Διατροχαντήρια Κατάγματα

Συμπτώματα

Τα πιο κοινά συμπτώματα των διατροχαντερικών καταγμάτων περιλαμβάνουν:

• έντονος πόνος στο ισχίο
• μη μπορώντας να βάλει βάρος στο πόδι της τραυματισμένης πλευράς
• δεν μπορεί να κινηθεί ή να σταθεί όρθιος μετά από πτώση
• μώλωπες και πρήξιμο γύρω από το ισχίο
• δυσκαμψία και πόνος στο πόδι της τραυματισμένης πλευράς
• έχοντας ένα πόδι σε αφύσικη θέση ή γυρισμένο στην τραυματισμένη πλευρά

Αιτίες

Οι πιο συχνές αιτίες των διατροχαντηρικών καταγμάτων είναι οι πτώσεις ή το τραύμα. Αυτά τα προβλήματα είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, τα οποία διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πτώσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα άτομα που έχουν αδύναμα οστά μπορεί να υποστούν κάταγμα από το απλό περπάτημα ή την ορθοστασία. Τα αυτοκινητιστικά και άλλα ατυχήματα μπορούν επίσης να προκαλέσουν κατάγματα ισχίου.

Οι παράγοντες κινδύνου για διατροχαντήρια κατάγματα περιλαμβάνουν:

• όντας θηλυκό
• είναι άνω των 60 ετών
• έχοντας ιστορικό πτώσεων
• έχοντας οστεοπόρωση
• έχοντας ιστορικό άλλων προβλημάτων οστών ή καταγμάτων
• με χαμηλή οστική πυκνότητα και χαμηλή μυϊκή μάζα
• έχοντας προβλήματα με το περπάτημα ή την ισορροπία

Πώς γίνεται η διάγνωση

Ο γιατρός σας θα ρωτήσει για το ιατρικό σας ιστορικό και θα κάνει μια φυσική εξέταση. Στη συνέχεια, πιθανότατα θα παραγγείλουν ακτινογραφίες ή άλλες απεικονιστικές εξετάσεις για τη διάγνωση ενός διατροχαντηρίου κατάγματος. Οι πιο κοινές εξετάσεις για τη διάγνωση ενός διατροχαντηρίου κατάγματος περιλαμβάνουν:

• φυσική εξέταση και ιατρικό ιστορικό
• ακτινογραφίες
• MRI
• σαρώσεις οστών

Συνήθως, οι ακτινογραφίες παρέχουν αρκετές πληροφορίες στον γιατρό σας για να διαγνώσει ένα κάταγμα ισχίου. Ωστόσο, τα μικρά κατάγματα της γραμμής των μαλλιών μπορεί να μην εμφανίζονται στις ακτινογραφίες, επομένως μπορεί να απαιτούνται άλλες απεικονιστικές εξετάσεις. Ο γιατρός σας θα καθορίσει τις σωστές απεικονιστικές εξετάσεις για την κατάστασή σας.

Επιλογές θεραπείας

Η πιο κοινή θεραπεία για τα μεσοτροχαντήρια κατάγματα είναι η χειρουργική επέμβαση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, συνιστάται χειρουργική επέμβαση, επειδή αυτό το κάταγμα μπορεί να πάρει πολύ χρόνο για να επουλωθεί από μόνο του. Μία από τις πιο κοινές χειρουργικές θεραπείες για αυτόν τον τύπο κατάγματος ισχίου είναι η ανοιχτή ανάταξη και εσωτερική καθήλωση (ORIF). Αυτός είναι ένας τύπος χειρουργικής επέμβασης που τοποθετεί το σπασμένο οστό στη θέση του και το στερεώνει με βίδες, ράβδους, καρφίτσες ή πλάκες.

Ωστόσο, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να μην είναι μια επιλογή εάν έχετε προβλήματα αιμορραγίας ή δεν μπορείτε να ανεχτείτε την αναισθησία.

Τι να περιμένετε από την ανάκαμψη

Ο χρόνος ανάρρωσης μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία σας και άλλα ιατρικά προβλήματα. Μπορεί να χρειαστούν τρεις μήνες ή περισσότερο για να αναρρώσει από ένα κάταγμα ισχίου.

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, μπορείτε να πάτε σε κέντρο αποκατάστασης ή μονάδα εκτεταμένης φροντίδας για να ανακάμψετε. Θα συνεργαστείτε με φυσικοθεραπευτές και εργοθεραπευτές για να βελτιώσετε την κινητικότητα και τη δύναμή σας. Θα σας κάνουν να κάνετε μια ποικιλία ασκήσεων ενώ αναρρώνετε. Μπορείτε να εργαστείτε στο περπάτημα και την ορθοστασία. Μπορείτε επίσης να εστιάσετε σε δραστηριότητες που θα σας βοηθήσουν να φροντίσετε τον εαυτό σας, όπως το μπάνιο, το ντύσιμο και άλλες καθημερινές δραστηριότητες. Μπορείτε να αφιερώσετε τρεις έως έξι μήνες ή περισσότερο σε συνεργασία με έναν φυσιοθεραπευτή.

Μπορεί επίσης να χρειαστεί να πάρετε φάρμακα όπως αραιωτικά αίματος μετά την επέμβαση και ενώ αναρρώνετε. Βεβαιωθείτε ότι ακολουθείτε όλες τις οδηγίες του γιατρού σας και λαμβάνετε τα απαραίτητα φάρμακα για να βελτιώσετε την ανάρρωσή σας.

Αποψη

Τα ενδοτροχαντήρια κατάγματα συνήθως επηρεάζουν ηλικιωμένους που έχουν ιστορικό οστεοπόρωσης ή άλλα προβλήματα των οστών. Αυτός ο τύπος κατάγματος ισχίου είναι σπάνιος στους νεότερους ενήλικες. Ο γιατρός σας θα αποφασίσει τις καλύτερες θεραπευτικές επιλογές για εσάς. Η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο κοινή θεραπεία για τα μεσοτροχαντήρια κατάγματα.

Μερικοί άνθρωποι αναρρώνουν πλήρως και επιστρέφουν στις κανονικές τους δραστηριότητες μετά από αρκετούς μήνες. Μπορεί να ανακτήσετε πλήρη δύναμη και να μπορέσετε να κάνετε τα ίδια πράγματα όπως πριν.