Ρωτήστε τον εμπειρογνώμονα: Πώς πρέπει να παρακολουθείται η CLL κατά την περίοδο «Παρακολούθηση και αναμονή»;

Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ) και το μικρό λεμφοκυτταρικό λέμφωμα (SLL) είναι παρόμοιες ασθένειες. Το ένα εμφανίζεται στο αίμα και το άλλο στους λεμφαδένες. Είναι και οι δύο ασθένειες που έχουν ποικίλα αποτελέσματα, ανάλογα με το πόσο επιθετική είναι η ασθένεια, που εξαρτώνται κυρίως από τα χαρακτηριστικά της ίδιας της νόσου.

Μερικά άτομα με ΧΛΛ ή ΣΛΛ μπορεί να έχουν μια τυπική, αναμενόμενη διάρκεια ζωής χωρίς συμπτώματα και μπορεί να μην υπάρχει όφελος από την προσφορά θεραπείας, επειδή το φάρμακο μπορεί να μην βελτιώσει την ποιότητα ζωής τους ή να παρατείνει τη διάρκεια ζωής τους. Το πλεονέκτημα της παρακολούθησης και της αναμονής είναι ότι δεν χρειάζεται να υπομείνετε τις πιθανές παρενέργειες της θεραπείας.

Η περίοδος “παρακολούθηση και αναμονή” δεν είναι μια σταθερή ή προκαθορισμένη ώρα. Λαμβάνουμε εργαστηριακή εργασία κάθε 3 μήνες με φυσική εξέταση. Εάν δεν υπάρχουν ενδείξεις επιθετικής δραστηριότητας ΧΛΛ μετά το πρώτο έτος, μπορείτε να παρακολουθείτε λιγότερο συχνά εάν το επιθυμείτε.

Θα σταματούσαμε την περίοδο «παρακολούθηση και αναμονή» και θα ξεκινούσαμε τη θεραπεία εάν η νόσος ΧΛΛ αρχίσει να προκαλεί συμπτώματα, δυσάρεστο πρήξιμο των λεμφαδένων ή του σπλήνα ή εάν υπάρχει αναιμία ή θρομβοπενία (μείωση του αριθμού αίματος).

Τα πιο κοινά συμπτώματα της ΧΛΛ είναι σημαντική κόπωση, νυχτερινές εφιδρώσεις μία φορά το μήνα, ανεξήγητοι πυρετοί για 2 εβδομάδες ή ακούσια απώλεια βάρους άνω του 10% του σωματικού βάρους. Εάν εμφανιστεί κάποιο από αυτά τα συμπτώματα, επικοινωνήστε με το γιατρό σας για περαιτέρω εξετάσεις.

Εάν αρχίσετε να εμφανίζετε τα παραπάνω συμπτώματα, αποφύγετε τη στενή σωματική επαφή με οποιονδήποτε είναι άρρωστο, καθώς μπορεί να έχετε περισσότερες πιθανότητες να κολλήσετε λοιμώξεις και επικοινωνήστε με το γιατρό σας για περαιτέρω εξετάσεις.

Η επικοινωνία με το γιατρό σας με το πρώτο κιόλας σημάδι αυτών των συμπτωμάτων μπορεί να μην είναι πάντα απαραίτητη, καθώς τα συμπτώματα ιογενών λοιμώξεων μπορεί να μιμούνται τα συμπτώματα της ΧΛΛ. Ωστόσο, εάν τα συμπτώματα διαρκέσουν πολύ, επικοινωνήστε οπωσδήποτε με το γιατρό σας.

Η περίοδος «παρακολουθήστε και περιμένετε» γενικά δεν έχει περιορισμούς στον τρόπο ζωής. Προσπαθήστε να αποφύγετε τη στενή σωματική επαφή με άτομα που είναι άρρωστα και ενσωματώστε κάποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής στη ρουτίνα σας, συμπεριλαμβανομένης της τακτικής άσκησης και της ισορροπημένης διατροφής. Συζητήστε τους τυπικούς εμβολιασμούς με το γιατρό σας.

Τα άτομα με «ενεργό νόσο» χρειάζονται συνήθως θεραπεία. Η θεραπεία για τη ΧΛΛ περιλαμβάνει συνήθως φάρμακα σε χάπι ή ενδοφλέβια (IV) μορφή. Αυτό ονομάζεται συνδυασμός χημειοανοσοθεραπείας. Τα χάπια μπορεί να διαφέρουν από τους αναστολείς BTK (ibrutinib [Imbruvica]ακαλαμπρουτινίμπη [Calquence]ζανουμπρουτινίμπη [Brukinsa]) σε αναστολείς BCL2 (venetoclax [Venclexta]). Η ενδοφλέβια φαρμακευτική αγωγή είναι συνήθως το obinutuzumab (Gazyva) ή το rituximab (Rituxan).

Η παραδοσιακή χημειοθεραπεία έχει πέσει σε δυσμένεια σε πολλές περιπτώσεις ΧΛΛ. Ωστόσο, ορισμένοι παράγοντες μπορεί να έχουν νόημα για τη χρήση της παραδοσιακής χημειοθεραπείας, όπως η πιθανότητα ανταπόκρισης του καρκίνου στη χημειοθεραπεία (κατάσταση μετάλλαξης του γονιδίου IgHV) και η ηλικία του ατόμου.

Μόλις λάβετε διάγνωση ΧΛΛ ή ΣΛΛ, πολλοί ογκολόγοι μπορεί να σας συστήσουν να κάνετε συχνά εργαστηριακές εξετάσεις κατά το πρώτο έτος για να προσδιορίσετε εάν ο καρκίνος είναι επιθετικός ή αργά στην ανάπτυξη. Αυτό μπορεί να καθορίσει πόσο συχνά μπορεί να χρειαστείτε εξετάσεις από ογκολόγο στο μέλλον. Η τήρηση αυτού του προγράμματος είναι σημαντική για τον προσδιορισμό του πότε μια ασθένεια μπορεί να απαιτεί θεραπεία.

Δεδομένου ότι η ΧΛΛ ή η ΣΛΛ μπορεί να έχουν γενετικά αίτια, μπορεί να μην υπάρχουν πολλές δραστικές αλλαγές που μπορείτε να κάνετε για να αλλάξετε την πορεία της εξέλιξης αυτής της νόσου. Ωστόσο, η άσκηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, συμπεριλαμβανομένης της εξάλειψης ή της μείωσης των επεξεργασμένων τροφίμων και των τροφίμων με βάση τη ζάχαρη και η τακτική άσκηση, μπορεί να επηρεάσει θετικά την υγεία σας.

Η CLL ή η SLL μπορεί να μην χρειάζεται να είναι μια διάγνωση που αλλάζει τη ζωή, ειδικά στην περίοδο “αναμονή και παρακολούθηση”. Επιπλέον, οι άνθρωποι μπορούν να προσπαθήσουν να μην αναγνωρίζουν τον εαυτό τους αποκλειστικά από την ασθένεια ή την ιατρική τους κατάσταση, καθώς τα αυξημένα επίπεδα άγχους μπορεί να οδηγήσουν σε κατάθλιψη και άλλες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία παντού.

Οι φροντιστές μπορούν να αποτελέσουν διέξοδο για συζήτηση και υποστήριξη όταν οι άνθρωποι περνούν από τα διάφορα στάδια της νόσου, αντιμετωπίζουν παρενέργειες της θεραπείας ή απλώς έχουν αβεβαιότητα για το μέλλον.

Ο Δρ Sheel Patel είναι πιστοποιημένος ιατρός ABMS στην αιματολογία, την ογκολογία και την εσωτερική ιατρική. Ο Δρ. Patel είναι ασκούμενος ιατρός στο ιατρικό κέντρο Orlando VA στη Φλόριντα. Ειδικεύεται στην ογκολογία του ουρογεννητικού συστήματος.