10 λόγοι για τους οποίους το μωρό σας μπορεί να βγάζει τη γλώσσα του έξω

Τα μωρά έχουν την τάση να χρησιμοποιούν το στόμα τους με διάφορους τρόπους. Εάν παρατηρήσετε ότι το μωρό σας βγάζει συχνά τη γλώσσα του έξω, μπορεί να αναρωτηθείτε αν αυτή είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά. Η σύντομη απάντηση είναι ναι. Το να βγάζεις τη γλώσσα έξω είναι συνήθως μια απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά του βρέφους.

Τα μωρά γεννιούνται με ισχυρό αντανακλαστικό πιπιλίσματος και ένστικτο για σίτιση. Μέρος αυτού του αντανακλαστικού είναι το αντανακλαστικό ώθησης της γλώσσας, στο οποίο τα μωρά βγάζουν τη γλώσσα τους έξω για να αποτρέψουν τον πνιγμό και για να βοηθήσουν να κολλήσουν στη θηλή.

Η χρήση του στόματός τους είναι επίσης ο πρώτος τρόπος με τον οποίο τα μωρά βιώνουν τον κόσμο. Είναι πολύ συνηθισμένο να εκστομίζουν πράγματα και να βγάζουν τη γλώσσα τους, τόσο ως μέρος του διατροφικού ενστίκτου όσο και ως μέρος της εξερεύνησης του νέου κόσμου γύρω τους. Μέρος αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι το μωρό σας παρατηρεί την αίσθηση των χειλιών του.

Εάν διαπιστώσετε ότι η γλώσσα του μωρού σας βγαίνει πάντα έξω από το στόμα του ή ότι φαίνεται να βγάζει συνεχώς σάλια – περισσότερο από ό,τι συνήθως σχετίζεται με φτύσιμο και οδοντοφυΐα – ή δυσκολεύεται να καταπιεί, καλέστε το γιατρό σας.

Τούτου λεχθέντος, εδώ είναι 10 αιτίες, μερικές κοινές και άλλες σπάνιες, για να βγάζει ένα μωρό τη γλώσσα του έξω.

Από τη δεκαετία του 1970 υπάρχει κάποια συζήτηση σχετικά με το εάν τα νεογέννητα μωρά μιμούνται τη συμπεριφορά των ενηλίκων.

Τα μεγαλύτερα μωρά σίγουρα μιμούνται, αλλά αρκετές μελέτες, μεταξύ των οποίων ένα στο Journal of Developmental Science, ανέφεραν ότι μωρά ηλικίας λίγων εβδομάδων μιμούνται τις εκφράσεις του προσώπου των ενηλίκων, συμπεριλαμβανομένου του να βγάζουν τη γλώσσα τους.

Το αντανακλαστικό ώθησης της γλώσσας με το οποίο γεννιούνται τα μωρά περιλαμβάνει το να βγάζεις τη γλώσσα έξω. Αυτό βοηθά στη διευκόλυνση της σίτισης με στήθος ή μπιμπερό.

Ενώ αυτό το αντανακλαστικό συνήθως εξαφανίζεται μεταξύ 4 και 6 μηνών, ορισμένα μωρά συνεχίζουν να βγάζουν τη γλώσσα τους από τη συνήθεια. Μπορεί επίσης να πιστεύουν ότι είναι αστείο ή ενδιαφέρον.

Το κλάμα δεν είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο τα μωρά επικοινωνούν ότι είναι πεινασμένα. Το κλάμα είναι στην πραγματικότητα ένα όψιμο σημάδι της πείνας.

Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), τα πρώτα σημάδια πείνας μπορεί να περιλαμβάνουν σφιγμένα χέρια, τοποθέτηση των χεριών στο στόμα, στροφή προς το στήθος ή το μπιμπερό και το χτύπημα ή το γλείψιμο των χειλιών. Το να βγάλετε τη γλώσσα έξω μπορεί να είναι μέρος των ενδείξεων πείνας ενός μωρού.

Τα μωρά μπορεί επίσης να βγάλουν τη γλώσσα τους όταν είναι χορτασμένα. Άλλα σημάδια πληρότητας μπορεί να περιλαμβάνουν το να γυρίζεις το κεφάλι μακριά, να φτύνεις φαγητό ή γάλα και απλά να αρνείσαι να πιπιλίσεις ή να φας.

Εάν ένα μωρό έχει γλώσσα μεγαλύτερη από το μέσο όρο, μια κατάσταση γνωστή ως μακρογλωσσία, μπορεί να βγάλει τη γλώσσα του περισσότερο από το συνηθισμένο.

Η μακρογλωσσία μπορεί να εμφανιστεί λόγω γενετικής ή μη φυσιολογικής ανάπτυξης αιμοφόρων αγγείων ή μυών στη γλώσσα. Μπορεί επίσης να προκληθεί από καταστάσεις όπως ο υποθυρεοειδισμός ή οι όγκοι.

Η μακρογλωσσία μπορεί να εμφανιστεί ως ένα σύμπτωμα σε σύνδρομα όπως το σύνδρομο Down και το σύνδρομο Beckwith-Wiedemann.

Εάν η γλώσσα του μωρού σας δεν φαίνεται να ταιριάζει στο στόμα του ή παρατηρήσετε άλλες ανησυχίες, όπως υπερβολικό σάλιο, δυσκολία στην κατάποση, κακό μυϊκό τόνο ή δυσκολία στη σίτιση, καλέστε τον παιδίατρο του παιδιού σας για να συζητήσει τις ανησυχίες σας.

Υπάρχει μια σειρά από σύνδρομα ή καταστάσεις που μπορεί να αναγκάσουν ένα μωρό να έχει μικρότερο στόμα από το μέσο όρο. Μερικές φορές τα μωρά έχουν γενετική προδιάθεση να έχουν μικρό στόμα.

Μια τέτοια πάθηση είναι η μικρογναθία, ή ένα μικρό σαγόνι. Η μικρογναθία μπορεί να είναι γενετική ή μέρος ενός συνδρόμου ή πάθησης όπως η σχιστία χείλους ή η υπερώια, το σύνδρομο Beckwith-Wiedemann, το σύνδρομο Pierre Robin και πολλά άλλα.

Τα παιδιά με σύνδρομο Down μπορεί να έχουν μια σειρά από σημάδια, όπως στόματα μικρότερα από το μέσο όρο, κοντό ανάστημα, διακριτά χαρακτηριστικά του προσώπου και μειωμένο μυϊκό τόνο.

Τα μωρά με μια πάθηση που ονομάζεται σύνδρομο DiGeorge μπορεί επίσης να έχουν μικρά στόματα λόγω αλλαγών στο σχήμα του ουρανίσκου. Το σύνδρομο DiGeorge έχει μια σειρά από άλλα συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών ελαττωμάτων και της αναπτυξιακής καθυστέρησης.

Μερικά μωρά έχουν μειωμένο μυϊκό τόνο. Δεδομένου ότι η γλώσσα είναι ένας μυς και ελέγχεται από άλλους μύες στο στόμα, ο μειωμένος μυϊκός τόνος μπορεί να κάνει τη γλώσσα να βγαίνει περισσότερο από το συνηθισμένο.

Αρκετές καταστάσεις μπορεί να προκαλέσουν μειωμένο μυϊκό τόνο, όπως το σύνδρομο Down, το σύνδρομο DiGeorge και η εγκεφαλική παράλυση.

Τα μωρά συνήθως αναπνέουν από τη μύτη τους. Εάν το μωρό σας έχει ρινική συμφόρηση ή μεγάλες αμυγδαλές ή αδενοειδείς εκβλαστήσεις, μπορεί να αναπνέει από το στόμα του. Αυτό μπορεί να προκαλέσει την εξάπλωση της γλώσσας.

Εάν το μωρό σας φαίνεται να έχει δυσκολία στην αναπνοή, φούντωμα των ρουθουνιών, συριγμό ή άλλους ασυνήθιστους ήχους αναπνοής, θα πρέπει να καλέσετε αμέσως το γιατρό του μωρού σας. Εάν έχετε άλλες συνεχείς ανησυχίες σχετικά με την αναπνοή του μωρού σας ή την ποσότητα συμφόρησης, καλέστε το γιατρό του μωρού σας για να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα.

Εάν το παιδί σας έχει μεγάλες αμυγδαλές ή αδενοειδείς εκβλαστήσεις που παρεμποδίζουν την αναπνοή ή τη σίτιση, μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθούν χειρουργικά.

Μερικά μωρά βγάζουν τη γλώσσα τους όταν αισθάνονται πόνους στα αέρια ή όταν βγάζουν αέρια. Όλα τα μωρά περνούν αέρια ως φυσιολογικό μέρος της πέψης. Μερικά μωρά αντιδρούν στην αίσθηση περισσότερο από άλλα και μπορεί να κλάψουν, να κάνουν μορφασμούς, να βγάλουν τη γλώσσα τους ή ακόμα και να χαμογελάσουν.

Περιστασιακά, τα μωρά μπορεί να έχουν μάζα ή πρησμένο αδένα στο στόμα τους, που μπορεί να αναγκάσει τη γλώσσα να προεξέχει.

Πολύ σπάνια, αυτό μπορεί να είναι κάποιο είδος καρκίνου του στόματος. Πιο συχνά, μπορεί να έχουν μια μόλυνση που προκαλεί μια κύστη σιελογόνων αδένων.

Εάν το μωρό σας φαίνεται να βγάζει τη γλώσσα του περισσότερο από ό,τι συνήθως, βγάζει τα σάλια υπερβολικά, είναι φασαριόζικο με το φαγητό ή αρνείται να φάει ή μπορείτε να νιώσετε ή να δείτε ένα εξόγκωμα στο στόμα του, καλέστε το γιατρό του παιδιού σας.

Τα μωρά λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής τους για τον πρώτο χρόνο της ζωής τους από το μητρικό γάλα ή το βρεφικό γάλα. ο CDC, και οι περισσότεροι παιδίατροι, συνιστούν την προσθήκη στερεών τροφών, ξεκινώντας με πολτοποιημένες παιδικές τροφές ή δημητριακά, περίπου στην ηλικία των 6 μηνών.

Η ποσότητα της στερεάς τροφής που τρώει ένα μωρό αυξάνεται σταδιακά, μέχρι την ηλικία του 1 έτους, όταν τα περισσότερα από τα θρεπτικά συστατικά του προέρχονται από στερεές τροφές και όχι μόνο από το γάλα.

Μερικά μωρά παίρνουν εύκολα τα στερεά, ενώ άλλα αντιπαθούν τη γεύση ή την υφή και μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να τα συνηθίσουν. Εάν ένα μωρό δεν είναι έτοιμο για στερεές τροφές, μπορεί να βγάλει τη γλώσσα του έξω για να απομακρύνει το φαγητό ή να το βγάλει από το στόμα του. Μπορεί να μην έχουν ακόμη τον στοματικό συντονισμό που είναι απαραίτητος για να φάνε στερεά.

Εάν το μωρό σας βγάζει τη γλώσσα του επίμονα όταν δοκιμάζετε στερεές τροφές, ίσως σταματήσετε και δοκιμάστε ξανά σε μία ή δύο εβδομάδες. Εάν έχετε ανησυχίες σχετικά με το φαγητό του μωρού σας, μιλήστε με το γιατρό του μωρού σας.

Τα μωρά βγάζουν τη γλώσσα τους για διάφορους λόγους. Τις περισσότερες φορές, αυτό είναι εντελώς φυσιολογικό αναπτυξιακά. Περιστασιακά, ένα μωρό που βγάζει τη γλώσσα του περισσότερο από το συνηθισμένο μπορεί να έχει έναν υποκείμενο λόγο.

Εάν ανησυχείτε για το ότι το μωρό σας βγάζει τη γλώσσα του έξω ή για άλλα συνοδά συμπτώματα, μπορεί να είναι χρήσιμο να μιλήσετε με το γιατρό του μωρού σας.