Οι συχνές ερωτήσεις και οι απαντήσεις σας σχετικά με την Ενεργή έναντι της Ανενεργής Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ)

Η κύρια διαφορά μεταξύ ενεργού και ανενεργού ΣΚΠ είναι η παρουσία κλινικής δραστηριότητας. Η κλινική δραστηριότητα αναφέρεται σε υποτροπές συμπτωμάτων.

Τι είναι η ενεργή ΣΚΠ;

Η ενεργή σκλήρυνση κατά πλάκας είναι όταν αντιμετωπίζετε υποτροπές, οι οποίες είναι μια ξαφνική έναρξη συμπτωμάτων. Η «ενεργή» σκλήρυνση κατά πλάκας μπορεί επίσης να είναι όταν υπάρχουν ενδείξεις φλεγμονής ή άλλες αλλαγές σε μια μαγνητική τομογραφία. Επιθέσεις, υποτροπές ή παροξύνσεις συμβούν σε υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα ΣΚΠ.

Τι σημαίνει ανενεργό ΣΚΠ;

Ανενεργό ΣΚΠ είναι όταν δεν υπάρχουν ενδείξεις πρόσφατης δραστηριότητας. Μπορεί να βρίσκεστε ανάμεσα σε υποτροπές και η μαγνητική τομογραφία μπορεί να μην παρουσιάζει νέα δραστηριότητα, όπως περιοχές φλεγμονής. Μπορεί να εξακολουθείτε να εμφανίζετε συμπτώματα σκλήρυνσης κατά πλάκας ως αποτέλεσμα προηγούμενων επιθέσεων, αλλά η ασθένεια δεν θεωρείται κλινικά ενεργή.

ΣΚΠ «με εξέλιξη» είναι όταν υπάρχει μια αργή και σταθερή επιδείνωση των συμπτωμάτων με την πάροδο του χρόνου. Αυτό μπορεί να συμβεί στην πρωτοπαθή προοδευτική σκλήρυνση κατά πλάκας, όπου ένα άτομο δεν παρουσιάζει κρίσεις ή υποτροπές.

Με την πρωτοπαθή προοδευτική σκλήρυνση κατά πλάκας, μπορεί να αντιμετωπίσετε κάποια ανακούφιση από τα συμπτώματα, αλλά αυτή η ανακούφιση είναι συνήθως μικρή και βραχύβια.

Η εξέλιξη μπορεί επίσης να συμβεί σε δευτερογενή προϊούσα ΣΚΠ. Τα άτομα που το αντιμετωπίζουν συνήθως έχουν υποτροπιάζουσα σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά η κατάσταση έχει εξελιχθεί σε προοδευτική μορφή όπου τα συμπτώματα σταδιακά χειροτερεύουν.

Ναι, η ΣΚΠ μπορεί να είναι ενεργή και «με εξέλιξη». Ένα άτομο με προοδευτική σκλήρυνση κατά πλάκας μπορεί να παρουσιάσει υποτροπές, υποδεικνύοντας ότι η πάθηση είναι ακόμα ενεργή. Μπορεί να έχουν κρίσεις ή ενδείξεις νέας κλινικής δραστηριότητας στις απεικονιστικές σαρώσεις. Ταυτόχρονα, τα συμπτώματά τους εξακολουθούν να εξελίσσονται και να γίνονται πιο έντονα.

Τα συμπτώματα της ΣΚΠ και η πορεία της πάθησης ποικίλλω πολλά μεταξύ ατόμων, επομένως είναι δύσκολο να δώσουμε μια συγκεκριμένη προοπτική.

Στην πρωτοπαθή προϊούσα και τη δευτερογενή προϊούσα σκλήρυνση κατά πλάκας, οι αλλαγές που σχετίζονται με την πάθηση σταδιακά και σταθερά επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου. Αυτό μπορεί να προκαλέσει συνεχή συμπτώματα.

Οι υποτροπές μπορεί επίσης να σας κάνουν να εμφανίσετε περισσότερα συμπτώματα για κάποιο χρονικό διάστημα προτού τα συμπτώματα βελτιωθούν. Για να θεωρήσει ένας γιατρός μια περίοδο έναρξης νέων συμπτωμάτων ως υποτροπή, πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον 24 ώρες και να έρθει τουλάχιστον 30 ημέρες μετά από μια προηγούμενη επίθεση.

Οι υποτροπές μπορεί επίσης να έχουν διαφορετικά συμπτώματα κάθε φορά και ποικίλλουν σε βαρύτητα.

Όπως υπάρχει καμία θεραπεία για τη ΣΚΠ, οι γιατροί συνιστούν θεραπείες που στοχεύουν στη μείωση της σοβαρότητας των υποτροπών και στην επιβράδυνση της εξέλιξης. Υπάρχουν ορισμένες θεραπείες που ένας γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει είτε για ενεργό σκλήρυνση κατά πλάκας είτε για σκλήρυνση κατά πλάκας με εξέλιξη.

Ενεργό MS

Προς την θεραπεύω Οι επιθέσεις MS, οι επιλογές περιλαμβάνουν:

• Ενδοφλέβια (IV) μεθυλπρεδνιζολόνη ή από του στόματος κορτικοστεροειδή: Αυτή η θεραπεία σε λίγες μέρες μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να αναρρώσει πιο γρήγορα από μια επίθεση.
• Πλασμαφαίρεση: Αυτό είναι για άτομα που δεν ανταποκρίνονται στα κορτικοστεροειδή. Περιλαμβάνει την αφαίρεση του πλάσματος του αίματος από το σώμα ενός ατόμου και την τοποθέτηση του πλάσματος αντικατάστασης.

Υπάρχουν άλλες θεραπείες για την υποτροπιάζουσα σκλήρυνση κατά πλάκας που στοχεύουν στο να σταματήσουν τη φλεγμονή που σχετίζεται με την πάθηση. Αυτά είναι πιο αποτελεσματικά όταν ξεκινούν κατά τα πρώιμα στάδια της ΣΚΠ και είναι για τη μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της πάθησης:

• Ενέσιμες θεραπείες: Αυτά περιλαμβάνουν φάρμακα βήτα ιντερφερόνης (Avonex, Betaseron) ή οξική glatiramer (Copaxone).
• Θεραπείες με έγχυση: Αυτές περιλαμβάνουν ναταλιζουμάμπη (Tysabri), οκλελιζουμάμπη (Ocrevus), αλεμτουζουμάμπη (Lemtrada), οφατουμουμάμπη (Kesimpta) και ουμπλιτουξιμάμπη (Briumvi).
• Στοματικές θεραπείες: Αυτά περιλαμβάνουν φινγκολιμόδη (Gilenya), φουμαρικό διμεθυλεστέρα (Tecfidera), τεριφλουνομίδη (Aubagio) και κλαδριβίνη (Mavenclad).

ΣΚΠ με εξέλιξη

Υπάρχουν μερικά φάρμακα που είναι εγκεκριμένα από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) για τη θεραπεία προοδευτικών μορφών ΣΚΠ:

• ocrelizumab (Ocrevus) για πρωτοπαθή προϊούσα σκλήρυνση κατά πλάκας
• μιτοξαντρόνη (Novantrone) για δευτερογενή προϊούσα ΣΚΠ
• φουμαρική διροξιμέλη (Vumerity) για δευτερογενή προϊούσα ΣΚΠ και υποτροπιάζουσα δευτεροπαθή προϊούσα ΣΚΠ.
• σιπονιμόδη (Mayzent) για δευτερογενή προϊούσα και υποτροπιάζουσα δευτεροπαθή προϊούσα σκλήρυνση κατά πλάκας.
• οξική glatiramer (Copaxone) για ενεργό (υποτροπιάζουσα) δευτεροπαθή προϊούσα σκλήρυνση κατά πλάκας.
• natalizumab (Tysabri)για ενεργό (υποτροπιάζουσα) δευτεροπαθή προϊούσα ΣΚΠ.
• αλεμτουζουμάμπη (Campath και Lemtrada) για ενεργό (υποτροπιάζουσα) δευτεροπαθή προϊούσα ΣΚΠ.
• οφατουμουμάμπη (Kesimpta) για ενεργό (υποτροπιάζουσα) δευτερογενή προϊούσα ΣΚΠ.
• ublituximab (Briumvi) για ενεργό (υποτροπιάζουσα) δευτεροπαθή προϊούσα ΣΚΠ.

Υπάρχουν επίσης πολλές θεραπείες και θεραπείες που μπορεί βοήθεια με συμπτώματα ΣΚΠ, όπως συνταγογραφούμενη νταλφαμπριδίνη (Ampyra) για αταξία και κλοναζεπάμη (Κλονοπίνη) για τρόμο.

Οι θεραπείες του τρόπου ζωής μπορούν επίσης να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη διαχείριση της ΣΚΠ. Η γιόγκα και οι διατάσεις, για παράδειγμα, μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση συμπτωμάτων όπως η μυϊκή σπαστικότητα.

Εάν έχετε ήδη διάγνωση ΣΚΠ αλλά έχετε νέα ή επιδεινούμενα συμπτώματα, εξετάστε το ενδεχόμενο να επισκεφτείτε έναν γιατρό για να συζητήσετε την πιθανότητα υποτροπής ή έξαρσης.

Ένας γιατρός μπορεί επίσης να συζητήσει εάν ο τύπος της ΠΣ σας αλλάζει, όπως από υποτροπιάζουσα ΣΚΠ σε δευτερογενή προϊούσα ΣΚΠ.

Εάν παίρνετε ένα φάρμακο για την ΠΣ και αντιμετωπίζετε αρνητικές παρενέργειες ή δεν πιστεύετε ότι η θεραπεία αποδίδει, ίσως θέλετε επίσης να συζητήσετε τις επιλογές σας με έναν γιατρό.

Η ενεργή σκλήρυνση κατά πλάκας είναι όταν υπάρχουν περίοδοι κλινικής δραστηριότητας, όπως νέα συμπτώματα ή περιοχές φλεγμονής στις απεικονιστικές σαρώσεις. Η ανενεργή ΣΚΠ είναι όταν δεν υπάρχει κλινική δραστηριότητα. Είναι πιθανό η κατάσταση να είναι ενεργή και με εξέλιξη, όπου τα συμπτώματα σταδιακά χειροτερεύουν.

Οι θεραπείες για τη σκλήρυνση κατά πλάκας περιλαμβάνουν κορτικοστεροειδή για οξείες προσβολές και φάρμακα που στοχεύουν να επιβραδύνουν τη δραστηριότητα της νόσου μακροπρόθεσμα.