Υπορεφλεξία

Ποια είναι τα συμπτώματα της υποαντανακλαστικής;

Τα συμπτώματα της υποαντανακλαστικής μπορεί επίσης να εμφανιστούν σταδιακά. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανίσετε αργή απώλεια της μυϊκής απόκρισης. Στην αρχή, μπορεί να αποτινάξετε τα συμπτώματα ως απλώς αδέξια.

Οι καθημερινές εργασίες μπορεί να γίνονται όλο και πιο δύσκολες, όπως:

• κρατώντας αντικείμενα
• οδήγηση
• κρατώντας μια καλή στάση
• το περπάτημα

Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, η υποαντανακλαστική μπορεί να προκαλέσει πλήρη απώλεια της χρήσης των μυών.

Τι προκαλεί την υποαντανακλαστική;

Η υπορεφλεξία αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα βλάβης στους κινητικούς νευρώνες. Αυτοί οι νευρώνες στέλνουν μηνύματα μεταξύ του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού σας. Συλλογικά, στέλνουν μηνύματα στο υπόλοιπο σώμα σας για να ελέγξετε τις μυϊκές κινήσεις.

Αυτή η κατάσταση μπορεί επίσης να σχετίζεται με ένα από τα ακόλουθα:

Αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS)

Πιο κοινώς γνωστή ως νόσος του Lou Gehrig, η ALS είναι μια προοδευτική νευρολογική ασθένεια που καταστρέφει τα κύτταρα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να προκαλέσει μυϊκή αδυναμία σε όλο το σώμα. Άλλα συμπτώματα της ALS περιλαμβάνουν μπερδεμένη ομιλία, απώλεια μνήμης και αναπνευστικές δυσκολίες.

Σύνδρομο Guillain-Barré (GBS)

Αυτός είναι ένας άλλος τύπος εκφυλιστικής κατάστασης που επηρεάζει το νευρικό σας σύστημα. Με το GBS, το σώμα σας επιτίθεται σε φυσιολογικά υγιείς ιστούς, γεγονός που διαταράσσει τα σήματα του εγκεφάλου στους μύες σας. Εκτός από τους αδύναμους μύες, το GBS μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικά προβλήματα και υψηλή αρτηριακή πίεση.

Χρόνια φλεγμονώδης απομυελινωτική πολυνευροπάθεια (CIDP)

Αυτή είναι η διαταραχή που χαρακτηρίζεται από βλάβη στις νευρικές ίνες στον εγκέφαλό σας. Το CIDP μπορεί να ξεκινήσει με συμπτώματα όπως μυρμήγκιασμα άκρων ή μούδιασμα στους μύες σας.

Τελικά, το CIDP προκαλεί σημαντική απώλεια των μυϊκών αντανακλαστικών. Αυτή είναι μια μακροχρόνια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση των συμπτωμάτων χωρίς θεραπεία.

Υποθυρεοειδισμός

Ονομάζεται επίσης υπολειτουργικός ή «χαμηλός» θυρεοειδής, αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση, αδύναμους μύες και ψυχρότερη από το κανονικό θερμοκρασία σώματος. Ο υποθυρεοειδισμός αναπτύσσεται όταν ο θυρεοειδής σας δεν παράγει αρκετές ορμόνες για να διατηρήσει τις βασικές λειτουργίες του σώματος.

Κακώσεις νωτιαίου μυελού

Ορισμένοι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού μπορεί να προκαλέσουν νευρική βλάβη, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αδύναμους μύες.

Εγκεφαλικά επεισόδια

Τα εγκεφαλικά μπορεί να οδηγήσουν σε υποτονία ή χαμηλό μυϊκό τόνο σε ορισμένα άκρα. Η υποτονία είναι συχνά προσωρινή στους περισσότερους ανθρώπους που παρουσιάζουν εγκεφαλικό, αλλά σε μερικούς είναι μόνιμη.

Φαρμακευτικές παρενέργειες

Τα άτομα που λαμβάνουν μυοχαλαρωτικά μπορεί να εμφανίσουν υποαντανακλαστική ως προσωρινή παρενέργεια.

Πώς γίνεται η διάγνωση της υποαντανακλαστικής;

Επειδή η υποαντανακλαστική μπορεί να σχετίζεται με πολλές διαφορετικές καταστάσεις, μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί αρχικά. Θα χρειαστεί να επισκεφτείτε το γιατρό σας για φυσική εξέταση. Σε αυτό το σημείο, θα σας ρωτήσουν επίσης πότε αρχίσατε να χάνετε μυϊκή απόκριση και πόσο καιρό συμβαίνει. Θα χρειαστεί επίσης να ενημερώσετε το γιατρό σας για τυχόν άλλα συμπτώματα που αντιμετωπίζετε.

Στο ραντεβού σας, ο γιατρός σας πιθανότατα θα χρησιμοποιήσει ένα αντανακλαστικό σφυρί για να δει πώς ανταποκρίνονται οι μύες σας.

Για να γίνει ακριβής διάγνωση, ο γιατρός σας μπορεί επίσης να ζητήσει συνδυασμό των ακόλουθων εξετάσεων:

• βιοψία των μυών ή των νεύρων σας
• εργασία αίματος
• ηλεκτρομυογραφία (EMG)
• μαγνητική τομογραφία

• δοκιμή ταχύτητας νευρικής αγωγιμότητας (NCV).

• παρακέντηση σπονδυλικής στήλης
• εξετάσεις ούρων

Επειδή υπάρχουν τόσες πολλές πιθανές υποκείμενες αιτίες για την υποαντανακλαστική, δεν υπάρχει ούτε μία εξέταση που μπορεί να βοηθήσει τον γιατρό σας να τη διαγνώσει.

Μπορεί η υποαντανακλαστική να προκαλέσει επιπλοκές;

Με χαμηλή μυϊκή απόκριση, κινδυνεύετε για σοβαρά ατυχήματα. Οι πτώσεις από αδύναμους μύες των ποδιών, για παράδειγμα, μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμούς στο κεφάλι και κατάγματα οστών. Η αδυναμία οδήγησης μπορεί να οδηγήσει σε τροχαία ατυχήματα.

Τόσο το ALS όσο και το GBS μπορεί να οδηγήσουν σε παράλυση. Με το ALS, μπορεί να εμφανιστεί σταδιακά παράλυση. Μια σοβαρή επίθεση GBS μπορεί να προκαλέσει προσωρινή παράλυση.

Μερικές φορές, σε περιπτώσεις τραύματος της σπονδυλικής στήλης, η υποαντανακλαστική μπορεί να μετατραπεί σε υπεραντανακλαστική.

Πώς αντιμετωπίζεται η υποαντανακλαστική;

Η θεραπεία για την υποαντανακλαστική στοχεύει στη βελτίωση της μυϊκής αντίδρασης. Από ιατρικής άποψης, υπάρχουν δύο μέθοδοι που μπορεί να βοηθήσουν: τα φάρμακα και η φυσικοθεραπεία.

Φάρμακα

Οι τύποι φαρμάκων που θα συστήσει ο γιατρός σας μπορεί να εξαρτώνται από την υποκείμενη αιτία της υποαντανακλαστικής. Για παράδειγμα, εάν έχετε GBS ή CIDP, ο γιατρός σας μπορεί να συνταγογραφήσει στεροειδή. Αυτό βοηθά στη μείωση της φλεγμονής που προκαλείται από το σώμα που επιτίθεται στους δικούς του υγιείς ιστούς.

Ο υποθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με ορμόνες υποκατάστασης του θυρεοειδούς για τη βελτίωση των συνολικών συμπτωμάτων σας.

Φυσικοθεραπεία

Ένας φυσιοθεραπευτής μπορεί να σας καθοδηγήσει σε ρουτίνες μυϊκής προπόνησης και ενδυνάμωσης. Επιπλέον, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει εργοθεραπεία. Αυτό σας βοηθά να μάθετε πώς να μετακινείστε ανεξάρτητα και μπορεί να σας κρατήσει ασφαλείς. Η φυσιοθεραπεία μπορεί επίσης να βοηθήσει στη μυϊκή δύναμη.

Μπορείτε επίσης να μιλήσετε με το γιατρό σας για το πώς να ασκηθείτε με ασφάλεια για να βελτιώσετε τις αδρές ​​κινητικές δεξιότητες (όπως το περπάτημα και το τρέξιμο) και τη συνολική μυϊκή δύναμη. Εάν κάνετε άσκηση, φροντίστε να έχετε έναν φίλο προπόνησης ως προληπτικό μέτρο ασφαλείας.

Ποια είναι η προοπτική για την υποαντανακλαστική;

Η συνολική πρόγνωσή σας εξαρτάται από τις υποκείμενες αιτίες της κατάστασής σας. Όταν διαγνωστεί έγκαιρα, η προοπτική για την υποαντανακλαστική είναι ελπιδοφόρα με θεραπείες και θεραπείες. Στην περίπτωση σχετικών νευρολογικών παθήσεων, ο γιατρός σας θα συνεργαστεί μαζί σας για να βοηθήσει στη μείωση της εξέλιξης της νόσου. Αυτό μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει στην επιβράδυνση των πιθανών συμπτωμάτων απενεργοποίησης.

Εάν παρατηρήσετε διαφορές στη μυϊκή αντίδραση, κλείστε ραντεβού με το γιατρό σας. Όσο νωρίτερα εντοπιστούν αυτοί οι τύποι καταστάσεων, τόσο καλύτερες είναι οι μακροπρόθεσμες προοπτικές.