.
Δείτε περισσότερα: Οι καλύτεροι bloggers για άγχος στο διαδίκτυο »
3. Χρησιμοποιήστε τεχνικές απόσπασης της προσοχής
Ίσως προτείνετε να κάνετε μια βόλτα, να διαβάσετε ένα βιβλίο ή να παίξετε ένα παιχνίδι. Όταν έχω άσχημο άγχος, οι φίλοι μου και εγώ παίζουμε συχνά παιχνίδια με λέξεις όπως το I Spy ή το Alphabet Game. Αυτό θα αποσπάσει την προσοχή του ανήσυχου εγκεφάλου και θα επιτρέψει στο άτομο να ηρεμήσει φυσικά. Είναι επίσης διασκεδαστικό για όλους.
4. Να είστε υπομονετικοί
Η υπομονή είναι αρετή όταν πρόκειται για άγχος. Προσπαθήστε να μην χάνετε την ψυχραιμία σας ή να μην κολλήσετε το άτομο. Περιμένετε να αυξηθεί το χειρότερο μέρος της επίθεσης πριν αναλάβετε δράση ή προσπαθήσετε να βοηθήσετε το άτομο να εκλογικεύσει αυτό που συμβαίνει.
5. Και τέλος, γίνε αστείος!
Το γέλιο σκοτώνει το άγχος όπως το νερό σκοτώνει τη φωτιά. Οι φίλοι μου είναι υπέροχοι στο να με κάνουν να γελάω όταν είμαι σε στενοχώρια. Για παράδειγμα, αν πω «Νιώθω ότι όλοι με παρακολουθούν», θα απαντήσουν με κάτι σαν, «Είναι. Πρέπει να νομίζουν ότι είσαι η Madonna ή κάτι τέτοιο. Πρέπει να τραγουδήσεις, μπορεί να βγάλουμε κάποια χρήματα!».
Η κατώτατη γραμμή? Το άγχος δεν είναι μια εύκολη κατάσταση για να αντιμετωπιστεί, αλλά με υπομονή, αγάπη και κατανόηση, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσετε.
Η Claire Eastham είναι blogger και η συγγραφέας των μπεστ σέλερ του «We’re All Mad Here». Μπορείτε να συνδεθείτε μαζί της το blog της ή να την τιτιβάρετε @ClaireyLove.
Discussion about this post