Συμπτώματα Διαταραχής Αντιδραστικής Προσκόλλησης σε Εφήβους

Συμπτώματα διαταραχής αντιδραστικής προσκόλλησης

Τα παιδιά και οι έφηβοι μπορεί να αναπτύξουν διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης εάν δεν δημιουργούν υγιείς δεσμούς με τους φροντιστές τους. Η διαταραχή εμφανίζεται συνήθως όταν τα παιδιά κακοποιούνται ή παραμελούνται – συναισθηματικά ή σωματικά – σε νεαρή ηλικία. Όταν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η πάθηση μπορεί να τους εμποδίσει να δημιουργήσουν υγιείς δεσμούς με τους φροντιστές τους.

Τα συμπτώματα της διαταραχής αντιδραστικής προσκόλλησης στους εφήβους μπορεί να περιλαμβάνουν:

• επιθετική συμπεριφορά
• ξεσπάσματα θυμού
• αποφεύγοντας τη σωματική στοργή
• αποφεύγοντας τους φροντιστές και άλλα μέλη της οικογένειας
• προβλήματα συμπεριφοράς στο σχολείο, στο σπίτι ή και στα δύο
• ελέγξτε ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της επιθυμίας να ελέγξετε τους φίλους σας
• δυσκολία στη δημιουργία στενών δεσμών με άλλους
• δυσκολία να κάνουν φίλους
• δυσκολία στη ρύθμιση των συναισθημάτων τους
• υπερεπαγρύπνηση
• αγνοώντας ή όχι με τη στενή οικογένεια
• ευερέθιστο
• έλλειψη εμπιστοσύνης στους φροντιστές και σε άλλους ενήλικες
• χαμηλή αυτοεκτίμηση
• μη ζητώντας βοήθεια ή παρηγοριά
• δεν εμπλέκονται σε κοινωνική αλληλεπίδραση
• δεν ανταποκρίνεται στη στοργή ή την άνεση
• παρατηρώντας τους άλλους στενά αλλά σπάνια αντιδρούν ή ασχολούνται
• επιβλαβής συμπεριφορά (όπως χρήση ουσιών, σεξ που δεν προστατεύεται από προφυλακτικά ή άλλες μεθόδους φραγμού, εγκληματική συμπεριφορά)
• αποτραβηγμένη, θλιβερή διάθεση

Οι έφηβοι με διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης είναι πιθανό να έχουν και άλλες παθήσεις ψυχικής υγείας, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα.

Αν και αυτά είναι τυπικά συμπτώματα της αντιδραστικής διαταραχής προσκόλλησης, είναι σημαντικό να αξιολογήσετε τον έφηβό σας από έναν επαγγελματία. Μερικά από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να προκληθούν από άλλες καταστάσεις, όπως ο αυτισμός, η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD) και η κατάθλιψη.

Πρώιμα συμπτώματα διαταραχής προσκόλλησης

Τα συμπτώματα μιας διαταραχής προσκόλλησης μπορεί να είναι αισθητά πριν το παιδί σας φτάσει στην εφηβεία. Στην πραγματικότητα, τα συμπτώματα είναι συχνά παρόντα κατά τη βρεφική ηλικία.

Τα πρώιμα συμπτώματα μιας διαταραχής προσκόλλησης περιλαμβάνουν:

• αποφεύγοντας την οπτική επαφή
• κλαίοντας απαρηγόρητα
• ποτέ (ή σπάνια) χαμογελώντας
• να μην γελάει ούτε να βγάζει ήχους
• δεν δείχνει ενδιαφέρον για διαδραστικά παιχνίδια όπως το peekaboo
• μη αγγίζοντας τους φροντιστές
• απορρίπτοντας ή αγνοώντας τις προσπάθειες σύνδεσης
• φαίνεται ανεπηρέαστος όταν μένει μόνος
• σπάνια αναζητά παρηγοριά όταν στενοχωριέται

Φυσικά, τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει να αξιολογούνται σε σχέση με την ηλικία του παιδιού σας. Ανάλογα με την ηλικία τους, μπορεί να είναι αναπτυξιακά χαρακτηριστικό για αυτούς να μην γελούν ή να χαμογελούν (ακόμα).

Εάν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας έχει διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης, το πρώτο βήμα είναι να μιλήσετε με τον παιδίατρό σας. Θα μπορούν να σας συμβουλεύσουν για το εάν η συμπεριφορά του παιδιού σας είναι άτυπη. Εάν είναι απαραίτητο, μπορούν να σας παραπέμψουν σε άλλο ειδικό, όπως ψυχίατρο ή ψυχολόγο, για αξιολόγηση.

Σε ποια ηλικία εμφανίζεται συνήθως η διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης;

Η διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης εμφανίζεται συνήθως σε νεαρή ηλικία — μερικές φορές ακόμη και μικρότερη του 1 έτους. Τα συμπτώματα της αντιδραστικής διαταραχής προσκόλλησης μπορεί να είναι αισθητά πριν το παιδί σας γίνει 5 ετών, αν και μπορεί να λάβει διάγνωση σε μεταγενέστερο στάδιο.

Τι προκαλεί τη διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης στους εφήβους;

Η διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης εμφανίζεται όταν οι συναισθηματικές ή σωματικές ανάγκες ενός παιδιού δεν ικανοποιούνται από τους φροντιστές του. Αυτή η έλλειψη φροντίδας μπορεί να δυσκολέψει τα μικρά παιδιά να δημιουργήσουν υγιείς δεσμούς με τους φροντιστές τους και μπορεί να δυσκολεύονται να εμπιστευτούν ή να βασιστούν σε άλλους.

Οι έφηβοι είναι πιο πιθανό να έχουν διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης εάν, στα πρώτα τους χρόνια,:

• είχαν έναν φροντιστή ή γονέα που πέθανε, έφυγε ή τους εγκατέλειψε
• είχαν φροντιστές ή γονείς των οποίων η ανατροφή των παιδιών επηρεάστηκε από προβλήματα ψυχικής υγείας, σωματικές ασθένειες, κατάχρηση ουσιών, φυλάκιση ή άλλους σημαντικούς στρεσογόνους παράγοντες
• είχε πολλαπλούς φροντιστές (λόγω διαβίωσης σε παιδικό σπίτι, συχνής αλλαγής αναδοχών, μετακίνησης από το ένα μέλος της οικογένειας στο άλλο, κ.λπ.)
• έχουν παρατεταμένο χωρισμό από τους γονείς ή άλλους φροντιστές λόγω επαναλαμβανόμενης τοποθέτησης εκτός σπιτιού, νοσηλείας ή θανάτου ενός κύριου φροντιστή
• κακοποιήθηκαν ή παραμελήθηκαν από τους γονείς ή τους φροντιστές τους
• χωρίστηκαν από τους γονείς ή τους φροντιστές για παρατεταμένο χρονικό διάστημα (λόγω νοσηλείας, ασθένειας ή φυλάκισης)

Αλλά δεν θα αναπτύξει κάθε παιδί που βιώνει τις παραπάνω καταστάσεις μια αντιδραστική διαταραχή προσκόλλησης.

Επιλογές θεραπείας για τη διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης

Αν και η διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης είναι μια σοβαρή διαταραχή, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Συνήθως, η κατάσταση αντιμετωπίζεται μέσω θεραπείας που περιλαμβάνει το παιδί καθώς και τον φροντιστή ή τους φροντιστές του.

Ο έφηβος σας μπορεί να ωφεληθεί από τους ακόλουθους τύπους θεραπείας:

• Ατομική θεραπεία: Υπάρχουν πολλά είδη θεραπείας. Μερικά από τα πιο κοινά περιλαμβάνουν τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT), τη διαλεκτική συμπεριφορική θεραπεία (DBT) και την ψυχοδυναμική θεραπεία.
• Οικογενειακή θεραπεία: Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τον έφηβο, τους φροντιστές και άλλα μέλη της οικογένειας.
• Ομαδική θεραπεία: Η ομάδα θα περιλαμβάνει μια ομάδα εφήβων και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τους φροντιστές τους.

Συχνά, ένας συνδυασμός ατομικής και οικογενειακής θεραπείας είναι απαραίτητος.

Τα ακόλουθα μπορεί επίσης να είναι χρήσιμα:

• Παρέμβαση κοινωνικών δεξιοτήτων: Αυτός είναι ένας τύπος θεραπείας που μπορεί να βοηθήσει τον έφηβό σας να μάθει να έχει υγιείς αλληλεπιδράσεις με φίλους, μέλη της οικογένειας και άλλους.
• Ενισχυτική εκπαίδευση: Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι έφηβοι με διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης μπορεί επίσης να εμφανίσουν αναπτυξιακές καθυστερήσεις και προβλήματα συμπεριφοράς που μπορεί να επηρεάσουν τη σχολική τους καριέρα. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα μπορούν να τους βοηθήσουν στη σχολική εργασία.
• Συμπληρωματικές θεραπείες: Μαζί με την ψυχοθεραπεία, συμπληρωματικές δραστηριότητες όπως η θεραπεία τέχνης, η θεραπεία με άλογα, η εκπαίδευση επίγνωσης και η γιόγκα μπορούν επίσης να είναι θεραπευτικές για τον έφηβό σας.
• Φαρμακευτική αγωγή: Αν και δεν συνταγογραφείται κανένα φάρμακο ειδικά για τη διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης, μπορεί να επωφεληθούν από τη φαρμακευτική αγωγή εάν έχουν άλλη πάθηση (για παράδειγμα, κατάθλιψη) που μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω φαρμακευτικής αγωγής.

Κάθε άτομο με διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης είναι διαφορετικό και το θεραπευτικό σχέδιο που θα χρησιμοποιήσετε θα εξαρτηθεί από την ατομική κατάσταση του εφήβου σας. Εάν δεν είστε σίγουροι από πού να ξεκινήσετε, η συζήτηση με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας είναι ένα καλό πρώτο βήμα.

Μεγαλώνουν τα παιδιά από διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης;

Όχι, η διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης είναι μια δια βίου διαταραχή. Αν και μπορεί να αντιμετωπιστεί και να αντιμετωπιστεί μέσω θεραπείας και άλλων προγραμμάτων, τα παιδιά δεν «αναπτύσσονται» από μόνα τους.

Είναι σημαντικό να λάβετε βοήθεια εάν πιστεύετε ότι το παιδί σας έχει διαταραχή προσκόλλησης ή άλλη πάθηση ψυχικής υγείας. Όσο νωρίτερα ενεργήσετε, τόσο το καλύτερο.

Πώς να υποστηρίξετε έναν έφηβο με διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης

Εάν το παιδί ή ο έφηβος σας έχει διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης, η κατάλληλη υποστήριξη μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της αυτοπεποίθησής τους και να τους επιτρέψει να δημιουργήσουν υγιείς σχέσεις και να μάθουν καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες.

Ως γονέας ή φροντιστής, μπορείτε να τους βοηθήσετε με:

• Δημιουργία σταθερότητας: Μια σταθερή, συνεπής κατάσταση διαβίωσης μπορεί να βοηθήσει τον έφηβό σας να νιώσει πιο ασφαλής. Αν και η αστάθεια είναι μερικές φορές αναπόφευκτη, είναι σημαντικό να δοθεί προτεραιότητα στην αίσθηση της ασφάλειας.
• Εκπαιδεύοντας τον εαυτό σας: Η κατανόηση της διαταραχής τους μπορεί να σας βοηθήσει να κατανοήσετε τον έφηβό σας και τη συμπεριφορά του.
• Παρακολούθηση μαθημάτων γονικών δεξιοτήτων: Αυτά τα μαθήματα μπορούν να σας βοηθήσουν να μάθετε τεχνικές για να αναθρέψετε αποτελεσματικά το παιδί σας ενώ δημιουργείτε έναν υγιή δεσμό μαζί του.

Άλλοι τρόποι υποστήριξης εφήβων με διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης μπορεί να περιλαμβάνουν:

• βοηθώντας τους να δημιουργήσουν υγιείς, συνεπείς ρουτίνες για να τους παρέχουν μια αίσθηση σταθερότητας και συνέπειας
• εισάγοντάς τους σε υγιή εργαλεία ανακούφισης από το στρες, όπως η ενσυνειδητότητα, το ημερολόγιο και η άσκηση, που μπορούν να τους βοηθήσουν να ρυθμίσουν τα συναισθήματά τους
• διαμορφώνοντας τη συναισθηματική ρύθμιση για αυτούς, δείχνοντάς τους πώς διαχειρίζεστε και επεξεργάζεστε τα συναισθήματά σας
• κάνοντας δραστηριότητες (συμπεριλαμβανομένων αθλημάτων, χειροτεχνιών, παιχνιδιών, εθελοντισμού ή χόμπι) με τον έφηβό σας για να διευκολύνετε το δέσιμο και να τον ενθαρρύνετε να ακολουθήσει τα ενδιαφέροντά του και να αναπτύξει δεξιότητες
• δίνοντάς τους σταθερή αγάπη και προσοχή, ακόμα και όταν δεν νιώθουν ότι ασχολούνται

Συμπέρασμα

Η διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης σχηματίζεται όταν οι ανάγκες ενός παιδιού δεν ικανοποιούνται από τους φροντιστές του. Αυτή η διαταραχή μπορεί να δυσκολέψει τα παιδιά να δεθούν με τους φροντιστές τους. Στους εφήβους, η διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικά και συμπεριφορικά προβλήματα.

Αν και είναι μια δια βίου διαταραχή, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Υπάρχουν πολυάριθμες θεραπευτικές επιλογές για εφήβους με διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης. Μπορείτε να ξεκινήσετε επικοινωνώντας με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας που έχει εμπειρία στην εργασία με εφήβους.