Τι είναι μια ελεγχόμενη ουσία;

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα φάρμακα του Προγράμματος 1 είναι ουσίες ταξινομημένο καθώς έχει υψηλή πιθανότητα κακής χρήσης, καμία τρέχουσα ιατρική χρήση και έλλειψη ασφάλειας ακόμη και υπό ιατρική επίβλεψη.

Ως αποτέλεσμα, οι επαγγελματίες του ιατρικού τομέα δεν συνταγογραφούν γενικά φάρμακα του Προγράμματος 1.

Ακολουθούν ορισμένες κοινές ουσίες του Προγράμματος 1:

• Ηρωίνη: Ένα εξαιρετικά εθιστικό οπιοειδές φάρμακο που προέρχεται από τη μορφίνη, που προκαλεί ταχεία έναρξη ευφορίας που ακολουθείται από καταστολή.
• LSD (διαιθυλαμίδιο λυσεργικού οξέος): Ένα ισχυρό παραισθησιογόνο ναρκωτικό που αλλάζει την αντίληψη και τη διάθεση.
• MDMA (έκσταση): Ένα συνθετικό ναρκωτικό γνωστό για τις διεγερτικές και παραισθησιογόνες ιδιότητές του, που χρησιμοποιείται συχνά για ψυχαγωγικούς σκοπούς σε κοινωνικά περιβάλλοντα.
• Peyote: Ένας μικρός κάκτος που περιέχει ψυχοδραστικά αλκαλοειδή, που χρησιμοποιείται παραδοσιακά σε ορισμένες θρησκευτικές τελετές.
• Methaqualone: Ένα ηρεμιστικό-υπνωτικό φάρμακο που κέρδισε δημοτικότητα ως ψυχαγωγικό φάρμακο, οδηγώντας στην κατάταξή του ως ελεγχόμενη ουσία.
• Μανιτάρια που περιέχουν ψιλοκυβίνη: Ψυχεδελικά μανιτάρια που περιέχουν ψιλοκυβίνη, μια παραισθησιογόνο ένωση. Ορισμένες πολιτείες έχουν αποποινικοποιήσει ή εξουσιοδοτήσει την ιατρική χρήση, δημιουργώντας μια αποσύνδεση μεταξύ πολιτειακών και ομοσπονδιακών ταξινομήσεων.
• Κάνναβη (μαριχουάνα): Ενώ είναι νόμιμο για ιατρική ή ψυχαγωγική χρήση σε ορισμένες πολιτείες, παραμένει φάρμακο του Προγράμματος 1 σε ομοσπονδιακό επίπεδο, δημιουργώντας μια κανονιστική ασυνέπεια. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εξετάζει επί του παρόντος εάν θα το επαναταξινομήσει.

Οι ουσίες του Παραρτήματος 2 και του Παραρτήματος 2Ν στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι φάρμακα που θεωρείται ότι έχουν υψηλή πιθανότητα κακής χρήσης, αλλά με αναγνωρισμένες ιατρικές χρήσεις υπό αυστηρή νομοθεσία.

Οι επαγγελματίες υγείας μπορούν να συνταγογραφήσουν αυτά τα φάρμακα, αλλά υπάρχουν αυστηροί κανονισμοί για την παρακολούθηση της διανομής και της χρήσης τους. Τα φάρμακα του προγράμματος 2 έχουν το αυστηρότερους κανονισμούς σε σύγκριση με άλλα συνταγογραφούμενα φάρμακα.

Ακολουθούν ορισμένα κοινά ναρκωτικά του Προγράμματος 2:

• Υδρομορφόνη (Dilaudid): Ένα ισχυρό οπιοειδές αναλγητικό για τη διαχείριση του έντονου πόνου.
• Μεθαδόνη (Δολοφίνη): Οπιοειδές που χρησιμοποιείται για την ανακούφιση από τον πόνο. Σε ελεγχόμενες ρυθμίσεις, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του εθισμού στα οπιοειδή.
• Οξυκωδόνη (OxyContin, Percocet): Ένα ισχυρό οπιοειδές που συνταγογραφείται για τη διαχείριση του έντονου πόνου.
• Φεντανύλη (Sublimaze, Duragesic): Ένα συνθετικό οπιοειδές, πολύ πιο ισχυρό από τη μορφίνη, που χρησιμοποιείται συχνά για τη διαχείριση του έντονου πόνου.
• Μορφίνη: Ένα οπιοειδές αναλγητικό για την ανακούφιση του πόνου που προέρχεται από την παπαρούνα οπίου.
• Οπιο: Μια ουσία που προέρχεται από την παπαρούνα οπίου, που χρησιμοποιείται για την ανακούφιση από τον πόνο.
• Κωδεΐνη: Ένα οπιοειδή αναλγητικό που χρησιμοποιείται συχνά για ήπιο έως μέτριο πόνο.
• Υδροκωδόνη: Ένα οπιοειδές που οι γιατροί συνταγογραφούν συνήθως για τη διαχείριση του πόνου.

Ακολουθούν ορισμένα κοινά διεγερτικά 2Ν:

• Αμφεταμίνη (Δεξεδρίνη, Adderall): Ένα διεγερτικό φάρμακο για τη θεραπεία της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD) και της ναρκοληψίας.
• Μεθαμφεταμίνη (Desoxyn): Ένα διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος που αντιμετωπίζει τη ΔΕΠΥ και την παχυσαρκία.
• Μεθυλφαινιδάτη (ριταλίνη): Διεγερτικό για τη θεραπεία της ΔΕΠΥ και της ναρκοληψίας.

Οι ουσίες του προγράμματος 3 στις Ηνωμένες Πολιτείες θεωρείται ότι έχουν χαμηλότερη πιθανότητα κατάχρησης σε σύγκριση με τα φάρμακα του προγράμματος 1 και 2. Έχουν αποδεχτεί ιατρικές χρήσεις και μέτρια έως χαμηλή πιθανότητα σωματικής και ψυχολογικής εξάρτησης.

Ακολουθούν ορισμένα κοινά ναρκωτικά του προγράμματος 3:

• Βουπρενορφίνη (Suboxone): Η βουπρενορφίνη είναι ένα φάρμακο που θεραπεύει την εξάρτηση από τα οπιοειδή. Μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων στέρησης και της λαχτάρας.
• Προϊόντα που δεν περιέχουν περισσότερα από 90 χιλιοστόγραμμα κωδεΐνης ανά μονάδα δόσης (Tylenol με Codeine): Αυτά είναι συνδυαστικά φάρμακα που περιέχουν κωδεΐνη, ένα ήπιο οπιοειδή αναλγητικό, και χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση από τον πόνο.

Ακολουθούν ορισμένα κοινά διεγερτικά 3Ν:

• Βενζφεταμίνη (Didrex): Η βενζφαταμίνη είναι μια συμπαθομιμητική αμίνη και χρησιμοποιείται ως κατασταλτικό της όρεξης για απώλεια βάρους.
• Φαινιδιτραζίνη: Η φενδιμητραζίνη είναι μια άλλη συμπαθομιμητική αμίνη που οι γιατροί συνταγογραφούν για απώλεια βάρους για την καταστολή της όρεξης.
• Κεταμίνη: Η κεταμίνη είναι ένα αναισθητικό που έχει επίσης διασπαστική και αναλγητική δράση. Έχει τόσο ιατρική όσο και ψυχαγωγική χρήση.
• Αναβολικά στεροειδή όπως η δεπο-τεστοστερόνη: Τα αναβολικά στεροειδή είναι συνθετικές παραλλαγές της ανδρικής σεξουαλικής ορμόνης τεστοστερόνης. Χρησιμοποιούνται ιατρικά για θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης και παράνομα για βελτίωση της απόδοσης στον αθλητισμό.

Τα φάρμακα του Παραρτήματος 4 στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ουσίες με μικρότερη πιθανότητα κακής χρήσης σε σύγκριση με εκείνα των παραρτημάτων 1–3. Έχουν επί του παρόντος αποδεκτή ιατρική χρήση και χαμηλότερο κίνδυνο σωματικής ή ψυχολογικής εξάρτησης από τα φάρμακα του Προγράμματος 3.

Ακολουθούν μερικά κοινά παραδείγματα:

• Αλπραζολάμη (Xanax): Μια βενζοδιαζεπίνη που αντιμετωπίζει το άγχος και τις διαταραχές πανικού.
• Κλοναζεπάμη (Κλονοπίνη): Μια άλλη βενζοδιαζεπίνη οι γιατροί συνταγογραφούν για διαταραχές κρίσεων και διαταραχή πανικού.
• Διαζεπάμη (Valium): Μια βενζοδιαζεπίνη με διάφορες ιατρικές χρήσεις, συμπεριλαμβανομένου του άγχους και των μυϊκών σπασμών.
• Ζολπιδέμη (Ambien): Ένα ηρεμιστικό-υπνωτικό φάρμακο που χρησιμοποιείται κυρίως για τη βραχυπρόθεσμη θεραπεία της αϋπνίας.
• Μοδαφινίλη: Ένα φάρμακο για τη θεραπεία της ναρκοληψίας και άλλων διαταραχών του ύπνου. Προάγει την εγρήγορση.
• Tramadol: Ένα οπιοειδές αναλγητικό κεντρικής δράσης που χρησιμοποιείται για την ανακούφιση από τον πόνο.
• Καρισοπροδόλη (Soma): Μυοχαλαρωτικό για τη θεραπεία του μυοσκελετικού πόνου.

Τα φάρμακα του Παραρτήματος 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ουσίες με μικρότερη πιθανότητα κακής χρήσης σε σύγκριση με εκείνα των παραρτημάτων 1-4. Έχουν επί του παρόντος αποδεκτή ιατρική χρήση και περιέχουν περιορισμένες ποσότητες ορισμένων ναρκωτικών.

Ακολουθούν μερικά κοινά παραδείγματα:

• Παρασκευάσματα για τον βήχα με λιγότερο από 200 χιλιοστόγραμμα κωδεΐνης ανά 100 χιλιοστόλιτρα ή ανά 100 γραμμάρια (π.χ. Robitussin AC): Ένα φάρμακο για την καταστολή του βήχα.
• Πρεγκαμπαλίνη (Lyrica): Ένα αντισπασμωδικό και νευροπαθητικό παυσίπονο.
• Ezogabine (Ποτίγκα): Ένα αντισπασμωδικό που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της επιληψίας.

Η ομοσπονδιακή και η κρατική νομοθεσία για τα ναρκωτικά συνυπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, δημιουργώντας ένα περίπλοκο νομικό τοπίο. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, μέσω οργανισμών όπως η DEA, ταξινομεί τα φάρμακα σε χρονοδιαγράμματα με βάση την πιθανότητα κακής χρήσης, την ιατρική χρήση και την ασφάλειά τους. Ωστόσο, οι πολιτείες έχουν επίσης την εξουσία να ρυθμίζουν και να ταξινομούν τα φάρμακα, οδηγώντας σε περιπτώσεις όπου οι πολιτειακές και ομοσπονδιακές ταξινομήσεις ενδέχεται να διαφέρουν.

Όταν οι ομοσπονδιακές και κρατικές ταξινομήσεις φαρμάκων διαφωνούν, μπορεί να οδηγήσει σε νομικές συγκρούσεις. Η κάνναβη είναι ένα πολύ γνωστό παράδειγμα αυτής της ανισότητας. Ενώ ορισμένες πολιτείες έχουν νομιμοποιήσει την κάνναβη για ιατρική ή ψυχαγωγική χρήση, παραμένει ελεγχόμενη ουσία του Προγράμματος 1 σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Αυτό δημιουργεί μια κατάσταση όπου τα άτομα και οι επιχειρήσεις που λειτουργούν νόμιμα βάσει της πολιτειακής νομοθεσίας ενδέχεται να εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ομοσπονδιακές νομικές συνέπειες.

Εκτός από την κάνναβη, υπάρχουν και άλλες ουσίες όπου οι ταξινομήσεις φαρμάκων από την πολιτεία και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ενδέχεται να διαφέρουν. Ένα παράδειγμα είναι ορισμένα ψυχεδελικά, όπως τα μανιτάρια που περιέχουν ψιλοκυβίνη. Ορισμένες πολιτείες έχουν αποποινικοποιήσει ή εξουσιοδοτήσει την ιατρική χρήση αυτών των ουσιών, ενώ παραμένουν ελεγχόμενες ουσίες του Παραρτήματος 1 σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Ορισμένες πολιτείες έχουν επίσης εφαρμόσει μέτρα μείωσης της βλάβης, όπως εποπτευόμενα σημεία ένεσης ή προγράμματα ανταλλαγής βελόνων, για ουσίες όπως η ηρωίνη ή άλλα οπιοειδή. Αυτές οι πρακτικές έχουν αποδειχθεί ότι είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό στην πρόληψη ασθενειών αλλά μπορεί να έρχεται σε σύγκρουση με την ομοσπονδιακή νομοθεσία περί ναρκωτικών, η οποία διατηρεί μια πιο τιμωρητική προσέγγιση.

Η ταξινόμηση των φαρμάκων σε διαφορετικά χρονοδιαγράμματα καθορίζεται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της αντιληπτής πιθανότητας κακής χρήσης τους, της ιατρικής χρησιμότητας και της ασφάλειας.

Τα κριτήρια για τον προγραμματισμό μπορεί να μην ευθυγραμμίζονται πάντα με τα αποτελέσματα της δημόσιας υγείας και υπάρχει συνεχής συζήτηση σχετικά με την καταλληλότητα ορισμένων ταξινομήσεων.

Η κοινή γνώμη και η ιατρική έρευνα μπορεί να επηρεάσουν τις αλλαγές στον προγραμματισμό των φαρμάκων με την πάροδο του χρόνου.

Μπορείτε να ανατρέξετε σε επίσημες κυβερνητικές πηγές για λεπτομερείς και ενημερωμένες πληροφορίες σχετικά με τα προγραμματισμένα φάρμακα. Ο ιστότοπος της DEA στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πρωταρχικός πόρος. Επιπλέον, εδώ είναι μια λίστα ελεγχόμενων ουσιών.