Τα παιδιά μου αξίζουν μια μητέρα που είναι δεσμευμένη και με υγιές σώμα και μυαλό. Και μου αξίζει να αφήσω πίσω μου την ντροπή που ένιωθα.
Ο γιος μου ήρθε σε αυτόν τον κόσμο ουρλιάζοντας στις 15 Φεβρουαρίου 2019.Οι πνεύμονές του ήταν γεμάτοι, το σώμα του ήταν μικρό και δυνατό, και παρά το γεγονός ότι ήταν 2 εβδομάδες νωρίτερα είχε «υγιές» μέγεθος και βάρος.
Δώσαμε αμέσως.
Κλείδωσε χωρίς πρόβλημα. Ήταν στο στήθος μου πριν κλείσουν τα ράμματά μου.
Αυτό, υπέθεσα, ήταν ένα καλό σημάδι. Είχα ταλαιπωρηθεί με την κόρη μου. Δεν ήξερα πού να την τοποθετήσω ή πώς να την κρατήσω και η αβεβαιότητα με έκανε να αγχώνομαι. Οι κραυγές της κόπηκαν σαν ένα εκατομμύριο στιλέτα και ένιωσα σαν αποτυχημένη – μια «κακή μαμά».
Όμως οι ώρες που πέρασα στο νοσοκομείο με τον γιο μου ήταν (τολμώ να πω) ευχάριστες. Ένιωθα ήρεμος και συγκρατημένος. Τα πράγματα δεν ήταν απλά καλά, ήταν υπέροχα.
Θα ήμασταν εντάξει, Σκέφτηκα. επρόκειτο να είμαι εντάξει.
Ωστόσο, καθώς περνούσαν οι εβδομάδες – και άρχισε η στέρηση ύπνου – τα πράγματα άλλαξαν. Η διάθεσή μου άλλαξε. Και πριν το καταλάβω, ήμουν παράλυτος από το άγχος, τη λύπη και τον φόβο. Μιλούσα με τον ψυχίατρό μου για την αύξηση των φαρμάκων μου.
Δεν υπήρχε εύκολη λύση
Τα καλά νέα ήταν ότι τα αντικαταθλιπτικά μου μπορούσαν να προσαρμοστούν. Θεωρήθηκαν «συμβατά» με το θηλασμό. Ωστόσο, τα φάρμακα για το άγχος μου ήταν απαγορευμένα, όπως και οι σταθεροποιητές της διάθεσής μου, οι οποίοι – προειδοποίησε ο γιατρός μου – θα μπορούσαν να είναι προβληματικοί επειδή η λήψη αντικαταθλιπτικών από μόνη της μπορεί να προκαλέσει μανία, ψύχωση και άλλα προβλήματα σε άτομα με διπολική διαταραχή. Αλλά αφού στάθμισα τα οφέλη και τους κινδύνους, αποφάσισα ότι κάποια φαρμακευτική αγωγή ήταν καλύτερη από τη μη φαρμακευτική αγωγή.
Τα πράγματα ήταν καλά για λίγο. Η διάθεσή μου βελτιώθηκε και με τη βοήθεια του ψυχιάτρου μου, ανέπτυξα ένα σταθερό σχέδιο αυτοφροντίδας. Και ακόμα θήλαζα, κάτι που το θεωρούσα πραγματική νίκη.
Αλλά άρχισα να χάνω τον έλεγχο λίγο αφότου ο γιος μου έγινε 6 μηνών. Έπινα περισσότερο και κοιμόμουν λιγότερο. Τα τρεξίματά μου πήγαν από 3 έως 6 μίλια κατά τη διάρκεια της νύχτας, χωρίς εξάσκηση, προετοιμασία ή προπόνηση.
Ξόδευα παρορμητικά και επιπόλαια. Σε διάστημα 2 εβδομάδων, αγόρασα πολλά ρούχα και μια παράλογη ποσότητα χαρτοκιβωτίων, κιβωτίων και δοχείων για να «οργανώσω» το σπίτι μου – για να προσπαθήσω να πάρω τον έλεγχο του χώρου και της ζωής μου.
Αγόρασα ένα πλυντήριο και στεγνωτήριο. Τοποθετήσαμε νέες σκιές και περσίδες. Πήρα δύο εισιτήρια για μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ. Έκανα κράτηση για σύντομες οικογενειακές διακοπές.
Αναλάμβανα επίσης περισσότερη δουλειά από αυτή που μπορούσα να αντέξω. Είμαι ανεξάρτητος συγγραφέας και έφτασα από την υποβολή 4 ή 5 ιστοριών την εβδομάδα σε περισσότερες από 10. Αλλά επειδή οι σκέψεις μου ήταν αγωνιστικές και ασταθείς, χρειαζόμουν τις περισσότερες αλλαγές.
Είχα σχέδια και ιδέες, αλλά δυσκολευόμουν να συνεχίσω.
Ήξερα ότι έπρεπε να τηλεφωνήσω στον γιατρό μου. Ήξερα ότι αυτός ο ξέφρενος ρυθμός ήταν ένας ρυθμός που δεν μπορούσα να διατηρήσω, και ότι τελικά θα τρακάρω. Η αυξημένη ενέργειά μου, η αυτοπεποίθηση και το χάρισμά μου θα καταπιούνταν από την κατάθλιψη, το σκοτάδι και τις μετα-υπομανικές τύψεις, αλλά φοβόμουν γιατί ήξερα επίσης τι θα σήμαινε αυτή η κλήση: Θα έπρεπε να σταματήσω να θηλάζω.
Ήταν κάτι περισσότερο από τον θηλασμό
Ο 7 μηνών γιος μου θα έπρεπε να απογαλακτιστεί αμέσως, χάνοντας τη διατροφή και την άνεση που βρήκε σε μένα. Η μητέρα του.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι με έχανε από την ψυχική μου ασθένεια. Το μυαλό μου ήταν τόσο αποσπασμένο και εκτοπισμένο που αυτός (και η κόρη μου) δεν είχαν μια προσεκτική ή καλή μητέρα. Δεν έπαιρναν τον γονέα που τους άξιζε.
Επιπλέον, τράφηκα με φόρμουλα. Ο σύζυγός μου, ο αδερφός και η μητέρα μου τρέφονταν με φόρμουλα και πήγαμε όλοι καλά. Το Formula παρέχει στα μωρά τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται για να αναπτυχθούν και να ευδοκιμήσουν.
Αυτό διευκόλυνε την απόφασή μου; Οχι.
Εξακολουθούσα να ένιωθα τεράστια ενοχή και ντροπή γιατί «το στήθος είναι το καλύτερο», σωστά; Δηλαδή, αυτό μου είπαν. Αυτό με οδήγησαν να πιστέψω. Αλλά τα διατροφικά οφέλη του μητρικού γάλακτος είναι ελάχιστα ανησυχητικά εάν η μαμά δεν είναι υγιής. Αν δεν είμαι υγιής.
Ο γιατρός μου συνεχίζει να μου υπενθυμίζει ότι πρέπει να βάλω πρώτα τη μάσκα οξυγόνου μου. Και αυτή η αναλογία είναι μια αναλογία που έχει αξία και που οι ερευνητές μόλις αρχίζουν να καταλαβαίνουν.
Ένα πρόσφατο σχόλιο στο περιοδικό Nursing for Women’s Health υποστηρίζει για περισσότερη έρευνα για το άγχος της μητέρας, που σχετίζεται όχι μόνο με το θηλασμό αλλά και με την έντονη πίεση που ασκείται στις μητέρες να θηλάζουν τα μωρά τους.
«Χρειαζόμαστε περισσότερη έρευνα για το τι συμβαίνει σε ένα άτομο που θέλει να θηλάσει και που δεν μπορεί. Τι νιώθουν; Είναι αυτός ένας παράγοντας κινδύνου για επιλόχεια κατάθλιψη;». ρώτησε η Ana Diez-Sampedro, η συγγραφέας του άρθρου και κλινική αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντα Nicole Wertheim College of Nursing & Health Sciences.
«Πιστεύουμε ότι για τις μητέρες, ο θηλασμός είναι η καλύτερη επιλογή», συνέχισε η Diez-Sampedro. «Αλλά αυτό δεν ισχύει για μερικές μητέρες». Δεν ήταν έτσι για μένα.
Έτσι, για χάρη εμένα και των παιδιών μου, απογαλακτίζω το μωρό μου. Αγοράζω μπουκάλια, προαναμεμιγμένες σκόνες και έτοιμα προς κατανάλωση σκευάσματα. Ξαναπαίρνω τα φάρμακα ψυχικής μου υγείας γιατί αξίζω να είμαι ασφαλής, σταθερός και υγιής. Τα παιδιά μου αξίζουν μια μητέρα αφοσιωμένη και με υγιές σώμα και μυαλό, και για να είμαι αυτό το άτομο χρειάζομαι βοήθεια.
Χρειάζομαι τα φάρμακά μου.
Η Kimberly Zapata είναι μητέρα, συγγραφέας και υπέρμαχος της ψυχικής υγείας. Η δουλειά της έχει εμφανιστεί σε πολλούς ιστότοπους, όπως οι Washington Post, HuffPost, Oprah, Vice, Parents, Health και Scary Mommy – για να αναφέρουμε μερικές – και όταν η μύτη της δεν είναι θαμμένη στη δουλειά (ή σε ένα καλό βιβλίο), Kimberly περνά τον ελεύθερο χρόνο της τρέχοντας Μεγαλύτερο από: Ασθένεια, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που στοχεύει να ενδυναμώσει τα παιδιά και τους νέους ενήλικες που παλεύουν με προβλήματα ψυχικής υγείας. Ακολουθήστε την Kimberly Facebook ή Κελάδημα.
Discussion about this post