Η πρώτη μου εμπειρία με τον θάνατο ήταν όταν πέθανε ο παππούς μου από τον πατέρα. Αλλά δεν ήμουν κοντά στον μπαμπά μου όταν μεγάλωνα, οπότε δεν είχα δει τον παππού μου από τότε που ήμουν πολύ μικρός. Η δεύτερη εμπειρία μου ήταν όταν πέθανε η γιαγιά μου από τη μητέρα. Ήταν καθοριστική για την ανατροφή μου, οπότε ο θάνατός της με χτύπησε πολύ σκληρά.
Πριν πεθάνει το 2015, πιστεύαμε ότι η οικογένειά μας ήταν ανίκητη. Ο θάνατος ήταν μια ξένη έννοια για εμάς. Αλλά μετά το θάνατό της, όλα άλλαξαν. Από το να μην γνώριζα τον θάνατο στο να τον βλέπω συχνά. Σε λιγότερο από δύο χρόνια μετά το θάνατο της γιαγιάς μου, έχασα τη μεγάλη μου θεία, δύο φίλους και, πιο πρόσφατα, τη θεία μου. Ο θάνατος της θείας μου ήρθε απροσδόκητα, αλλά είχα την τύχη να περάσω σημαντικό χρόνο μαζί της τις τελευταίες της μέρες.
Ήταν η πρώτη για μένα. Ποτέ δεν είχα κρατήσει το χέρι ενός ετοιμοθάνατου πριν, και ήταν οδυνηρό να τη βλέπω τόσο διαφορετική από τη συνηθισμένη της ζωντάνια. Ωστόσο, η εμπειρία μου έφερε κάποια κατανόηση του θανάτου. Ενώ απέχω πολύ από το να χειρίζομαι τον θάνατο, δεν είμαι τόσο τρομοκρατημένος όσο πριν. Η αντιμετώπιση της απώλειας είναι δύσκολη, αλλά υπάρχουν τρόποι να θρηνήσεις για τα αγαπημένα σου πρόσωπα με υγιεινό τρόπο.
Η Constance Siegel, αδειούχος Master Social Worker (LMSW) και επικεφαλής συντονιστής αξιολόγησης στο Mayhill Hospital, αξιολογεί τους εισερχόμενους πελάτες στα επείγοντα και καθορίζει εάν θα μπορούσαν να βοηθηθούν καλύτερα με προγράμματα εσωτερικού ή εξωτερικών ασθενών. Σύμφωνα με αυτήν, οι περισσότεροι άνθρωποι στην πραγματικότητα παραμελούν τη διαδικασία του πένθους, κάτι που μπορεί να κάνει πιο δύσκολη την αντιμετώπιση.
«Η θλίψη είναι μια διαδικασία. Έρχεται σταδιακά. Μπορεί να υπάρχει μια άρνηση, μπορεί να υπάρχει θυμός και αυτά τα συναισθήματα μπορεί να έρθουν χωριστά ή όλα ταυτόχρονα. Όμως, ο θάνατος είναι μια διαδικασία πριν έρθει η αποδοχή».
Αυτό είναι κάτι που έχω μάθει από πρώτο χέρι και με τον καιρό. Αν και ο θάνατος δεν είναι ευπρόσδεκτος φίλος, ξέρω ότι πρέπει να θρηνήσω. Αυτοί είναι οι τρόποι που έχω μάθει να αντιμετωπίζω καλύτερα τον θάνατο.
1. Πάρτε το χρόνο σας για να θρηνήσετε
Πάντα μου παίρνει λίγο χρόνο για να δεχτώ ότι τα αγαπημένα μου πρόσωπα έχουν φύγει. Έχουν περάσει λιγότερο από δύο εβδομάδες από τον θάνατο της θείας μου, και δεν έχει μπει πλήρως. Τώρα ξέρω ότι είναι απολύτως εντάξει.
«Το πένθος έχει μια ποικιλία μεταβλητών, όπως η ηλικία, η διάρκεια της σχέσης και το είδος του θανάτου (τραυματικός, φυσικός, ξαφνικός κ.λπ.) που παίζουν ρόλο στον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται κανείς τον θάνατο», λέει ο Siegel.
Με άλλα λόγια, όλοι αντιμετωπίζουμε διαφορετικές περιστάσεις με απώλεια, επομένως είναι λογικό να αφιερώνουμε διαφορετικό χρόνο.
Για μένα, εξαλείφω κάποιο άγχος, μη θέτοντας μια προσδοκία χρόνου για την «αποδοχή». Ο θάνατος είναι τρομακτικός γιατί περιβάλλεται από μυστήριο. Είναι χρήσιμο να μην βάζετε χρονικό όριο όταν βρίσκεστε να αντιμετωπίζετε μια απώλεια.
2. Θυμηθείτε πώς το άτομο επηρέασε τη ζωή σας
Όταν η θεία μου και η γιαγιά μου πέρασαν, παρηγορήθηκα γνωρίζοντας ότι είχαν διαμορφώσει το πρόσωπο που είμαι. Μεγαλώνοντας, περνούσα εβδομάδες κάθε φορά στο σπίτι της γιαγιάς μου και πολλές από τις απόψεις μου για τον κόσμο προέρχονται από αυτές τις αλληλεπιδράσεις. Αλλά το πιο σημαντικό, με έμαθε να πιστεύω στον εαυτό μου. Η θεία μου με ενέπνευσε να δω τον κόσμο και πάντα τόνιζε τη σημασία της διατροφής. Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις με τον καθένα από αυτούς και ξέρω ότι έπαιξαν τεράστιους ρόλους στη διαμόρφωση της ταυτότητάς μου.
Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, πιστεύω ότι τα αγαπημένα μου πρόσωπα ζουν μέσα μου. Είμαι ευγνώμων για την επιρροή τους και ξέρω ότι έχω την ευκαιρία να περάσω τα μηνύματά τους στον γιο μου, ώστε να ζήσουν και εκείνοι σε αυτόν. Το να θυμάμαι αυτόν τον δια βίου αντίκτυπο που είχαν στη ζωή μου, μου δίνει κάτι θετικό να επικεντρωθώ σε περιόδους θλίψης. Δεν μπορώ να φέρω τους αγαπημένους μου πίσω, αλλά δεν θα με αφήσουν ποτέ πραγματικά. Το να ξέρεις αυτό είναι παρηγορητικό.
3. Κάντε μια κηδεία που μιλάει για την προσωπικότητά τους
Όταν διαλέξαμε το τελευταίο ρούχο της θείας μου, επιλέξαμε ένα όμορφο απαλό ροζ φόρεμα. Ήταν φωτεινό και όμορφο όπως ήταν. Όσοι από εμάς ήταν πιο κοντινοί της αρνηθήκαμε να φορέσουμε μαύρα στην κηδεία της. Στην αρχή, νιώσαμε ότι παραβιάζαμε κάποιον άγραφο κανόνα. Αλλά ξέραμε ότι σε κάποια τόσο ζωντανή και ανέμελη όσο εκείνη άξιζε την απόλυτη ομορφιά στην υπηρεσία της. Σχεδόν κάθε παρατήρηση εκείνη την ημέρα είχε χιούμορ αντί για λύπη, επειδή ήταν ένα άτομο που της άρεσε να γελάει. Τα πάντα σχετικά με την κηδεία της, από το ντεκόρ μέχρι τον χώρο, τίμησαν τη μνήμη της. Παρηγόρησε την οικογένειά μας να γνωρίζουμε ότι η υπηρεσία της ευθυγραμμίστηκε τόσο καλά με τις βασικές της αξίες.
4. Συνεχίστε την κληρονομιά τους
Το να ζείτε μια ζωή που προάγει τις αποστολές των αγαπημένων σας είναι ένας υπέροχος τρόπος για να τους τιμήσετε. Τόσο η θεία μου όσο και η γιαγιά μου πίστευαν ότι η εκπαίδευση ήταν σημαντική — ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Έτσι, όταν ήμουν στο σχολείο, δούλευα σκληρά για τον εαυτό μου και για αυτούς. Στην ενηλικίωση, έμαθα ότι η θεία μου ήταν καλλιεργημένη από τα ταξίδια στον κόσμο. Τώρα που πέθανε, σκοπεύω να συνεχίσω την αγάπη της για τα ταξίδια και να δω πολλά από τα μέρη που είδε, καθώς και κάποια που δεν τα είδε. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κατανοήσεις ένα αγαπημένο πρόσωπο από το να ζήσεις κάποιες από τις εμπειρίες του. Λοιπόν, σκοπεύω να κάνω ακριβώς αυτό.
5. Συνεχίστε να μιλάτε μαζί τους και για αυτούς
«Μιλήστε για το αγαπημένο σας πρόσωπο, πόσο σας λείπει και τις καλές σας αναμνήσεις από αυτό το άτομο», συμβουλεύει ο Siegel.
Ακριβώς επειδή δεν μπορούμε να δούμε τους αγαπημένους μας αφού πεθάνουν, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να τους μιλήσουμε. Όταν πέρασε η γιαγιά μου, συνέχισα να της μιλάω. Όταν είμαι μπερδεμένη ή απλά συγκλονισμένη, με κάνει να νιώθω καλύτερα να της μιλήσω. Υπάρχουν πολλά συστήματα πεποιθήσεων που τονίζουν τη σημασία της επικοινωνίας με τους προγόνους σας και είναι πολύ λιγότερο παράξενο από ό,τι μπορεί να ακούγεται. Φοράω ακόμη και μερικά από τα ρούχα της όταν νιώθω ιδιαίτερα πεσμένος. Ο Siegel λέει ότι πρακτικές σαν αυτές είναι η σωστή ιδέα.
«Δεν προτείνω να βιαστείτε να απαλλαγείτε από τα υπάρχοντα του αγαπημένου σας προσώπου. Αφιερώστε χρόνο για να επεξεργαστείτε, ώστε να μην χαρίσετε ακούσια κάτι που θα θέλατε να είχατε αργότερα».
Αν και η γιαγιά μου μπορεί να μην απαντήσει, ξέρω ότι είναι πάντα μαζί μου. Και πιστεύω ότι εξακολουθεί να καθοδηγεί τα βήματά μου.
6. Μάθετε πότε να ζητήσετε βοήθεια
Η αντιμετώπιση της απώλειας μπορεί να είναι δύσκολη. Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος, αλλά μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε στην πραγματικότητα χωρίς τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν φύγει. Το να αφήσετε χρόνο στον εαυτό σας να θεραπεύσει είναι ένα από τα πιο σημαντικά βήματα. Γνωρίστε τα σημάδια ότι χρειάζεστε βοήθεια. Για όσους έχουν ιστορικό κατάθλιψης, η διαδικασία πένθους μπορεί να είναι πιο δύσκολη.
«Εάν ένα άτομο είχε κατάθλιψη πριν πεθάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο, είναι πιο πιθανό να βιώσει «περίπλοκο πένθος». Αυτό αφαιρέθηκε από το τελευταίο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, αλλά από τη στιγμή που η θλίψη εμβολίζει περισσότερο από έξι μήνες, είναι πραγματικά κατάθλιψη», λέει ο Siegel.
Μερικοί μπορεί ακόμη και να εμφανίσουν κατάθλιψη για πρώτη φορά μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Εάν χρειάζεστε βοήθεια, απευθυνθείτε σε φίλους, συγγενείς ή επαγγελματίες που μπορούν να σας προσφέρουν επιλογές. Δεν είναι ντροπή να λάβετε τη βοήθεια που χρειάζεστε. Απλά πρέπει να το ζητήσετε.
Ειλικρινά, ο θάνατος θα συνεχίσει να είναι παρουσία στη ζωή μου, όπως θα είναι και στη δική σας. Το να χάσεις κάποιον θα είναι πάντα οδυνηρό, αλλά ξέρω ότι μπορεί να γίνει πιο εύκολο με τον καιρό. Έχω μάθει να θρηνώ χωρίς αποφυγή, και έτσι αντιμετωπίζω τον θάνατο με τον πιο υγιή τρόπο που ξέρω.
Τι συμβουλή έχετε για την αποδοχή του θανάτου; Παρακαλώ μοιραστείτε μαζί μου στα σχόλια παρακάτω.
Ο Rochaun Meadows-Fernandez είναι ανεξάρτητος συγγραφέας που ειδικεύεται στην υγεία, την κοινωνιολογία και την ανατροφή των παιδιών. Ξοδεύει το χρόνο της διαβάζοντας, αγαπώντας την οικογένειά της και μελετώντας την κοινωνία. Ακολουθήστε τα άρθρα της στη σελίδα του συγγραφέα της.
Discussion about this post