Υπερινσουλιναιμία

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Η υπερινσουλιναιμία μπορεί να μην έχει εμφανή συμπτώματα. Ωστόσο, ορισμένα πιθανά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• λαχτάρα για ζάχαρη
• ασυνήθιστη αύξηση βάρους
• συχνή πείνα
• υπερβολική πείνα
• ζητήματα συγκέντρωσης
• άγχος ή αισθήματα πανικού
• έλλειψη εστίασης ή φιλοδοξίας
• υπερβολική κούραση

• υπογλυκαιμία ή χαμηλό σάκχαρο στο αίμα

Τα συμπτώματα σε βρέφη και μικρά παιδιά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• δυσκολία σίτισης
• ακραία ευερεθιστότητα
• λήθαργο ή καθόλου ενέργεια

Ποιες είναι οι αιτίες;

Η τυπική αιτία της υπερινσουλιναιμίας είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη. Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι αυτό που συμβαίνει όταν το σώμα σας δεν ανταποκρίνεται σωστά στην ινσουλίνη. Αυτή η λανθασμένη απόκριση αναγκάζει το σώμα σας να χρειάζεται το πάγκρεας για να παράγει περισσότερη ινσουλίνη.

Καθώς το πάγκρεας σας παράγει περισσότερη ινσουλίνη, το σώμα σας συνεχίζει να αντιστέκεται και να ανταποκρίνεται εσφαλμένα στα υψηλότερα επίπεδα ινσουλίνης. Το πάγκρεας σας θα χρειάζεται συνεχώς να κάνει περισσότερα για να αντισταθμίσει. Τελικά, το πάγκρεας σας δεν θα είναι σε θέση να συμβαδίσει με την ποσότητα ινσουλίνης που χρειάζεται το σώμα σας για να διατηρήσει το σάκχαρό σας σε υγιή επίπεδα. Η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί τελικά να οδηγήσει σε διαβήτη τύπου 2.

Λιγότερο συχνές αιτίες αυτής της πάθησης είναι το ινσουλίνωμα και η νησιδιοβλάστωση. Το ινσουλίνωμα είναι ένας σπάνιος όγκος των κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη.

Νησιδιοβλάστωση είναι όταν το πάγκρεας παράγει πάρα πολλά κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη.

Η υπερινσουλιναιμία μπορεί επίσης να αναπτυχθεί μετά από χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης. Η θεωρία είναι ότι τα κύτταρα έχουν γίνει πολύ μεγάλα και ενεργά για το σώμα, αλλά το σώμα έχει αλλάξει σημαντικά μετά το bypass. Οι γιατροί δεν είναι απολύτως σίγουροι γιατί συμβαίνει αυτό.

Άλλες αιτίες περιλαμβάνουν:

• γενετική προδιάθεση
• οικογενειακό ιστορικό υπέρτασης ή υψηλής αρτηριακής πίεσης

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η υπερινσουλιναιμία συνήθως διαγιγνώσκεται μέσω μιας εξέτασης αίματος που λαμβάνεται όταν είστε νηστικοί. Μπορεί επίσης να διαγνωστεί όταν ο γιατρός σας ελέγχει για άλλες καταστάσεις όπως ο διαβήτης.

Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές;

Η θεραπεία για την υπερινσουλιναιμία ξεκινά με τη θεραπεία οτιδήποτε την προκαλεί. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν η κατάστασή σας προκαλείται από ινσουλίνωμα ή νησιδιοβλάστωση.

Η θεραπεία σας μπορεί επίσης να περιλαμβάνει συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής, αλλαγές στον τρόπο ζωής και πιθανώς χειρουργική επέμβαση. Αυτές οι αλλαγές στον τρόπο ζωής περιλαμβάνουν τη διατροφή και την άσκηση.

Φάρμακα

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία αυτής της πάθησης είναι τα ίδια ή παρόμοια με τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του διαβήτη. Ωστόσο, η φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο εάν η δίαιτα και η άσκηση δεν επαρκούν για τον έλεγχο της πάθησης.

Ορισμένα φάρμακα μπορούν να επιδεινώσουν αυτή την κατάσταση. Είναι σημαντικό να συζητάτε κάθε φάρμακο με το γιατρό σας. Είναι επίσης σημαντικό όλοι οι γιατροί σας να γνωρίζουν όλα τα φάρμακα που παίρνετε και όλες τις ιατρικές σας καταστάσεις.

Ασκηση

Η άσκηση ή οποιαδήποτε φυσική δραστηριότητα μπορεί να είναι αποτελεσματική στη βελτίωση της ευαισθησίας του σώματός σας στην ινσουλίνη. Αυτή η βελτίωση μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, μια κύρια αιτία της υπερινσουλιναιμίας. Η άσκηση μπορεί επίσης να μειώσει την παχυσαρκία, η οποία μπορεί να είναι μια υποκείμενη αιτία αυτής της πάθησης.

Συζητήστε τους τύπους άσκησης που πρέπει να δοκιμάσετε κατά τη θεραπεία αυτής της πάθησης με το γιατρό σας. Αυτό συμβαίνει επειδή ορισμένες ασκήσεις ή η ένταση κάποιας άσκησης μπορεί να επιδεινώσουν την κατάστασή σας αντί να τη βελτιώσουν.

Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι ασκήσεων που συνιστώνται για τη θεραπεία της υπερινσουλιναιμίας. Αυτοί είναι:

• Ασκήσεις αντίστασης. Αυτός ο τύπος εστιάζει σε μία μυϊκή ομάδα κάθε φορά. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει μικρό αριθμό επαναλήψεων και σημαντικές περιόδους ανάπαυσης ενδιάμεσα.
• Αερόβια άσκηση. Στοχεύστε σε ελαφριά έως μέτρια ένταση για τα πιο αποτελεσματικά αποτελέσματα. Μερικές καλές αερόβιες ασκήσεις για αυτήν την πάθηση περιλαμβάνουν περπάτημα, κολύμπι και τζόκινγκ.

Συνιστάται επίσης η άσκηση HIIT. Είναι μια μορφή αερόβιας άσκησης. Εναλλάσσεται μεταξύ σύντομων σετ υψηλής έντασης και σετ χαμηλής έντασης, που βοηθούν στην αποκατάσταση.

Διατροφή

Η διατροφή είναι ιδιαίτερα σημαντική σε οποιαδήποτε θεραπεία, καθώς και στη θεραπεία της υπερινσουλιναιμίας. Μια υγιεινή διατροφή μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη ρύθμιση των συνολικών λειτουργιών του σώματός σας και στη μείωση του περιττού βάρους. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης και ινσουλίνης.

Υπάρχουν τρεις προτιμώμενες δίαιτες για τον γλυκαιμικό έλεγχο και τη θεραπεία της υπερινσουλιναιμίας. Αυτοί είναι:

• τη μεσογειακή διατροφή
• μια δίαιτα χαμηλή σε λιπαρά
• δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες

Αυτές οι δίαιτες μπορούν να βοηθήσουν στον γλυκαιμικό έλεγχο, ο οποίος θα βελτιώσει την απόκριση του σώματός σας στην ινσουλίνη. Μια δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες πρέπει να αποφεύγεται. Οι δίαιτες πλούσιες σε πρωτεΐνη μπορεί να βοηθήσουν σε ορισμένες μορφές διαβήτη, αλλά μπορεί να αυξήσουν την υπερινσουλιναιμία.

Κάθε μία από αυτές τις δίαιτες αποτελείται κυρίως από φρούτα, δημητριακά ολικής αλέσεως, λαχανικά, φυτικές ίνες και άπαχο κρέας. Φροντίστε να συζητήσετε τυχόν αλλαγές διατροφής με το γιατρό σας πριν ξεκινήσετε ένα νέο πρόγραμμα διατροφής.

Υπάρχουν επιπλοκές με αυτή την πάθηση;

Η υπερινσουλιναιμία μπορεί να προκαλέσει χαμηλό σάκχαρο στο αίμα. Το χαμηλό σάκχαρο στο αίμα μπορεί να προκαλέσει αρκετές σοβαρές επιπλοκές. Αυτές οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν:

• επιληπτικές κρίσεις
• κώμα
• ζητήματα γνωστικής λειτουργίας (ειδικά σε μικρά παιδιά)

Ποια είναι η προοπτική;

Η υπερινσουλιναιμία μπορεί να αντιμετωπιστεί και να διατηρηθεί υπό έλεγχο. Ωστόσο, είναι σημαντικό να κάνετε τακτικές εξετάσεις με το γιατρό σας. Αυτές οι εξετάσεις θα επιτρέψουν την έγκαιρη διάγνωση. Όσο νωρίτερα διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να έχετε σοβαρές επιπλοκές.