Πώς η νόσος του Πάρκινσον επηρεάζει το νευρικό σύστημα;

Τι προκαλεί τη νόσο του Πάρκινσον;

Στη νόσο του Πάρκινσον, τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο καταστρέφονται και αρχίζουν να πεθαίνουν. Τι ακριβώς προκαλεί PD είναι ακόμα άγνωστο. Σε γενικές γραμμές, πιστεύεται ότι αναπτύσσεται λόγω ενός πολύπλοκου συνδυασμού γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Πράγματι, ορισμένα άτομα με PD εμφανίζουν γενετικές αλλαγές που είναι γνωστό ότι σχετίζονται με την πάθηση. Ωστόσο, τα περισσότερα άτομα με PD δεν έχουν αυτές τις γενετικές αλλαγές.

Τα άτομα με PD έχουν συσσωρεύσεις μη φυσιολογικών πρωτεϊνών που ονομάζονται σώματα Lewy σε ορισμένα νευρικά κύτταρα. Ο σχηματισμός ή η παρουσία σωμάτων Lewy φαίνεται να συμβάλλει στην PD, πιθανόν διαταράσσοντας ορισμένες διαδικασίες μέσα σε αυτά τα κύτταρα, με αποτέλεσμα τον κυτταρικό θάνατο.

Τι επίδραση έχει η νόσος του Πάρκινσον στο νευρικό σύστημα;

Η νόσος του Πάρκινσον μπορεί να έχει ποικίλες επιπτώσεις στο νευρικό σύστημα. Αυτό συμβάλλει στους τύπους συμπτωμάτων που σχετίζονται με την PD.

Κινητικά συμπτώματα

Η PD μπορεί να επηρεάσει πολλές περιοχές του εγκεφάλου. Η περιοχή που επηρεάζεται περισσότερο ονομάζεται μέλαινα ουσία, η οποία εμπλέκεται στην κίνηση.

Τα νευρικά κύτταρα σε αυτή την περιοχή παράγουν έναν νευροδιαβιβαστή που ονομάζεται ντοπαμίνη. Οι νευροδιαβιβαστές είναι χημικοί αγγελιοφόροι που επιτρέπουν στα νευρικά κύτταρα να επικοινωνούν μεταξύ τους.

Η ντοπαμίνη είναι σημαντική για τον έλεγχο ορισμένων πτυχών της κίνησης. Συμμετέχει επίσης σε πολλές άλλες λειτουργίες όπως η προσοχή, η μνήμη και η διάθεση, για να αναφέρουμε μόνο μερικές.

Στην PD, καθώς πεθαίνουν τα νευρικά κύτταρα που παράγουν τη ντοπαμίνη, παράγεται λιγότερη ντοπαμίνη. Αυτό οδηγεί στα χαρακτηριστικά κινητικά συμπτώματα που σχετίζονται με την PD, όπως:

• σεισμικές δονήσεις
• αργή κίνηση, γνωστή ως βραδυκινησία
• άκαμπτοι μύες
• προβλήματα με τον συντονισμό και την ισορροπία, που επηρεάζει το βάδισμα και αυξάνει τον κίνδυνο πτώσεων

Σε τελικού σταδίου PD, μερικές φορές εμπλέκονται το κάλλος του σώματος και οι φλοιονωτιαίες οδοί του εγκεφάλου. Θεωρείται ότι αυτό οφείλεται στο χρόνιες αλλαγές στην κινητική δραστηριότητα που προκαλεί η ΠΔ. Οι αλλαγές σε αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου μπορούν επίσης να συμβάλουν σε κινητικά συμπτώματα.

Μη κινητικά συμπτώματα

Υπάρχουν και άλλες επιδράσεις της PD στο σώμα, και μερικές σχετίζονται με την έλλειψη ντοπαμίνης ή σωμάτων Lewy σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου.

Περιστασιακά, τα σώματα Lewy μπορούν να αναπτυχθούν στην περιοχή του εγκεφαλικού φλοιού του εγκεφάλου, η οποία μπορεί συμβάλλουν στη γνωστική αλλαγές.

Το αυτόνομο νευρικό σύστημα διαχειρίζεται τις λειτουργίες του σώματος, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, της αρτηριακής πίεσης, της ούρησης και της πέψης. Η ντοπαμίνη είναι ένας σημαντικός νευροδιαβιβαστής σε αυτήν την περιοχή του νευρικού συστήματος, επομένως η PD επηρεάζει το αυτόνομο νευρικό σύστημα.

Ορισμένα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν περισσότερο από μια δεκαετία πριν από τα κινητικά συμπτώματα της PD. Μπορούν να περιλαμβάνουν:

• κούραση
• ορθοστατική υπόταση
• δυσκοιλιότητα
• ουροποιητικά προβλήματα
• δυσκολία στην κατάποση
• στυτική δυσλειτουργία

Οι επιδράσεις της PD στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα μπορούν επίσης να συμβάλουν σε άλλα μη κινητικά συμπτώματα της PD, όπως:

• γνωστική δυσλειτουργία, η οποία περιλαμβάνει:
  • προβλήματα με τον προγραμματισμό, την οργάνωση ή την επίλυση προβλημάτων
  • δυσκολία στη διατήρηση της συγκέντρωσης
  • απώλεια μνήμης
  • προβλήματα ομιλίας και γλώσσας
• προβλήματα ύπνου

• κατάθλιψη και άγχος

• μειωμένη όσφρηση

Η γνωστική δυσλειτουργία δεν είναι πάντα παρούσα σε όλους με PD και συνήθως σχετίζεται με τα τελευταία στάδια της νόσου.

Μπορεί η θεραπεία να μειώσει την επίδραση της νόσου του Πάρκινσον στο νευρικό σύστημα;

Προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον. Ωστόσο, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση ορισμένων από τα συμπτώματα.

Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία της PD. Οι πιο συνηθισμένοι τύποι φαρμάκων είναι εκείνοι, όπως η λεβοντόπα/καρβιντόπα, που λειτουργούν για να αντικαταστήσουν τη ντοπαμίνη που λείπει στον εγκέφαλο.

Τα φάρμακα που επηρεάζουν άλλους νευροδιαβιβαστές μπορούν επίσης να βοηθήσουν με τα κινητικά συμπτώματα της PD. Ένα παράδειγμα αυτού είναι τα αντιχολινεργικά φάρμακα, τα οποία μειώνουν τη δραστηριότητα της ακετυλοχολίνης και μπορούν να ανακουφίσουν συμπτώματα όπως τρόμο και άκαμπτους μύες.

Τα μη κινητικά συμπτώματα της PD είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία μεμονωμένων συμπτωμάτων όπως η δυσκοιλιότητα, τα προβλήματα ύπνου και η κατάθλιψη.

Άλλοι τύποι θεραπειών που μπορούν να βοηθήσουν με κινητικά ή μη συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• φυσική ή εργοθεραπεία
• λογοθεραπεία
• ψυχοθεραπεία
• συμπληρωματικές θεραπείες όπως γιόγκα ή μασάζ
• τακτική άσκηση και ισορροπημένη διατροφή

Η βαθιά διέγερση του εγκεφάλου είναι μια άλλη θεραπεία που χρησιμοποιείται περιστασιακά για την PD. Είναι ένας εξαιρετικά εξειδικευμένος τύπος χειρουργικής επέμβασης στον εγκέφαλο που συνιστάται μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις.

Ποιες είναι οι προοπτικές για τη νόσο του Πάρκινσον;

Η PD είναι μια προοδευτική κατάσταση, που σημαίνει ότι χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, είναι δύσκολο να προβλεφθεί πώς θα εξελιχθεί η PD σε διαφορετικά άτομα με την πάθηση.

Πολλά άτομα με PD θα έχουν κάποιο βαθμό αναπηρίας μέσα σε 10 χρόνια. Επιπροσθέτως, περισσότερο από 80% των ατόμων με PD αναπτύσσουν άνοια, ιδιαίτερα στα μεταγενέστερα στάδια της πάθησης.

Ερευνα έχει διαπιστώσει ότι η θνησιμότητα είναι ελαφρώς αυξημένη σε άτομα με ΠΣ σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Ωστόσο, το προσδόκιμο ζωής μπορεί να μειωθεί σε άτομα που λαμβάνουν διάγνωση πριν από την ηλικία των 70 ετών.

Η κατώτατη γραμμή

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια κατάσταση που επηρεάζει το νευρικό σύστημα. Στην PD, τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο καταστρέφονται και αρχίζουν να πεθαίνουν. Ο λόγος για τον οποίο ορισμένοι άνθρωποι αναπτύσσουν την πάθηση δεν είναι πλήρως γνωστός.

Η κύρια περιοχή του εγκεφάλου που επηρεάζεται από την PD εμπλέκεται στην κίνηση. Ως εκ τούτου, τα κοινά συμπτώματα της PD είναι κινητικά συμπτώματα όπως τρόμος, αργές κινήσεις και άκαμπτοι μύες.

Η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει άλλες περιοχές του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος. Αυτές οι επιδράσεις είναι πολύ διαφορετικές και μπορεί να περιλαμβάνουν πεπτικά και ουροποιητικά προβλήματα, γνωστική δυσλειτουργία και προβλήματα με τον ύπνο.

Το PD είναι μια προοδευτική κατάσταση για την οποία δεν υπάρχει θεραπεία. Ωστόσο, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση των συμπτωμάτων και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής.