Όταν έλαβα την αρχική μου διάγνωση για σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS) σχεδόν πριν από 10 χρόνια, σκέφτηκα αφελώς ότι όλα τα πεπτικά μου προβλήματα θα ήταν παρελθόν. Τώρα που οι γιατροί ήξεραν ποια ήταν αυτά τα αδυσώπητα συμπτώματα, σίγουρα θα μπορούσαν να με διορθώσουν.
Ο δεκατετράχρονος εγώ έκανα λάθος. Ήταν μόνο η αρχή ενός πολύ μεγάλου και συναισθηματικού ταξιδιού. Καταστάσεις όπως το IBS επηρεάζουν τις διατροφικές συνήθειες, την καθημερινή ζωή και την κοινωνική ατζέντα.
Έχω συμβιβαστεί με το γεγονός ότι το να υποφέρεις στη σιωπή με μια πεπτική πάθηση είναι αντιπαραγωγικό. Ενώ προηγουμένως προσπάθησα να το κρύψω από όλους εκτός από τη μητέρα μου, τώρα μιλάω για την υγεία μου στο Διαδίκτυο, αφήνοντας τα πάντα για να τα δει ο κόσμος.
Και είναι περιέργως θεραπευτικό.
Αλλά όταν μοιράζεστε την ιστορία σας, γνωρίζετε επίσης κάποια παράξενα και υπέροχα σχόλια σε αντάλλαγμα. Όπως αποδεικνύεται, όλοι οι άλλοι έχουν άποψη για αυτό.
Ας μιλήσουμε για τα 12 πράγματα που όλοι με IBS έχουν βαρεθεί να ακούνε.
Επειδή είναι σίγουρα πιο ειδικοί από τους διάφορους γαστρεντερολόγους που έχω δει, σωστά; Είτε πιστεύουν είτε όχι αυτό το μαργαριτάρι της σοφίας είναι χρήσιμο, είναι δύσκολο να γνωρίζω αν πρέπει να κάνω τα μάτια μου με τα στραβά μάτια ή να αποδεχτώ ότι προσπαθούν να είναι συμπονετικοί.
Υπάρχει πάντα ένα άτομο που νιώθει την ανάγκη να προσθέσει την κάρτα του στο σωρό όταν αναγνωρίζω ή μιλάω για το IBS μου. Ο πόνος στο στομάχι τους είναι πολύ πιο επώδυνος από τον δικό μου προφανώς. Και αν προσπαθήσω να το ξεπεράσω, προσέξτε! Ω, πόσο θα ήθελα να ήταν μόνο ένα προσωρινό κακό στομάχι.
Όταν εκπέμπω τα πεπτικά μου προβλήματα, είναι φυσικό να περιμένω μερικές απαντήσεις. Ωστόσο, συνήθως υπάρχει κάποιος που επιδίδεται λίγο υπερβολικά. Και 90 λεπτά αργότερα, πιθανότατα θα μπορούσα να δώσω ένα κουίζ για ολόκληρο το ιστορικό GI τους.
Ξέρω ότι προσπαθούν να συμπάσχουν, αλλά το IBS δεν είναι κάτι που ένα άτομο «παθαίνει μία φορά». Για αρχή, οι άνθρωποι διαγιγνώσκονται μόνο επειδή είχαν συμπτώματα για μήνες ή περισσότερο. Μόνο αν το IBS είχε το άσχημο κεφάλι του μια φορά και μετά εξαφανίστηκε τελείως. Τα προβλήματά μου θα λύνονταν.
Το υπέροχο με τις αόρατες συνθήκες όπως το IBS είναι ότι μάλλον δείχνω καλά εξωτερικά. Και υποθέτω ότι είναι κομπλιμέντο το ότι μοιάζω με τον κανονικό εαυτό μου όταν υπάρχει τόση εσωτερική αναταραχή. Αλλά αν κάποιος είχε ένα σπασμένο πόδι, οι άνθρωποι γενικά δεν θα του έλεγαν να το πιπιλίσουν και να περπατήσουν πάνω του. Ακριβώς επειδή το IBS δεν φαίνεται, δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκεί.
Συνήθως παραδίδεται παράλληλα με βαρύ αναστεναγμό και γουρλώνοντας τα μάτια. Καταλαβαίνω ότι είναι απογοητευτικό που έχω διατροφικές απαιτήσεις, αλλά δεν με βοηθάει να νιώθω άβολα και γι’ αυτές. Είναι ήδη αρκετά κακό που έπρεπε να εγκαταλείψω τη σοκολάτα, το τυρί, το γάλα, τα γαλακτοκομικά, το βούτυρο. Αλλά κοίτα, είμαι ακόμα εδώ, περπατάω και μιλάω — οπότε πρέπει να μπορώ να φάω ΚΑΤΙ.
Ναι, το καλό φαγητό και η άσκηση μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν επίσης να τα επιδεινώσουν. Είναι λοιπόν λίγο αντιπαθητικό να υποθέσουμε ότι όλοι είναι ίδιοι και ότι η λύση είναι τόσο απλή. Όταν κάποιος μου το λέει αυτό, καταλαβαίνω ότι προσπαθεί απλώς να βοηθήσει. Αλλά είναι λίγο απογοητευτικό να υποθέσω ότι δεν προσπαθώ ήδη.
Σίγουρα όλοι γνωρίζουν ότι ακόμη και η Αυτή Μεγαλειότητα η Βασίλισσα πηγαίνει για το νούμερο δύο; Αν και δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο στον κόσμο, θα εκτιμούσα λίγο περισσότερο μια αξιοπρεπή απάντηση. Αλλά αυτού του είδους τα σχόλια κάνουν ένα άτομο να ντρέπεται που ανοίγει.
Αυτό λέω και στον εαυτό μου όταν κάθομαι στην τουαλέτα για έβδομη φορά εκείνο το πρωί. Ούτε εγώ πιστεύω σε αυτήν την κακοήθεια! Αν το IBS ήταν μύθος — θα έλυνε όλα μου τα προβλήματά.
Όλοι έχουμε ακούσει τη φράση «το μυαλό πάνω από την ύλη» και σε κάποιο βαθμό είναι αλήθεια. Με το IBS, το να ανησυχείς για την έξαρση των συμπτωμάτων σημαίνει πάντα ότι τα συμπτώματα φουντώνουν λόγω του άγχους. Δεν μπορώ να κερδίσω! Αλλά να πω ότι είναι όλα στο μυαλό μου; Αυτό είναι αναίσθητο και εντελώς αδιάφορο.
Νόμιζα ότι τελικά βρισκόμουν στο τέλος των συμπτωμάτων μου και μετά, ουπς, πάω ξανά. Είναι πίσω στο IBS grind. Τι θα ήθελα να καταλάβουν οι άνθρωποι που δεν έχουν IBS: Έχω βαρεθεί να ελέγχομαι από το πεπτικό μου σύστημα, αλλά δεν μπορώ να το βοηθήσω. Πιθανότατα δεν θα γίνω ποτέ 100 τοις εκατό καλύτερος, αλλά κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Είναι απογοητευτικό, αλλά μπορώ να το αντιμετωπίσω.
Πες ότι έχω 10 γάτες και κάποιος αλλεργικός σε γάτες έρχεται να επισκεφτεί. Το να απαλλαγούμε από εννέα από τις γάτες θα σήμαινε ότι αυτό το άτομο δεν έχει αλλεργική αντίδραση; (Όχι.) Αν μπορούσα να φάω αυτή την κρεμώδη, λιωμένη στη μέση, ζεστή πουτίγκα σοκολάτας, θα το έκανα. Αλλά δεν μπορώ.
Ομολογουμένως, είναι δύσκολο να ξέρεις τι πρέπει να πεις σε κάποιον που πάσχει από IBS, γιατί από την οπτική γωνία ενός ξένου μπορεί να είναι απογοητευτικό να μην ξέρεις πώς να βοηθήσεις. Θυμάμαι τη μητέρα μου να δακρύζει γιατί ένιωθε αδύναμη να με βοηθήσει. Μπορεί να είναι δύσκολο να ξέρετε τι θα είναι το πιο χρήσιμο πράγμα να πείτε.
Αλλά σας παρακαλώ να είστε σίγουροι, μερικές φορές εγώ και άλλοι σαν εμένα χρειαζόμαστε απλώς ένα αυτί με συμπόνια (και μια τουαλέτα κοντά). Η υποστήριξή σας σημαίνει περισσότερα από όσα γνωρίζετε.
Η Scarlett Dixon είναι δημοσιογράφος, lifestyle blogger και YouTuber με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο που διοργανώνει εκδηλώσεις δικτύωσης στο Λονδίνο για bloggers και ειδικούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έχει έντονο ενδιαφέρον να μιλήσει για οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ταμπού, και μια μακρά λίστα. Είναι επίσης δεινός ταξιδιώτης και είναι παθιασμένη να μοιράζεται το μήνυμα ότι το IBS δεν χρειάζεται να σας κρατά πίσω στη ζωή! Επισκεφτείτε τον ιστότοπό της και κάντε της tweet @Scarlett_London.
Discussion about this post