Ως γυναίκα γύρω στα είκοσί της, που δεν είχε αντιμετωπίσει κάποιους σημαντικούς οικογενειακούς θανάτους ή ασθένειες, η διάγνωση του καρκίνου του μαστού της μαμάς μου με χάλασε.
Τον Νοέμβριο του 2015, μια γκρίνια ενόχληση στο στήθος της οδήγησε τη μαμά μου να προγραμματίσει επιτέλους μια μαστογραφία που είχε αναβάλει για ένα χρόνο, επειδή δεν είχε ασφάλιση υγείας. Η μη φυσιολογική μαστογραφία της μετατράπηκε σε χριστουγεννιάτικη διάγνωση καρκίνου. Ογκεκτομή είχε προγραμματιστεί για το νέο έτος.
Οι γιατροί της παρουσίασαν μια σίγουρη πρόγνωση: η χειρουργική επέμβαση θα το φρόντιζε και υπήρχε μόνο μια μικρή πιθανότητα να χρειαζόταν ακτινοβολία. Εκείνη την εποχή, η χημειοθεραπεία δεν αναφέρθηκε ως επιλογή. Αλλά τελικά, η μαμά μου κατέληξε να ολοκλήρωσε τέσσερις γύρους χημειοθεραπείας, έξι εβδομάδες ακτινοβολίας και της συνταγογραφήθηκε ένα πενταετές σχήμα με χάπια αναστολής ορμονών για να μειώσει την επανεμφάνιση του καρκίνου.
Ευτυχώς, ο πατριός μου μπόρεσε να γίνει ο κύριος φροντιστής της. Μπόρεσα να εκμεταλλευτώ την πολιτική οικογενειακής άδειας της δουλειάς μου, οδηγώντας τέσσερις ώρες από το Bay Area στη Βόρεια Νεβάδα κάθε μήνα για να βοηθήσω κατά τη διάρκεια των εξαντλημένων, επώδυνων συνεπειών των χημειοθεραπειών.
Για τέσσερις μήνες, προσπαθούσα να ελαφρύνω το καθημερινό βάρος βοηθώντας σε θελήματα, οδηγώντας σε επισκέψεις σε γιατρό και κρατώντας τη μαμά μου άνετη. Διάβασα επίσης ψιλά γράμματα ασφάλισης υγείας και άλειψα το δέρμα της καλυμμένο με κυψέλες με κρέμα κατά της φαγούρας όποτε είχε αλλεργική αντίδραση στα χημειοθεραπεία.
Λίγο μετά τη διάγνωση της μαμάς μου, μοιράστηκα τα νέα με τη φίλη μου Jen, της οποίας η μαμά πέθανε από καρκίνο πριν από 20 χρόνια. Εξήγησα τον τύπο καρκίνου που είχε — επιθετικό, αλλά θεραπεύσιμο — και την πορεία της θεραπείας της.
Η Jen συνάντησε την εξήγησή μου με εγκάρδια ενσυναίσθηση. Ήξερε τι ξεκινούσα και με καλωσόρισε απαλά σε μια ρυτίδα από το ύφασμα της ζωής που κανένας από εμάς δεν ήθελε ποτέ να είναι μέσα. Παρηγορήθηκα γνωρίζοντας ότι είχε ξαναβρεθεί στη θέση μου.
Όμως, καθώς βρισκόμουν στη δίνη όλων αυτών, δεν μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να είμαι αρκετά ευάλωτος ώστε να λάβω τη συμβουλή της. Μέρος του εαυτού μου φοβόταν ότι το άνοιγμα —έστω και ελαφρώς— θα οδηγούσε στα συναισθήματά μου να εκτοξευθούν με τρόπους που δεν μπορούσα να ελέγξω και δεν ήμουν εξοπλισμένος για να αντιμετωπίσω εκείνη τη στιγμή. Οπότε αντιστάθηκα.
Αλλά κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιώ ότι μου έδωσε τρεις υπέροχες συμβουλές που θα ήθελα να είχα λάβει:
1. Λάβετε βοήθεια για τον εαυτό σας, από την αρχή
Η φροντίδα είναι ένας προκλητικός, όμορφος και συναισθηματικά πολύπλοκος ρόλος στη ζωή ενός αγαπημένου προσώπου. Μπορεί να είναι πρακτική δουλειά, όπως η αγορά ειδών παντοπωλείου ή ο καθαρισμός του σπιτιού. Άλλες φορές, είναι να ξετυλίξετε τα φρουτάκια για να αποτρέψετε τη ζέστη ή να τους υπενθυμίσετε ότι βρίσκονται στα μισά της χημειοθεραπείας τους, για να αποτρέψετε την αποθάρρυνσή τους.
Το ότι είμαι ενήλικο παιδί που φροντίζει έναν γονιό ανέτρεψε τη σχέση μας και αποκάλυψε, για πρώτη φορά στη ζωή μου, τον απόλυτο ανθρωπισμό της μαμάς μου.
Μιλώντας για τα συναισθήματά σας με έναν επαγγελματία σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, στην αρχή του ταξιδιού, σας επιτρέπει να ξεκινήσετε αμέσως την επεξεργασία του τραύματος και της θλίψης. Αντί για την εναλλακτική: αφήστε το να συσσωρευτεί με την πάροδο του χρόνου σε κάτι που αισθάνεστε ανίκανοι να χειριστείτε.
Είναι κάτι που θα ήθελα απεγνωσμένα να είχα κάνει.
2. Βεβαιωθείτε ότι φροντίζετε και εσείς
Η φροντίδα ενός αγαπημένου προσώπου που αντιμετωπίζει μια σοβαρή ασθένεια μπορεί να σας επηρεάσει, όχι μόνο συναισθηματικά, αλλά και σωματικά. Το άγχος και η ανησυχία που αντιμετώπισα σχετικά με τη διάγνωση της μαμάς μου οδήγησαν σε διαταραχή του ύπνου, διαρκώς αναστατωμένο στομάχι και μειωμένη όρεξη. Αυτό έκανε τη στήριξη και τη φροντίδα της μαμάς μου πιο δύσκολη από όσο έπρεπε.
Το να δίνετε προτεραιότητα στην ευημερία σας με απλά πράγματα, όπως το να βεβαιωθείτε ότι είστε ενυδατωμένοι, να τρώτε τακτικά και να αντιμετωπίζετε το άγχος σας, διασφαλίζει ότι μπορείτε να συνεχίσετε να φροντίζετε ένα αγαπημένο σας πρόσωπο με διαχειρίσιμο τρόπο.
3. Βρείτε υποστήριξη σε άλλους φροντιστές
Υπάρχουν πολλοί διαδικτυακοί και προσωπικοί πόροι που διευκολύνουν τη σύνδεση με άλλους φροντιστές, όπως η Family Caregiver Alliance. Άλλοι φροντιστές, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, κατανοούν αυτή τη μοναδική εμπειρία περισσότερο από όσο οι περισσότεροι φίλοι ή συνάδελφοι θα μπορούσαν ποτέ.
Ποτέ δεν διερεύνησα πλήρως αυτές τις επιλογές γιατί φοβόμουν ότι η φροντίδα θα γινόταν μέρος της ταυτότητάς μου. Κατά τη γνώμη μου, αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα της κατάστασης. Και το βάθος του φόβου και της θλίψης μου.
Θα έπρεπε να είχα χρησιμοποιήσει τη φίλη μου Jen ως πηγή σε αυτή την ιδιότητα. Ήταν απίστευτα υποστηρικτική εκείνη την περίοδο, αλλά μπορώ μόνο να φανταστώ πόσο καλύτερα θα ένιωθα αν μοιραζόμουν την έκταση αυτού που περνούσα, φροντιστής σε φροντιστή.
Πάρε τη συμβουλή μου
Η μαμά μου τελείωσε τη θεραπεία τον Οκτώβριο του 2016 και οι παρενέργειες από τα ορμονικά της φάρμακα έχουν σταθεροποιηθεί. Νιώθουμε τόσο τυχεροί που υπάρχουμε και ξαναχτίζουμε σε αυτή τη ζώνη χωρίς καρκίνο, επιστρέφοντας σιγά σιγά στην κανονικότητα.
Θα επιλέγω πάντα να είμαι εκεί για τη μαμά μου — δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά αν συμβεί ξανά κάτι τέτοιο, θα έκανα τα πράγματα διαφορετικά.
Θα το έκανα εστιάζοντας στο να εκφράσω ανοιχτά τα συναισθήματά μου, να φροντίσω το μυαλό και το σώμα μου και να συνδεθώ με άλλους που κατανοούν βαθιά τις προκλήσεις και την τιμή της φροντίδας για κάποιον που αγαπάς.
Μια μεταμόσχευση Bay Area από την πόλη με τα καλύτερα tacos, η Alyssa ξοδεύει τον ελεύθερο χρόνο της ερευνώντας τρόπους για περαιτέρω διασταύρωση της δημόσιας υγείας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ενδιαφέρεται πολύ να κάνει την υγειονομική περίθαλψη πιο προσιτή και η εμπειρία του ασθενούς να πιπιλίζει λιγότερο. Tweet της @AyeEarley.
Discussion about this post