10 Συνήθεις Αιτίες Δυσαυτονίας

Υπάρχουν διάφοροι τύποι δυσαυτονομίας που μπορείτε να κληρονομήσετε, γνωστές ως κληρονομικές αισθητηριακές και αυτόνομες νευροπάθειες (HSANs). Αυτές οι καταστάσεις είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε άτομα που φέρουν συγκεκριμένα γονίδια.

Μεταξύ των πιο καλά καθορισμένων HSAN είναι η οικογενής δυσαυτονομία, γνωστή και ως HSAN τύπου 3 ή σύνδρομο Riley-Day.

Η οικογενής δυσαυτονομία είναι πιο συχνό μεταξύ των ανθρώπων της εβραϊκής κληρονομιάς των Ασκενάζι, αλλά μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε άτομα άλλης καταγωγής. Είναι παρόν από τη γέννηση και είναι προοδευτική. Τα σημάδια της οικογενούς δυσαυτονομίας περιλαμβάνουν την έλλειψη μυϊκού τόνου και αλλαγές στην ευαισθησία στον πόνο και τη θερμοκρασία.

Αρκετές αυτοάνοσες καταστάσεις μπορεί να προκαλέσουν δυσαυτονομία, όπως:

• πολλαπλή σκλήρυνση
• λύκος
• Νόσος Sjögren

Αυτές οι καταστάσεις προκαλούν πολλά διαφορετικά συμπτώματα που επηρεάζουν το νευρικό σύστημα και η δυσαυτονομία μπορεί να είναι μία από τις πολλές επιπτώσεις. Μερικοί άνθρωποι με αυτές τις καταστάσεις μπορεί να μην εμφανίσουν καθόλου δυσαυτονομία. Για άλλους, η δυσαυτονομία μπορεί να είναι το κύριο σύμπτωμα.

Καποια ερευνα υποδηλώνει ότι το POTS είναι από μόνο του μια αυτοάνοση κατάσταση, αλλά τα στοιχεία δεν είναι ακόμη οριστικά.

Νευρολογικές ασθένειες, όπως η νόσος του Πάρκινσον και άλλες εκφυλιστικές καταστάσεις, μπορεί να είναι κοινές αιτίες της δυσαυτονομίας.

Το MSA είναι μια άτυπη παρκινσονική διαταραχή που οδηγεί σε προοδευτική απώλεια νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Αυτή η απώλεια μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στο αυτόνομο και στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Οι τραυματικές βλάβες του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένων των διάσεισης, μπορούν αποτέλεσμα σε δυσαυτονομία και συμπτώματα όπως αλλαγές στον καρδιακό ρυθμό.

Ο διαβήτης μπορεί βλάψει τα νεύρα που ρυθμίζουν τα εσωτερικά σας όργανα, ειδικά από τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται αυτόνομη νευροπάθεια και μπορεί να προκαλέσει διάφορα συμπτώματα ανάλογα με το ποια συστήματα εσωτερικών οργάνων επηρεάζονται.

Η αυτόνομη νευροπάθεια μπορεί να επηρεάσει:

• καρδιά
• πέψη
• ιδρωτοποιοί αδένες
• μάτια
• ικανότητα να διακρίνετε πότε το σάκχαρό σας είναι χαμηλό (αγνοία υπογλυκαιμίας)

Μεταξύ των ατόμων που έχουν POTS, υπάρχει ένα έλλειψη ορισμένων ζωτικών θρεπτικών συστατικών, όπως η βιταμίνη Β12, η ​​βιταμίνη D και ο σίδηρος. Μερικοί ερευνητές προτείνουν τη θεραπεία ορισμένων συμπτωμάτων του POTS με διατροφική θεραπεία.

Ορισμένες λοιμώξεις μπορεί να οδηγήσουν σε αυτόνομες αλλαγές. Πρόσφατη έρευνα υποδηλώνει ότι τα μετα-οξέα επακόλουθα της λοίμωξης SARS-CoV-2, ευρύτερα γνωστή ως «μακράς διάρκειας COVID», μπορεί να είναι μια μορφή δυσαυτονομίας.

Τα άτομα με μακρά COVID μπορεί να εμφανίσουν δύσπνοια, πόνο στο στήθος και αίσθημα παλμών. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να ενταθούν όταν στέκεστε όρθιοι.

Άλλες λοιμώδεις αιτίες δυσαυτονομίας περιλαμβάνω:

• ιός ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV)
• Η νόσος του Lyme
• τέτανος

Ακριβώς όπως με το σωματικό τραύμα, το συναισθηματικό τραύμα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε δυσαυτονομία.

Το ANS σας μπορεί να χωριστεί σε συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, τα οποία συνεργάζονται για να σας βοηθήσουν να προετοιμαστείτε και να ανταποκριθείτε στο στρες. Σύμφωνα με έρευνα του 2020, η διαταραχή μετατραυματικού στρες μπορεί να οδηγήσει σε ανισορροπία μεταξύ αυτών των δύο συστημάτων.

Οι καρκινικοί όγκοι μπορούν επηρεάζουν του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού σας, που μπορεί να οδηγήσει σε δυσλειτουργία του αυτόνομου συστήματος. Ένας όγκος κοντά στον υποθάλαμο, την υπόφυση ή το εγκεφαλικό στέλεχος σας είναι ιδιαίτερα πιθανό να διαταράξει τις λειτουργίες του ANS αυτών των δομών.

Τα παρανεοπλασματικά σύνδρομα είναι σπάνιες καταστάσεις στις οποίες το σώμα σας αναπτύσσει μια ανοσολογική απόκριση σε καρκίνους σε άλλα μέρη του σώματός σας. Η απόκριση μπορεί να προκαλέσει το ανοσοποιητικό σας σύστημα να επιτεθεί στα υγιή κύτταρα του νευρικού σας συστήματος κατά λάθος.

Ορισμένα φάρμακα, όπως η αμιωδαρόνη (Amiodon) και τα φάρμακα χημειοθεραπείας, μπορεί οδηγω στη δυσαυτονομία. Αρκετά φάρμακα μπορεί επίσης να επιδεινώσουν την ορθοστατική υπόταση, όπως:

• διουρητικά
• αγγειοδιασταλτικά
• ορισμένοι αποκλειστές διαύλων ασβεστίου

Τοξικές ουσίες, όπως π.χ αλκοόλ, μπορεί να οδηγήσει σε δυσαυτονομία. Η δηλητηρίαση από βαρέα μέταλλα, όπως ο μόλυβδος, μπορεί επίσης να είναι μια αιτία.

Ακολουθεί μια επισκόπηση ορισμένων κοινών ερωτημάτων που κάνουν οι άνθρωποι σχετικά με τη δυσαυτονομία.

Μπορώ να αποτρέψω τη δυσαυτονομία;

Ορισμένοι τύποι δυσαυτονομίας, όπως η οικογενής δυσαυτονομία, είναι γενετικοί και δεν μπορούν να προληφθούν. Μπορείτε να αποτρέψετε άλλες, όπως η διαβητική αυτόνομη νευροπάθεια, ελέγχοντας την υποκείμενη πάθηση.

Τι μπορεί να πυροδοτήσει ένα επεισόδιο δυσαυτονομίας;

Τα άτομα με POTS μπορεί να εμφανίσουν εξάρσεις, συχνά με ορισμένα ερεθίσματα όπως η έμμηνος ρύση, το φαγητό, η υπερθέρμανση, η αφυδάτωση, το αλκοόλ, η άσκηση ή η υπερβολική ξεκούραση.

Μπορεί το άγχος να προκαλέσει δυσαυτονομία;

Τα συμπτώματα του άγχους μπορεί να φαίνονται σαν δυσαυτονομία, αλλά το άγχος δεν προκαλεί δυσαυτονομία. Τα σωματικά συμπτώματα, όπως ο γρήγορος καρδιακός ρυθμός, ο καρδιακός παλμός και η γρήγορη αναπνοή, είναι κοινά στο POTS και στο άγχος.

Καποια ερευνα προτείνει ότι το άγχος δεν είναι πιο συχνό μεταξύ των ατόμων που έχουν POTS, αλλά μπορεί να φαίνεται έτσι λόγω της επικάλυψης των συμπτωμάτων.

Μπορεί η δυσαυτονομία να υποχωρήσει;

Ανάλογα με την υποκείμενη αιτία, η θεραπεία μπορεί να σας βοηθήσει να διαχειριστείτε και να μειώσετε τα συμπτώματα της δυσαυτονομίας. Ένας γιατρός μπορεί να συστήσει αλλαγές στον τρόπο ζωής ή να αλλάξει το σχέδιο θεραπείας σας. Η θεραπεία μιας υποκείμενης πάθησης, όπως ένας όγκος, είναι κρίσιμη για τη θεραπεία της δυσαυτονομίας.

Η δυσαυτονομία είναι μια επίκτητη ή κληρονομική πάθηση με ένα ευρύ φάσμα πιθανών αιτιών.

Ορισμένες μορφές δυσαυτονομίας αναπτύσσονται λόγω της γενετικής σας. Άλλες μορφές μπορεί να προκύψουν από τραύμα, μόλυνση ή χρόνια πάθηση. Παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως η διατροφή, η κατανάλωση αλκοόλ και η έκθεση σε τοξίνες, μπορεί επίσης να παίζουν ρόλο.

Η θεραπεία της δυσαυτονομίας συχνά περιλαμβάνει τη διαχείριση της υποκείμενης πάθησης, την πραγματοποίηση αλλαγών στον τρόπο ζωής και πιθανώς την τροποποίηση της χρήσης φαρμάκων.