Απουσία επιληψίας (επιληπτικές κρίσεις Petit Mal)

Ποια είναι τα συμπτώματα μιας κρίσης απουσίας;

Οι επιληπτικές κρίσεις απουσίας επηρεάζουν συχνότερα παιδιά από 5 έως 9 ετών. Μπορούν επίσης να εμφανιστούν σε ενήλικες. Τα παιδιά με επιληψία μπορεί να βιώσουν απουσία και επιληπτικές κρίσεις. Οι κρίσεις Grand mal διαρκούν περισσότερο και έχουν πιο έντονα συμπτώματα.

Τα σημάδια μιας κρίσης απουσίας περιλαμβάνουν:

• αγναντεύοντας το διάστημα
• χτυπώντας τα χείλη μεταξύ τους
• φτερουγίσματα στα βλέφαρα
• διακοπή του λόγου στη μέση μιας πρότασης
• κάνοντας ξαφνικές κινήσεις των χεριών
• γέρνοντας μπροστά ή πίσω
• εμφανίζεται ξαφνικά ακίνητος

Οι ενήλικες συχνά συγχέουν τα παιδιά με επιληπτικές κρίσεις απουσίας για κακή συμπεριφορά ή απροσεξία. Ο δάσκαλος ενός παιδιού είναι συχνά ο πρώτος που παρατηρεί συμπτώματα επιληπτικής κρίσης απουσίας. Το παιδί θα εμφανιστεί προσωρινά απόν από το σώμα του.

Μπορείτε να πείτε εάν ένα άτομο βιώνει μια επιληπτική κρίση απουσίας επειδή το άτομο δεν γνωρίζει το περιβάλλον του, ακόμη και με το άγγιγμα ή τον ήχο. Οι επιληπτικές κρίσεις μπορεί να ξεκινούν με αύρα ή προειδοποιητική αίσθηση. Ωστόσο, οι επιληπτικές κρίσεις απουσίας συμβαίνουν συνήθως ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση. Αυτό καθιστά σημαντική τη λήψη προφυλάξεων για την προστασία του ασθενούς.

Τι προκαλεί κρίση απουσίας;

Ο εγκέφαλός σας είναι ένα περίπλοκο όργανο και το σώμα σας βασίζεται σε αυτό για πολλά πράγματα. Διατηρεί τους καρδιακούς παλμούς και την αναπνοή σας. Τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλό σας στέλνουν ηλεκτρικά και χημικά σήματα μεταξύ τους για επικοινωνία. Μια κρίση παρεμβαίνει σε αυτήν την ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο. Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης απουσίας, τα ηλεκτρικά σήματα του εγκεφάλου σας επαναλαμβάνονται. Ένα άτομο που έχει επιληπτικές κρίσεις απουσίας μπορεί επίσης να έχει αλλοιωμένα επίπεδα νευροδιαβιβαστών. Αυτοί είναι οι χημικοί αγγελιοφόροι που βοηθούν τα κύτταρα να επικοινωνούν.

Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν τη συγκεκριμένη αιτία για επιληπτικές κρίσεις απουσίας. Η κατάσταση μπορεί να είναι γενετική και να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Ο υπερ -εξαερισμός ή τα φώτα που αναβοσβήνουν μπορεί να προκαλέσουν κρίση απουσίας σε άλλους. Οι γιατροί μπορεί να μην βρουν ποτέ συγκεκριμένη αιτία για ορισμένους ασθενείς.

Πώς διαγιγνώσκονται οι κρίσεις απουσίας;

Ο νευρολόγος είναι ένας γιατρός που ειδικεύεται στη διάγνωση διαταραχών του νευρικού συστήματος όπως η επιληψία. Οι νευρολόγοι αξιολογούν:

• συμπτώματα
• συνολική υγεία
• φάρμακα
• προϋπάρχουσες συνθήκες
• απεικόνιση και σάρωση εγκεφαλικών κυμάτων

Ο γιατρός σας θα προσπαθήσει να εξαλείψει άλλες αιτίες των συμπτωμάτων σας προτού διαγνώσει επιληπτικές κρίσεις απουσίας. Μπορεί να παραγγείλουν μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου σας. Αυτή η σάρωση καταγράφει λεπτομερείς όψεις των εγκεφαλικών αγγείων και των περιοχών όπου θα μπορούσαν να υπάρχουν δυνητικοί όγκοι.

Ένας άλλος τρόπος για τη διάγνωση της πάθησης χρησιμοποιεί φωτεινά, τρεμόπαιτα φώτα ή υπεραερισμό για να προκαλέσει μια κρίση. Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμής, ένα μηχάνημα ηλεκτροεγκεφαλογραφίας μετρά τα εγκεφαλικά κύματα για να αναζητήσει τυχόν αλλαγές στη λειτουργία του εγκεφάλου.

Πώς αντιμετωπίζονται οι κρίσεις απουσίας;

Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα μπορούν να θεραπεύσουν τις επιληπτικές κρίσεις απουσίας. Η εύρεση του σωστού φαρμάκου περιλαμβάνει δοκιμή και σφάλμα και μπορεί να πάρει χρόνο. Ο γιατρός σας μπορεί να ξεκινήσει με χαμηλές δόσεις φαρμάκων κατά των επιληπτικών κρίσεων. Στη συνέχεια, μπορούν να προσαρμόσουν τη δόση με βάση τα αποτελέσματά σας.

Μερικά παραδείγματα φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της κρίσης απουσίας είναι:

• αιθοσουξιμίδη (Zarontin)
• λαμοτριγίνη (Lamictal)
• βαλπροϊκό οξύ (Depakene, Stavzor)

Οι έγκυες γυναίκες ή οι γυναίκες που σκέφτονται να μείνουν έγκυες δεν πρέπει να λαμβάνουν βαλπροϊκό οξύ επειδή αυξάνουν τον κίνδυνο για γενετικές ανωμαλίες.

Ορισμένες δραστηριότητες μπορεί να είναι επικίνδυνες για άτομα με επιληπτικές κρίσεις απουσίας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι επιληπτικές κρίσεις απουσίας προκαλούν προσωρινή απώλεια συνείδησης. Οδήγηση και κολύμπι κατά τη διάρκεια μιας επιληπτικής κρίσης απουσίας μπορεί να προκαλέσει ατύχημα ή πνιγμό. Ο γιατρός σας μπορεί να περιορίσει τη δραστηριότητά σας μέχρι να βεβαιωθείτε ότι οι κρίσεις σας είναι υπό έλεγχο. Ορισμένες πολιτείες μπορεί επίσης να έχουν νόμους σχετικά με το πόσο καιρό πρέπει να περάσει ένα άτομο χωρίς κρίση πριν επιστρέψει στο δρόμο.

Όσοι έχουν επιληπτικές κρίσεις απουσίας μπορεί να επιθυμούν να φορέσουν ιατρικό βραχιόλι αναγνώρισης. Αυτό βοηθά τους άλλους να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Οι άνθρωποι μπορεί επίσης να θέλουν να εκπαιδεύσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν εάν εμφανιστεί επιληπτική κρίση.

Ποιες είναι οι επιπλοκές των κρίσεων απουσίας;

Οι επιληπτικές κρίσεις απουσίας διαρκούν συνήθως μεταξύ 10 και 15 δευτερολέπτων. Το άτομο επιστρέφει στην κανονική συμπεριφορά μετά την επιληπτική κρίση. Το άτομο συνήθως δεν θυμάται τις τελευταίες στιγμές ή την ίδια την κρίση. Ορισμένες επιληπτικές κρίσεις απουσίας μπορούν να διαρκέσουν έως και 20 δευτερόλεπτα.

Ενώ οι επιληπτικές κρίσεις απουσίας εμφανίζονται στον εγκέφαλο, δεν προκαλούν εγκεφαλική βλάβη. Οι επιληπτικές κρίσεις απουσίας δεν θα έχουν καμία επίδραση στη νοημοσύνη στα περισσότερα παιδιά. Ορισμένα παιδιά ενδέχεται να αντιμετωπίσουν μαθησιακές δυσκολίες λόγω των κενών στη συνείδηση. Άλλοι μπορεί να νομίζουν ότι ονειροπολούν ή δεν δίνουν σημασία.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μόνες μακροπρόθεσμες επιπτώσεις μιας επιληπτικής κρίσης απουσίας συμβαίνουν εάν το άτομο πέσει ή τραυματιστεί. Οι πτώσεις δεν είναι τυπικές κατά τη διάρκεια της κρίσης. Ένα άτομο μπορεί να βιώσει επιληπτικές κρίσεις απουσίας δώδεκα ή περισσότερες φορές την ημέρα χωρίς κακές συνέπειες.

Άλλοι άνθρωποι είναι συνήθως οι πρώτοι που παρατηρούν επιληπτικές κρίσεις απουσίας. Αυτό συμβαίνει επειδή ο ασθενής δεν γνωρίζει ότι βιώνει μια κρίση.

Τα παιδιά με επιληπτικές κρίσεις απουσιάζουν συχνά από την πάθηση. Ωστόσο, οι κρίσεις απουσίας μπορούν να συνεχιστούν. Μερικοί ασθενείς προχωρούν σε μεγαλύτερες ή πιο έντονες επιληπτικές κρίσεις.

Τι είναι η Μακροπρόθεσμη Προοπτική;

Σύμφωνα με το Foundationδρυμα Επιληψίας, περίπου το 65 τοις εκατό των παιδιών ξεπερνούν τις κρίσεις απουσίας στην εφηβεία τους. Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα μπορούν συνήθως να βοηθήσουν στον έλεγχο των επιληπτικών κρίσεων. Αυτό θα βοηθήσει στην αποφυγή τυχόν κοινωνικών ή ακαδημαϊκών δυσκολιών.