Άνοιγμα για την υπερδραστήρια κύστη: Τι έχω μάθει

Η ονομασία του δεν έλυσε το πρόβλημα

Ωστόσο, ντρεπόμουν πολύ να αναφέρω τα συμπτώματά μου σε έναν γιατρό, έτσι για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είχα πραγματική διάγνωση.

Κάποια στιγμή, το ανέφερα τελικά σε μια γυναίκα γιατρό και με προέτρεψε να προσέχω να αλλάζω τα μαξιλάρια μόλις βρέχονται για να αποφύγω τις μολύνσεις από ζυμομύκητες. Μου πρότεινε επίσης να δοκιμάσω να χρησιμοποιήσω σύνθετες ορμόνες για τα συμπτώματά μου. (Όχι, δεν λειτούργησαν.)

Μια άλλη φορά, το είπα στον γυναικολόγο μου όταν έκανα τεστ Παπανικολάου. Μου πρότεινε να πάρω το Premarin, το οποίο κατέληξα να χρησιμοποιώ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Βοήθησε σε κάποια πράγματα, αλλά όχι σε επείγοντα θέματα.

Δυστυχώς, ένιωσα ότι υπήρχαν λίγες οριστικές απαντήσεις. Η υπερδραστήρια κύστη μου ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί, και απλώς χειροτέρεψε.

Για 23 χρόνια, είχα μια μικρή επιχείρηση. Στη δουλειά, ήμουν μόνο λίγα βήματα από το μπάνιο, κάτι που ήταν πραγματικά χρήσιμο. Αργότερα, πούλησα την επιχείρηση και επέστρεψα στο σχολείο για να γίνω σχεδιαστής τοπίου. Μετά από αυτό, πήγα να δουλέψω σε μια εταιρεία στα προάστια.

Ξαφνικά, ήμουν η (γυναίκα) επικεφαλής σχεδιαστής τοπίου που επέβλεπε ένα πλήρωμα ανδρών καθώς εγκαταστήσαμε ένα σχέδιο σε μια αυλή. Αλλά εξακολουθούσα να αντιμετωπίζω προβλήματα με το OAB, οπότε έπρεπε να οδηγώ το ανατρεπόμενο φορτηγό της εταιρείας σε ένα βενζινάδικο κάθε ώρα. Τι εφιάλτης!

Στη συνέχεια υπήρξαν τα ταξίδια στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, πρώτα στο Τορίνο της Ιταλίας και μετά στο Βανκούβερ — ξένες χώρες, με μεγάλες ουρές για ασφάλεια, χωρίς δημόσια μπάνια σε τερματικούς σταθμούς μεταφοράς και πολύ λίγα (ή καθόλου) σε ορισμένους χώρους. Ενώ βρισκόμουν στην Ιταλία, έπρεπε να χάσω μια μέρα εκδηλώσεων για να μείνω στο ξενοδοχείο και να κάνω πλυντήριο.

Η Ιταλία ήταν ένα σημείο καμπής για μένα.

Θα μπορούσα να είχα πει στην καλή μου φίλη τι συνέβαινε, αλλά υπήρχαν άλλοι δύο φίλοι της που ταξίδευαν μαζί μας, συμπεριλαμβανομένου ενός άνδρα. Απλώς δεν μπορούσα να παραδεχτώ ότι είχα τόσο σοβαρό επείγον και ότι δεν μπορούσα να το ελέγξω.

Αφού φτάσαμε στο σπίτι, τελικά εκμυστηρεύτηκα στον φίλο μου για το OAB μου και όταν πήγαμε στο Βανκούβερ, ήταν πολύ καλύτερα. Κατάλαβε και με βοήθησε να βρω σκοτεινά μπάνια που μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε.

Το να μοιράζομαι τις προκλήσεις μου έχει αυξήσει την υποστήριξή μου

Ο άβολος συγχρονισμός των ορμών μου δημιούργησε επίσης προβλήματα στον σύζυγό μου, τον Τιμ, αρχικά – παρόλο που φρόντιζα πάντα να χρησιμοποιώ την τουαλέτα πριν φύγω από το σπίτι. Ντρεπόταν επίσης από την ξαφνική μου ανάγκη να εξετάσω τα προϊόντα στα κάτω ράφια κάθε φορά που βρισκόμασταν σε ένα κατάστημα.

Ευτυχώς, κατάλαβε ότι δεν ψώνιζα πραγματικά. Η αλήθεια είναι ότι ήξερα ότι αν μπορούσα να κάτσω οκλαδόν για ένα λεπτό και να αφήσω το συναίσθημα να περάσει, θα μπορούσα να πάω σε ένα μπάνιο.

Μόλις του εξήγησα πώς είναι και ότι δεν έχω κανέναν έλεγχο πάνω του, μπόρεσε να το χειριστεί και να είναι χρήσιμος. Η κατανόησή του έχει σίγουρα κάνει τα πράγματα πολύ καλύτερα.

Η επιτυχία μου που το εξήγησα στον Tim και στους φίλους μου που έκαναν μπούκλες, διευκόλυνε να το πω σε άλλους φίλους. Αποδεικνύεται ότι μερικοί από αυτούς είχαν επίσης επείγοντα ζητήματα, αν και ίσως όχι στον ίδιο βαθμό με εμένα. Αλλά η ζωή μου έγινε πολύ πιο εύκολη όταν τελικά άρχισα να μιλάω για αυτό.

Είχα ακόμα κάποια δυσκολία να είμαι εντελώς ανοιχτός με όλους τους φίλους μου. Δεν καταλάβαιναν γιατί ένα άτομο που φαινόταν σε αρκετά καλή φόρμα χρειαζόταν να καθίσει για ένα λεπτό, πολλές φορές την ημέρα, ενώ κάναμε περιηγήσεις ή ψώνια σε ένα εμπορικό κέντρο. (Γνωρίζω, είναι πιο εύκολο να σταματήσω τη διαρροή που μπορεί να συνοδεύει την παρόρμηση να πάω αν κάθομαι).

Πώς μπορεί όμως κάποιος να καταλάβει τι συμβαίνει αν δεν ξέρει τι φταίει; Για μένα, έχω μάθει ότι είναι σημαντικό να μπορώ να λέω στην οικογένειά μου, στους φίλους και στους συναδέλφους μου «Πρέπει να κάνω ένα γρήγορο διάλειμμα» και να ξέρω ότι καταλαβαίνουν.

Τώρα, όποτε βρίσκομαι σε μια νέα κατάσταση, πρέπει να σκεφτώ δύο πράγματα: ποιος πρέπει να ξέρει και πόσα πρέπει να γνωρίζει για να καταλάβει και να είναι χρήσιμος;

Για πολύ καιρό, ήταν δύσκολο για μένα να μιλήσω σε άντρες για αυτό, αλλά έχω μάθει ότι πολλοί από αυτούς έχουν επίσης προβλήματα.

Οι περισσότεροι όλοι έχουν ακούσει τους όρους υπερδραστήρια κύστη και ακράτεια, οπότε το να λέω απλά, «Πριν βγούμε έξω, θέλω να γνωρίζετε μια πάθηση που έχω που απαιτεί κάποια ειδική προσαρμογή», ​​ήταν συχνά μια καλή προσέγγιση για μένα.

Δεν χρειάζεται να υποφέρεις στη σιωπή

Όταν βρείτε το θάρρος να παραδεχτείτε ανοιχτά το πρόβλημά σας, να συζητήσετε πώς είναι και πώς πρέπει να αντιμετωπίσετε τις ξαφνικές παρορμήσεις, η ποιότητα της ζωής σας θα βελτιωθεί.

Στο τέλος της ημέρας, δεν πρέπει να ντρεπόμαστε ή να ντρεπόμαστε που έχουμε μια ιατρική κατάσταση που απαιτεί κάποια προσαρμογή και υποστήριξη.

Πρέπει να βρούμε τους καλύτερους τρόπους για να λειτουργήσουμε στη ζωή μας — και μερικές φορές, μπορεί να χρειαστούμε βοήθεια. Τουλάχιστον, το να περιμένεις κάποια κατανόηση δεν απαιτεί πολλά.

Μπορώ να γελάω και να λέω ιστορίες για αυτό τώρα, αλλά για πολύ καιρό, η ΟΑΒ μου έκλεψε το να μπορώ να απολαμβάνω πολλές πτυχές της ζωής μου. Η ντροπή και ο φόβος της ανακάλυψης, του «ατυχήματος» και της προσπάθειας να τα βγάλουν πέρα ​​ήταν αγχωτικά.

Το να μάθω να διαχειρίζομαι και να μιλάω για την ακράτειά μου ήταν μια τεράστια βοήθεια. Και ελπίζω ότι οποιοσδήποτε άλλος που περνάει αυτό θα μπορέσει να μάθει να κάνει το ίδιο.

Η Twila Yednock είναι συνταξιούχος ανθοπώλης και σχεδιάστρια τοπίου, η οποία ζει μια δραστήρια ζωή που περιλαμβάνει κέρλινγκ και αλεξίπτωτο, μαζί με πολλή κηπουρική, λόγω της αγάπης της για οτιδήποτε αφορά την κηπουρική. Στη συνταξιοδότησή της, ήταν ενεργή εθελόντρια για το Simon Foundation for Continence, εργαζόμενη για να βοηθήσει τους ανθρώπους να μάθουν να διαχειρίζονται τη ζωή με την ακράτεια και αναζητώντας θεραπείες για την ακράτεια κάθε είδους. Γεννημένη στο Ιλινόις, τώρα ζει στο Τενεσί.