Μια επισκληρίδιος που δεν λειτούργησε. (Ναι, συμβαίνει)

Αποδεικνύεται ότι είναι ένα πράγμα

Μια εκτιμώμενη 12 τοις εκατό τα επισκληρίδια δεν λειτουργούν όπως υποτίθεται ότι λειτουργούν, και ήμουν ένας από τους τυχερούς (δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή είναι η λέξη για αυτό). Δεν ξέρω αν η βελόνα τοποθετήθηκε λανθασμένα ή αν μόλις έκανα μια συμφωνία, αλλά παρέμεινα σε μεγάλο πόνο για το υπόλοιπο της παράδοσης.

Ναι, υπήρχαν μέρη της πυελικής μου περιοχής που ήταν μουδιασμένα και ήμουν ευγνώμων για αυτό. Αλλά δεν ήταν πραγματικά τόσο φοβερό αφού περίμενα ΟΛΑ τα μέρη να είναι μουδιασμένα, όχι μόνο ΜΕΡΙΚΑ από αυτά. Και για κάποιο λόγο, το μέρος που ένιωθα τις συσπάσεις πιο οδυνηρά ήταν στον κόλπο μου.

Δεν το συνιστώ αυτό. Αυτό το συναίσθημα συνεχίστηκε για ώρες και ώρες. Ανέπνεα γιόγκα, αλλά τίποτα δεν λειτούργησε για να ανακουφίσει τον πόνο, όσες φορές κι αν ήρθε ο αναισθησιολόγος για να προσθέσει περισσότερα φάρμακα στην επισκληρίδιο. Ο σύζυγός μου προσπάθησε να με βοηθήσει σε κάθε σύσπαση.

Όλη η μέρα είναι μια θολούρα στο μυαλό μου γιατί κράτησε τόσο πολύ. Είχα ένα εκατομμύριο σωλήνες και καλώδια να τρέχουν μέσα και έξω από το σώμα μου και το να στάζει ένα μαγνήσιο σε κάνει να νιώθεις ότι σε χτύπησε φορτηγό — αλλά επιτρέψτε μου να σας πω, θυμάμαι τον πόνο.

Ξέρετε πώς λένε οι μαμάδες ξεχνούν γρήγορα τον πόνο του τοκετού, που είναι το μόνο πράγμα που τους δίνει τη δυνατότητα να κάνουν δεύτερο μωρό; Οκτώ χρόνια μετά, δεν έχω ξεχάσει τον πόνο. Ήταν χειρότερο από οτιδήποτε φανταζόμουν, χειρότερο από ό,τι μου είπε ποτέ οποιοσδήποτε φίλος μου, κυρίως λόγω, φαντάζομαι, στην επισκληρίδιο που δεν ήταν ποτέ στην πραγματικότητα.

Στο τέλος, στάθηκα τυχερός, καθώς κατάφερα να διασταλεί πλήρως και να αποφύγω την επείγουσα καισαρική τομή. Αλλά αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να πιέσω και το να πιέζω όταν η επισκληρίδιος δεν λειτουργεί δεν είναι φοβερό. Ένιωθα ότι η μια πλευρά του σώματός μου ήταν μουδιασμένη, ενώ η άλλη βίωσε την πλήρη αγωνία του τοκετού.

Θυμάμαι ξεκάθαρα ότι σκέφτηκα από μέσα μου, καθώς ξαπλώνω γκρινιάζοντας στο τραπέζι, δεν θα κάνω ποτέ το νούμερο δύο, ούτε ποτέ. Δεν μπορώ να ξαναπεράσω αυτόν τον πόνο. Δεν μπορώ και δεν θα κάνω. (Ειδοποίηση spoiler: το έκανα.)

Το σπρώξιμο συνεχίστηκε για περίπου μία ώρα προτού οι γιατροί μου είπαν ότι το μωρό δεν ερχόταν τόσο γρήγορα όσο ήλπιζαν, οπότε επρόκειτο να βγάλουν τα μεγάλα όπλα – το κενό. Είχα μάθει για το κενό στο μάθημα τοκετού μου και δεν ήμουν ενθουσιασμένος που έπρεπε να το χρησιμοποιήσω, αλλά σκέφτηκα ότι δεν θα το έκαναν αν δεν ήταν απαραίτητο.

Επιτρέψτε μου να σας πω τι είναι διασκεδαστικό: δύο γιατροί προσπαθούν να σπρώξουν κάτι (ένα κενό) στον κόλπο σας, ενώ εσείς προσπαθείτε απεγνωσμένα να σπρώξετε κάτι (ένα μωρό) έξω.

Ο πόνος ήταν έντονος. Δεν μπορούσα να δω πολλά από αυτά που συνέβαιναν εκεί κάτω, αλλά μόλις άρχισαν να προσπαθούν να βγάλουν το μωρό έξω, το κενό έσκασε από το κεφάλι της. Αυτό σίγουρα δεν φαινόταν σωστό. Ο γιατρός το έβαλε ξανά, και τον είδα να τραβάει ξανά με όλη του τη δύναμη και σκέφτηκα με βεβαιότητα ότι το κεφάλι του μωρού θα έβγαινε αμέσως μαζί με την ηλεκτρική σκούπα.

Τελικά, δεν ξέρω αν το έκανε η ηλεκτρική σκούπα ή αν το μωρό βγήκε μόνο του, αλλά θυμάμαι ότι άκουσα τους γιατρούς να ενθουσιάζονται πολύ καθώς πίεζα. Ένιωσα κάτι να σκίζει (το περίνεό μου, ίσως;) και το επόμενο πράγμα που ήξερα, το μωρό ήταν έξω.

Σχεδόν 2 ώρες σπρωξίματος με μια μη λειτουργική επισκληρίδιο δεν ήταν διασκεδαστική, αλλά ήταν έξω και ήταν εδώ και ένιωσα μια πλημμύρα ανακούφισης που ο πόνος θα τελείωσε επιτέλους. Σε εκείνο το σημείο, δεν μπορούσα καν να καταλάβω ότι είχα μια κόρη, ότι ήμουν μαμά. Το μόνο που είχε σημασία ήταν ότι ο πόνος είχε τελειώσει.

Τι έμαθα

Εάν θέλετε να κάνετε επισκληρίδιο, κάντε οπωσδήποτε. Απλώς να είστε προετοιμασμένοι για τη μικρή πιθανότητα να μην λειτουργήσει. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συμβεί, αλλά είναι καλό να έχετε αυτή τη γνώση για παν ενδεχόμενο.

Δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε πιθανότητα να μην λειτουργήσει μια επισκληρίδιος, οπότε για μένα ήταν ένα απίστευτα αγενές ξύπνημα. Ακόμα χειρότερα, δεν είχα πολλές μεθόδους διαχείρισης του πόνου του τοκετού στο οπλοστάσιό μου, αφού δεν πίστευα ότι θα τις χρειαζόμουν.

Έτσι, ανεξάρτητα από το είδος του τοκετού που σχεδιάζετε, ένα μάθημα τοκετού είναι απαραίτητο. Θα μάθετε διαφορετικές θέσεις τοκετού και τεχνικές αναπνοής που θα σας βοηθήσουν (ακόμα και αν η επισκληρίδιος σας είναι λιγότερο από αστρική). Άλλες συμβουλές όπως το περπάτημα στις αίθουσες, το ντους και το μασάζ είναι επίσης καλές.

Και ναι, παρόλο που δεν κατάφερα να σηκωθώ από το κρεβάτι κατά τη διάρκεια του τοκετού λόγω της προεκλαμψίας, το ξεπέρασα. Ο πόνος είναι έντονος και δεν μοιάζει με οτιδήποτε θα έχετε βιώσει στο παρελθόν, αλλά κρατήστε τα μάτια σας στο βραβείο, αναπνεύστε και υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι ο τοκετός πρέπει να τελειώσει τελικά. Και αποκτάς ένα μωρό στο τέλος! Μεγάλη νίκη.

Τα καλά νέα για μένα ήταν, παρά την ιδιαίτερη ανάμνησή μου από τον πόνο του τοκετού, έκανα ένα ακόμη μωρό και ναι — άλλη μια επισκληρίδιο. Εξακολουθούσα να ένιωθα συσπάσεις στο στομάχι μου τη δεύτερη φορά, που ένιωθα σαν μια στρατιά από 500 μικρά τρολ να βαδίζουν στην κοιλιά μου, αλλά το υπόλοιπο κάτω μέρος του σώματός μου ήταν εντελώς μουδιασμένο.

Το καλύτερο από όλα, όταν βγήκε το μωρό δεν ένιωσα καθόλου. Μπράβο σε μια επισκληρίδιο που πέτυχε!

Η Caroline Hand είναι ανεξάρτητη τηλεοπτική παραγωγός, θιασώτης της ποπ κουλτούρας, συγγραφέας σχολίων για το Us Weekly’s Fashion Police και μητέρα δύο παιδιών που της αρέσει να γράφει για την ανατροφή των παιδιών στον ελεύθερο χρόνο της. Η γραφή της έχει εμφανιστεί στα Scary Mommy, Romper, Ravishly και σε πολλούς άλλους ιστότοπους. Ακολουθήστε την στο Twitter εδώ.