Συμβουλές για τη γονική μέριμνα ενός παιδιού με ΔΕΠΥ ανά ηλικία

Τα πέντε C της γονικής μέριμνας με ΔΕΠΥ αποτελούν μέρος ενός μοντέλου γονικής μέριμνας που αναπτύχθηκε από την Δρ. Sharon Saline, μια κλινική ψυχολόγο γνωστή για την εργασία της στην υποστήριξη οικογενειών με νευροαποκλίνοντα παιδιά.

Οι γονείς που ακολουθούν το πλαίσιο του Saline εστιάζουν σε αυτούς τους πέντε τομείς που αποσκοπούν στη μείωση της απογοήτευσης και της υπερέντασης των γονιών:

• Αυτοέλεγχος: την ικανότητά σας να αναγνωρίζετε και να διαχειρίζεστε τις δικές σας συναισθηματικές αντιδράσεις, ώστε να μπορείτε να μάθετε στο παιδί σας να κάνει το ίδιο
• Συμπόνια: κατανοώντας τις ατομικές ανάγκες του παιδιού σας και ανταποκρινόμενοι με ενσυναίσθηση και υπομονή
• Συνεργασία: συνεργαστείτε με άλλους, όπως δασκάλους και θεραπευτές, για να δημιουργήσετε ένα δίκτυο υποστήριξης για το παιδί σας
• Συνοχή: θέτοντας και διατηρώντας σαφή όρια, κανόνες και συνέπειες, ενώ ακολουθείτε αυτό που εσείς, ως γονέας, λέτε ότι πρόκειται να κάνετε
• Εορτασμός: γιορτάζοντας τις επιτυχίες, όσο μικρές κι αν είναι, και χτίζοντας πάνω σε αυτό που λειτουργεί καθημερινά

Η ανάπτυξη αυτών των αρχών μπορεί να ωφελήσει εσάς καθώς και το παιδί σας.

Για παράδειγμα, αν δείχνετε ενεργά συμπόνια, συνέπεια και αυτοέλεγχο, σας βοηθά να μάθετε πώς να διαχειρίζεστε το άγχος και την απογοήτευση των γονέων. Επιπλέον, επιτρέπει στο παιδί σας να μάθει από το παράδειγμά σας.

Τα παιδιά κάτω των 5 ετών διανύουν σημαντική σωματική ανάπτυξη και κινητική ανάπτυξη. Όταν μπαίνουν στην προσχολική ηλικία, η κοινωνική, πνευματική και συναισθηματική τους ανάπτυξη αυξάνεται επίσης αλματωδώς.

Η γονική μέριμνα σε αυτό το στάδιο μπορεί να είναι κουραστική και εξαντλητική, ειδικά αν αυτό είναι το πρώτο σας παιδί. Εδώ είναι μερικές συμβουλές:

• Καθιερώστε μια ρουτίνα: Η Amy Braun, αδειούχος κλινικός επαγγελματίας σύμβουλος από το Yorkville του Ιλινόις, έχει συστήσει τη θέσπιση και τη διατήρηση ενός καθημερινού προγράμματος για φαγητό, μεσημεριανό ύπνο και παιχνίδι. Σύμφωνα με έρευνα του 2014, οι ρουτίνες μπορούν να είναι ένας σημαντικός τρόπος παροχής συνέπειας και σταθερότητας για τα παιδιά που ζουν με ΔΕΠΥ.
• Μάθετε περισσότερα για τη ΔΕΠΥ: Η πρώιμη παιδική ηλικία είναι η ευκαιρία σας να μάθετε όσα περισσότερα μπορείτε για τη ΔΕΠΥ. Η εκμάθηση για τα συμπτώματα, τις θεραπείες και τα διαθέσιμα δίκτυα υποστήριξης μπορεί να σας βοηθήσει να ασκήσετε συμπόνια και να ξέρετε τι να περιμένετε καθώς το παιδί σας μεγαλώνει.
• Εστιάστε στην αυτοφροντίδα: Η αυτοφροντίδα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της γονικής εξουθένωσης. «Το να έχεις ένα μικρό παιδί με ΔΕΠ-Υ μπορεί να είναι σωματικά και συναισθηματικά εξαντλητικό», είπε η Michelle English, αδειούχος κλινική κοινωνική λειτουργός από το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. «Δώστε προτεραιότητα στην αυτοφροντίδα κοιμάστε αρκετά, τρώτε καλά και αφιερώνετε χρόνο για δραστηριότητες που σας αρέσουν».
• Ξεκινήστε τη θετική ενίσχυση: Ο Braun σημείωσε ότι οι μέθοδοι θετικής ενίσχυσης είναι πολύ αποτελεσματικές κατά την πρώιμη παιδική ηλικία. Η έναρξη αυτής της μεθόδου ανατροφής νωρίς, είπε, μπορεί να ενθαρρύνει την καλή συμπεριφορά στο δρόμο.
• Διαβάστε μαζί: Το να διαβάζετε μαζί μπορεί να είναι χαλαρωτικό. Έχει επίσης πρόσθετα οφέλη για την ανατροφή των παιδιών με ΔΕΠΥ. «Το να διαβάζεις στο παιδί σου σε αυτή την ηλικία προάγει τη γλωσσική ανάπτυξη και ενθαρρύνει τη χρήση της ανάγνωσης ως μια υγιή ικανότητα αντιμετώπισης στο μέλλον», είπε ο Braun.

Τα παιδιά ηλικίας 6-12 ετών είναι μαθητές δημοτικού. Αρχίζουν να αναπτύσσουν την ανεξαρτησία τους, να ανακαλύπτουν τη δημιουργικότητά τους και να δοκιμάζουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες με τους συνομηλίκους τους.

Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν πολλές δοκιμές και λάθη — και όλα τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν. Μερικές συμβουλές που πρέπει να ακολουθήσετε περιλαμβάνουν:

• Θέστε σαφείς κανόνες, προσδοκίες και συνέπειες: Αυτή είναι η ηλικία που τα παιδιά μπορούν να αρχίσουν να εκφράζουν την ανεξαρτησία τους. Ο καθορισμός και η επικοινωνία σαφών κανόνων, προσδοκιών και συνεπειών μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί που ζει με ΔΕΠ-Υ να μάθει ποιες ενέργειες έχουν ποια αποτελέσματα.
• Γίνετε μέρος της ανεξαρτησίας του παιδιού σας: Συμμετέχοντας στην εξερεύνηση της ανεξαρτησίας του παιδιού σας, μπορείτε να το βοηθήσετε να την αναπτύξει αργά, με τρόπο που το προετοιμάζει για την ενηλικίωση. Είναι σε θέση να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις και μπορείτε να τους βοηθήσετε να μάθουν από τα λάθη τους.
• Αφήστε τα παιδιά να συμμετέχουν στις αποφάσεις φροντίδας τους: Τα Αγγλικά πρότειναν να συμπεριλάβετε το παιδί σας στη διαδικασία φροντίδας της ΔΕΠΥ. Κάνοντας αυτό τους βοηθά να μάθουν να επικοινωνούν ανοιχτά με τον θεραπευτή τους και τους διδάσκει ότι υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι για τη ΔΕΠΥ.

Οι έφηβοι είναι γνωστό ότι είναι σκληροί με τους γονείς. Η αναζήτηση της ανεξαρτησίας βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών σε αυτό το στάδιο ανάπτυξης και οι έφηβοι αντιμετωπίζουν έναν αυξανόμενο αριθμό ευθυνών. Εδώ είναι μερικές συμβουλές:

• Ενθαρρύνετε υγιεινές συνήθειες: Η προώθηση υγιεινών συνηθειών όπως η άσκηση, ο ποιοτικός ύπνος και η ισορροπημένη διατροφή είναι σημαντική, είπε ο Αγγλικά, επειδή οι έφηβοι που ζουν με ΔΕΠΥ μπορεί να αντιμετωπίσουν προκλήσεις με παρορμητικότητα και αυτορρύθμιση.
• Σεβαστείτε την ανεξαρτησία: Οι έφηβοι με ΔΕΠΥ είναι ικανοί να ανεξαρτητοποιηθούν. Ο σεβασμός της επιθυμίας τους να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις και να διαχειρίζονται τη μέρα τους μπορεί να τους βοηθήσει να χτίσουν την αυτονομία που θα χρειάζονται ως ενήλικες.
• Συνεργαστείτε για τη διαχείριση χρόνου: «Η διαχείριση του χρόνου μπορεί να είναι δύσκολη για τους εφήβους με ΔΕΠΥ, επομένως είναι κρίσιμο να συνεργαστούμε για να αναπτύξουμε ένα σύστημα που λειτουργεί για αυτούς», είπε ο English. «Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη χρήση ημερολογίων, χρονόμετρων και άλλων εργαλείων για να τους βοηθήσουν να παραμείνουν οργανωμένοι και να διαχειρίζονται τον χρόνο τους πιο αποτελεσματικά».
• Check-in τακτικά: Το να σέβεσαι την ανεξαρτησία του εφήβου σου δεν σημαίνει να κλείνεις τις γραμμές επικοινωνίας. Το να ελέγχετε τακτικά με τον έφηβο σας δείχνει ότι νοιάζεστε και είστε εκεί αν χρειαστεί.

Τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ εμφανίζονται συνήθως στην πρώιμη παιδική ηλικία μεταξύ των ηλικιών 3 και 6 ετών. Τα παιδιά που παρουσιάζουν σοβαρά συμπτώματα συχνά λαμβάνουν διάγνωση νωρίτερα, περίπου σε μια μέση ηλικία 4 χρόνια.

Η ΔΕΠΥ δεν είναι μια προοδευτική κατάσταση. Στην πραγματικότητα, τα συμπτώματα βελτιώνονται για πολλούς ανθρώπους μέχρι την ενηλικίωση. Μερικές φορές, οι γονείς ή οι φροντιστές μπορεί να παρατηρήσουν πιο σοβαρά συμπτώματα ΔΕΠΥ, αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται απλώς στο ότι ένα παιδί έχει ανταποκριθεί σε μια νέα πρόκληση με τρόπο που οι γονείς έχουν δει στο παρελθόν.

Η υποστήριξη των γονέων μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ σε όλη του τη ζωή. Σύμφωνα με α Ερευνητική εργασία 2023οι γονείς εκπληρώνουν αρκετούς σημαντικούς ρόλους κατά τη διάρκεια της ζωής ενός παιδιού, όπως:

• διευθυντής (αναλαμβάνει τις ανάγκες)
• roadie (βοήθεια στα παρασκήνια)
• superfan (που προσφέρει λατρεία και ενθάρρυνση)

Αυτά τα στάδια δείχνουν τη στροφή σας ως γονέα από το να κατευθύνετε τη ζωή του παιδιού σας στο να το βοηθήσετε να ευδοκιμήσει καθώς προχωρά στην ενηλικίωση, συνεχίζοντας να του δείχνετε αγάπη άνευ όρων.

Ο Braun εξήγησε ότι η γονική υποστήριξη προσφέρει στα παιδιά που ζουν με ΔΕΠΥ:

• συναισθηματική υποστήριξη
• υπεράσπιση
• ρουτίνα και δομή
• υποστήριξη θεραπείας
• οικοδόμηση δεξιοτήτων

Η οικοδόμηση της αυτοεκτίμησης είναι ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα της γονικής υποστήριξης.

«Τα παιδιά με ΔΕΠΥ μπορεί να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ως αποτέλεσμα ακαδημαϊκών ή κοινωνικών προκλήσεων», είπε ο English. «Οι γονείς μπορούν να ενισχύσουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών τους αναγνωρίζοντας τα επιτεύγματά τους, δίνοντας έμφαση στα δυνατά τους σημεία και παρέχοντας άνευ όρων αγάπη και υποστήριξη».

Οι στρατηγικές γονικής μέριμνας για ένα παιδί που ζει με ΔΕΠΥ μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία. Ξεκινώντας τη γονεϊκή σας προσέγγιση με τα πέντε C μπορεί να σας βοηθήσει να καλλιεργήσετε σημαντικές πρακτικές που όχι μόνο μειώνουν το γονεϊκό σας άγχος αλλά και σας βοηθούν να κάνετε ένα αποτελεσματικό πρότυπο.

Η φροντίδα του εαυτού σας, ο καθορισμός σαφών ορίων και η ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας που ταιριάζει στην ηλικία μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά που ζουν με ΔΕΠ-Υ να ευδοκιμήσουν σε όλα τα στάδια της ζωής τους.