Μηχανικός εξαερισμός

Τι είναι ο μηχανικός αναπνευστήρας;

Ο μηχανικός αναπνευστήρας είναι ένα μηχάνημα που βοηθά έναν ασθενή να αναπνεύσει (να αερίσει) όταν υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση ή δεν μπορεί να αναπνεύσει μόνος του λόγω μιας κρίσιμης ασθένειας. Ο ασθενής συνδέεται με τον αναπνευστήρα με έναν κοίλο σωλήνα (τεχνητό αεραγωγό) που πηγαίνει στο στόμα του και κάτω στον κύριο αεραγωγό ή την τραχεία του. Παραμένουν στον αναπνευστήρα μέχρι να βελτιωθούν αρκετά ώστε να αναπνέουν μόνοι τους.

Γιατί χρησιμοποιούμε μηχανικούς αναπνευστήρες;

Ένας μηχανικός αναπνευστήρας χρησιμοποιείται για να μειώσει την εργασία της αναπνοής έως ότου οι ασθενείς βελτιωθούν αρκετά ώστε να μην τον χρειάζονται πλέον. Το μηχάνημα διασφαλίζει ότι το σώμα λαμβάνει επαρκές οξυγόνο και ότι αφαιρείται το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό είναι απαραίτητο όταν ορισμένες ασθένειες εμποδίζουν την κανονική αναπνοή.

Ποια είναι τα οφέλη του μηχανικού αερισμού;

Τα κύρια πλεονεκτήματα του μηχανικού αερισμού είναι τα ακόλουθα:

• Ο ασθενής δεν χρειάζεται να εργαστεί τόσο σκληρά για να αναπνεύσει – οι αναπνευστικοί μύες του ξεκουράζονται.
• Ο ασθενής έχει όσο επιτρεπόμενο χρόνο για να αναρρώσει με την ελπίδα ότι η αναπνοή θα γίνει ξανά φυσιολογική.
• Βοηθά τον ασθενή να λάβει επαρκές οξυγόνο και καθαρίζει το διοξείδιο του άνθρακα.
• Διατηρεί έναν σταθερό αεραγωγό και αποτρέπει τον τραυματισμό από την αναρρόφηση.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο μηχανικός αερισμός δεν θεραπεύει τον ασθενή. Μάλλον, δίνει στον ασθενή την ευκαιρία να είναι σταθερός ενώ τα φάρμακα και οι θεραπείες τον βοηθούν να αναρρώσει.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι του μηχανικού αερισμού;

Ο κύριος κίνδυνος του μηχανικού αερισμού είναι μια μόλυνση, καθώς ο τεχνητός αεραγωγός (αναπνευστικός σωλήνας) μπορεί να επιτρέψει στα μικρόβια να εισέλθουν στον πνεύμονα. Αυτός ο κίνδυνος μόλυνσης αυξάνεται όσο περισσότερο απαιτείται μηχανικός αερισμός και είναι υψηλότερος περίπου δύο εβδομάδες. Ένας άλλος κίνδυνος είναι η βλάβη των πνευμόνων που προκαλείται είτε από υπερβολικό φούσκωμα είτε από επαναλαμβανόμενο άνοιγμα και κατάρρευση των μικρών αερόσακων Ialveoli) των πνευμόνων. Μερικές φορές, οι ασθενείς δεν μπορούν να απογαλακτιστούν από έναν αναπνευστήρα και μπορεί να χρειάζονται παρατεταμένη υποστήριξη. Όταν συμβεί αυτό, ο σωλήνας αφαιρείται από το στόμα και μετατρέπεται σε μικρότερο αεραγωγό στο λαιμό. Αυτό ονομάζεται τραχειοστομία. Η χρήση αναπνευστήρα μπορεί να παρατείνει τη διαδικασία θανάτου εάν ο ασθενής θεωρείται απίθανο να αναρρώσει.

Ποιες διαδικασίες μπορούν να βοηθήσουν έναν ασθενή με τεχνητό αεραγωγό συνδεδεμένο με μηχανικό αναπνευστήρα;

• Αναρρόφηση: Αυτή είναι μια διαδικασία κατά την οποία ένας καθετήρας (ένας λεπτός, κοίλος σωλήνας) εισάγεται στον αναπνευστικό σωλήνα για να βοηθήσει στην απομάκρυνση των εκκρίσεων (βλέννας). Αυτή η διαδικασία μπορεί να κάνει τον ασθενή να βήχει ή να φιμώνει και μπορεί να είναι άβολο να την παρακολουθεί. Επίσης, οι εκκρίσεις μπορεί να αναπτύξουν μια απόχρωση αίματος από την πράξη της αναρρόφησης. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αυτή είναι μια ζωτικής σημασίας διαδικασία για τη διατήρηση των αεραγωγών καθαρών από εκκρίσεις.
• Φάρμακα με αεροζόλ (σπρέι): Ένας ασθενής μπορεί να χρειαστεί φάρμακα που χορηγούνται μέσω του αναπνευστικού σωλήνα. Αυτά τα φάρμακα μπορεί να στοχεύουν στον αεραγωγό ή τον πνεύμονα και μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικά όταν χορηγούνται με αυτόν τον τρόπο.
• Βρογχοσκόπηση: Σε αυτή τη διαδικασία, ο γιατρός εισάγει ένα μικρό φως με κάμερα στον αεραγωγό του ασθενούς μέσω του αναπνευστικού σωλήνα. Αυτό είναι ένα πολύ αποτελεσματικό εργαλείο για τον έλεγχο των αεραγωγών στους πνεύμονες. Μερικές φορές ο γιατρός θα λάβει δείγματα βλέννας ή ιστού για να καθοδηγήσει τη θεραπεία του ασθενούς.

Πόσο καιρό παραμένει ο ασθενής συνδεδεμένος στον μηχανικό αναπνευστήρα;

Ο κύριος σκοπός ενός μηχανικού αναπνευστήρα είναι να αφήσει στον ασθενή χρόνο για να επουλωθεί. Συνήθως, μόλις ένας ασθενής μπορεί να αναπνεύσει αποτελεσματικά μόνος του, αφαιρείται από τον μηχανικό αναπνευστήρα.

Οι φροντιστές θα πραγματοποιήσουν μια σειρά εξετάσεων για να ελέγξουν την ικανότητα του ασθενούς να αναπνέει μόνος του. Όταν βελτιωθεί η αιτία του αναπνευστικού προβλήματος και αισθανθεί ότι ο ασθενής μπορεί να αναπνεύσει αποτελεσματικά μόνος του, αφαιρείται από τον μηχανικό αναπνευστήρα.

Ποιοι είναι οι φροντιστές που φροντίζουν τον ασθενή σε μηχανικό αναπνευστήρα;

• Γιατρός: Ο γιατρός είναι συνήθως αναισθησιολόγος, πνευμονολόγος ή εντατικός (ιατρός εντατικής θεραπείας). Αυτοί οι γιατροί έχουν ειδική εκπαίδευση στην τέχνη και την επιστήμη του μηχανικού αερισμού και φροντίζουν αυτούς τους ασθενείς καθημερινά.
• Ιατρός νοσοκόμας: Ο επαγγελματίας νοσηλευτής βοηθά τον γιατρό να αξιολογήσει τον ασθενή και να γράψει εντολές για θεραπεία. Οι νοσηλευτές σε περιοχές εντατικής θεραπείας είναι ειδικά εκπαιδευμένοι στη φροντίδα ασθενών που είναι συνδεδεμένοι με μηχανικούς αναπνευστήρες.
• Εγγεγραμμενη νοσοκομα: Οι εγγεγραμμένοι νοσηλευτές που φροντίζουν ασθενείς με μηχανικό αερισμό έχουν λάβει ειδική εκπαίδευση στη φροντίδα αυτών των ασθενών.
• Αναπνευστικός θεραπευτής: Ο αναπνευστικός θεραπευτής εκπαιδεύεται στην αξιολόγηση, θεραπεία και φροντίδα ασθενών με αναπνευστικές (αναπνευστικές) ασθένειες και ασθενών με τεχνητούς αεραγωγούς που συνδέονται με μηχανικούς αναπνευστήρες.
• Συνεργάτης φροντίδας ασθενών: Ο συνεργάτης φροντίδας ασθενών εκπαιδεύεται στη φροντίδα ασθενών σε περιβάλλον εντατικής θεραπείας.