Τύποι καρκίνου των νεφρών

Σε αυτό το άρθρο, θα μάθετε για τους τύπους καρκίνου των νεφρών. Ο καρκίνος των νεφρών ξεκινά όταν τα υγιή κύτταρα των νεφρών αλλάζουν και αναπτύσσονται εκτός ελέγχου, σχηματίζοντας μια μάζα που ονομάζεται νεφρική φλοιώδης όγκος.

Τύποι καρκίνου των νεφρών

Υπάρχουν διάφοροι τύποι καρκίνου των νεφρών:

Καρκίνωμα νεφρικών κυττάρων. Το καρκίνωμα των νεφρικών κυττάρων είναι ο πιο κοινός τύπος καρκίνου των νεφρών σε ενήλικες, που αποτελεί περίπου το 85% όλων των περιπτώσεων. Αυτός ο τύπος καρκίνου αναπτύσσεται στα εγγύς νεφρικά σωληνάρια που αποτελούν το σύστημα διήθησης των νεφρών. Υπάρχουν χιλιάδες από αυτές τις μικροσκοπικές μονάδες διήθησης σε κάθε νεφρό. Οι επιλογές θεραπείας για το καρκίνωμα των νεφρικών κυττάρων συζητούνται αργότερα σε αυτόν τον οδηγό.
Ουροθηλιακό καρκίνωμα. Αυτός ο τύπος ονομάζεται επίσης μεταβατικό καρκίνωμα κυττάρων. Αυτός ο τύπος αντιστοιχεί στο 5% έως 10% των περιπτώσεων καρκίνου των νεφρών σε ενήλικες. Το καρκίνωμα του ουροθηλίου ξεκινά στην περιοχή του νεφρού όπου συλλέγονται τα ούρα πριν μετακινηθούν στην ουροδόχο κύστη, που ονομάζεται νεφρική λεκάνη. Αυτός ο τύπος καρκίνου των νεφρών αντιμετωπίζεται σαν καρκίνος της ουροδόχου κύστης επειδή και οι δύο τύποι καρκίνου ξεκινούν στα ίδια κύτταρα που ευθυγραμμίζουν τη νεφρική λεκάνη και την ουροδόχο κύστη.
Σάρκωμα. Το σάρκωμα του νεφρού είναι σπάνιο. Αυτός ο τύπος καρκίνου αναπτύσσεται στον μαλακό ιστό των νεφρών. το λεπτό στρώμα του συνδετικού ιστού που περιβάλλει το νεφρό, που ονομάζεται κάψουλα. ή γύρω από το λίπος. Το σάρκωμα του νεφρού αντιμετωπίζεται συνήθως με χειρουργική επέμβαση. Ωστόσο, το σάρκωμα επιστρέφει συνήθως στην περιοχή των νεφρών ή εξαπλώνεται σε άλλα μέρη του σώματος. Μπορεί να προταθεί περισσότερη χειρουργική επέμβαση ή χημειοθεραπεία μετά την πρώτη χειρουργική επέμβαση.
Όγκος Wilms. Ο όγκος του Wilms είναι πιο συχνός στα παιδιά και αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τον καρκίνο των νεφρών σε ενήλικες. Οι όγκοι του Wilms αποτελούν περίπου το 1% όλων των περιπτώσεων καρκίνου των νεφρών. Σε συνδυασμό με χειρουργική επέμβαση, η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία έχουν περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τους όγκους Wilms
Λέμφωμα. Το λέμφωμα μπορεί να διευρύνει και τους δύο νεφρούς και σχετίζεται με διευρυμένους λεμφαδένες (που ονομάζονται λεμφαδενοπάθεια) σε άλλα μέρη του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του λαιμού, του στήθους και της κοιλιακής κοιλότητας. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το λέμφωμα των νεφρών μπορεί να εμφανιστεί ως μοναχική μάζα όγκου στα νεφρά και μπορεί να περιλαμβάνει διευρυμένους περιφερειακούς λεμφαδένες. Εάν υπάρχει πιθανότητα λεμφώματος, ο γιατρός σας μπορεί να κάνει βιοψία και να συστήσει χημειοθεραπεία αντί για χειρουργική επέμβαση.

Τύποι καρκινικών κυττάρων νεφρού

Η γνώση του τύπου κυττάρου που αποτελεί νεφρικό όγκο βοηθά τους γιατρούς να σχεδιάσουν θεραπεία. Οι παθολόγοι έχουν εντοπίσει περισσότερους από 30 διαφορετικούς τύπους καρκινικών κυττάρων νεφρού. Ένας παθολόγος είναι ένας γιατρός που ειδικεύεται στην ερμηνεία εργαστηριακών εξετάσεων και στην αξιολόγηση κυττάρων, ιστών και οργάνων για τη διάγνωση ασθενειών. Η αξονική τομογραφία (CT) ή η μαγνητική τομογραφία (MRI) δεν μπορούν πάντοτε να δείχνουν τη διαφορά μεταξύ καλοήθων, αδυσώπητων ή κακοήθων νεφρικών φλοιού όγκων πριν από τη χειρουργική επέμβαση.

Οι πιο συνηθισμένοι τύποι καρκινικών κυττάρων νεφρών αναφέρονται παρακάτω. Γενικά, ο βαθμός του όγκου αναφέρεται στον βαθμό διαφοροποίησης των κυττάρων και όχι στο πόσο γρήγορα αναπτύσσονται. Η διαφοροποίηση περιγράφει πόσο τα καρκινικά κύτταρα μοιάζουν με υγιή κύτταρα. Όσο υψηλότερος είναι ο βαθμός, τόσο πιθανότερο είναι τα κύτταρα να εξαπλωθούν ή να μετασταθούν με την πάροδο του χρόνου.

Εκκαθάριση κελιού. Περίπου το 70% των καρκίνων των νεφρών αποτελείται από διαυγή κύτταρα. Τα καθαρά κύτταρα κυμαίνονται από αργή ανάπτυξη (βαθμός 1) έως ταχέως αναπτυσσόμενη (βαθμός 4). Η ανοσοθεραπεία και η στοχευμένη θεραπεία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στη θεραπεία του σαφούς καρκίνου των νεφρών.
Θηλοειδής. Ο καρκίνος του θηλώδους νεφρού βρίσκεται στο 10% έως 15% των ασθενών. Χωρίζεται σε 2 διαφορετικούς υποτύπους, που ονομάζονται τύπου 1 και τύπου 2. Ο εντοπισμένος καρκίνος των νεφρικών θηλών συχνά αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση. Εάν ο καρκίνος του θηλώδους νεφρού εξαπλωθεί ή μετασταθεί, συχνά αντιμετωπίζεται με παράγοντες αποκλεισμού των αιμοφόρων αγγείων. Η χρήση ανοσοθεραπείας για τη θεραπεία μεταστατικών καρκίνων των θηλών είναι ακόμη υπό έρευνα. Πολλοί γιατροί συστήνουν θεραπεία μέσω κλινικής δοκιμής για μεταστατικούς καρκίνους των θηλών.
Χαρακτηριστικά του σαρκοειδούς. Καθένας από τους υπότυπους όγκου του καρκίνου των νεφρών (διαυγή κύτταρα, χρωμόσφαιρα και θηλώδεις) μπορεί να παρουσιάσει εξαιρετικά αποδιοργανωμένα χαρακτηριστικά κάτω από το μικροσκόπιο. Αυτά τα χαρακτηριστικά συχνά περιγράφονται από τους παθολόγους ως «σαρκωματοειδή». Αυτός δεν είναι ένας ξεχωριστός υπότυπος όγκου, αλλά όταν παρατηρούνται αυτά τα χαρακτηριστικά, οι γιατροί γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια πολύ επιθετική μορφή καρκίνου των νεφρών. Υπάρχει πολλά υποσχόμενη επιστημονική έρευνα για επιλογές θεραπείας ανοσοθεραπείας για άτομα με όγκο με σαρκωματοειδή χαρακτηριστικά. Πρόσφατα, αυτοί περιελάμβαναν συνδυασμούς ipilimumab (Yervoy) και nivolumab (Opdivo) καθώς και συνδυασμούς atezolizumab (Tecentriq) και bevacizumab (Avastin).
Μυελώδης. Αυτός είναι ένας σπάνιος και εξαιρετικά επιθετικός καρκίνος, αλλά εξακολουθεί να θεωρείται νεφρικός φλοιός όγκος. Είναι πιο συχνή στους μαύρους και σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την ασθένεια δρεπανοκυττάρων ή δρεπανοκυτταρικό χαρακτηριστικό. Το χαρακτηριστικό των δρεπανοκυττάρων σημαίνει ότι ένα άτομο κληρονόμησε το γονίδιο δρεπανοκυττάρου από έναν γονέα. Συνδυασμοί χημειοθεραπείας με αναστολείς των αιμοφόρων αγγείων είναι επί του παρόντος συνιστώμενες επιλογές θεραπείας με βάση ορισμένα επιστημονικά δεδομένα και κλινικές δοκιμές βρίσκονται σε εξέλιξη για τον καλύτερο προσδιορισμό των αποφάσεων θεραπείας.
Αγωγός συλλογής: Η συλλογή καρκινώματος των αγωγών είναι πιο πιθανό να συμβεί σε άτομα ηλικίας 20 έως 30 ετών. Ξεκινά στους αγωγούς συλλογής των νεφρών. Επομένως, η συλλογή του καρκινώματος του αγωγού σχετίζεται στενά με το μεταβατικό καρκίνωμα των κυττάρων (βλ. «Ουροθηλιακό καρκίνωμα» παραπάνω). Αυτός είναι ένας δύσκολος καρκίνος που μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς μακροπρόθεσμα, ακόμη και με συνδυασμούς συστηματικής χημειοθεραπείας και χειρουργικής επέμβασης.
Chromophobe. Το Chromophobe είναι ένας άλλος ασυνήθιστος καρκίνος που μπορεί να σχηματίσει αδρανείς όγκους που είναι απίθανο να εξαπλωθούν αλλά είναι επιθετικοί εάν το κάνουν. Κλινικές δοκιμές βρίσκονται σε εξέλιξη για να βρεθούν οι καλύτεροι τρόποι αντιμετώπισης αυτού του τύπου καρκίνου.
Ογκοκύτωμα. Αυτός είναι ένας αργά αναπτυσσόμενος τύπος καρκίνου των νεφρών που σπάνια, αν ποτέ, εξαπλώνεται. Η θεραπεία επιλογής είναι χειρουργική επέμβαση για μεγάλους, ογκώδεις όγκους.
Αγγειομυολίπωμα. Το αγγειομυολίπωμα είναι ένας καλοήθης όγκος που έχει μοναδική εμφάνιση σε αξονική τομογραφία και όταν προβάλλεται με μικροσκόπιο. Συνήθως, είναι λιγότερο πιθανό να αναπτυχθεί και να εξαπλωθεί. Αντιμετωπίζεται συνήθως με χειρουργική επέμβαση ή, εάν είναι μικρή, με ενεργή παρακολούθηση. Σημαντική αιμορραγία είναι ένα σπάνιο συμβάν αλλά είναι πιο πιθανό σε έγκυες και προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Μια επιθετική μορφή αγγειομυολιπόματος, που ονομάζεται επιθηλιοειδές, μπορεί σε σπάνιες περιπτώσεις να εισβάλει στη νεφρική φλέβα και στην κατώτερη φλέβα και να εξαπλωθεί σε κοντινούς λεμφαδένες ή όργανα, όπως το ήπαρ.