Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τον επίκτητο υποθυρεοειδισμό στα παιδιά

Ο επίκτητος υποθυρεοειδισμός, όταν διαγιγνώσκεται σε παιδιά, μερικές φορές αναφέρεται ως νεανικός υποθυρεοειδισμός. Εμφανίζεται όταν ο θυρεοειδής δεν παράγει αρκετές ορμόνες, οδηγώντας σε μεταβολικές και νευρολογικές επιδράσεις.

Στα παιδιά, η κατάσταση εμφανίζεται συνήθως μεταξύ 9 και 11 ετών, με συμπτώματα όπως κακή ανάπτυξη, δυσκοιλιότητα, λήθαργο και ξηρό δέρμα.

Ο υποθυρεοειδισμός εμφανίζεται σε περίπου 1 στα 1.250 παιδιά.

Επίκτητα συμπτώματα υποθυρεοειδισμού

Τα συμπτώματα του επίκτητου υποθυρεοειδισμού μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Κακή ανάπτυξη: Τα παιδιά με επίκτητο νεανικό υποθυρεοειδισμό μπορεί να παρουσιάσουν επιβράδυνση της ανάπτυξης, με αποτέλεσμα να έχουν μικρότερο ύψος από τους συνομηλίκους τους.
• Κόπωση και λήθαργος: Τα χαμηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών μπορεί να προκαλέσουν επίμονη κόπωση, λήθαργο και γενική έλλειψη ενέργειας.
• Αύξηση βάρους: Τα παιδιά μπορεί να εμφανίσουν ανεξήγητη αύξηση βάρους λόγω επιβράδυνσης του μεταβολικού ρυθμού.
• Δυσκοιλιότητα: Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να επηρεάσει το πεπτικό σύστημα, οδηγώντας σε δυσκοιλιότητα και δυσκολία στην κένωση.
• Ευαισθησία στο κρύο: Τα παιδιά με υποθυρεοειδισμό μπορεί να αισθάνονται υπερβολικό κρύο, ακόμη και σε ήπιες θερμοκρασίες.
• Ξηρό δέρμα: Το δέρμα μπορεί να γίνει ξηρό, τραχύ και ξεφλουδισμένο.
• Αλλαγές στα μαλλιά και τα νύχια: Τα μαλλιά μπορεί να γίνουν λεπτά, εύθραυστα και ξηρά και τα νύχια μπορεί να γίνουν εύθραυστα ή να εμφανίσουν ραβδώσεις.
• Βραχνή φωνή: Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να επηρεάσει τις φωνητικές χορδές, οδηγώντας σε βραχνή ή βαθύτερη φωνή.
• Καθυστερημένη εφηβεία: Στους εφήβους, ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να καθυστερήσει την έναρξη της εφηβείας, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης δευτερογενών σεξουαλικών χαρακτηριστικών.
• Γνωστική δυσλειτουργία: Τα παιδιά μπορεί να αντιμετωπίσουν δυσκολίες με τη συγκέντρωση, τη μνήμη και τη γνωστική λειτουργία.
• Αλλαγές διάθεσης: Εναλλαγές της διάθεσης, ευερεθιστότητα ή κατάθλιψη μπορεί να εμφανιστούν σε άτομα με υποθυρεοειδισμό.
• Μυϊκή αδυναμία: Μπορεί να υπάρχουν μυϊκή αδυναμία και πόνοι λόγω μειωμένου μεταβολισμού και παραγωγής ενέργειας.
• Βραδυκαρδία: Ο καρδιακός ρυθμός μπορεί να επιβραδυνθεί (βραδυκαρδία).
• Αυξημένη χοληστερόλη: Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης.

Περίπου το 80% των παιδιών και των εφήβων με επίκτητο υποθυρεοειδισμό είναι ασυμπτωματικοί τη στιγμή της διάγνωσης.

Ο επίκτητος υποθυρεοειδισμός, ειδικά στο πλαίσιο του νεανικού υποθυρεοειδισμού, οφείλεται συχνότερα σε μια αυτοάνοση κατάσταση που ονομάζεται θυρεοειδίτιδα Hashimoto (HT).

Στην HT, το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται στον θυρεοειδή αδένα, οδηγώντας σε φλεγμονή και σταδιακή καταστροφή της ικανότητας του αδένα να παράγει θυρεοειδικές ορμόνες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μειωμένα επίπεδα αυτών των ορμονών στο σώμα, οδηγώντας στα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού.

Άλλες λιγότερο συχνές αιτίες επίκτητου υποθυρεοειδισμού μπορεί να περιλαμβάνουν ορισμένα φάρμακα, ακτινοθεραπεία στον αυχένα και σε σπάνιες περιπτώσεις προβλήματα με την υπόφυση ή τον υποθάλαμο που επηρεάζουν τη ρύθμιση της παραγωγής θυρεοειδικών ορμονών.

Παράγοντες κινδύνου επίκτητου υποθυρεοειδισμού

Ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για επίκτητο υποθυρεοειδισμό, ειδικά η αυτοάνοση μορφή της θυρεοειδίτιδας Hashimoto, είναι το οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσων νοσημάτων (π.χ. Hashimoto, λύκος, διαβήτης).

Σε ένα μελέτη με τη συμμετοχή 861 συγγενών πρώτου βαθμού 264 ατόμων με HT, ο κίνδυνος εμφάνισης HT βρέθηκε να είναι εννέα φορές υψηλότερος μεταξύ των συγγενών σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.

Ο επιπολασμός της ΗΤ ήταν 16,7% στους συγγενείς, με υψηλότερα ποσοστά στους γονείς (22,9%), στα αδέρφια (19,6%) και χαμηλότερα ποσοστά στα παιδιά (9,6%).

Ορισμένα παιδιά έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν υποθυρεοειδισμό, ιδιαίτερα εκείνα με διαβήτη τύπου 1, συγγενή σύνδρομα όπως το σύνδρομο Turner ή το σύνδρομο Down και άτομα που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία καρκίνου με ακτινοβολία.

Επιπλέον, το να είσαι γυναίκα αυξάνει τον κίνδυνο, όπως είναι και οι αυτοάνοσες διαταραχές του θυρεοειδούς πιο συχνή στις γυναίκες. Άλλοι παράγοντες κινδύνου μπορεί να περιλαμβάνουν ορισμένους γενετικούς παράγοντες, ανεπάρκεια ιωδίου (σπάνια στις Ηνωμένες Πολιτείες) ή ορισμένα φάρμακα.

Ο επίκτητος υποθυρεοειδισμός συνήθως διαγιγνώσκεται μέσω ενός συνδυασμού κλινικής αξιολόγησης και εργαστηριακών εξετάσεων. Οι επαγγελματίες υγείας – συχνά ενδοκρινολόγοι ή παιδίατροι – αξιολογούν το ιατρικό ιστορικό και τα συμπτώματά σας και πραγματοποιούν φυσική εξέταση.

Οι εργαστηριακές εξετάσεις περιλαμβάνουν τη μέτρηση των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών (Τ3 και Τ4) και της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH) στο αίμα. Τα αυξημένα επίπεδα TSH και τα χαμηλά επίπεδα Τ3 και Τ4 είναι χαρακτηριστικά του υποθυρεοειδισμού.

Επιπροσθέτως, έρευνα υποδηλώνει ότι η παρουσία θυρεοειδικών αντισωμάτων, όπως αντισωμάτων αντι-θυρεοϋπεροξειδάσης (TPO) και αντι-θυρεοσφαιρίνης (ATG), μπορεί να υποδηλώνει αυτοάνοσο υποθυρεοειδισμό.

Ο υποκλινικός υποθυρεοειδισμός, μια ηπιότερη μορφή της πάθησης, μπορεί να διαγνωστεί όταν τα επίπεδα της TSH είναι ελαφρώς αυξημένα ενώ τα επίπεδα της ελεύθερης Τ4 είναι εντός του αναμενόμενου εύρους.

Ο επίκτητος υποθυρεοειδισμός συνήθως αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή. Η πιο κοινή και αποτελεσματική θεραπεία είναι η καθημερινή από του στόματος χορήγηση μιας συνθετικής θυρεοειδικής ορμόνης που ονομάζεται λεβοθυροξίνη.

Αυτό το φάρμακο βοηθά στην αντικατάσταση των ανεπαρκών θυρεοειδικών ορμονών στο σώμα, αποκαθιστώντας την τυπική λειτουργία του θυρεοειδούς.

Η δόση της λεβοθυροξίνης προσαρμόζεται προσεκτικά με βάση τακτικές εξετάσεις αίματος για να διασφαλιστεί ότι τα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών παραμένουν εντός του στοχευόμενου εύρους. Η τακτική παρακολούθηση και προσαρμογές της φαρμακευτικής αγωγής είναι απαραίτητες για τη διασφάλιση της βέλτιστης θεραπείας και την πρόληψη των επιπλοκών.

Ο επίκτητος υποθυρεοειδισμός είναι μια σχετικά συχνή παιδική πάθηση, που χαρακτηρίζεται από την υποπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Η πιο κοινή αιτία είναι η νόσος του Χασιμότο, μια αυτοάνοση πάθηση.

Είναι σημαντικό να εντοπιστεί και να αντιμετωπιστεί έγκαιρα ο επίκτητος υποθυρεοειδισμός για να αποφευχθούν τυχόν επιβλαβείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη, την ανάπτυξη και τις ικανότητες σκέψης.

Εάν το παιδί σας έχει αποκτήσει υποθυρεοειδισμό, παρακολουθώντας στενά την υγεία του, παρέχοντας θεραπεία με θυρεοειδικές ορμόνες και η τακτική επίσκεψη σε γιατρό μπορεί να το βοηθήσει να παραμείνει υγιές και να απολαύσει τη ζωή στο έπακρο.