Ο σύζυγός μου και εγώ γιορτάσαμε 5 χρόνια γάμου την ίδια εβδομάδα που διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού. Ήμασταν ο ένας με τον άλλον για σχεδόν μια δεκαετία εκείνη τη στιγμή, και η κοινή ζωή μας δεν ήταν σε καμία περίπτωση ομαλή.
Γνωριστήκαμε για πρώτη φορά περίπου ένα χρόνο μετά το κολέγιο, αφού και οι δύο μετακομίσαμε από την Καλιφόρνια στη Νέα Υόρκη επιδιώκοντας άλλες σχέσεις. Μετά από λίγο καιρό, αυτές οι σχέσεις χάλασαν και οι δυο μας βρεθήκαμε σε ένα πάρτι μαζί.
Ήμασταν εντελώς άγνωστοι, παρά το γεγονός ότι οι ζωές μας ακολουθούσαν πολύ παρόμοιους δρόμους. Θαυμάσαμε με την ευκολία με την οποία κυλούσε η συζήτηση μεταξύ μας.
Με συνεπήρε ο ζωηρός πρώην γυμναστής που παρουσιάστηκε και μετά μου είπε ότι ήταν κατασκευαστής ξύλινων επίπλων όπως ο Aidan από το «Sex and the City» — μια επίκαιρη αναφορά το 2008 — ή ο Ιησούς.
Στη συνέχεια, με ενημέρωσε ότι μπορούσε να κάνει ένα backflip, το οποίο προχώρησε στη μέση του διαδρόμου της πολυκατοικίας, ακολουθούμενο από ένα backflip και άλλο ένα backflip. Με χτύπησε αμέσως.
Χτίζοντας ένα θεμέλιο
Μετά από εκείνο το βράδυ, ήμασταν αχώριστοι. Σε λιγότερο από ένα χρόνο στη σχέση μας, μέσα στην ίδια εβδομάδα, απολυθήκαμε και οι δύο — παράπλευρες ζημιές από την ύφεση του 2008. Θέλαμε να μείνουμε στη Νέα Υόρκη, όμως, κι έτσι ενώ εκείνος προσπαθούσε να κάνει αίτηση για αποφοίτηση, εγώ έκανα αίτηση στη νομική σχολή.
Ήμασταν και οι δύο δεκτοί σε προγράμματα που μας επέτρεψαν να συνεχίσουμε να ζούμε μαζί, ωστόσο η ζωή εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολη. Και τα δύο ακαδημαϊκά μας προγράμματα ήταν απίστευτα προκλητικά. Επιπλέον, έτρεχαν σε αντίθετα προγράμματα, οπότε σπάνια βλεπόμασταν εκτός από τα Σαββατοκύριακα, τα οποία είχαν ήδη καταναλωθεί με τις σπουδές μας.
Ο καθένας βιώσαμε πολλές στενές προσωπικές απώλειες και παρηγορούσαμε ο ένας τον άλλον μέσα από τη θλίψη που έφερε ο καθένας. Και οι δύο αρρωστήσαμε και χρειαστήκαμε χειρουργική επέμβαση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μάθαμε πολύ γρήγορα τους σημαντικούς και ποικίλους ρόλους των συντρόφων-φροντιστών.
Αφού ο σύζυγός μου αποφοίτησε με το μεταπτυχιακό του, μου έκανε πρόταση γάμου, ως υπόσχεση ότι θα είμαστε πάντα δίπλα ο ένας για τον άλλον, ό,τι κι αν γίνει.
Πλοήγηση σε μια μεταστατική διάγνωση
Fast-forward 5 χρόνια μέχρι το 2017. Είχαμε έναν γιο 2 ετών και μόλις είχαμε αγοράσει ένα σπίτι στα προάστια της Νέας Υόρκης.
Είχαμε ξεπεράσει 2 χρόνια ζωής ως τριμελής οικογένεια, ζώντας σε ένα διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου 700 τετραγωνικών ποδιών. Αν και το ξεπεράσαμε, εκείνα τα χρόνια ήταν αγχωτικά. Καθώς εγκατασταθήκαμε στο νέο μας σπίτι, αρχίσαμε να προσπαθούμε να κάνουμε ένα δεύτερο μωρό.
Μέρες αφότου γιορτάσαμε την πέμπτη επέτειο του γάμου μας και τα δεύτερα γενέθλια του γιου μας, διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού. Αμέσως μετά, μάθαμε ότι η ασθένειά μου ήταν μεταστατική.
Ο πρώτος χρόνος της διάγνωσής μου ήταν απομονωτικός και δύσκολος και για τους δυο μας.
Η οπτική του συζύγου μου
Μίλησα με τον σύζυγό μου, τον Κρίστιαν, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε, ειδικά τον πρώτο χρόνο ως οικογένεια που αντιμετωπίζαμε τον μεταστατικό καρκίνο του μαστού.
«Χρειαζόμασταν να βρούμε χώρο για να θρηνήσουμε και να επεξεργαστούμε χωριστά», είπε. «Αγωνιστήκαμε να στηριχτούμε ο ένας στον άλλον εκείνους τους μήνες γιατί ήμασταν και οι δύο τόσο εύθραυστοι.
«Μετά τον πρώτο χρόνο, μόλις η Έμιλυ βίωσε την εξέλιξη του πρώτου της ναρκωτικού, συνειδητοποιήσαμε πόσο φοβόμασταν πραγματικά και πόσο σημαντικό ήταν να βρούμε μια νέα δύναμη στη σχέση μας».
Αφού υποβλήθηκα σε ολική υστερεκτομή, αρχίσαμε να εξερευνούμε νέους τρόπους οικειότητας. Επανασυνδεθήκαμε με τρόπους που ήταν απίστευτα ικανοποιητικός και για τους δυο μας.
«Αυτή η εμπειρία μας έφερε πιο κοντά από ό,τι ήμασταν ποτέ, αλλά θα έδινα αυτή την εγγύτητα με έναν καρδιακό παλμό αν σήμαινε ότι η Έμιλι δεν ήταν πλέον άρρωστη», είπε.
Χρειάστηκε επίσης να συζητήσουμε μερικά δύσκολα θέματα, όπως οι επιθυμίες μου για το τέλος της ζωής μου, η ανατροφή του γιου μας στο μέλλον και το πώς θα ήθελα να με θυμούνται. «Δεν μου αρέσει να το σκέφτομαι, αλλά βοηθάει το ότι είναι πρόθυμη να θίξει αυτά τα θέματα», πρόσθεσε ο Κρίστιαν.
«Η Έμιλυ είχε πάντα μια τρελή αίσθηση του χιούμορ και ένα βράδυ, γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε: “Είναι εντάξει αν ξαναπαντρευτείς, αλλά δεν θέλω να αγοράσεις στην επόμενη γυναίκα σου ένα διαμάντι μεγαλύτερο από το δικό μου.”
«Γελάσαμε και οι δύο με αυτό, γιατί ένιωθα τόσο ανόητο και λίγο ασήμαντο, αλλά επίσης διευκόλυνε να μιλάμε για τέτοια πράγματα».
Προχωράμε μαζί
Κάθε γάμος έχει τις προκλήσεις του, τις παγίδες του και τις δικές του δυσκολίες. Ωστόσο, ακόμη και ένας γάμος που οδηγεί τη ζωή με μια επάρατη νόσο έχει χώρο για ανάπτυξη, για αγάπη και για την καλλιέργεια ενός νέου επιπέδου φιλίας.
Η ασθένειά μου είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε εγώ και ο σύζυγός μου στη ζωή μας. Αλλά βρίσκουμε επίσης νέους τρόπους να συνδεόμαστε και να απολαμβάνουμε τον χρόνο που περνάμε μαζί.
Η Emily πέθανε νωρίτερα φέτος το 2020. Ως συνήγορος της κοινότητας του MBC, είμαστε ευγνώμονες που έχουμε τα λόγια της, ώστε οι άλλοι να αντλήσουν δύναμη από το ταξίδι της.
Discussion about this post