ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
Τι είναι η τουλαραιμία;
Η τουλαραιμία είναι μια σπάνια και εξαιρετικά μολυσματική ασθένεια που προκαλείται από το βακτήριο Francisella tularensis. Ονομάζεται επίσης πυρετός κουνελιών ή πυρετός της μύγας των ελαφιών. Τα βακτήρια μπορούν να μολύνουν ένα ευρύ φάσμα ζώων, συμπεριλαμβανομένων των κουνελιών και των λαγών, των κάστορων, των μοσχοβολιστών, των σκίουρων και των ποντικών, και μεταδίδουν την ασθένεια στους ανθρώπους. Περιπτώσεις τουλαραιμίας έχουν εμφανιστεί σε οικιακά κατοικίδια, όπως σκύλοι, γάτες και χάμστερ.
Πόσο συχνή είναι η τουλαραιμία;
Υπάρχουν λίγες αναφερόμενες περιπτώσεις τουλαραιμίας στις Ηνωμένες Πολιτείες (περίπου 100 έως 200 περιπτώσεις που αναφέρονται ετησίως) και θεωρείται σπάνια ασθένεια. Ωστόσο, ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να διαγνωστούν εσφαλμένα ή να μην αναφερθούν επειδή τα συμπτώματα της νόσου μοιάζουν με εκείνα άλλων ασθενειών. Η πλειονότητα των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων έχει συμβεί σε αγροτικές περιοχές του Αρκάνσας, του Κάνσας, του Μιζούρι και της Οκλαχόμα. Άτομα όλων των ηλικιών μπορούν να μολυνθούν, αν και οι άνδρες διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο από τις γυναίκες.
Συμπτώματα και Αιτίες
Τι προκαλεί την τουλαραιμία;
Τα τσιμπήματα από τσιμπούρια, μύγες, κουνούπια ή άλλα έντομα που φέρουν το βακτήριο Francisella tularensis μπορούν να μολύνουν ανθρώπους και ζώα. Τα άγρια ζώα πεθαίνουν συχνά αφού μολυνθούν, αλλά τα άτομα που λαμβάνουν άμεση θεραπεία μπορούν να αναρρώσουν από την τουλαραιμία. Ένα άτομο που έχει μολυνθεί από τουλαραιμία δεν μπορεί να μεταδώσει τη μόλυνση σε άλλο άτομο. Ωστόσο, τα βακτήρια F. tularensis είναι πολύ μολυσματικά και μπορούν να επιβιώσουν για μεγάλες περιόδους στο περιβάλλον. Οι κύριοι τρόποι με τους οποίους μπορεί να μεταδοθεί η τουλαραιμία στον άνθρωπο περιλαμβάνουν:
- Το τσίμπημα από τσιμπούρια, μύγες αλόγων, ελαφόμυγες ή κουνούπια
- Χειρισμός ζώντων ή νεκρών ζώων που έχουν μολυνθεί από τουλαραιμία ή των υγρών ή των ιστών τους
- Τρώγοντας φαγητό ή πόσιμο νερό που είναι μολυσμένο
- Εισπνοή λεπτής ομίχλης ή σπρέι (αεροζόλ) ή σωματιδίων σκόνης που περιέχουν τα βακτήρια
Τα άτομα που εργάζονται σε εξωτερικούς χώρους ή επιδιώκουν υπαίθριες δραστηριότητες όπως κυνήγι, παγίδευση, πεζοπορία ή κατασκήνωση διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν από τουλαραιμία. Οι εργαζόμενοι στο εργαστήριο που χειρίζονται βιολογικά δείγματα από μολυσμένα ζώα ή ανθρώπους μπορεί επίσης να διατρέχουν κίνδυνο εκτός εάν λάβουν τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας.
Ποια είναι τα συμπτώματα της τουλαραιμίας;
Τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν ευρέως, ανάλογα με την οδό μετάδοσης. Μπορούν να κυμαίνονται από ήπιες έως σοβαρές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν υπάρχουν συμπτώματα ή δεν παρατηρούνται σημάδια μόλυνσης. Η μόλυνση μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή, εάν δεν αντιμετωπιστεί. Συνήθως, χρειάζονται από τρεις έως πέντε ημέρες μετά τη μόλυνση πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα, αλλά μπορεί να χρειαστούν έως και δύο έως τρεις εβδομάδες.
Τα συμπτώματα της τουλαραιμίας μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Δερματικό έλκος ή εξάνθημα
- Πρησμένοι ή ευαίσθητοι λεμφαδένες
- Ξαφνικός πυρετός
- Κρυάδα
- Μυϊκός πόνος
- Πόνος στις αρθρώσεις
- Πονοκέφαλο
- Κούραση
- Βήχας
- Αδυναμία
- Αδιαθεσία (ένα γενικό αίσθημα άρρωστης)
Ο τρόπος με τον οποίο τα βακτήρια εισέρχονται στο σώμα μπορεί να επηρεάσει τα συμπτώματα. Μπορεί να επιμείνουν για αρκετές εβδομάδες. Υπάρχουν πολλές κύριες μορφές τουλαραιμίας, με βάση την οδό μετάδοσης.
- Ελκώδης: Αυτός είναι ο πιο κοινός τύπος λοίμωξης, που συνήθως μεταδίδεται με δάγκωμα τσιμπουριού ή μύγας ελαφιού ή με το χειρισμό ενός μολυσμένου ζώου. Ένα δερματικό έλκος ή εξάνθημα εμφανίζεται συχνά στην περιοχή όπου τα βακτήρια εισέρχονται στο σώμα και οι λεμφαδένες μπορεί να διογκωθούν ή να γίνουν ευαίσθητοι.
- Αδενώδης: Αυτή η μορφή είναι παρόμοια με την ελκώδη αδενική μορφή, εκτός από το ότι δεν υπάρχει έλκος δέρματος. Μεταδίδεται επίσης με τσιμπήματα εντόμων ή μολυσμένα ζώα.
- Στοματοφαρυγγικό: Η τουλαραιμία μπορεί να εισέλθει στο σώμα μέσω του στόματος εάν τρώτε μολυσμένο ή καλά μαγειρεμένο κρέας ή εάν πίνετε μολυσμένο νερό. Μπορεί να εμφανίσετε συμπτώματα όπως πονόλαιμο, πληγές στο στόμα ή πόνο στο στομάχι. Μπορεί να εμφανιστεί ναυτία, έμετος ή διάρροια.
- Oculoglandular: Τα βακτήρια τουλαραιμίας μπορούν να εισέλθουν στο μάτι μέσω επαφής με βακτήρια στα δάχτυλα ή τα χέρια. Οι κυνηγοί που ξεφλουδίζουν και ντύνουν κρέας από κουνέλια ή άλλα ζώα μπορεί να είναι επιρρεπείς σε μολύνσεις των ματιών. Η φλεγμονή της μεμβράνης του ματιού (επιπεφυκίτιδα) μπορεί να προκαλέσει πόνο στα μάτια, ερυθρότητα και κνησμό. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί πρησμένοι λεμφαδένες.
- Πνευμονικός: Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή μορφή τουλαραιμίας και μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή. Επηρεάζει τους πνεύμονες. Εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι εισπνέουν σκόνη ή λεπτά σταγονίδια που περιέχουν τα βακτήρια. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν βήχα, πόνο στο στήθος και αναπνευστικά προβλήματα. Μπορεί να συσσωρευτεί υγρό γύρω από τον πνεύμονα ή μπορεί να εμφανιστούν πνευμονικά αποστήματα.
- Τυφοειδής: Αυτός ο τύπος είναι μια γενική μορφή τουλαραιμίας της οποίας τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, πόνο στις αρθρώσεις και κακουχία. Μπορεί να είναι δύσκολο να μάθετε πώς η μόλυνση εισήλθε στο σώμα. Αυτός ο τύπος επηρεάζει την κυκλοφορία του αίματος και τα κύρια όργανα. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν διάρροια, διόγκωση της σπλήνας και του ήπατος και ίκτερο.
Διάγνωση και Δοκιμές
Πώς γίνεται η διάγνωση της τουλαραιμίας;
Μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί η τουλαραιμία επειδή τα συμπτώματά της μπορεί να μοιάζουν με εκείνα άλλων λοιμώξεων. Ο γιατρός σας θα πραγματοποιήσει μια φυσική εξέταση και θα κάνει ερωτήσεις σχετικά με το ιατρικό ιστορικό σας. Θα πρέπει να ενημερώσετε το γιατρό σας για οποιαδήποτε πιθανή έκθεση σε μολυσμένα ζώα ή τσιμπήματα εντόμων.
Εάν ο γιατρός σας υποψιάζεται τουλαραιμία, μπορεί να ζητήσει εργαστηριακές εξετάσεις για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση. Δεν υπάρχουν ταχείες εργαστηριακές εξετάσεις για τουλαραιμία.
Οι εργαστηριακές εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν:
- ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ
- Βακτηριακές καλλιέργειες: Τα βακτήρια μπορούν να αναπτυχθούν σε μέσα καλλιέργειας στο εργαστήριο για να επιβεβαιωθεί ένα ύποπτο κρούσμα. Μπορούν να συλλεχθούν βιολογικά δείγματα, όπως ξύσεις ή επιχρίσματα που λαμβάνονται από δερματικές βλάβες, πτύελα, ιστό που λαμβάνεται από βιοψία ή επιχρίσματα λαιμού.
Διαχείριση και Θεραπεία
Πώς αντιμετωπίζεται η τουλαραιμία;
Τα αντιβιοτικά μπορούν να χορηγηθούν σε περίοδο από δέκα ημέρες έως τρεις εβδομάδες. Μερικά αντιβιοτικά που είναι αποτελεσματικά κατά της τουλαραιμίας είναι:
- Αμινογλυκοσίδες (στρεπτομυκίνη, γενταμικίνη): Η στρεπτομυκίνη είναι το φάρμακο εκλογής. Χορηγείται με ένεση σε μυ (ενδομυϊκά). Η γενταμικίνη μπορεί να χορηγηθεί ως ενδοφλέβιο (IV) υγρό. Ωστόσο, οι αμινογλυκοσίδες μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες και μπορεί να μην είναι κατάλληλες για όλους τους ασθενείς.
- Κινολόνες (σιπροφλοξασίνη)
- Τετρακυκλίνες (δοξυκυκλίνη)
Πρόληψη
Πώς μπορεί να προληφθεί η τουλαραιμία;
Δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί πλήρως μια μόλυνση. Δεν διατίθεται εμβόλιο κατά της τουλαραιμίας στο ευρύ κοινό. Οι εργαζόμενοι στο εργαστήριο που διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο μόλυνσης πρέπει να λαμβάνουν ειδικά προληπτικά μέτρα κατά της νόσου. Ωστόσο, ο κίνδυνος μόλυνσης μπορεί να μειωθεί ακολουθώντας αυτές τις προφυλάξεις όταν εργάζεστε ή περνάτε χρόνο σε εξωτερικούς χώρους.
- Χρησιμοποιήστε εντομοαπωθητικά που περιέχουν πικαριδίνη, DEET ή IR3535.
- Αποφύγετε τα τσιμπήματα εντόμων φορώντας μακριά παντελόνια, μακριά μανίκια και κάλτσες για να καλύψετε το δέρμα.
- Αποφύγετε να πίνετε μη επεξεργασμένο επιφανειακό νερό που μπορεί να είναι μολυσμένο.
- Ελέγξτε το γρασίδι ή τις περιοχές με γρασίδι για άρρωστα ή νεκρά ζώα πριν κόψετε το γκαζόν.
- Να φοράτε γάντια όταν χειρίζεστε πτώματα ζώων, ειδικά τρωκτικών και κουνελιών.
- Μαγειρέψτε καλά το κρέας από θηράματα πριν το φάτε.
Προοπτική / Πρόγνωση
Ποιες είναι οι επιπλοκές της τουλαραιμίας;
Η προοπτική εξαρτάται από την οδό μετάδοσης και από το πόσο σύντομα θα ξεκινήσει η θεραπεία. Μπορεί να υπάρχουν περιστασιακές υποτροπές, αλλά όσοι αναρρώνουν αναπτύσσουν ανοσία στα βακτήρια. Θα πρέπει να λαμβάνετε αντιβιοτικά σύμφωνα με τις οδηγίες για να αποτρέψετε μια υποτροπή.
Τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας συνδέονται με τις πνευμονικές και τυφοειδείς μορφές τουλαραιμίας, εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία.
Σε σοβαρές περιπτώσεις, η τουλαραιμία μπορεί να είναι θανατηφόρα ή να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές, όπως:
- Πνευμονία
- Σηπτικό σοκ
- Διεύρυνση του ήπατος
- Διεύρυνση της σπλήνας
-
Νεφρική ανεπάρκεια ή ανεπάρκεια άλλων κύριων οργάνων
Discussion about this post