Στα χρόνια που μεγάλωνα, αναρωτιόμουν αν ο αλκοολισμός του πατέρα μου καθόριζε «εμένα».
Η υγεία και η ευεξία αγγίζουν τη ζωή του καθενός διαφορετικά. Αυτή είναι η ιστορία ενός ατόμου.
Άκουσα μουρμούρα να έρχεται από το κύριο μπάνιο του πρώτου ορόφου και περιπλανήθηκα και τον βρήκα σχεδόν αναίσθητο με τρεις κενές λαβές τζιν πεταμένες στη γιγάντια μπανιέρα του τζακούζι. Τον σήκωσα από το πάτωμα του μπάνιου, κοίταξα στα αιμόφυρτα μάτια του και εισέπνευσα την έντονη μυρωδιά του τζιν. Άρχισε να κλαίει και να λέει πράγματα που -η 14χρονη κόρη του- δεν έπρεπε να ακούσω.
Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να φτιάξω τον πατέρα μου — όπως στις ταινίες, όταν ο χαρακτήρας που αγαπάς πρόκειται να πεθάνει και υπάρχει μια δραματική σκηνή ακριβώς πριν παραδοθεί ο κακός. Στο τέλος, όλοι ζουν ευτυχισμένοι. Σίγουρα πάντως πρωταγωνιστούσα σε διαφορετική ταινία.
Εκείνο τον Ιανουάριο, επέστρεφα από το οικοτροφείο, αγνοώντας και απροετοίμαστος για τις αλλαγές που με περίμεναν στο σπίτι. Ανακάλυψα ότι ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός και η μητέρα μου πάλευε με τη συναισθηματική αναταραχή της οικογενειακής μας κρίσης. Αυτή μπορεί να ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα εντελώς άχρηστη – ένα συναίσθημα που ένας γονέας δεν πρέπει ποτέ να κάνει το παιδί του να νιώσει.
Γρήγορη κίνηση λίγα χρόνια αργότερα, ενώ έλειπα στο κολέγιο, ολοκληρώνοντας το μεσημεριανό γεύμα με τους φίλους μου, όταν μου τηλεφώνησε η μαμά μου.
«Ο μπαμπάς πέθανε σήμερα το πρωί», είπε.
Κατέρρευσα στο πεζοδρόμιο. Οι φίλοι μου έπρεπε να με μεταφέρουν πίσω στο δωμάτιο του κοιτώνα μου.
Το να έχεις έναν γονέα με αλκοολισμό μπορεί να είναι ατελείωτη απογοήτευση. Ακόμα και στις πιο σκοτεινές τους στιγμές, εξακολουθούν να είναι ο ήρωάς σας. Τους αγαπάς ακόμα γι’ αυτό που είναι. Ξέρετε ότι δεν είναι πραγματικά «αυτοί» — είναι το αλκοόλ, και ελπίζετε ότι οι φρίκες θα τελειώσουν σύντομα. Αυτό το ελπιδοφόρο τέλος είναι αυτό που σας κρατά να συνεχίσετε, ακόμα κι όταν η διαδικασία είναι μπερδεμένη, αποσπώντας την προσοχή και θλιβερή.
Στα χρόνια που μεγάλωσα με και χωρίς πατέρα που έπινε και αναρωτιόμουν αν ο αλκοολισμός καθόριζε «εμένα», έμαθα μερικά πράγματα, συχνά με τον δύσκολο τρόπο. Αυτά τα μότο, που ζω μέχρι τώρα, είχαν ως αποτέλεσμα ένα καλύτερο, πιο υγιές «εγώ».
1. Μην συγκρίνετε τη ζωή σας με άλλες
Η συνεχής σύγκριση δεν είναι απλώς ένας κλέφτης της χαράς. Περιορίζει επίσης το τι πιστεύουμε ότι είναι οι δυνατότητές μας ως εξελισσόμενο άτομο. Αναρωτιέσαι συνεχώς γιατί η ζωή σου στο σπίτι δεν είναι σαν τις άλλες, κάτι εσύ δεν θα έπρεπε πρέπει να εστιάσω ως παιδί.
2. Γίνε ο μεγαλύτερος άνθρωπος
Είναι εύκολο να ορίσετε τα προεπιλεγμένα συναισθήματά σας σε πικρία όταν η ζωή είναι «άδικη», αλλά η ζωή δεν έχει να κάνει με το τι είναι δίκαιο. Μπορεί να αισθάνεστε ότι σας εξαπατούν επειδή το άτομο που σας ενδιαφέρει δεν κάνει αυτό που είναι προφανώς σωστό, αλλά το να ασχοληθείτε με αυτές τις επιλογές δεν θα επηρεάσει το άλλο άτομο. Επηρεάζει μόνο εσάς.
Πάρτε μια βαθιά ανάσα και θυμηθείτε να είστε ευγενικοί. Το μίσος δεν κερδίζει ποτέ, γι’ αυτό αγαπήστε τους μέσα από τα προβλήματά τους. Ας ελπίσουμε ότι θα έρθουν μόνοι τους. Έτσι λειτουργεί η ανάκτηση αλκοόλ — το άτομο πρέπει να το θέλει. Αν δεν έρθουν, τουλάχιστον θα είστε σε ειρήνη με τον εαυτό σας. Θα ήταν ρουφώ να σκύψουν στο επίπεδό τους και να έχουν μπούμερανγκ.
3. Δεν είσαι ο εθισμός τους
Στο γυμνάσιο, πάλευα με την ιδέα ότι θα γίνω συγκεκριμένος άνθρωπος επειδή ο αλκοολισμός ήταν στο αίμα μου. Και ενώ η γενετική έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας τεράστιος παράγοντας για τον εθισμό, δεν σε καθορίζει.
Ήμουν ένα χάος από τα υπερβολικά πάρτι και την κατάχρηση ναρκωτικών. Αντιμετώπιζα τους ανθρώπους απαίσια, αλλά δεν ήμουν πραγματικά «εγώ». Σήμερα, δεν είμαι πουθενά κοντά σε αυτό το άτομο τώρα, κυρίως επειδή έδωσα στον τρόπο ζωής μου μια πλήρη ανανέωση. Μόλις απαλλάξω τις σκέψεις μου από το να πιστεύω ότι ο αλκοολισμός καθόριζε ποιος ήμουν, υπήρξε μια αλλαγή στη συνολική μου ύπαρξη.
4. Εξασκηθείτε στη συγχώρεση
Αυτό το έμαθα νωρίς, κυρίως πηγαίνοντας στο κυριακάτικο σχολείο στην εκκλησία: Για να ελευθερωθείς από σκέψεις μίσους, πρέπει να συμπεριφέρεσαι στους άλλους όπως θέλεις να σου φέρονται. Φαντάζομαι ότι αν τα μπέρδεψες πραγματικά, θα ήθελες να σε συγχωρέσουν.
5. Μην ενεργοποιήσετε
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να είσαι συμπονετικός και να είσαι δεκανίκι. Είναι σκληρή δουλειά να υποστηρίξεις συναισθηματικά και να ανυψώσεις κάποιον άλλο χωρίς να κουράζεις τον εαυτό σου. Αυτή η «συναισθηματική υποστήριξη» που μπορεί να χρειαστούν μπορεί να κρύβεται ως μια απλή χάρη, αλλά θα μπορούσε να καταλήξει να συμβάλει στο πρόβλημα – ειδικά αν δίνει στους άλλους μια δικαιολογία για να συνεχίσουν την κακή συμπεριφορά.
6. Αγάπη
Να είσαι αγαπητός με όλους, πάντα, συμπεριλαμβανομένου ο ίδιος.
7. Αποφύγετε να πίνετε ποτό και να είστε γονείς ταυτόχρονα
Μην αφήσετε αυτό να συμβεί. Τα παιδιά ξέρουν τα πάντα. Σε βλέπουν κάθε μέρα και σε παρατηρούν συνεχώς. Είναι αθώα και ευάλωτα και αγαπούν άνευ όρων και θα δεχτούν (και θα σας συγχωρήσουν για) οποιαδήποτε συμπεριφορά — καλή ή κακή. Δώστε το πιο τρελά τρυφερό, τρυφερό, αξιοπρεπές παράδειγμα που μπορείτε, όλη την ώρα.
Τα παιδιά πρέπει να δουν ευγνωμοσύνη, ειδικά στις πιο δύσκολες στιγμές. Από αυτό μαθαίνουν και θα διδάξουν στα παιδιά τους την ευγνωμοσύνη, τη στοχαστικότητα και την αγάπη που έχουν παρατηρήσει — όχι απαραίτητα αυτό που πιστεύουμε ότι τους έχουμε διδάξει.
Να είστε ευγενικοί λοιπόν. Να είστε στοχαστικοί. Είναι Καλός.
Η Lifestyle και μαμά blogger Samantha Eason γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Wellesley της Μασαχουσέτης, αλλά επί του παρόντος ζει στο St. Louis του Missouri, με τον σύζυγό της και τον γιο της Isaac (γνωστός και ως Chunk). Χρησιμοποιεί την πλατφόρμα της, Mother of Chunk, για να συνδυάσει τα πάθη της για τη φωτογραφία, τη μητρότητα, το φαγητό και την καθαρή ζωή. Η ιστοσελίδα της είναι ένας χώρος χωρίς λογοκρισία που καλύπτει τη ζωή, τόσο την όμορφη όσο και την όχι και τόσο όμορφη. Για να συντονιστείτε στο τι ασχολούνται καθημερινά με τη Sammy και τον Chunk, ακολουθήστε την Ίνσταγκραμ.
Discussion about this post