Εντερική τροφοδοσία: Πώς λειτουργεί και πότε χρησιμοποιείται

Τι είναι η εντερική σίτιση;

Πότε χρησιμοποιείται η εντερική σίτιση;

Η σίτιση με σωλήνα μπορεί να γίνει απαραίτητη όταν δεν μπορείτε να φάτε αρκετές θερμίδες για να καλύψετε τις διατροφικές σας ανάγκες. Αυτό μπορεί να συμβεί εάν σωματικά δεν μπορείτε να φάτε, δεν μπορείτε να φάτε με ασφάλεια ή εάν οι θερμιδικές σας απαιτήσεις είναι αυξημένες πέρα ​​από την ικανότητά σας να φάτε.

Εάν δεν μπορείτε να φάτε αρκετά, κινδυνεύετε για υποσιτισμό, απώλεια βάρους και πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους. Μερικοί από τους πιο κοινούς υποκείμενους λόγους για την εντερική σίτιση περιλαμβάνουν:

• εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο μπορεί να βλάψει την ικανότητα κατάποσης
• καρκίνος, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει κόπωση, ναυτία και έμετο που δυσκολεύουν το φαγητό
• κρίσιμη ασθένεια ή τραυματισμό, που μειώνει την ενέργεια ή την ικανότητα για φαγητό

• αδυναμία ευδοκίμησης ή αδυναμία τροφής σε μικρά παιδιά ή βρέφη

• σοβαρή ασθένεια, η οποία θέτει τον οργανισμό σε κατάσταση στρες, καθιστώντας δύσκολη την πρόσληψη αρκετών θρεπτικών συστατικών
• νευρολογικές διαταραχές ή διαταραχές κίνησης που αυξάνουν τις θερμιδικές απαιτήσεις ενώ καθιστούν πιο δύσκολο το φαγητό
• Δυσλειτουργία ή νόσο του γαστρεντερικού συστήματος, αν και αυτό μπορεί να απαιτεί ενδοφλέβια (IV) διατροφή

Τύποι εντερικής σίτισης

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Κολλέγιο Γαστρεντερολογίας, υπάρχουν έξι κύριοι τύποι σωλήνων σίτισης. Αυτοί οι σωλήνες μπορεί να έχουν περαιτέρω υποτύπους ανάλογα με το πού ακριβώς καταλήγουν στο στομάχι ή στο έντερο.

Η τοποθέτηση του σωλήνα θα επιλεγεί από γιατρό με βάση το μέγεθος του σωλήνα που χρειάζεται, τη διάρκεια που θα απαιτηθούν εντερικές τροφές και τις πεπτικές σας ικανότητες.

Ένας επαγγελματίας γιατρός θα επιλέξει επίσης μια εντερική φόρμουλα που θα χρησιμοποιηθεί με βάση την τοποθέτηση του σωλήνα, τις πεπτικές ικανότητες και τις διατροφικές ανάγκες.

Οι κύριοι τύποι σωλήνων εντερικής σίτισης περιλαμβάνουν:

• Ο ρινογαστρικός σωλήνας (NGT) ξεκινά από τη μύτη και καταλήγει στο στομάχι.

• Ο ορογαστρικός σωλήνας (OGT) ξεκινά από το στόμα και καταλήγει στο στομάχι.
• Ο ρινοεντερικός σωλήνας ξεκινά από τη μύτη και καταλήγει στα έντερα (οι υποτύποι περιλαμβάνουν ρινονεοειδείς και ρινοδωδεκαδακτυλικούς σωλήνες).
• Ο στοματοεντερικός σωλήνας ξεκινά από το στόμα και καταλήγει στα έντερα.

• Ο σωλήνας γαστροστομίας τοποθετείται μέσω του δέρματος της κοιλιάς κατευθείαν στο στομάχι (οι υποτύποι περιλαμβάνουν PEG, PRG και σωλήνες με κουμπιά).

• Ο σωλήνας Jejunostomy τοποθετείται μέσω του δέρματος της κοιλιάς κατευθείαν στα έντερα (οι υποτύποι περιλαμβάνουν σωλήνες PEJ και PRJ).

Διαδικασία τοποθέτησης του σωλήνα

NGT ή OGT

Η τοποθέτηση ρινογαστρικού σωλήνα ή στοματογαστρικού σωλήνα, αν και είναι άβολη, είναι αρκετά απλή και ανώδυνη. Δεν απαιτείται αναισθησία.

Συνήθως μια νοσοκόμα θα μετρήσει το μήκος του σωλήνα, θα λιπάνει το άκρο, θα τοποθετήσει το σωληνάριο στη μύτη ή το στόμα σας και θα προχωρήσει έως ότου ο σωλήνας βρίσκεται στο στομάχι. Ο σωλήνας συνήθως στερεώνεται στο δέρμα σας χρησιμοποιώντας μαλακή ταινία.

Στη συνέχεια, η νοσοκόμα ή ο γιατρός θα βγάλει λίγο γαστρικό υγρό από το σωλήνα χρησιμοποιώντας μια σύριγγα. Θα ελέγξουν το pH (οξύτητα) του υγρού για να επιβεβαιώσουν ότι ο σωλήνας βρίσκεται στο στομάχι.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί ακτινογραφία θώρακος για να επιβεβαιωθεί η τοποθέτηση. Μόλις επιβεβαιωθεί η τοποθέτηση, ο σωλήνας μπορεί να χρησιμοποιηθεί αμέσως.

Νασοεντερική ή στοματοεντερική

Οι σωλήνες που καταλήγουν στα έντερα συχνά απαιτούν ενδοσκοπική τοποθέτηση. Αυτό σημαίνει τη χρήση ενός λεπτού σωλήνα που ονομάζεται ενδοσκόπιο, ο οποίος έχει μια μικροσκοπική κάμερα στο άκρο, για να τοποθετήσετε τον σωλήνα τροφοδοσίας.

Το άτομο που τοποθετεί το σωληνάριο θα μπορεί να δει πού το βάζει μέσω της κάμερας στο ενδοσκόπιο. Στη συνέχεια αφαιρείται το ενδοσκόπιο και η τοποθέτηση του τροφοδοτικού σωλήνα μπορεί να επιβεβαιωθεί με αναρρόφηση γαστρικού περιεχομένου και ακτινογραφία.

Είναι κοινή πρακτική να περιμένετε 4 έως 12 ώρες πριν χρησιμοποιήσετε το νέο σωλήνα τροφοδοσίας. Μερικοί άνθρωποι θα είναι ξύπνιοι κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ενώ άλλοι μπορεί να χρειάζονται συνειδητή καταστολή. Δεν υπάρχει ανάρρωση από την ίδια την τοποθέτηση του σωλήνα, αλλά μπορεί να χρειαστούν μία ή δύο ώρες για να εξαλειφθούν τα κατασταλτικά φάρμακα.

Γαστροστομία ή νηστιδοστομία

Η τοποθέτηση σωλήνων γαστροστομίας ή νήστιδος είναι επίσης μια διαδικασία που μπορεί να απαιτεί συνειδητή καταστολή ή περιστασιακά γενική αναισθησία.

Ένα ενδοσκόπιο χρησιμοποιείται για να απεικονίσει πού πρέπει να πάει ο σωλήνας και στη συνέχεια γίνεται μια μικροσκοπική τομή στην κοιλιά για να τροφοδοτήσει τον σωλήνα στο στομάχι ή τα έντερα. Στη συνέχεια, ο σωλήνας στερεώνεται στο δέρμα.

Πολλοί ενδοσκόποι επιλέγουν να περιμένουν 12 ώρες πριν χρησιμοποιήσουν το νέο σωλήνα σίτισης. Η ανάρρωση μπορεί να διαρκέσει πέντε έως επτά ημέρες. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ενόχληση στο σημείο εισαγωγής του σωλήνα, αλλά η τομή είναι τόσο μικρή που συνήθως επουλώνεται πολύ καλά. Μπορεί να λάβετε αντιβιοτικά για την πρόληψη της μόλυνσης.

Εντερική έναντι παρεντερικής σίτισης

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εντερική σίτιση μπορεί να μην αποτελεί επιλογή. Εάν διατρέχετε κίνδυνο για υποσιτισμό και δεν έχετε λειτουργικό σύστημα γαστρεντερικής ροής, μπορεί να χρειαστείτε μια επιλογή που ονομάζεται παρεντερική σίτιση.

Η παρεντερική σίτιση αναφέρεται στην παροχή διατροφής μέσω των φλεβών ενός ατόμου. Θα έχετε έναν τύπο συσκευής φλεβικής πρόσβασης, όπως μια θύρα ή έναν περιφερειακά τοποθετημένο κεντρικό καθετήρα (γραμμή PICC ή PIC), ώστε να μπορείτε να λαμβάνετε υγρή διατροφή.

Εάν αυτή είναι η συμπληρωματική διατροφή σας, ονομάζεται περιφερική παρεντερική διατροφή (PPN). Όταν λαμβάνετε όλες τις διατροφικές σας ανάγκες μέσω ενδοφλέβιας χορήγησης, συχνά ονομάζεται ολική παρεντερική διατροφή (TPN).

Η παρεντερική σίτιση μπορεί να είναι μια σωτήρια επιλογή σε πολλές περιπτώσεις. Ωστόσο, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείτε εντερική διατροφή εάν είναι δυνατόν. Η εντερική διατροφή μιμείται περισσότερο την κανονική διατροφή και μπορεί να βοηθήσει στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Πιθανές επιπλοκές της εντερικής σίτισης

Υπάρχουν ορισμένες επιπλοκές που μπορεί να εμφανιστούν ως αποτέλεσμα της εντερικής σίτισης. Μερικά από τα πιο κοινά περιλαμβάνουν:

• αναρρόφηση, που είναι η τροφή που εισέρχεται στους πνεύμονες

• σύνδρομο επανασίτισης, επικίνδυνες ηλεκτρολυτικές ανισορροπίες που μπορεί να εμφανιστούν σε άτομα που είναι πολύ υποσιτισμένα και αρχίζουν να λαμβάνουν εντερικές τροφές

• μόλυνση του σωλήνα ή της θέσης εισαγωγής
• ναυτία και έμετος που μπορεί να προκύψουν από τροφές που είναι πολύ μεγάλες ή γρήγορες ή από αργή κένωση του στομάχου
• ερεθισμός του δέρματος στο σημείο εισαγωγής του σωλήνα
• διάρροια λόγω υγρής δίαιτας ή πιθανώς φαρμάκων
• απομάκρυνση του σωλήνα
• απόφραξη του σωλήνα, που μπορεί να συμβεί εάν δεν ξεπλυθεί σωστά

Δεν υπάρχουν τυπικά μακροχρόνιες επιπλοκές της εντερικής σίτισης.

Όταν ξαναρχίσετε να τρώτε κανονικά, μπορεί να έχετε κάποια πεπτική δυσφορία καθώς το σώμα σας προσαρμόζεται ξανά στις στερεές τροφές.

Ποιος δεν πρέπει να έχει εντερική σίτιση;

Ο κύριος λόγος που ένα άτομο δεν θα μπορούσε να έχει εντερική τροφή είναι εάν το στομάχι ή το έντερό του δεν λειτουργούν σωστά.

Κάποιος με εντερική απόφραξη, μειωμένη ροή αίματος στα έντερά του (ισχαιμικό έντερο) ή σοβαρή εντερική νόσο όπως η νόσος του Crohn πιθανότατα δεν θα ωφεληθεί από την εντερική σίτιση.

Η προοπτική

Η εντερική σίτιση χρησιμοποιείται συχνά ως βραχυπρόθεσμη λύση ενώ κάποιος αναρρώνει από ασθένεια, τραυματισμό ή χειρουργική επέμβαση. Οι περισσότεροι άνθρωποι που λαμβάνουν εντερικές τροφές επιστρέφουν στην κανονική διατροφή.

Υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου η εντερική σίτιση χρησιμοποιείται ως μακροπρόθεσμη λύση, όπως για άτομα με κινητικές διαταραχές ή παιδιά με σωματικές αναπηρίες.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εντερική διατροφή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να παρατείνει τη ζωή σε κάποιον που είναι βαρέως άρρωστος ή σε ένα ηλικιωμένο άτομο που δεν μπορεί να διατηρήσει τις διατροφικές του ανάγκες. Η ηθική της χρήσης εντερικής σίτισης για παράταση της ζωής πρέπει να αξιολογείται σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση.

Η εντερική σίτιση μπορεί να φαίνεται σαν μια προκλητική προσαρμογή για εσάς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο. Ο γιατρός σας, οι νοσοκόμες, ένας διατροφολόγος και οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης στο σπίτι μπορούν να σας βοηθήσουν να γίνει αυτή η προσαρμογή επιτυχής.