Δυσκινησία

Εάν η δυσκινησία σας προκαλείται από τη λήψη λεβοντόπα, ο γιατρός σας μπορεί να την αναφέρει ως γενικό όρο (δυσκινησία) ή ως δυσκινησία που προκαλείται από τη λεβοντόπα (LID).

Η λεβοντόπα είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον. Η λεβοντόπα δρα σαν ντοπαμίνη και μερικές φορές μπορεί να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου υπάρχει πάρα πολύ ή πολύ λίγη ντοπαμίνη στο σώμα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτες κινήσεις.

Η όψιμη δυσκινησία (TD) είναι ένας τύπος δυσκινησίας που είναι επίσης προκαλούνται με φαρμακευτική αγωγή, αλλά αυτός ο όρος χρησιμοποιείται όταν οι ανεξέλεγκτες κινήσεις προκαλούνται από φάρμακα για παθήσεις ψυχικής υγείας (όπως η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια).

Η TD συνήθως υποχωρεί μόλις ένα άτομο σταματήσει να παίρνει αυτό το συγκεκριμένο φάρμακο — αλλά μερικές φορές μπορεί να διαρκέσει για πολλά χρόνια.

Λοιπόν, για να ανακεφαλαιώσουμε:

• Δυσκινησία είναι ένας γενικός όρος για να περιγράψει ανεξέλεγκτες και ακούσιες κινήσεις.
  • Προκαλούμενη από λεβοντόπα δυσκινησία (LID) είναι μια μορφή δυσκινησίας που εμφανίζεται είτε κατά τη διάρκεια είτε αμέσως μετά τη χορήγηση λεβοντόπα σε κάποιον.
  • Όψιμη δυσκινησία (TD) είναι μια μορφή δυσκινησίας που προκαλείται από τη λήψη αντιψυχωσικών διαμεσολαβήσεων και μπορεί να υποχωρήσει περίπου ένα μήνα μετά τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής (αλλά μπορεί επίσης να είναι δια βίου).

Τα συμπτώματα της δυσκινησίας διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Μπορεί να είναι πολύ ήπιες με μια ελαφριά κίνηση του κεφαλιού, του χεριού ή του ποδιού. Μπορεί επίσης να είναι σοβαρές και να περιλαμβάνουν πολλαπλά μέρη του σώματος που κινούνται ακούσια.

Μερικά συμπτώματα δυσκινησίας μπορεί να μοιάζουν με:

• ταραχή
• στριφογυρίζοντας
• ταλάντευση του σώματος
• κούνημα του κεφαλιού
• συσπάσεις
• ανησυχία

Η δυσκινησία δεν σχετίζεται με τον τρόμο που συμβαίνει συχνά στη νόσο του Πάρκινσον.

Όταν η δυσκινησία είναι άμεσο αποτέλεσμα λήψης λεβοντόπα, η θεραπεία διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ορισμένες θεραπευτικές επιλογές μπορεί να περιλαμβάνουν:

• προσαρμόζοντας τη δόση της λεβοντόπα σας για να αποφύγετε μεγάλες διακυμάνσεις στην ποσότητα της ντοπαμίνης στο σύστημά σας
• λήψη λεβοντόπα σε συνεχή έγχυση ή σκεύασμα παρατεταμένης αποδέσμευσης
• λήψη αμανταδίνης παρατεταμένης αποδέσμευσης (Gocovri), η οποία έχει εγκριθεί για τη θεραπεία της δυσκινησίας
• λήψη λεβοντόπα σε μικρότερες δόσεις πιο συχνά
• λήψη του Duodopa, ενός φαρμάκου που βοηθά στη σταθεροποίηση της ποσότητας της ντοπαμίνης στο αίμα, το οποίο μπορεί να βοηθήσει σε ομαλότερες κινητικές λειτουργίες
• υποβάλλονται σε βαθιά εγκεφαλική διέγερση, η οποία είναι μια χειρουργική θεραπεία για σοβαρά συμπτώματα. Πρέπει να πληρούνται ορισμένα κριτήρια για να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία. Ρωτήστε το γιατρό σας εάν αυτή είναι μια επιλογή για εσάς. Η βαθιά διέγερση του εγκεφάλου γίνεται μόνο αφού άλλες θεραπείες δεν έχουν αποτέλεσμα.

Όπως με κάθε θεραπεία, φροντίστε να συζητήσετε όλες τις παρενέργειες με το γιατρό σας πριν αποφασίσετε για την καλύτερη θεραπεία για εσάς.

Η δυσκινησία προκαλείται πολύ συχνά από την παρατεταμένη χρήση του φαρμάκου λεβοντόπα. Η λεβοντόπα είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται στη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον.

Η λεβοντόπα αυξάνει το επίπεδο της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον δεν έχουν εγκεφαλικά κύτταρα που παράγουν ντοπαμίνη. Η λεβοντόπα αντικαθιστά την ντοπαμίνη για όσους πάσχουν από Πάρκινσον, καθώς και άλλες καταστάσεις που περιλαμβάνουν χαμηλά επίπεδα ντοπαμίνης.

Ωστόσο, τα επίπεδα ντοπαμίνης σας θα αυξηθούν όταν παίρνετε λεβοντόπα και θα πέφτουν καθώς η λεβοντόπα φθείρεται. Πιστεύεται ότι αυτές οι διακυμάνσεις στα επίπεδα ντοπαμίνης είναι η αιτία των ακούσιων κινήσεων της δυσκινησίας.

Η δυστονία μπορεί μερικές φορές να συγχέεται με τη δυσκινησία. Ωστόσο, αντί για τις ακούσιες κινήσεις της δυσκινησίας, προκαλεί δυστονία οι μύες σας να σφίγγονται ή να τεντώνονται όταν δεν προσπαθείτε να τους μετακινήσετε. Στη δυστονία, αυτοί οι σπασμοί μπορεί να διαρκέσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μπορεί να προκληθεί από τη νόσο του Πάρκινσον, αλλά είναι δεν μια παρενέργεια της φαρμακευτικής αγωγής.

Η δυστονία επηρεάζει συχνά τα πόδια, τις φωνητικές χορδές, τα χέρια ή τα βλέφαρα. Πολλές φορές, επηρεάζει μόνο τη μία πλευρά του σώματος.

Η L-4-χλωροκυνουρενίνη (AV-101), ένα νέο φάρμακο που μπορεί να βοηθήσει στον μετριασμό της υπερδραστήριας γλουταμινεργικής μετάδοσης (όπως η ντοπαμίνη, το γλουταμικό είναι νευροδιαβιβαστής που επηρεάζεται επίσης από τη λεβοντόπα), βρίσκεται σε κλινικές δοκιμές μέχρι το 2022.

Η βουσπιρόνη, ένας αγωνιστής των υποδοχέων 5-HT1A, μελετάται επίσης για να βοηθήσει με τις παρενέργειες της δυσκινησίας που δημιουργείται από τη λεβοντόπα.

Η Deutetrabenazine, που συνταγογραφείται με την εμπορική ονομασία Austedo, είναι ένα νέο φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη μείωση της συχνότητας και της σοβαρότητας της TD. Χρησιμοποιείται επίσης για να βοηθήσει με ακούσιες κινήσεις που σχετίζονται με τη νόσο του Huntington.

Υπάρχουν πολλές θεραπείες σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, η πρόκληση για τους ερευνητές σχετικά με τη δυσκινησία που προκαλείται από τη φαρμακευτική αγωγή για το Πάρκινσον είναι ότι ορισμένα φάρμακα μπορεί να βοηθήσουν όσους εμφανίζουν συμπτώματα δυσκινησίας όταν η λεβοντόπα τους είναι η πιο ενεργή στο σύστημά τους.

Άλλα φάρμακα μπορεί να βοηθήσουν άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα όταν τα φάρμακά τους έχουν σχεδόν τελειώσει και απορροφώνται από τον οργανισμό.

Έτσι, επί του παρόντος, είναι απίθανο να βρεθεί μια θεραπεία που να ταιριάζει σε όλους.

Η δυσκινησία είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ακούσιες, ανεξέλεγκτες κινήσεις. Εμφανίζεται συνήθως σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον που λαμβάνουν το φάρμακο Levodopa για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μπορεί επίσης να αναπτυχθεί σε άτομα που λαμβάνουν αντιψυχωσικά φάρμακα, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, συνήθως αναφέρεται ως όψιμη δυσκινησία.

Επειδή η λεβοντόπα είναι μια πολύ αποτελεσματική θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον, η μη λήψη της συνήθως δεν αποτελεί επιλογή για τους περισσότερους ανθρώπους.

Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να μιλήσετε με το γιατρό σας σχετικά με τις διάφορες διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές για να βοηθήσετε στη διαχείριση της δυσκινησίας, εάν αυτή αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας σας.

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι για τη θεραπεία της δυσκινησίας και νέες θεραπείες βρίσκονται σε εξέλιξη. Ωστόσο, οι αποφάσεις για τη θεραπεία θα διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Μιλήστε με το γιατρό σας για να καταλήξετε σε ένα σχέδιο που λειτουργεί για εσάς.