Τι προκαλεί την υπομελάγχρωση και πώς αντιμετωπίζεται;

Πώς μοιάζει η υπομελάγχρωση;

Τι προκαλεί την υπομελάγχρωση;

Τα προβλήματα με την παραγωγή μελανίνης συνδέονται με ποικίλες αιτίες. Ορισμένες είναι γενετικές παθήσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα σε όλο το σώμα. Άλλα σχετίζονται με προηγούμενους τραυματισμούς, όπως εγκαύματα.

Είναι επίσης πιθανό η υπομελάγχρωση από έναν τραυματισμό να εξελιχθεί σε σχετική πάθηση.

Μερικές από τις πιο κοινές καταστάσεις περιλαμβάνουν:

Αλβινισμός

Ο αλμπινισμός είναι περισσότερο γνωστός για το εξαιρετικά χλωμό δέρμα που μπορεί να έχει λίγο έως καθόλου χρώμα. Αυτή η γενετική πάθηση μπορεί επίσης να κάνει τα μαλλιά σας λευκά και τα μάτια σας ανοιχτό μπλε. Τα άτομα με αλμπινισμό γεννιούνται με αυτήν την πάθηση λόγω μιας γενετικής μετάλλαξης.

Λεύκη

Όπως ο αλμπινισμός, η λεύκη χαρακτηρίζεται από πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει σε μπαλώματα που καλύπτουν το δέρμα σας και όχι σε εκτεταμένη έλλειψη χρώματος. Η ακριβής αιτία της λεύκης είναι άγνωστη. Τα άτομα που πάσχουν από αυτή την πάθηση μπορούν να αναπτύξουν πιο ανοιχτόχρωμα μπαλώματα δέρματος οπουδήποτε στο σώμα.

Pityriasis alba

Η Pityriasis alba αναφέρεται σε υπολείμματα λευκών κηλίδων από προηγούμενες περιπτώσεις κόκκινων, φολιδωτών δερματικών μπαλωμάτων. Αυτή η κατάσταση τείνει να θεραπεύεται από μόνη της με την πάροδο του χρόνου. Δεν υπάρχει οριστική αιτία για την pityriasis alba, αν και πιστεύεται ότι σχετίζεται με το έκζεμα. Τα παιδιά με αυτή την πάθηση μπορεί να την ξεπεράσουν στην ενήλικη ζωή.

Tinea versicolor

Το Tinea (πιτυρίαση) versicolor προέρχεται από μια μυκητιασική λοίμωξη που εμφανίζεται από την υπερδραστήρια ζύμη στο δέρμα. Αν και δεν οδηγεί σε επιπλοκές, οι προκύπτουσες φολιδωτές κηλίδες μπορεί να γίνουν ενοχλητικές.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Δερματολογίας (AAD), αυτή είναι μια από τις πιο διαδεδομένες δερματικές παθήσεις μεταξύ των ανθρώπων που ζουν σε τροπικές ή υποτροπικές περιοχές, επειδή αυτά τα περιβάλλοντα βοηθούν τους μύκητες να ευδοκιμήσουν. Μπορεί επίσης να είστε πιο επιρρεπείς στην tinea versicolor εάν ιδρώνετε πολύ ή έχετε λιπαρό δέρμα.

Σκληρός λειχήνας

Ο σκληρός λειχήνας προκαλεί λευκές κηλίδες που μπορεί τελικά να μεγεθυνθούν, να αιμορραγήσουν και να σχηματίσουν ουλή. Αυτά τα μπαλώματα εμφανίζονται στην περιοχή του πρωκτού και των γεννητικών οργάνων. Μπορούν επίσης να αναπτυχθούν στο στήθος, τα χέρια και το πάνω μέρος του σώματος. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Αρθρίτιδας και Μυοσκελετικών και Δερματικών Νόσων (NIAMS), η σκλήρυνση των λειχήνων είναι πιο συχνή σε γυναίκες που εμφανίζουν εμμηνόπαυση.

Άλλες αιτίες

Η εκτεταμένη υπομελάγχρωση είναι συχνά γενετική. Τούτου λεχθέντος, είναι πιθανό οι επίκτητες παθήσεις να οδηγήσουν σε προσωρινό και ακόμη και μακροπρόθεσμο αποχρωματισμό.

Αυτό περιλαμβάνει:

• Ατοπική δερματίτιδα. Γνωστό και ως έκζεμα, αυτή η πάθηση του δέρματος προκαλεί κόκκινα μπαλώματα που προκαλούν εξαιρετικά φαγούρα. Καθώς το δέρμα επουλώνεται, τα μπαλώματα μπορεί να γίνουν λευκά.
• Δερματίτιδα εξ επαφής. Το άγγιγμα χημικών ουσιών μπορεί να οδηγήσει σε αυτό το είδος εκζέματος και μπορεί να προκαλέσει ανοιχτόχρωμο δέρμα.
• Θεραπευμένες φουσκάλες. Καθώς οι φουσκάλες επουλώνονται, το προσβεβλημένο δέρμα ισιώνει και μπορεί να γίνει πιο σκούρο ή ανοιχτόχρωμο.
• Λοιμώξεις του δέρματος. Καθώς το δέρμα σας επουλώνεται, πιο ανοιχτόχρωμες χρωστικές μπορεί να εμφανιστούν σε περιοχές που επηρεάζονται από τη μόλυνση.
• Ψωρίαση. Αυτή η αυτοάνοση διαταραχή αναγκάζει το δέρμα σας να παράγει νέα κύτταρα με επιταχυνόμενο ρυθμό. Οι προκύπτουσες ασημένιες και κόκκινες κηλίδες μπορεί τελικά να επουλωθούν και να φαίνονται πιο ανοιχτόχρωμες από το υπόλοιπο δέρμα σας.
• Ουλές και εγκαύματα. Αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε ουλώδη ιστό που είναι ελαφρύτερος από το περιβάλλον δέρμα.

Πώς γίνεται η διάγνωση αυτής της πάθησης;

Ο γιατρός σας θα βασιστεί σε αποτελέσματα από μια φυσική εξέταση και πληροφορίες σχετικά με το οικογενειακό σας ιστορικό για να κάνει μια διάγνωση.

Κατά τη διάρκεια της φυσικής σας κατάστασης, ο γιατρός σας θα αξιολογήσει όλες τις περιοχές του δέρματος και θα σημειώσει τυχόν περιοχές όπου η μελάγχρωση είναι πιο ανοιχτή από άλλες. Θα σημειώσουν επίσης τυχόν ύποπτους κρεατοελιές ή οποιαδήποτε άλλα σημεία ανησυχίας.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο γιατρός σας θα πραγματοποιήσει βιοψία. Για αυτή τη διαδικασία, θα ξύσουν ένα μικρό δείγμα δέρματος για να το στείλουν σε εργαστήριο για περαιτέρω ανάλυση. Αυτό είναι πιο συνηθισμένο με ύποπτες περιπτώσεις σκληρυντικού λειχήνα, pityriasis alba και tinea versicolor.

Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να σας ρωτήσει για τη μελάγχρωση του δέρματος στην άμεση οικογένειά σας. Αυτό μπορεί να τους βοηθήσει να προσδιορίσουν τυχόν γενετικά συστατικά.

Ποιες θεραπευτικές επιλογές είναι διαθέσιμες;

Αφού κάνετε μια διάγνωση, ο γιατρός σας θα σας βοηθήσει να αναπτύξετε ένα κατάλληλο σχέδιο θεραπείας για τα συμπτώματά σας.

Οι επιλογές σας θα εξαρτηθούν από:

• η υποκείμενη αιτία
• γενική υγεία
• ηλικία
• περιοχή κάλυψης

Σύμφωνα με το DermNet New Zealand, η υπομελάγχρωση συνήθως δεν απαιτεί θεραπεία εάν σχετίζεται με οξεία φλεγμονή. Αυτό περιλαμβάνει εγκαύματα και ουλές.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η έλλειψη χρώματος θα επιλυθεί από μόνη της καθώς τα κύτταρα του δέρματός σας στην περιοχή επουλώνονται. Τα κύτταρα του δέρματος στην πληγείσα περιοχή θα πρέπει να είναι σε θέση να παράγουν ξανά μελανίνη μέσα στους επόμενους δύο μήνες.

Εν τω μεταξύ, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει άλλα μέτρα θεραπείας για τη μείωση της εμφάνισης λευκών κηλίδων.

Οι επιλογές θεραπείας μπορεί να περιλαμβάνουν:

• δερμοαπόξεση
• χημικά peeling
• αποκατάσταση ή θεραπεία με λέιζερ
• τζελ φωτισμού, όπως υδροκινόνη (Blanche)

Θεραπείες για συγκεκριμένες συνθήκες

Εάν τα συμπτώματά σας συνδέονται με μια υποκείμενη πάθηση, η θεραπεία της πάθησης μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων σας.

Για παράδειγμα, οι συνταγογραφούμενες αντιφλεγμονώδεις κρέμες χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του σκληρού λειχήνα και της πιτυριάσης alba. Η ενυδάτωση του δέρματος μπορεί επίσης να επιταχύνει τη διαδικασία επούλωσης.

Τα αντιμυκητιακά φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της tinea versicolor. Αυτά μπορούν να ληφθούν από το στόμα μέσω χαπιών ή να εφαρμοστούν απευθείας στα έμπλαστρα με τοπική κρέμα. Το AAD συνιστά επίσης τη χρήση φαρμακευτικού καθαριστικού μία φορά κάθε δύο έως τέσσερις εβδομάδες για να μην επανεμφανιστεί ο μύκητας.

Υπάρχουν πολλές επιλογές για τη θεραπεία της λεύκης. Σύμφωνα με το AAD, οι θεραπείες αποκατάστασης με φως έχουν ποσοστό επιτυχίας 70%. Η αποχρωματισμός, η θεραπεία με λέιζερ και η χειρουργική επέμβαση είναι επίσης επιλογές. Ωστόσο, τα αποτελέσματά τους μπορεί να εξαφανιστούν με την πάροδο του χρόνου.

Ορισμένες καταστάσεις, όπως ο αλμπινισμός, είναι δια βίου. Εάν η υπομελάγχρωση σας είναι μακροχρόνια, μιλήστε με το γιατρό σας για το τι να περιμένετε βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Ίσως χρειαστεί να λάβετε ορισμένες προφυλάξεις για να αποτρέψετε πρόσθετες επιπλοκές.

Μπορεί η υπομελάγχρωση να οδηγήσει σε επιπλοκές;

Μερικά άτομα με υπομελάγχρωση διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο για καρκίνο του δέρματος. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον αλμπινισμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το δέρμα είναι πιο ευάλωτο σε βλάβες από τις υπεριώδεις ακτίνες.

Ο σκληρός λειχήνας δεν προκαλεί ο ίδιος καρκίνο του δέρματος. Όμως οι σοβαρές ουλές που σχετίζονται με την πάθηση μπορεί να γίνουν καρκινικές.

Οι κοινωνικές ανησυχίες θα πρέπει επίσης να θεωρούνται επιπλοκές της υπομελάγχρωσης. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι που έχουν λεύκη και αλμπινισμό βιώνουν επίσης κοινωνικό άγχος λόγω της εμφάνισης του δέρματός τους και του τρόπου με τον οποίο οι άλλοι αλληλεπιδρούν μαζί τους.

Ποια είναι η προοπτική;

Η ατομική σας προοπτική εξαρτάται από το τι προκαλεί την υπομελάγχρωση σας. Η βλάβη των κυττάρων του δέρματος από πληγές, εγκαύματα και μολύνσεις πιθανότατα θα επουλωθεί με την πάροδο του χρόνου και στη συνέχεια θα μπορέσει να δώσει ξανά το χρώμα στο δέρμα σας. Η Pityriasis alba υποχωρεί επίσης από μόνη της.

Το Tinea versicolor τείνει να ξεκαθαρίζει μόλις πάρετε αντιμυκητιασικά. Αν και η κατάσταση μπορεί να επιστρέψει, εξακολουθεί να είναι θεραπεύσιμη.

Άλλες μακροχρόνιες δερματικές διαταραχές απαιτούν παρακολούθηση με το γιατρό σας. Για τη σκλήρυνση των λειχήνων, το NIAMS συνιστά έλεγχο δέρματος κάθε έξι μήνες έως ένα χρόνο.

Από την άλλη πλευρά, ορισμένες γενετικές διαταραχές, όπως ο αλμπινισμός, δεν είναι ιάσιμες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο γιατρός σας θα συνεργαστεί μαζί σας για τη διαχείριση των συμπτωμάτων και τους τρόπους μείωσης του κινδύνου πρόσθετων επιπλοκών.