Τύποι σαρκώματος μαλακών ιστών

Το λειομυοσάρκωμα και το λιποσάρκωμα είναι τα Το συνηθέστερο τύποι σαρκώματος μαλακών μορίων. Μια μελέτη του 2018 που χρησιμοποιεί δεδομένα από περιφερειακά γερμανικά μητρώα καρκίνου εκτιμά ότι το ποσοστό λειομυοσαρκώματος είναι περίπου 11,5 άτομα ανά εκατομμύριο ετησίως.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, με βάση δεδομένα που συλλέχθηκαν από το 2015–2019, το ποσοστό νέων περιπτώσεων σαρκώματος μαλακών μορίων ήταν περίπου 3,4 ανά 100.000 άτομα ετησίως.

Το λειομυοσάρκωμα προκύπτει από λεία μυϊκά κύτταρα, τα οποία ελέγχουν ακούσιες ενέργειες, όπως η μετακίνηση της τροφής μέσω του πεπτικού σας συστήματος. Μπορεί να αναπτυχθεί σχεδόν οπουδήποτε στο σώμα σας αλλά πιο κοινά αναπτύσσεται στη μήτρα ή στην κοιλιά.

Το λειομυοσάρκωμα είναι πιο συχνό σε ενήλικες άνω των 60 ετών.

Λειομυοσάρκωμα της μήτρας συχνότερα αναπτύσσεται κατά την εμμηνόπαυση.

Ποσοστά επιβίωσης από λειομυοσάρκωμα

Το λειομυοσάρκωμα τείνει να είναι επιθετικό, αλλά τα άτομα που το έχουν συνήθως έχουν καλύτερη προοπτική όταν αναπτύσσεται σε ένα από τα άκρα τους αντί στο εσωτερικό της κοιλιάς τους.

Μια μελέτη του 2021 διαπίστωσε ότι η 10ετής επιβίωση ειδική για τη νόσο ήταν 90% όταν αναπτύχθηκε στο δέρμα ή στο στρώμα ιστού κάτω από το δέρμα σας.

Το ποσοστό 5ετούς επιβίωσης κυμαίνεται από περίπου 31–66,7% σε άτομα που αναπτύσσουν λειομυοσάρκωμα στο κύριο αιμοφόρο αγγείο που επιστρέφει το αίμα στην καρδιά.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα άτομα με λειομυοσάρκωμα που διαγνώστηκε το 2012-2018 είχαν σχετικό ποσοστό επιβίωσης 5 ετών περίπου 38%.

Το 5ετές ποσοστό σχετικής επιβίωσης είναι ένα μέτρο για το πόσα άτομα με τον καρκίνο είναι ζωντανά 5 χρόνια αργότερα σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς καρκίνο.

Το λιποσάρκωμα αποτελεί λιγότερο από 20% σαρκωμάτων μαλακών μορίων. Προέρχεται από λιποκύτταρα στους ιστούς, όπως:

• οισοφάγος
• οπισθοπεριτόναιο
• χώρο πίσω από το γόνατό σας (ιγνυακός βόθρος)

Δεδομένα από το Πρόγραμμα Επιτήρησης, Επιδημιολογίας και Τελικών Αποτελεσμάτων (SEER) του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου από το 2001–2016 υποδηλώνουν ότι το λιποσάρκωμα μπορεί να επηρεάσει περίπου 10,8 άτομα ανά εκατομμύριο ανά έτος. Τα ποσοστά είναι σχεδόν διπλάσια μεταξύ των ανδρών από τα θηλυκά. Το πιο κοινό εύρος ηλικίας φαίνεται να είναι 50-65 ετών.

Οι προοπτικές για τα άτομα με λιποσάρκωμα ποικίλλει πολύ μεταξύ υποτύπων. Το ποσοστό 5ετούς επιβίωσης έχει αναφερθεί ως 58–95%.

Οι στρωματικοί όγκοι του γαστρεντερικού συστήματος (GISTs) ξεκινούν σε ειδικά κύτταρα στο τοίχωμα του γαστρεντερικού σας σωλήνα που ονομάζεται ενδιάμεσα κύτταρα του Cajal. Υπολογίζεται ότι επηρεάζουν 3,2–6,8 άτομα ανά εκατομμύριο ετησίως στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σχετικά με 30% των GIST είναι καρκινικά. Μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε μέρος του γαστρεντερικού σωλήνα σας. Σχετικά με 60% εμφανίζονται στο στομάχι.

Σχετικά με οι μισοί άνθρωποι είναι στα 60 τους και άνω όταν λάβουν τη διάγνωση. Το ποσοστό 5ετούς σχετικής επιβίωσης των ατόμων με GIST είναι περίπου 85%.

Το αδιαφοροποίητο πλειομορφικό σάρκωμα (UPS) ήταν παλαιότερα γνωστό ως κακοήθη ινώδες ιστιοκύττωμα. Είναι ο τέταρτος πιο κοινός τύπος σαρκώματος μαλακών μορίων και εμφανίζεται οπουδήποτε 0,8–10 άτομα ανά εκατομμύριο ανά έτος.

Το UPS είναι ένας επιθετικός και ταχέως αναπτυσσόμενος καρκίνος. Συνήθως ξεκινά ως ένας ταχέως αναπτυσσόμενος όγκος πάνω ή κάτω από το δέρμα σας χωρίς να προκαλεί αλλαγές στην επιφάνεια του δέρματός σας. Το συχνότερα αναπτύσσεται στα χέρια ή τα πόδια σας.

Οι πιθανότητες εμφάνισης UPS αυξάνονται με την ηλικία. Είναι πιο κοινό σε άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω. Τα ποσοστά συνολικής επιβίωσης 5 και 10 ετών έχουν αναφερθεί ως 60% και 48%αντίστοιχα.

Το αρθρικό σάρκωμα μπορεί να αναπτυχθεί οπουδήποτε στο σώμα σας. Συνδέεται με μια μετατόπιση μεταξύ των χρωμοσωμάτων Χ και 18. Μια μετατόπιση είναι όταν ένα χρωμόσωμα σπάει και τα κομμάτια προσκολλώνται ξανά σε άλλο χρωμόσωμα.

Τα ποσοστά αρθρικού σαρκώματος στις Ηνωμένες Πολιτείες υπολογίζονται ότι είναι περίπου 1,77 ανά εκατομμύριο ανθρώπους ανά έτος. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους καρκίνους, το αρθρικό σάρκωμα είναι πιο κοινό σε έφηβοι και ενήλικες κάτω των 30 ετών.

Το αρθρικό σάρκωμα τείνει να είναι επιθετικό. Τα άτομα με αυτόν τον τύπο σαρκώματος μαλακών μορίων έχουν γενικά α κακή προοπτική. Οι πιθανότητες επιβίωσης τουλάχιστον 5 ετών έχουν αναφερθεί ως 50–60% για ενήλικες.

Άλλοι τύποι σαρκωμάτων μαλακών μορίων περιλαμβάνουν:

• Κακοήθεις όγκοι περιφερικού νευρικού περιβλήματος (MPNST): Τα MPNST αναπτύσσονται στον ιστό που καλύπτει τα νεύρα έξω από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Είναι εξαιρετικά σπάνιο συνολικά, αλλά ο κίνδυνος για τη ζωή είναι περίπου 10% σε άτομα με μια γενετική πάθηση που ονομάζεται νευροϊνωμάτωση τύπου 1.
• Ινοβλαστικό σάρκωμα: Το ινοβλαστικό σάρκωμα είναι ένας πολύ σπάνιος τύπος σαρκώματος μαλακών μορίων. Αναπτύσσεται σε κύτταρα που παράγουν συνδετικό ιστό. Σχετικά με 55% των ατόμων με ινοβλαστικό σάρκωμα είναι ζωντανοί 5 χρόνια μετά τη διάγνωση.
• Σάρκωμα Kaposi: Το σάρκωμα Kaposi ξεκινά από τα κύτταρα που καλύπτουν τη λέμφο και τα αιμοφόρα αγγεία σας. Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με ανοσοκαταστολή, όπως λήπτες μοσχευμάτων οργάνων και άτομα με HIV σταδίου 3.
• Ραβδομυοσάρκωμα: Το ραβδομυοσάρκωμα είναι το Το συνηθέστερο τύπος σαρκώματος μαλακών μορίων στα παιδιά. Αναπτύσσεται στον μυϊκό ιστό.
• Δεσμοπλαστικοί μικροκυτταρικοί όγκοι: Οι δεσμοπλαστικοί μικροκυτταρικοί όγκοι είναι εξαιρετικά σπάνιοι όγκοι που συνήθως αναπτύσσονται σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες. Συνήθως αναπτύσσονται στην κοιλιά.

Το σάρκωμα μαλακών μορίων είναι μια ομάδα καρκίνων που αναπτύσσονται στους μαλακούς ιστούς του σώματός σας. Οι τρεις πιο συνηθισμένοι τύποι είναι:

• λειομυοσάρκωμα
• λιποσάρκωμα
• στρωματικοί όγκοι του γαστρεντερικού

Αυτοί οι καρκίνοι αναπτύσσονται στους λείους μυς, στα λιπώδη κύτταρα και στα κύτταρα που καλύπτουν το γαστρεντερικό σας σωλήνα, αντίστοιχα.

Οι προοπτικές για τα άτομα με σαρκώματα μαλακών μορίων διαφέρουν μεταξύ των υποτύπων. Τα λιποσαρκώματα και τα αρθρικά σαρκώματα φαίνεται να είναι από τους πιο επιθετικούς υποτύπους.