Διάγνωση και θεραπεία όγκων της υπόφυσης

Σε αυτό το άρθρο, θα μάθετε για τη διαδικασία διάγνωσης και θεραπείας βλεννογόνος όγκοι. Ένας όγκος της υπόφυσης είναι μια ομάδα ανώμαλων κυττάρων που αναπτύσσεται εκτός ελέγχου στην υπόφυση.

Παυτό διάγνωση όγκου

Οι όγκοι της υπόφυσης συχνά δεν διαγιγνώσκονται επειδή τα συμπτώματά τους μοιάζουν με αυτά άλλων ασθενειών. Και μερικοί όγκοι της υπόφυσης βρίσκονται λόγω ιατρικών εξετάσεων για άλλες ασθένειες.

Για τη διάγνωση ενός όγκου της υπόφυσης, ο γιατρός σας πιθανότατα θα λάβει ένα λεπτομερές ιστορικό και θα πραγματοποιήσει μια φυσική εξέταση. Ο γιατρός μπορεί να διατάξει:

• Δοκιμές αίματος και ούρων. Αυτές οι εξετάσεις μπορούν να προσδιορίσουν εάν έχετε υπερπαραγωγή ή ανεπάρκεια ορμονών.
• Απεικόνιση εγκεφάλου. Μια αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου σας μπορεί να βοηθήσει τον γιατρό σας να κρίνει τη θέση και το μέγεθος ενός όγκου της υπόφυσης.
• Δοκιμή όρασης.Αυτή η δοκιμή μπορεί να προσδιορίσει εάν ένας όγκος της υπόφυσης έχει βλάψει την όρασή σας ή την περιφερική όραση.

Επιπλέον, ο γιατρός σας μπορεί να σας παραπέμψει σε έναν ενδοκρινολόγο για πιο εκτεταμένες εξετάσεις.

Θεραπεία όγκου της υπόφυσης

Πολλοί όγκοι της υπόφυσης δεν χρειάζονται θεραπεία. Εάν οι όγκοι πρέπει να αντιμετωπιστούν, η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τον τύπο του όγκου, το μέγεθός του και πόσο μακριά έχει εξελιχθεί στον εγκέφαλό σας. Η ηλικία και η γενική υγεία σας είναι επίσης παράγοντες.

Η θεραπεία περιλαμβάνει μια ομάδα ιατρικών εμπειρογνωμόνων, συμπεριλαμβανομένου ενδεχομένως χειρουργού εγκεφάλου (νευροχειρουργός), ειδικού ενδοκρινικού συστήματος (ενδοκρινολόγος) και ογκολόγου ακτινοβολίας. Οι γιατροί χρησιμοποιούν γενικά χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία και φάρμακα, είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό, για τη θεραπεία του όγκου της υπόφυσης και την επιστροφή της παραγωγής ορμονών σε φυσιολογικά επίπεδα.

Χειρουργική για τη θεραπεία του όγκου της υπόφυσης

Η χειρουργική αφαίρεση ενός όγκου της υπόφυσης είναι συνήθως απαραίτητη εάν ο όγκος πιέζει τα οπτικά νεύρα ή εάν ο όγκος υπερπαραγάγει ορισμένες ορμόνες. Η επιτυχία της χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται από τον τύπο του όγκου, τη θέση του, το μέγεθός του και εάν ο όγκος έχει εισβάλει στους γύρω ιστούς. Οι δύο κύριες χειρουργικές τεχνικές για τη θεραπεία όγκων της υπόφυσης είναι:

• Ενδοσκοπική δια-ρινική διαφαινοειδή προσέγγιση. Με αυτήν την τεχνική, ο γιατρός σας μπορεί να αφαιρέσει τον όγκο μέσω της μύτης και των κόλπων σας χωρίς εξωτερική τομή. Κανένα άλλο μέρος του εγκεφάλου σας δεν επηρεάζεται και δεν υπάρχει ορατή ουλή. Οι μεγάλοι όγκοι μπορεί να είναι δύσκολο να αφαιρεθούν με αυτόν τον τρόπο, ειδικά εάν ένας όγκος έχει εισβάλει σε κοντινά νεύρα ή εγκεφαλικό ιστό.
• Διακρανιακή προσέγγιση (κρανιοτομία). Ο όγκος αφαιρείται μέσω του άνω μέρους του κρανίου σας μέσω μιας τομής στο τριχωτό της κεφαλής σας. Είναι πιο εύκολο να φτάσετε σε μεγάλους ή πιο περίπλοκους όγκους χρησιμοποιώντας αυτήν τη διαδικασία.

Ακτινοθεραπεία για τη θεραπεία του όγκου της υπόφυσης

Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιεί πηγές ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας για την καταστροφή όγκων. Αυτή η θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί μετά από χειρουργική επέμβαση ή μόνη της εάν η χειρουργική επέμβαση δεν είναι επιλογή. Η ακτινοθεραπεία μπορεί να είναι επωφελής εάν ένας όγκος επιμείνει ή επιστρέψει μετά τη χειρουργική επέμβαση και προκαλεί σημεία και συμπτώματα που τα φάρμακα δεν ανακουφίζουν. Οι μέθοδοι ακτινοθεραπείας περιλαμβάνουν:

• Στερεοτακτική ακτινοχειρουργική. Συχνά χορηγείται ως εφάπαξ υψηλή δόση, αυτή η μέθοδος εστιάζει ακτίνες ακτινοβολίας στον όγκο χωρίς τομή. Αυτή η μέθοδος εκπέμπει ακτινοβολίες στο μέγεθος και το σχήμα του όγκου στον όγκο με τη βοήθεια ειδικών τεχνικών απεικόνισης εγκεφάλου. Η ελάχιστη ακτινοβολία έρχεται σε επαφή με υγιή ιστό που περιβάλλει τον όγκο, μειώνοντας τον κίνδυνο βλάβης στον κανονικό ιστό.
• Ακτινοβολία εξωτερικής δέσμης. Αυτή η μέθοδος παρέχει ακτινοβολία σε μικρές αυξήσεις με την πάροδο του χρόνου. Μια σειρά θεραπειών, συνήθως πέντε φορές την εβδομάδα για περίοδο τεσσάρων έως έξι εβδομάδων, πραγματοποιείται σε εξωτερικούς ασθενείς. Ενώ αυτή η θεραπεία είναι συχνά αποτελεσματική, μπορεί να χρειαστούν χρόνια για τον πλήρη έλεγχο της ανάπτυξης του όγκου και της παραγωγής ορμονών. Η ακτινοθεραπεία μπορεί επίσης να βλάψει τα υπόλοιπα φυσιολογικά κύτταρα της υπόφυσης και τον φυσιολογικό εγκεφαλικό ιστό, ιδιαίτερα κοντά στην υπόφυση.
• Θεραπεία ακτινοβολίας διαμόρφωσης έντασης (IMRT). Αυτός ο τύπος ακτινοθεραπείας χρησιμοποιεί έναν υπολογιστή που επιτρέπει στον γιατρό να διαμορφώσει τις ακτίνες και να περιβάλλει τον όγκο από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες. Η αντοχή των δοκών μπορεί επίσης να είναι περιορισμένη, πράγμα που σημαίνει ότι οι περιβάλλοντες ιστοί θα δέχονται λιγότερη ακτινοβολία.
• Θεραπεία δέσμης πρωτονίων. Μια άλλη επιλογή ακτινοβολίας, αυτός ο τύπος χρησιμοποιεί θετικά φορτισμένα ιόντα (πρωτόνια) και όχι ακτίνες Χ. Σε αντίθεση με τις ακτίνες Χ, οι δέσμες πρωτονίων σταματούν αφού απελευθερώσουν την ενέργειά τους εντός του στόχου τους. Οι δοκοί μπορούν να ελεγχθούν λεπτομερώς και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όγκους με μικρότερο κίνδυνο για υγιείς ιστούς. Αυτός ο τύπος θεραπείας απαιτεί ειδικό εξοπλισμό και δεν είναι ευρέως διαθέσιμος.

Τα οφέλη και οι επιπλοκές αυτών των μορφών ακτινοθεραπείας συχνά δεν είναι άμεσα και μπορεί να χρειαστούν μήνες ή χρόνια για να είναι πλήρως αποτελεσματικά. Ένας ογκολόγος ακτινοβολίας θα αξιολογήσει την κατάστασή σας και θα συζητήσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε επιλογής μαζί σας.

Φάρμακα για τη θεραπεία του όγκου της υπόφυσης

Η θεραπεία με φάρμακα μπορεί να βοηθήσει στον αποκλεισμό της υπερβολικής έκκρισης ορμονών και μερικές φορές να συρρικνωθεί ορισμένοι τύποι όγκων της υπόφυσης:

• Όγκοι που εκκρίνουν προλακτίνη (προλακτινώματα). Τα φάρμακα cabergoline και bromocriptine (Parlodel, Cycloset) μειώνουν την έκκριση προλακτίνης και συχνά μειώνουν το μέγεθος του όγκου. Πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία, ζάλη, ναυτία, ρινική λιποθυμία, έμετο, διάρροια ή δυσκοιλιότητα, σύγχυση και κατάθλιψη. Μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν καταναγκαστικές συμπεριφορές, όπως τα τυχερά παιχνίδια, ενώ παίρνουν αυτά τα φάρμακα.
• Όγκοι που παράγουν ACTH (σύνδρομο Cushing). Τα φάρμακα για τον έλεγχο της υπερβολικής παραγωγής κορτιζόλης στα επινεφρίδια περιλαμβάνουν κετοκοναζόλη, μιτοτάνη (Lysodren) και μεθυραπόνη (μετοπιρόνη). Το Osilodrostat (Isturisa) μειώνει επίσης την παραγωγή κορτιζόλης. Πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν ανωμαλία στην καρδιακή αγωγή που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή ανωμαλία του καρδιακού παλμού. Το Mifepristone (Korlym, Mifeprex) έχει εγκριθεί για άτομα με σύνδρομο Cushing που έχουν διαβήτη τύπου 2 ή δυσανεξία στη γλυκόζη. Η μιφεπριστόνη δεν μειώνει την παραγωγή κορτιζόλης, αλλά μπλοκάρει τις επιδράσεις της κορτιζόλης στους ιστούς σας. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν κόπωση, ναυτία, έμετο, πονοκεφάλους, μυϊκούς πόνους, υψηλή αρτηριακή πίεση, χαμηλό κάλιο και πρήξιμο.

  Το Pasireotide (Signifor) δρα μειώνοντας την παραγωγή ACTH από όγκο υπόφυσης. Αυτό το φάρμακο χορηγείται ως ένεση δύο φορές την ημέρα. Συνιστάται εάν η χειρουργική επέμβαση υπόφυσης είναι ανεπιτυχής ή δεν μπορεί να γίνει. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι αρκετά συχνές και μπορεί να περιλαμβάνουν διάρροια, ναυτία, υψηλό σάκχαρο στο αίμα, πονοκέφαλο, κοιλιακό άλγος και κόπωση.

• Όγκοι που εκκρίνουν αυξητική ορμόνη. Δύο τύποι φαρμάκων είναι διαθέσιμοι για αυτούς τους τύπους όγκων της υπόφυσης και είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι εάν η χειρουργική επέμβαση ήταν ανεπιτυχής στην ομαλοποίηση της παραγωγής αυξητικών ορμονών. Ένας τύπος φαρμάκων γνωστών ως αναλόγων σωματοστατίνης, που περιλαμβάνει φάρμακα όπως οκτρεοτίδη (Sandostatin, Sandostatin LAR Depot) και lanreotide (Somatuline Depot), προκαλεί μείωση της παραγωγής αυξητικής ορμόνης και μπορεί να συρρικνώσει τον όγκο. Αυτά χορηγούνται με ενέσεις, συνήθως κάθε τέσσερις εβδομάδες. Ένα στοματικό παρασκεύασμα οκτρεοτίδης (Mycapssa) είναι τώρα διαθέσιμο και έχει παρόμοια αποτελεσματικότητα και παρενέργειες με το ενέσιμο παρασκεύασμα.

  Αυτά τα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες όπως ναυτία, έμετο, διάρροια, πόνο στο στομάχι, ζάλη, κεφαλαλγία και πόνο στο σημείο της ένεσης. Πολλές από αυτές τις ανεπιθύμητες ενέργειες βελτιώνονται ή ακόμη και εξαφανίζονται με το χρόνο. Μπορούν επίσης να προκαλέσουν χολόλιθους και να επιδεινώσουν τον σακχαρώδη διαβήτη.

  Ο δεύτερος τύπος φαρμάκων, το pegvisomant (Somavert), εμποδίζει την επίδραση της υπερβολικής αυξητικής ορμόνης στο σώμα. Αυτό το φάρμακο, που χορηγείται με καθημερινές ενέσεις, μπορεί να προκαλέσει ηπατική βλάβη σε ορισμένα άτομα.

Αντικατάσταση των ορμονών της υπόφυσης

Εάν ένας όγκος υπόφυσης ή χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεσή του μειώνει την παραγωγή ορμονών, πιθανότατα θα πρέπει να πάρετε ορμόνες αντικατάστασης για να διατηρήσετε τα φυσιολογικά επίπεδα ορμονών. Μερικοί άνθρωποι που έχουν θεραπεία ακτινοβολίας χρειάζονται επίσης αντικατάσταση ορμόνης της υπόφυσης

Προσεκτική αναμονή

Σε προσεκτική αναμονή – επίσης γνωστή ως παρατήρηση, αναμενόμενη θεραπεία ή αναβαλλόμενη θεραπεία – μπορεί να χρειαστείτε τακτικές εξετάσεις παρακολούθησης για να διαπιστώσετε εάν ο όγκος σας μεγαλώνει. Αυτό μπορεί να είναι μια επιλογή εάν ο όγκος σας δεν προκαλεί σημεία ή συμπτώματα.

Πολλοί άνθρωποι με όγκους της υπόφυσης λειτουργούν κανονικά χωρίς θεραπεία εάν ο όγκος δεν προκαλεί άλλα προβλήματα. Εάν είστε νεότεροι, η προσεκτική αναμονή μπορεί να είναι μια επιλογή αρκεί να αποδεχτείτε την πιθανότητα να αλλάξει ή να αναπτυχθεί ο όγκος σας κατά τη διάρκεια της περιόδου παρατήρησης, ενδεχομένως να απαιτείται θεραπεία. Εσείς και ο γιατρός σας μπορείτε να σταθμίσετε τον κίνδυνο εμφάνισης συμπτωμάτων έναντι της θεραπείας.

Αντιμετώπιση και υποστήριξη

Είναι φυσικό για εσάς και την οικογένειά σας να έχετε ερωτήσεις καθ ‘όλη τη διάγνωση και τη θεραπεία ενός όγκου της υπόφυσης. Αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι αγχωτική και τρομακτική. Γι ‘αυτό είναι σημαντικό να μάθετε όσο μπορείτε για την ασθένειά σας. Όσο περισσότερο εσείς και η οικογένειά σας γνωρίζετε και κατανοείτε για κάθε πτυχή της θεραπείας σας, τόσο το καλύτερο.

Μπορεί επίσης να σας φανεί χρήσιμο να μοιραστείτε τα συναισθήματά σας με άλλους σε παρόμοιες καταστάσεις. Ελέγξτε αν υπάρχουν ομάδες υποστήριξης για άτομα με όγκους της υπόφυσης και τις οικογένειές τους στην περιοχή σας. Τα νοσοκομεία συχνά χρηματοδοτούν αυτές τις ομάδες. Η ιατρική σας ομάδα μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να βρείτε τη συναισθηματική υποστήριξη που μπορεί να χρειαστείτε.

Προετοιμασία για ραντεβού με γιατρό

Είναι πιθανό να ξεκινήσετε βλέποντας έναν γιατρό πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Εάν ο γιατρός σας εντοπίσει ενδείξεις όγκου της υπόφυσης, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να δείτε αρκετούς ειδικούς, όπως έναν χειρουργό εγκεφάλου (νευροχειρουργός) ή έναν γιατρό που ειδικεύεται σε διαταραχές του ενδοκρινικού συστήματος (ενδοκρινολόγος).

Ακολουθούν ορισμένες πληροφορίες που θα σας βοηθήσουν να προετοιμαστείτε για το ραντεβού σας.

Τι μπορείς να κάνεις

Όταν κάνετε το ραντεβού, ρωτήστε αν υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνετε εκ των προτέρων, όπως η νηστεία πριν κάνετε ένα συγκεκριμένο τεστ. Δημιουργήστε μια λίστα με:

• Τα συμπτώματά σας, συμπεριλαμβανομένων τυχόν που φαίνονται άσχετα με τον λόγο του ραντεβού σας
• Βασικά προσωπικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων στρες ή των πρόσφατων αλλαγών στη ζωή και του οικογενειακού ιατρικού ιστορικού
• Φάρμακα, βιταμίνες ή συμπληρώματα που παίρνετε, συμπεριλαμβανομένων των δόσεων
• Ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε ο γιατρός σας

Πάρτε μαζί σας ένα μέλος της οικογένειας ή έναν φίλο σας, εάν είναι δυνατόν, για να σας βοηθήσουμε να διατηρήσετε τις πληροφορίες που λαμβάνετε.

Για όγκο υπόφυσης, οι ερωτήσεις που πρέπει να ρωτήσετε το γιατρό σας περιλαμβάνουν:

• Τι προκαλεί πιθανώς τα συμπτώματά μου;
• Ποιες είναι άλλες πιθανές αιτίες;
• Τι ειδικούς πρέπει να δω;
• Τι δοκιμές χρειάζομαι;
• Ποια είναι η καλύτερη πορεία δράσης;
• Ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις για την κύρια προσέγγιση που προτείνετε;
• Έχω αυτές τις άλλες συνθήκες υγείας. Πώς μπορώ να τα διαχειριστώ μαζί;
• Υπάρχουν περιορισμοί που πρέπει να ακολουθήσω;

Μην διστάσετε να κάνετε άλλες ερωτήσεις.

Τι μπορεί να ρωτήσει ο γιατρός σας

Οι ερωτήσεις που μπορεί να θέσει ο γιατρός σας περιλαμβάνουν:

• Πότε ξεκίνησαν τα συμπτώματά σας;
• Τα συμπτώματα ήταν συνεχή ή περιστασιακά;
• Πόσο σοβαρά είναι τα συμπτώματά σας;
• Τι φαίνεται να βελτιώνει τα συμπτώματά σας;
• Τι φαίνεται να επιδεινώνει τα συμπτώματά σας;
• Είχατε προηγούμενη απεικόνιση του κεφαλιού σας για κάποιο λόγο στο παρελθόν;